Είμαι Χήρα - Έχω φωνή

Τα ταξίδια αυξάνουν τη γνωστική ευελιξία και τη δημιουργικότητα, σύμφωνα με έρευνα Κερδίζουμε πολλά ταξιδεύοντας: νέες εμπειρίες, γνωρίζουμε νέους ανθρώπους και γεμίζουμε νέες ιστορίες για να διηγηθούμε. Ωστόσο, ζώντας για λίγο σε άλλη χώρα, μπορεί να έχει ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες: Μπορεί να μας κάνει πιο δημιουργικούς. Οι συγγραφείς και οι στοχαστές γνωρίζουν καλά τα οφέλη του να ταξιδεύουμε. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ για παράδειγμα αντλούσε την έμπνευσή του για τα έργα του από την περιπλάνησή του στην Ισπανία και τη Γαλλία. Ο Άλντους Χάξλευ μετακόμισε από τη Βρετανία στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των 40 ετών του για να γράψει το “Μάρκ Τουέιν” ενώ υπάρχουν ένα σωρό άλλα παραδείγματα διάσημων συγγραφέων που επέλεξαν να ταξιδέψουν για να βρουν την έμπνευσή τους. Οι ψυχολόγοι και οι νευροεπιστήμονες έχουν ξεκινήσει να εξετάζουν πιο στενά αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ήδη εμπειρικά: ότι τα ταξίδια επηρεάζουν την ψυχική μας υγεία. Σε γενικές γραμμ

Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 4 Μαρτίου 2023 από τις 17.00 έως τις 20.00 στο Παλαιό Κεραμίδι Πιερίας.  Ας αποκαλύψουμε και ας σχεδιάσουμε τη Θεά μέσα μας, την εσωτερική μας γυναίκα. Ας νιώσουμε την ουσία, τη δύναμη, την ομορφιά και τις δυνατότητές της! To Σεμινάριο επαναλαμβάνεται λόγω μεγάλης προσέλευσης! • Αγάπη Καλάτση, Ψυχολόγος, ειδικός στη Νευρογραφική • Βασιλική Αγοράτσιου, Ολιστική Θεραπεύτρια, ιδιοκτήτρια της εταιρίας All Earth Στο σεμινάριο θα μάθουμε τους τρόπους: * όπου τα στοιχεία και οι ροές ενέργειας εναρμονίζουν την ψυχή και το σώμα μιας γυναίκας * όπου οι σχέσεις δεν δημιουργούνται απλώς, αλλά χτίζονται σύμφωνα με τους νόμους του σύμπαντος * όπου οι αληθινές επιθυμίες εκπληρώνονται εύκολα και με τον καλύτερο τρόπο.  Θα λάβουμε συστάσεις και απλές τεχνικές, χάρη στις οποίες η ζωή δεν θα είναι ποτέ η ίδια.  Παράλληλα θα μάθουμε γιατί το γυναικείο σώμα έχει φτιαχτεί για να απολαμβάνει. Θα μας δοθεί η δυνατότητα να απολαύσουμε τις τεχνικές του Natural Face Lif

Η αναπνοή θεωρείται παραδοσιακά ως μια αυτόματη διαδικασία που ελέγχεται από τον εγκέφαλο και συγκεκριμένα  από το εγκεφαλικό στέλεχος που είναι υπεύθυνο για τέτοιες απαραίτητες για τη ζωή λειτουργίες, όπως ο καρδιακός παλμός και ο κιρκάδιος ρυθμός. Αλλά πρόσφατες έρευνες, που περιλαμβάνουν την καταγραφή εγκεφαλικών δεδομένων ασθενών κατά τη διάρκεια χειρουργείου, δείχνουν ότι η αναπνοή έχει τη δύναμη να αλλάξει τον εγκέφαλο. Με απλά λόγια, οι αλλαγές στην αναπνοή – για παράδειγμα, η αναπνοή σε διαφορετικό ρυθμό ή η συγκέντρωση της προσοχής σε αυτή – έχει αποδειχθεί ότι χρειάζεται την εμπλοκή διαφορετικών δομών του εγκεφάλου. Η ικανότητα των ανθρώπων να ελέγχουν και να ρυθμίζουν τον εγκέφαλό τους είναι μοναδική: για παράδειγμα ελέγχουμε τα συναισθήματά μας, αποφασίζουμε να μείνουμε ξύπνιοι ενώ είμαστε κουρασμένοι ή καταπιέζουμε σκέψεις. Αυτές οι ικανότητες δεν είναι κρίσιμης σημασίας και δεν τις μοιραζόμαστε με τα περισσότερα ζώα. Η αναπνοή είναι κάτι παρόμοιο: τα ζώα δεν αλλάζουν ηθελ

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας της Mary Elizabeth Frye Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν βρίσκομαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσάνε Είμαι οι ανταύγειες από τα διαμάντια Που γυαλίζουν πάνω στο χιόνι. Είμαι οι ηλιαχτίδες πάνω στο ώριμο σιτάρι Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς στο σιωπηλό πρωινό Είμαι η βιαστική και ακλόνητη ορμή Από τα σιωπηλά πουλιά που πετούν ομαδικά. Είμαι τα απαλά αστέρια που λάμπουν την νύχτα. Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Νένα Μεϊμάρη  Το ποίημα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά και αποφάσισα να το συμμεριστώ μαζί σας. Είναι σαν να το έγραψε η ποιήτρια για 'μένα. Άρχισα να το αποστηθίζω, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω γενικά. Αλλά αυτές τις γραμμές δεν θέλω να τις χάσω. Θέλω να τις φωνάξω την άλλη φορά που θα βρίσκομαι μπροστά στον τάφο του αγαπημένου μου και να του τις πω από έξω. Όταν τα λόγια κάνουν επίθεση στην ψυχή σου, τότε εσύ

Σε μία καταπράσινη έκταση 25 στρεμμάτων, 15 λεπτά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, ο ιππικός όμιλος »Κτήμα Δέδα» σάς περιμένει να γνωρίσετε τη θεραπευτική ιππασία  και το θεραπευτικό παιχνίδι με το άλογο.  Ο   Ιχνηλάτης Ονείρων  ασχολείται με την εκπαιδευτική και τη θεραπευτική ιππασία, ενώ παράλληλα οργανώνει προγράμματα για ιππασία ενηλίκων και vaulting. Τα προγράμματά τους αφορούν τόσο μικρούς, καθώς ξεκινάνε από την ηλικία των 2, όσο και ενήλικες αναβάτες. Στο πλαίσιο των μαθημάτων οι αναβάτες έχουν τη δυνατότητα: Να αποκτήσουν επικοινωνία αλόγου-αναβάτη. Πώς πρέπει να στέκεστε δίπλα σε ένα άλογο, πώς το επιβραβεύετε, πώς επιτυγχάνεται η επικοινωνία ιππέα αλόγου, τόσο κάτω όσο και πάνω στο άλογο. Να γνωρίσουν την ιπποκομία. Μαθαίνετε να φροντίζετε τον συνεργάτη σας. Τι εργαλεία χρειάζεστε για τη φροντίδα του, όπως βούρτσισμα, πλύσιμο, περιποίηση πετάλων, λίπανση εξοπλισμού κτλ. Πώς προετοιμάζετε το άλογό σας για ιππασία και τι κάνετε στο τέλος του μαθήματος. Σέλωμα και ξεσέλωμα, πώς

Ελεονώρα Ζουγανέλη - Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι  

Ταξίδι-θαλπωρή Όταν η μητέρα μου έμεινε χήρα ήταν απαρηγόρητη με όλη την σημασία της λέξης. Επαναλάμβανε συνέχεια ότι η γη έφυγε κάτω από τα πόδια της. Πλησίαζε η μεγάλη γιορτή του Πάσχα και η μητέρα μου θα την υποδεχόταν για πρώτη φορά ως χήρα. Είχε αποφασίσει να μείνει μόνη και να μην είναι με την υπόλοιπη οικογένεια, τα αδέρφια της, όπως συνήθιζε για χρόνια.  Εμείς ζούσαμε στην Βοστόνη τότε. Αποφασίσαμε να φέρουμε την μητέρα μου στην Ολλανδία, για να ξεφύγει λίγο και να απολαύσει τα υπέροχα λουλούδια αυτής της χώρας. Συναντηθήκαμε λοιπόν στην Ολλανδία και περάσαμε μία εβδομάδα σε αυτήν την όλο χρώμα χώρα, παρατηρώντας από κοντά την ποικιλία λουλουδιών που δεν έχει τέλος. Επισκεφτήκαμε φάρμες και αγοράσαμε αυθεντικό τυρί γκούντα, τοπικές σοκολατερί και δοκιμάσαμε τοπικές γεύσεις σοκολάτας, είδαμε μουσεία και άλλα ενδιαφέροντα μνημεία. Επισκεφτήκαμε και μία οικογένεια από την Κατερίνη, γνωστή της μητέρας μου, και είδαμε πώς είναι τα σπίτια στην Ολλανδία, πράγμα που με ενδιαφέρει πολύ

Ίσως να μην ήταν γραφτό. Ίσως οι άνθρωποι να αλλάζουν «θέλω» μεγαλώνοντας. Ίσως οι συνθήκες να έμειναν για πάντα τόσο κατάλληλα ακατάλληλες. Ίσως οι καταστάσεις να έφεραν ένα τέλος που δεν μπορούσε να διορθωθεί με καμία άλλη προσπάθεια. Ό,τι κι αν έγινε, όλοι το νιώσαμε. Όλοι αγαπήσαμε κάποιον άνθρωπο στη ζωή μας και τον χάσαμε. Μα αλήθεια, μεγαλύτερο βουνό από αυτό των συναισθημάτων της απώλειας ενός τέτοιου ατόμου δεν υπάρχει. Σαν να αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς η ψυχή μας. Σαν να περιμένει πως κάτι θα αλλάξει. Ξεκινάμε να πιστεύουμε στα θαύματα για να σταματήσει το μέσα μας να πονά. Και είναι αλήθεια τόσο επώδυνη η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας. Όταν χάνουμε κάποιον που αγαπήσαμε περισσότερο από το καθετί, μέσα μας, δεν πονά μόνο η αποδοχή αυτής της πραγματικότητας. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να «θρηνήσουμε» την απώλειά μας. Γιατί; Γιατί πρέπει να συνεχίσουμε την ίδια καθημερινότητα και ρουτίνα χωρίς τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Χωρίς τις μικρές λεπτομέρειες που μας έσπαγαν το

Είσαι χήρα και νιώθεις μόνη. Περνάς τον χειμώνα σου που μάλλον θα είναι δύσκολος. Δεν είναι όλοι για σκι ούτε και όλοι απολαμβάνουν το κρύο και το χιόνι. Υπάρχει κάτι καλό μέσα στον χειμώνα σου; Ίσως ο χρόνος που ξοδεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό να σου βγει σε καλό. Μπορεί ποτέ να μην είχες αυτήν την πολυτέλεια. Να γνωρίσεις καλύτερα τα δυνατά σου σημεία μέσα από την αδυναμία σου. Να κάνεις έναν κατάλογο από πράγματα που σε ευχαριστούν με την ελπίδα ότι κάποια από αυτά ίσως καταφέρεις και τα υλοποιήσεις. Να ονειρευτείς πώς θέλεις να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου ακόμη και αν δεν θέλεις να ονειρευτείς. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Να παρατηρήσεις για πρώτη φορά τη φύση γύρω σου κι ας γνώριζες ότι ασκεί θεραπεία επάνω σου. Άφησέ την να σε αγγίξει! Η μοναξιά είναι ικανή να σε σαγηνεύσει, να σε διδάξει, να σε δυναμώσει, να σε θεραπεύσει. Στο τέλος ίσως καταφέρεις και αγαπήσεις τον χειμώνα σου. - Νένα Μεϊμάρη

3 πράγματα που χρειάζεται να θυμόμαστε καθώς βιώνουμε τον θυμό της απώλειας Η δυτική κοινωνία και ο πολιτισμός μας υποδεικνύουν ακόμα και το πώς να πενθούμε. Υπάρχει μια συμπαγής διαδικασία πένθους και φυσικά προσδοκίες από όλους τους γύρω μας. Πρέπει να περιμένουμε ότι οι άνθρωποι θα μας λυπούνται και θα ανακουφίζονται μέσα από την παρηγοριά. Οι άνθρωποι συνήθως νοιάζονται μέχρι την ημέρα της κηδείας ή στα μνημόσυνα και ύστερα συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους. Χρειάζεται να συνηθίσουμε τα κλισέ λόγια παρηγοριάς, τις κενές φράσεις και τις κάρτες σε πολλές περιπτώσεις. Δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο εκτός από τη θλίψη. Ειδικά όχι θυμός. Όμως όσοι θρηνούν, διακατέχονται και από θυμό. Απλά ο κόσμος δεν αναμένει συνήθως αυτή την αντίδραση• εσφαλμένα. Οι ειδικοί όμως συμφωνούν ότι ο θυμός παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία του πένθους και της απώλειας. «Χρωματίζει» τη διαδικασία πένθους, απομακρύνοντάς μας για λίγο από τους άλλους, βρίσκοντας δικαιολογίες για συμπεριφορές και αποφεύγοντας τ

H απώλεια έρχεται στη ζωή μας και μας δίνει τα μεγαλύτερα χαστούκια. Τις πιο ατέλειωτες ώρες. Τις πιο μοναχικές. Σου φέρνει μπροστά σου κάθε μικρό λαθάκι που έκανες. Κάθε στιγμή που ανέβαλες και θεώρησες δεδομένη. Κάθε κουβέντα που ξεστόμισες και δεν ζήτησες συγνώμη. Ποτέ δεν σε αφήνει τον ίδιο. Δεν μπορείς άλλωστε αφού ένα κομμάτι του εαυτού σου δεν είναι πια μαζί σου. Αν οι άνθρωποι γύρω μας αντιλαμβάνονταν πως δεν υπάρχουν οδηγίες ή χρονικό περιθώριο για να ξεπεράσεις ένα τέτοια συμβάν, τότε δεν θα προσπαθούσαν τόσο πολύ να επιβάλουν σε ένα άνθρωπο που θρηνεί τα «πρέπει». Μέσα από την απώλεια λοιπόν πήρα τα 5 πιο κάτω μεγάλα μαθήματα. Αυτά που σε κανένα πανεπιστήμιο δεν θα βρεις να διδάσκονται παρά μόνο σε αυτό της ζωής. 5 μαθήματα ζωής που με δίδαξε η απώλεια 1. Ξυπνάς άλλος άνθρωπος και μετά το συμβάν δεν κοιμάσαι ποτέ ξανά ο ίδιος Κανείς δεν ήξερε πως εκείνη τη συγκεκριμένα μέρα που έχασε ένα αγαπημένο πρόσωπο, θα ήταν κι τελευταία που ξύπνησε ένας «γεμάτος» άνθρωπος. Που δεν κατ

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Ούτε ο χειμώνας αλλά ούτε και το καλοκαίρι. Προχωράς, πέρασες τα τριάντα μα ακόμα δεν έμαθες πως η ζωή δεν μπορεί να είναι μόνο ξένοιαστη σαν καλοκαίρι. Θέλει λίγο απ’το σκοτάδι του χειμώνα, μια μυρωδιά άνοιξης και την φθινοπωρινή της μελαγχολία. Και έτσι, η μια εποχή διαδέχεται την άλλη, το κακό το καλό, η μέρα τη νυχτα και εσύ τον εαυτό σου. Ποιος, άραγε, δεν θέλει στην καρδιά του να έχει πάντα ήλιο; Ποιος δεν φοβάται εκείνο το σκοτάδι που πέφτει και νομίζεις θα διαρκέσει για πάντα; Είναι κάποιες στιγμές που σαν το κρύο η ψυχή σου παγώνει και ο ήλιος σε κοιτάζει για λίγο μόνο.Μα είναι ακριβώς αυτό, στιγμές. Και σαν στιγμές πρέπει να τις αντιμετωπίζεις. Ένα απ’τα ανθρώπινα λάθη είναι να νομίζουμε πως, ό,τι βιώνουμε, θα κρατήσει για πάντα. Ζούμε με την προοπτική της αιωνιότητας και ενός παραδείσου που άπαξ και τον βρούμε θα είναι αμαρτία αν τον χάσουμε. Και φοβόμαστε πως αν κάτι χαθεί, δύσκολα θα μπορέσει να βρεθεί ξανά. Αυτό δεν κάνουμε;Λέμε πως χάσαμε μι

 Πένθος και αλλαγή Δεν μπορεί να περάσεις την απώλεια του συζύγου σου και να παραμείνεις η ίδια. Στην πραγματικότητα έχεις αλλάξει ριζικά και για πάντα. Αρχικά έχει αλλάξει η εξωτερική σου ζωή. Μπορεί να χρειαστεί να αλλάξεις γεωγραφική τοποθεσία, το σπίτι σου ή τη δουλειά σου. Θα νιώσεις αποξένωση από άλλα ζευγάρια που κάνατε παρέα μαζί. Ξαφνικά και εκ των πραγμάτων, έχετε διαφορετικά ενδιαφέροντα. Μπορεί να αλλάξει και η εξωτερική σου εμφάνιση. Έχασες η έβαλες κιλά. Χρησιμοποιείς το φαγητό για να  καταπραΰνεις  το στρες ή και το αντίθετο. Έχεις αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γενικά. Ένα παγκόσμιο γεγονός δεν σε επηρεάζει γιατί είσαι εστιασμένη στο δικό πρόβλημα. Δεν σου έχουν μείνει δυνάμεις για τους άλλους. Ενώ λοιπόν αναγνωρίζεις τις διάφορες αλλαγές σου, αρχίζει να εμφανίζεται και η καινούρια σου υπόσταση. Σιγά σιγά κατανοείς τον εαυτό σου καλύτερα. Τον μαθαίνεις καλύτερα. Καθώς περνά ο καιρός, τον αγαπάς όλο και περισσότερο. Παύεις να συγκρίνεσαι με την παλιά σου

Η μοναχικότητα προσφέρει ατέλειωτες δυνατότητες. Το μυαλό σας είναι ελεύθερο να ονειρευτεί. Ο διακεκριμένος φιλόσοφος Paul Tillich είπε : « Η γλώσσα δημιούργησε τη λέξη «μοναξιά», για να εκφράσει τον πόνο του να μένει κανείς μόνος του. Αλλά δημιούργησε και τη λέξη «μοναχικότητα», ώστε να εκφράσει το μεγαλείο του να είναι κανείς μόνος». Ας αναρωτηθούμε: Συμπαθούμε τον εαυτό μας τόσο ώστε να μπορούμε να μείνουμε μια ολόκληρη εβδομάδα μόνοι με αυτόν; Εννοώ, απολύτως μόνοι. Χωρίς φίλους, οικογένεια ή κάποιον που να ξέρει ότι υπάρχουμε. Εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα- οι περισσότεροι άνθρωποι θα απαντήσουν ότι όχι, δεν μπορούν. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να καταφέρουν να μείνουν μόνοι για ημέρες, ακόμα και για ώρες. Όταν το σκεφτόμαστε, νιώθουμε απευθείας ένα αγχωτικό, απεγνωσμένο συναίσθημα και το αποφεύγουμε. Φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι, γιατί ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε μας μαθαίνει ότι αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Η τεχνολογία εξελίσσεται συνεχώς και διευκολύνει την άμε

Γιορτάζοντας έναν χρόνο!!! Σήμερα συμπληρώθηκε ένας ολόκληρος χρόνος από την ημέρα που άρχισε το blog Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή. Είμαι πολύ χαρούμενη και πολύ υπερήφανη για αυτήν την προσπάθεια, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσα από βαθύ πόνο και πολλά δάκρυα. Δεν είναι εύκολο πράγμα να ζεις σε καθεστώς χηρείας. Αντιμετωπίζεις μία σειρά από ιδιαίτερα θέματα, ανάλογα με την περίπτωσή σου. Το blog προσπάθησε να φέρει στην επιφάνεια κάποια από αυτά τα θέματα και να δώσει βασικές λύσεις. Προσπάθησε επίσης να δημιουργήσει ένα forum, όπου και άλλες χήρες έχουν την ευκαιρία να μοιραστούν την εμπειρία τους, να δώσουν και να πάρουν ιδέες, ώστε να κάνουν τη νέα τους πραγματικότητα ανθρώπινη. Να νιώσουν ασφάλεια και άνεση ενώ χειρίζονται τα πολύπλοκα θέματά τους. Να ακουστεί η φωνή τους. Να ενδυναμωθούν ως γυναίκες οι οποίες περπάτησαν και περπατούν μέσα στο χάος.  Ένα χάος που παίρνει καιρό να ξεκαθαρίσει από την ζωή τους. Πιστεύω ότι «δύο είναι καλύτεροι από έναν», και με αυτήν την νοοτροπία θεώρησα ότ

 

  Λειτουργία Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Δήμου Κατερίνης Μία ιδιαίτερα σημαντική δομή στήριξης γυναικών που έχουν υποστεί βία λειτουργεί στον Δήμο Κατερίνης και ειδικότερα στην οδό Αυγουστίνου, δίπλα στις εργατικές κατοικίες της περιοχής. Το Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών Κατερίνης, άνοιξε με πρωτοβουλία του Δήμου Κατερίνης. Το συγκεκριμένο Κέντρο αποτελεί μέρος ενός ολοκληρωμένου δικτύου υπηρεσιών πρόληψης και αντιμετώπισης βίας κατά των γυναικών σε πανελλαδικό επίπεδο και υποστηρίζεται από τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΟΠΙΦ) και εποπτεύεται επιστημονικά από το Κ.Ε.Θ.Ι. Χρηματοδοτήθηκε την περίοδο 2012-2015 από το ΕΠ Διοικητική Μεταρρύθμιση 2007-2013 (ΕΣΠΑ 2007-2013) και συνεχίζεται η χρηματοδότησή του την περίοδο 2015-2018 & 2018-2020 από το ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας (ΕΣΠΑ 2014-2020). Στελέχωση και Υπηρεσίες: Το Συμβουλευτικό Κέντρο στελεχώνεται από επιστημονικό προσωπικό εξειδικευμένο στη συμβουλευτική γυναικών :  Ψυχολόγο,

Η Frida Kahlo (6 Ιουλίου 1907 – 13 Ιουλίου 1954) ήταν Μεξικάνα ζωγράφος, γνωστή κυρίως για τις συγκλονιστικές της αυτοπροσωπογραφίες. Στα 18 της χρόνια,  η Φρίντα τραυματίζεται βαριά σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, όταν το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε, συγκρούεται με ένα τραμ. Ήταν κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας ανάρρωσής της που ξεκίνησε να ζωγραφίζει, αν και αυτή δεν ήταν η πρώτη μορφή τέχνης που είχε δημιουργήσει.  Οι πίνακές της αναμιγνύουν τον πόνο και τα βάσανά της με τα ζωντανά, έντονα χρώματα και τα μοτίβα της Μεξικάνικης ποπ κουλτούρας εκείνης της εποχής. Η ζωή δεν ήταν καθόλου εύκολη για τη Φρίντα. Στην ηλικία των 6 ετών αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, μία πάθηση που είχε ως αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο, λεπτότερο και ημιπαράλυτο. Γι’ αυτό το λόγο, υπήρξε θύμα bullying για πολλά χρόνια, κάτι που την απομόνωσε. Μετά το ατύχημα, υπέφερε από αφόρητους πόνους στη σπονδυλική στήλη και στη λεκάνη. Ο τραυματισμός της ήταν πολύ σοβαρός και χρειάστηκε πάνω από 30 εγχ

 - Το ποτάμι της Νένας Μεϊμάρη  Η ζωή μου Ένα άστατο ποτάμι Λίγο άγριο Όπως το παρατηρώ Το φοβάμαι Και δεν το φοβάμαι Μου αρέσει Και δεν μου αρέσει Θέλω να το σταματήσω Να το ξεκουράσω λίγο Να το αγκαλιάσω Αλλά δεν το προλαβαίνω Τότε θα το κοιτάζω Όλο και περισσότερο Θα βάλλω τα πόδια μου Μέσα στο κρύο νερό Θα περπατήσω μέχρι την άλλη όχθη Δεν είναι μακριά Στο τέλος θα το κάνω δικό μου Στο τέλος θα γίνει το τώρα μου Ποτάμι είναι, ζωή είναι Δεν μπορεί παρά Να με γαληνέψει Όπως αυτό γαληνεύει Λίγο πιο κάτω!! - Το ποίημα πλαισιώνει το παρακάτω βίντεο  https://www.megapixl.com/big-river-in-ancient-forest-video-footage-48110616