Είμαι Χήρα - Έχω φωνή

Νένα Μεϊμάρη 24/02/2024 Δεν είναι όλες οι ημέρες ίδιες, φίλες μου. Κάποιες είναι ήρεμες, κάποιες πιο έντονες και μερικές πάρα πολύ δύσκολες. Είχα κι εγώ μία τέτοια δύσκολη μέρα πρόσφατα. Και δεν ήταν μία μόνο, ήταν μερικές και με δυσκόλεψαν πάρα πολύ. Ξέρετε και εσείς, όταν κάτι μας δυσκολεύει, δυσκολεύει και τον ψυχισμό μας. Αρχίζει το ένα μετά το άλλο να μας πιέζει και να μας αναστατώνει. Με εμένα άρχισε με την ιδιαιτερότητα που έχω να είμαι πολίτης δύο χωρών. Αυτήν την εποχή στην Αμερική κάνουμε τους φόρους μας. Έπρεπε λοιπόν να είμαι σε επαφή με τον λογιστή μου, την εφορία εκεί και την τράπεζα. Ακούγεται απλό έως ότου χρειαστεί να το κάνεις. Η επικοινωνία είναι απίστευτα μπερδεμένη, περιμένεις στα τηλέφωνα πολλή ώρα, ενώ αν τύχεις κάποιον υπάλληλο χρειάζεται ώρα να καταλάβει το θέμα σου. Κάπου εκεί μπορεί να κοπεί η γραμμή και έχασες όλη τη συνέχεια αρχίζοντας πάλι από την αρχή. Αυτό το πράγμα κράτησε μερικές ημέρες και τελικά έγινε η δουλειά μου. Μετά έπρεπε να κάνω τις πληρωμές

  «Αλλά δεν μπορούμε απλά να καθόμαστε και να περιεργαζόμαστε τις πληγές μας για πάντα» Haruki Murakami (Γιαπωνέζος συγραφέας) Nena Meimaris

  Ο Bruce H. Lipton, Phd., κυτταρικός βιολόγος και λέκτορας, είναι μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα και για πάνω από 10 χρόνια συγκαταλέγεται στους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους του κόσμου στη γεφύρωση της επιστήμης και του πνεύματος. Ξεκίνησε την καριέρα του στη σχολή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν και αργότερα πραγματοποίησε πρωτοποριακή έρευνα σχετικά με τα βλαστοκύτταρα στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Είναι ο συγγραφέας των μπεστ σέλερ βιβλίων Η Βιολογία της Πεποίθησης και Το φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος, και συν-συγγραφέας με τον Steve Bhaerman του βιβλίου Spontaneous Evolution. Ο Bruce έλαβε το 2009 το διάσημο Βραβείο Ειρήνης Goi (Ιαπωνία) προς τιμήν της επιστημονικής του προσφοράς.  Με αφορμή την επικείμενη επίσκεψή του στην Αθήνα, συγκεντρώσαμε 5 αποφθέγματα που αποτελούν την πεμπτουσία όλης της θεωρίας του. Οι αντιλήψεις σου έχουν να κάνουν με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τις εμπειρίες της ζωής σου. Αυτές οι αντιλήψεις επηρεάζονται από τις πεπο

  Μέσα στη ροή της ζωής μας και καθώς τρέχουμε να προλάβουμε τα γεγονότα μας, υπάρχουν ομορφιές που μας προκαλούν να τις προσέξουμε. Όσο και κιτρινιασμένα να είναι τα φύλλα του δέντρου, υπάρχουν μαργαρίτες που τα συνοδεύουν και τα ομορφαίνουν. Αυτό λέγεται "ζωή" και μας προκαλεί να την ακολουθήσουμε... Νένα Μεϊμάρη

https://www.itspossible.gr/%ce%b7-%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%b2%ce%bb%ce%b1%cf%87%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%af-%ce%ba%ce%bf/?fbclid=IwAR0kw4xdAPNxbaPohBhvRlDwwf3adrZysp4t9Re3wCTkJ5wCwvIBwbfKE5M   Nena Meimaris 

https://www.dinfo.gr/%ce%b7-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83%ce%ae-%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%b5i-%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%8c%cf%84%cf%85%cf%80%ce%b1-%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%ce%b3/?fbclid=IwAR1Rp45QT74KOT7tvYqEj5FRIB1EanvSFDEwW0YHHk_jBfWoOBEdaBkUeIMV Nena Meimaris

  Ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να μας εκπλήσσει και μετά τα 80 αφού τελικά αποδείχθηκε κάτι που δεν είχαμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αλλά και εκπρόσωποι των επιστημών, θεωρούσαμε μέχρι τώρα ότι ο ανθρώπινος οργανισμός φτάνει κάποια στιγμή στο σημείο της αποκορύφωσής του ενώ από κάποια ηλικία και έπειτα παύει να βρίσκεται σε τέλεια λειτουργία σταδιακά. Ωστόσο, και σύμφωνα με έρευνες, ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να μας εκπλήσσει και μετά τα 80 αφού τελικά αποδείχθηκε κάτι που δεν είχαμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα. Ακόμη και κατά την ένατη δεκαετία της ζωής ενός ανθρώπου, αναπτύσσονται νέα εγκεφαλικά κύτταρα κάτι που προέκυψε ως πόρισμα κατόπιν έρευνας Ισπανών επιστημόνων. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η δημιουργία νέων νευρώνων μειώνεται σημαντικά στους ασθενείς με νόσο Αλτσχάιμερ. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Μαρία Λόρενς-Μάρτιν του Τμήματος Μοριακής Βιολογίας του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρ

  Η Tada παραδέχεται ότι η ηλικία της δυσκολεύει τη ζωγραφική, αλλά λέει ότι όταν ζωγραφίζει αισθάνεται σαν παιδί. . Η ζωγράφος Yoko Tada έχει αυτό που κάποιοι θα αποκαλούσαν “μια στιγμή”. Πέρυσι το έργο της αναγνωρίστηκε από την  Japan Watercolor Association , έναν οργανισμό που ιδρύθηκε πριν από σχεδόν 110 χρόνια και χρηματοδοτεί την παλαιότερη έκθεση τέχνης της Ιαπωνίας. Φέτος εκδίδει το πρώτο της βιβλίο με πίνακες ζωγραφικής. Αλλά η πορεία της προς την καλλιτεχνία κάθε άλλο παρά ευθύγραμμη ήταν. Φέτος κλείνει τα 100 της χρόνια και μετά από ένα κενό 60 και πλέον ετών, αναζωπύρωσε την αγάπη της για τη ζωγραφική στα 80 της χρόνια. Η Tada γεννήθηκε στη Φουκουόκα το 1923, την ίδια χρονιά που μεγάλο μέρος του Τόκιο και των γύρω νομών ισοπεδώθηκε από τον μεγάλο σεισμό Kantō. Παρά τα προβλήματα στο βορρά, η Tada μεγάλωσε σε ένα σχετικά σταθερό νοικοκυριό. Η πρώτη της επαφή με την τέχνη ήταν στο δημοτικό σχολείο και ακόμα θυμάται τα μαθήματα τέχνης μετά το σχολείο. Αλλά η ζωή δεν της επέτρε

«Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή» Νένα Μεϊμάρη  Σήμερα γιορτάζω το blog μου, το οποίο δημιούργησα για να βοηθήσω τον εαυτό μου να καταλάβει τον απίστευτο πόνο από την απώλεια του λατρεμένου μου συζύγου. Ξέρετε, τον πόνο που δεν έχει πάτο ούτε και τέλος και σε φέρνει στα άκρα σου. Όταν εμείς οι άνθρωποι φτάσουμε στα άκρα μας, μπορούν να συμβούν τα πάντα. Λογική και μέτρο δεν παίζουν κανένα ρόλο. Πρέπει να κάνεις κάτι και άμεσα να δουλέψεις αυτό το βασανιστήριο. Κι έτσι εσύ κάνεις αυτό που πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει. Στη δική μου περίπτωση έψαχνα να βρω ένα blog ή κάτι παρόμοιο για να δω τι κάνουν οι άλλες χήρες. Πώς τα βγάζουν πέρα ψυχολογικά; Πού βρίσκουν παρηγοριά; Δεν βρήκα όμως τίποτε στα ελληνικά. Βρήκα στα αγγλικά αλλά στην περίπτωση αυτή αναφερόμαστε σε άλλη κουλτούρα. Κι έτσι λοιπόν, ξεκίνησα το δικό μου blog βασιζόμενη στην ιδέα ότι όταν θέλεις κάτι και δεν υπάρχει, το δημιουργείς εσύ.  Το έχω αναφέρει και δημόσια ότι δεν ήταν μία ευχάριστη αρχή σαν όλα τα καινούρια πράγματα. Δεν δεχόμ

 

  Μετά από μεγάλη έρευνα και αναζήτηση για την επιλογή ενός ψυχοθεραπευτή που φαίνεται μας να ταιριάζει, όσοι κάνουμε θεραπεία για πρώτη φορά, μπορεί ξαφνικά να βρεθούμε αντιμέτωποι με μία απροσδόκητη ερώτηση: «Για ποιο πράγμα θα πρέπει να μιλήσω και τι ακριβώς να αναφέρω στην ψυχοθεραπεία;» Η συμπλήρωση μίας συνεδρίας 50 λεπτών και η απουσία καθορισμένης ατζέντας με την οποία θα χρειαστεί να την «γεμίσουμε», μπορεί να μοιάζει πιεστική, ειδικά για όλους όσοι δεν έχουν ξαναζήσει αυτή την εμπειρία και δεν είναι σίγουροι για το τι να περιμένουν από την όλη διαδικασία. Ευτυχώς, η απόφαση για το τι θα αναφέρουμε στην θεραπεία είναι συχνά λιγότερο δύσκολη από ό,τι μπορεί να φανταζόμαστε και εντέλει διαπιστώνουμε ότι αποτελεί ένα κοινό ταξίδι συμπόρευσης με τον θεραπευτή μας. Εδώ ακολουθούν όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε: Για «τι» πρέπει να μιλήσουμε στην θεραπεία; Η απλούστερη και ίσως πιο προφανής απάντηση είναι ότι οι θεραπευόμενοι θα πρέπει να μιλήσουν για ό,τι θέλουν, ή για οποιοδήποτε ζήτ

Νένα Μεϊμάρη 13/02/2024 Δεν ταυτίζομαι με τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ούτε και στα καλά μου ταυτιζόμουν. Λουλούδια μου έφερνε όλη την ώρα, σοκολάτες τις αγόραζα εγώ, η σαμπάνια δεν μου αρέσει και στα υπόλοιπα, ούτε καν θα αναφερθώ. Αυτό το ξενόφερτο πράγμα δεν είναι αγάπη. Είναι κάποιο είδος εμπορικής συναλλαγής. Εγώ έζησα την αγάπη, την αληθινή, τη δύσκολη, την ουράνια, την εκπληκτική, αυτή που πολλές φορές σου ζητάει να θυσιάσεις αγαπημένα σου πράγματα, που σε τυλίγει και σε συναρπάζει και σε βγάζει από τα ρούχα σου αλλά εσύ πάλι τη λατρεύεις. Οι φουρτούνες της τεράστιες αλλά εσύ τις ξεπερνάς και φτάνεις στη νίκη. Γιατί έχει γίνει μέρος του εαυτού σου, δεν μπορείς χωρίς αυτήν την αγάπη, κυλάει στο αίμα σου, βρε παιδί μου! Κάπως έτσι... Η εικόνα από ένα φουρφουράκι έρχεται στο μυαλό μου, σαν αυτό που βλέπαμε στις γραφικές φάρμες του Τενεσί όταν ταξιδεύαμε στο Νότο της Αμερικής. Εκεί που φυσάει ο άνεμος, εκεί γυρνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αυτή την αγάπη έζησα εγώ και αυτήν καταλαβ

  Ετοίμασα το λευκό τσάι μου, δώρο από μία καλόγουστη φίλη, κάθισα στο γραφείο μου και ρωτώ το εξής: Γιατί εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε σιγουριά όταν μας έχει δοθεί ένας τίτλος, όπως για παράδειγμα "Χριστιανός Ορθόδοξος", "Νεοδημοκράτης", "Ευκατάστατος και με περιουσία", "Μορφωμένος", και πολλά άλλα τέτοια; Βέβαια οι τίτλοι αυτοί ανήκουν στο κατεστημένο, το οποίο είναι αγαπημένο και -εννοείται- αποδεκτό. Γιατί αν ο τίτλος έλεγε "Αιρετικός", "Αγράμματος", "Φτωχός", "Ασήμαντου Κόμματος" και άλλα τέτοια, τότε θα έπεφτες στη δεύτερη κατηγορία του πολίτη.  Κάπου εκεί δεν θα έπρεπε να παίξει σημαντικό ρόλο και η ανθρωπιά μας; Δεν είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά όλα τα άλλα, τα οποία ουσιαστικά είναι δευτερεύοντα; Κατά την ταπεινή μου γνώμη το λέω αυτό, γιατί σήμερα βρέθηκα σε μία περίπτωση όπου ρωτήθηκε δημόσια η ταυτότητά μου. Προσωπικά αρνούμαι να απαντήσω σε τέτοιου είδους ερωτήσεις, γιατί το ποια είμαι και τι τ

  Υγεία Τι πρέπει να περιέχει ένα καλά οργανωμένο φαρμακείο σπιτιού και πώς θα οργανώσεις σωστά το φαρμακείο του σπιτιού; Στο παρόν άρθρο, θα βρεις μερικές χρήσιμες συμβουλές για να εξοπλίσεις και να οργανώσεις σωστά το φαρμακείο του σπιτιού.  D Pharmacy Τι χρειάζεται ένα φαρμακείο σπιτιού; Τι πρέπει να περιέχει και πώς θα οργανώσεις σωστά το φαρμακείο του σπιτιού; Στο παρόν άρθρο, θα βρεις χρήσιμες συμβουλές για να εξοπλίσεις σωστά το φαρμακείο του σπιτιού παρέχοντας τις κατάλληλες πρώτες βοήθειες στο σπίτι.    Περιεχόμενα : Τι είναι οι "Πρώτες Βοήθειες" Τι πρέπει να περιέχει το φαρμακείο του σπιτιού Προϊόντα για την οργάνωση του φαρμακείου του σπιτιού   Απρόοπτα συμβαίνουν διαρκώς! Γιατί όμως να μην μπορείς να διαχειριστείς μία κατάσταση όταν είναι στο χέρι σου; Για το λόγο αυτό προσπάθησε να βρίσκεσαι σε ετοιμότητα έχοντας πάντα στο σπίτι ή το αυτοκίνητο τα απαραίτητα που θα σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση.   Τι είναι οι "Πρώτες Βοήθειες" Ως «πρώτες βοήθειες» προσ

Ήρθες. Μου χτύπησες την πόρτα κι εγώ σου άνοιξα. Σε έβαλα να καθίσεις. Με κοίταξες με μάτια γουρλωμένα. Φοβήθηκες μη δεν σε αναγνωρίσω. “Σε ξέρω”, σου είπα. Ξέρω τι είσαι. Ξέρω τι θέλεις. Να σε κοιτάξω στα μάτια χωρίς να φοβηθώ αυτή τη φοβισμένη, γουρλωμένη σου ματιά. Να σε κοιτάξω κατάματα με δάκρυα στα μάτια. “Όχι”, μου είπες. Δεν μου φτάνει αυτό. “Θέλω να μ’ αγαπήσεις. Θέλω να μη με απωθείς άλλο από μέσα σου. Θέλω να μη με εγκλωβίζεις συνέχεια κάτω απ’ το χαλάκι. Θέλω να με δεις με αγάπη. Να με δεις στις σιωπές σου. Να με δεις στο σώμα σου. Να με δεις στην ψυχή σου. Δεν θέλω να σε πονάω, μα είμαι τραύμα και ξέρω πως το κάνω. Δε θέλω να σε ταλαιπωρώ, μα είμαι τραύμα και γυρεύω την ανακούφιση και την παρηγοριά. Δεν θέλω να έρχομαι ξανά και ξανά στη ζωή σου, μα είναι απαραίτητο για να με καθαρίζεις κάθε φορά ακόμα περισσότερο. Δεν σου ζητάω πολλά. Ξέρω όμως ότι σου ζητάω δύσκολα. Σου ζητάω βοήθεια. Σου ζητάω προστασία. Σου ζητάω όρια. Σου ζητάω να με σεργιανίσεις στη μοναξιά και την ερ

Τρέχεις, φροντίζεις, αγωνίζεσαι, ελέγχεις ό,τι μπορείς… Προσφέρεις όσο αντέχεις και παραπάνω από όσο αντέχεις μερικές φορές…. Σταμάτα λίγο τώρα και αναλογίσου: Πόσο χαρούμενος/η είσαι; Πόσο αφήνεις τον εαυτό σου να χαρεί, να απολαύσει, να ξεκουραστεί; Μήπως μόλις ξεκινάει η χαλάρωση, έρχεται στο νου η σκέψη του μετά; «Τι έχω να κάνω μετά;» «Τα έχω τακτοποιήσει όλα;» Πότε ξεκουράζεται το μυαλό σου; Πότε ηρεμείς; Αν ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία, δώσε βάση σε αυτό: Σίγουρα δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια, για να μπορέσεις να χαλαρώσεις. Και δεν γίνεται να είναι όλα τέλεια. Σε κανέναν δεν είναι… Ούτε πρέπει… Για σκέψου τώρα: ποιος βάζει το  πρέπει; Και γιατί να πρέπει; Αν κι εσύ αγκομαχείς προσπαθώντας να ελέγξεις τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω σου κι αν σε βασανίζουν αγχωτικές σκέψεις και αμετακίνητα πρέπει, κάτι χρειάζεται να αλλάξεις.. Για να μπορείς να ζήσεις, να μπορείς να χαίρεσαι και να αγαπάς, χωρίς περιορισμούς, χωρίς να εγκλωβίζεσαι και να εγκλωβίζεις. Και πώς θα γί

  Άφησαν την Ελλάδα πριν από δέκα χρόνια, για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον και να αποκτήσουν διεθνώς αναγνωρισμένα προσόντα και εμπειρία. Η Ράνια Σαμαρά και ο Γιώργος Παραλικίδης κατάφεραν γρήγορα να πετύχουν τους στόχους τους. Στη Στοκχόλμη, η Ράνια έγινε μια περιζήτητη επαγγελματίας στον χώρο της διαφήμισης και ο Γιώργος ένας εξαιρετικά καλά αμειβόμενος και πολύτιμος προγραμματιστής. Δεν ήταν όμως αυτό αρκετό για να τους κρατήσει μακριά από την Ελλάδα. Η Ράνια στη Σουηδία, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο των second-hand αγορών και της ιδέας «να μην πάει τίποτα χαμένο» και σταδιακά μέσα της, γεννήθηκε η επιθυμία να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό τον τομέα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Έτσι και εν μέσω πανδημίας, πήραν τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη και το «decluttering», δηλαδή το ξεσκαρτάρισμα που έκανε η Ράνια στο σπίτι της και όταν ερχόταν στην πόλη της και στο σπίτι της μητέρας της, να αποτελέσει κομμάτι της καθημερινότητας της. Μ

Το νέο τεύχος του Women In Business & Science μόλις κυκλοφόρησε!! H σημασία της Ελληνίδας γυναίκας στους τομείς της οικονομίας, του επιχειρείν και της επιστήμης σε ένα περιοδικό που βασίζεται στην επιστημονικότητα και την εγκυρότητα με επίκεντρο την γυναίκα. Μπορείτε να το ξεφυλλίσετε εδώ: ➡https://women-in-business.gr/current-issue/  📖Καλή ανάγνωση! ΠΗΓΗ :Women In Business & Science Nena Meimaris

  Νένα Μεϊμάρη 4/02/2024 Άκουγα προχθές έναν ραβίνο να μιλάει για την αντίδρασή μας στην απώλεια και γενικά σε κάτι κακό που έχει έρθει στη ζωή μας. Προσωπικά πιστεύω ότι όλες μας οι αντιδράσεις σε οτιδήποτε, έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα μας, αλλά πάντα μπορούμε να μάθουμε τι κάνουν οι άλλοι σε τέτοιες περιπτώσεις και τι μπορούμε να διδαχτούμε από τις δικές τους εμπειρίες. Ο ραβίνος, λοιπόν, έλεγε ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τις προσωπικές μας επιθυμίες, ούτε και να τις βάζουμε στην άκρη για λόγους ενοχής. Την όποια επιθυμία μας να την κατανοήσουμε, να τη νιώσουμε βαθιά και να την κάνουμε πραγματικότητα. Είναι θέμα ζωής και συνέχειας. Αυτή η επιθυμία θα συμβάλλει θετικά και στην ψυχολογική μας πρόοδο και στη μεταμόρφωσή μας, κάτι που θα μας απασχολήσει πάρα πολύ στην μετά την απώλεια ζωή μας. Η επιθυμία μας λοιπόν, συνδέεται με τη δημιουργία. Μας ανοίγει τα μάτια να δούμε την τωρινή μας πραγματικότητα. Μας κρατάει σε άμεση επαφή με τη διαίσθησή μας και ίσως με αυτό που καταλαβαίνουμε

Nena Meimaris