Είμαι Χήρα - Έχω φωνή

 Νένα Μεϊμάρη Φίλες μου αγαπημένες, εδώ κλείνουμε μία ακόμα χρονιά, ίσως όχι όπως την φανταζόμασταν, όπως τη σχεδιάσαμε και όπως την επιθυμήσαμε, αλλά την κλείνουμε. Τα καταφέραμε και ας δυσκολευτήκαμε. Προχωρήσαμε και ας σκαρφαλώσαμε βουνά. Μέσα στον πόνο μας καταφέραμε να χαμογελάσουμε, να αστειευτούμε και να γελάσουμε. Συνεχίσαμε με τα παιδιά μας, την εργασία μας και τα διάφορα projects που ακολουθεί η καθεμία μας. Ο πόνος μας και η ατέλειωτη απώλεια που βιώνουμε, μέρος του εαυτού μας πια, δεν μας καθήλωσαν. Καταφέραμε να τα δαμάσουμε και να προσπαθήσουμε για καλύτερες μέρες. Μπράβο μας!!!!! Με αυτήν την νοοτροπία και αυτό το σκεπτικό συνεχίζουμε και στον καινούριο χρόνο. Υπάρχει κάτι που μπορεί να μας σταματήσει; Μήπως είναι κάποιος ή κάτι ικανό να μας εμποδίσει στο δρόμο μας; Ρητορική ερώτηση θέτω γιατί την απάντηση τη γνωρίζουμε όλες μας. «Ο κόσμος είναι σφαιρικός και το σημείο εκείνο που μπορεί να μοιάζει να είναι το τέλος του μπορεί επίσης να είναι η αρχή», είπε η Αμερικανίδα π

Νένα Μεϊμάρη  Στο Kokona Coffee and more πίνουμε τον καφέ ή το λευκό τσάι μας, μιλάμε με τη Μάγδα για πολλά και διάφορα, μιας και η κοπέλα γνωρίζει πολλά και είναι μέσα σε όλα, συναντιόμαστε με τους φίλους μας και απολαμβάνουνε την πόλη μας μέσα από αυτήν την όμορφη γωνιά. Η Μάγδα είναι μία νεαρή κοπέλα, που αποφάσισε να γνωρίσει από κοντά την επιχειρηματική κουλτούρα, αψηφώντας τους δύσκολους καιρούς. Αυτό ήταν αρκετό για μένα να θέλω να τη γνωρίσω από κοντά. Η Μάγδα Περισανίδου σπούδασε στο τμήμα Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού Παρευξεινίων χωρών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Έκανε Μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης. Δούλεψε σε ξενοδοχεία ως ρεσεψιονίστ, ασχολείται με παιδιά που παρουσιάζουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και πρόσφατα άνοιξε τον δικό της χώρο, τον οποίο και λειτουργεί με ομορφιά και καλό γούστο. Η συναίτερός της, Δέσποινα Κασανίδου, ήταν κάτοικος του εξωτερικού και διαθέτει πείρα στην εστίαση. Η αδερφή της, Λίνα, έχει σπουδάσει Ιατ

Ο διάσημος ψυχίατρος-νευροερευνητής, ένας από τους πλέον επιφανείς ειδήμονες του ψυχικού τραύματος παγκοσμίως, ο Bessel van der Kolk, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.  Θα βρίσκεται στην Αθήνα στις 14 και 15 Σεπτεμβρίου 2023, για ένα διήμερο masterclass  πάνω στο Διαγενεακό και Σύνθετο τραύμα, στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, προσκεκλημένος του ινστιτούτου για την ψυχική υγεία Trauma2Therapy. Το ψυχικό τραύμα υπάρχει παντού στην κοινωνία μας. Έρευνες του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών έδειξαν ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της δημόσιας υγείας –δαπανηρότερο ακόμα και από τον καρκίνο και τις καρδιολογικές παθήσεις – είναι το ψυχικό τραύμα. Αντλώντας από την τριαντάχρονη εμπειρία του στην πρώτη γραμμή της επιστημονικής έρευνας και της κλινικής πράξης, ο Bessel van der Kolk θα εξηγήσει, όπως αναφέρει και στο βιβλίο του Το σώμα δεν ξεχνά, ότι ο τρόμος και η απομόνωση, οι κύριες συνέπειες του ψυχικού τραύματος, κυριολεκτικά αναδιαμορφώνουν τον εγκέφαλο και το

Νένα Μεϊμάρη   Πρόσφατα βρέθηκα στα εγκαίνια της ετήσιας ομαδικής εικαστικής έκθεσης του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας, που πραγματοποιήθηκε στην Αστική Σχολή Κατερίνης. Η Παναγιώτα Στεφοπούλου ήταν η κύρια ομιλήτρια και το θέμα της ήταν «Η μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης». Επειδή λοιπόν τα λόγια και οι έννοιες με άγγιξαν ιδιαίτερα, ζήτησα από την artist να μου επιτρέψει να ανεβάσω την ομιλία της στο blog, πράγμα που το έκανε άμεσα. Παραθέτω το βιογραφικό μαζί με μερικά έργα της Παναγιώτας για να την γνωρίσετε καλύτερα, καθώς και την συγκινητική για εμένα ομιλία της και την ευχαριστώ από καρδιάς για αυτή την ευγενική χειρονομία. Ευχόμαστε να είναι πάντα δημιουργική!!! Φίλες και φίλοι, Σας καλωσορίζω κι εγώ με τη σειρά μου στην ετήσια έκθεσή μας. Τα έργα που θα δείτε δημιουργήθηκαν από καλλιτέχνες, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, με κόπο, μεράκι και σπουδή. Κάθε καλλιτέχνης δημιουργεί για τους δικούς του λόγους. Άλλος για να δοκιμάσει τις ικανότητές του, άλλος  για να εκφράσει τα

  Στην μακρινή μας Ινδία διηγούνται ένα παραμύθι, απ’ αυτά που σου αφήνουν κάποιο χαμόγελο, γιατί έχουν ένα αναπάντεχα διδακτικό τέλος.. Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας αυτοκράτορας, που είχε διαλέξει σαν προσωπικό του σύμβουλο ένα πολύ σοφό γέροντα που όμως είχε ένα μεγάλο ελάττωμα, συνεχώς επαναλάμβανε, «ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου… ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου»… Ο αυτοκράτορας όμως παρόλο που το «ελάττωμα» του σοφού τον εκνεύριζε, τον κρατούσε κοντά του γιατί οι συμβουλές και η σοφία του, τού ήταν πολύ χρήσιμα και γι΄ αυτό το λόγο, τον έπαιρνε πάντα μαζί του, ειδικά όταν απομακρυνόταν από το παλάτι. Μια βροχερή μέρα, ο αυτοκράτορας αποφάσισε να καλλωπιστεί και αφού τον έπλυναν οι γυναίκες της αυλής, ζήτησε από τον κουρέα να τον ξυρίσει και να του κάνει μανικιούρ. Την ώρα όμως που ο κουρέας του έκοβε τα νύχια, ακούστηκε ένας κεραυνός τόσο δυνατός που ο αυτοκράτορας και ο κουρέας τρόμαξαν τόσο πολύ που ο κουρέας έκοψε το μικρό δαχτυλάκι του αυτοκράτορα… Κραυγέ

  Μετάφραση : Νένα Μεϊμάρη Το ντοκιμαντέρ είναι πραγματικά υπέροχο. Υπέροχο βέβαια, αν σας αρέσει η άγρια φύση. Εγώ τρελαίνομαι για τέτοια χωρίς να είμαι αθλητικός τύπος, ούτε και οπαδός της κατασκηνωτικής ζωής. Τα παρακολουθώ όμως συχνά και θαυμάζω τις γυναίκες που είναι τόσο τολμηρές, όπως η ηρωίδα που θα γνωρίσουμε παρακάτω. Η ιστορία της εντυπωσιάζει και σε αναγκάζει να σκεφτείς κάποια πράγματα γύρω από τη ζωή σου. Η δυναμική γυναίκα διηγείται τη ζωή της από πολύ μικρή. Ο τρόπος που τη μεγάλωσε η μητέρα της, τη διαμόρφωσε σε αυτό που είναι σήμερα. Είχε συνηθίσει να ξοδεύει χρόνο μέσα στην άγρια φύση με μία μητέρα που δε φοβόταν τίποτα. Τελικά οι μητέρες μας μας επηρεάζουν πολύ περισσότερο από ό,τι νομίζουμε. Η ηρωίδα μας λοιπόν, άφησε κάθε κανονικότητα, κατεστημένο και συνηθισμένο τρόπο ζωής και αποφάσισε να ανακαλύψει τον κόσμο. Μεταμορφώθηκε σε μία σύγχρονη «Χριστόφορος Κολόμβος». Ξεκίνησε με παρέα τον σύντροφό της για μία εξόρμηση στην Καναδική πολιτεία Yukon. Αυτό το μέρος βρίσ

          Nena Meimaris

  Οι σκέψεις διαμορφώνουν τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας. Το όμοιο αναπαράγει και κλωνοποιεί τον εαυτό του. Η ίδια η ζωή κάθε ανθρώπου δεν είναι παρά “ακριβές φωτοαντίγραφο” εκείνων των σκέψεων που κάνει τον περισσότερο καιρό. Αν σκέφτεσαι τις δυστυχίες σου, γίνεσαι δυστυχισμένος άνθρωπος. Αν σκέφτεσαι τις λύσεις που αναζητάς, γίνεσαι δημιουργικός. Αν σκέφτεσαι τα αδιέξοδά σου, γίνεσαι απελπισμένος. Αν σκέφτεσαι τις ευλογίες σου, γίνεσαι γενναιόδωρος. Αν σκέφτεσαι τις αδυναμίες σου, γίνεσαι φοβισμένος. Αν σκέφτεσαι τις δυνάμεις σου, γίνεσαι ελπιδοφόρος. Αν σκέφτεσαι τις αποτυχίες σου, γίνεσαι θλιμμένος. Αν σκέφτεσαι τις νίκες σου, γίνεσαι αποφασισμένος. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, κάθε ώρα διαμορφώνεσαι. Αλλάζεις, μετατρέπεσαι σε κάτι άλλο. Μια διαρκής αλλαγή. Μια αλλαγή προς δυο διαφορετικές κατευθύνσεις. Προς το μονοπάτι των σκιών ή το μονοπάτι του φωτός. Κι οι δυο προορισμοί ανοιχτοί είναι και σε περιμένουν. Οι σκέψεις σου αποφασίζουν. Τα συναισθήματα σου φορτίζουν. Οι πράξεις κα

Νένα Μεϊμάρη 

  Όλοι γνωρίζουμε πως η διαμόρφωση μιας ευχάριστης ρουτίνας είναι απαραίτητη, αλλά η εφαρμογή της αποτελεί το δυσκολότερο κομμάτι της διαδικασίας. Αν εξετάσετε τις ζωές επιτυχημένων ανθρώπων, θα συνειδητοποιήσετε ότι ακολουθούν ένα αυστηρό, σταθερό πρόγραμμα, που τους έχει βοηθήσει να χτίσουν συνήθειες παραγωγικότητας με τον καιρό. Η εγκαθίδρυση ενός λειτουργικού συστήματος αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο να εκφράσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Μια επιτυχημένη ρουτίνα καταφέρνει την απόλυτη συγκέντρωση στο στόχο μας από τη στιγμή που ξυπνάμε. Οι παρακάτω συμβουλές θα σας βοηθήσουν να εγκαθιδρύσετε το αποτελεσματικότερο για εσάς καθημερινό πρόγραμμα. «Είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένως. Η τελειότητα, έτσι, δεν είναι μια πράξη αλλά μια συνήθεια» – Αριστοτέλης 7 συμβουλές για να διαμορφώσετε ένα παραγωγικό καθημερινό πρόγραμμα Φτιάξτε μια λίστα με τις υποχρεώσεις της ημέρας Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε τι χρειάζεται να κάνετε κάθε μέρα. Οπότε εστιάστε στην καταγραφή μιας απλής λίστ

  Είναι ένα συναίσθημα που μεταβάλλεται συνεχώς, εξελίσσεται, στροβιλίζεται, μεταβάλλεται μέρα με τη μέρα, λεπτό με λεπτό. Είναι ένα συναίσθημα που μεταβάλλεται συνεχώς, εξελίσσεται, στροβιλίζεται, μεταβάλλεται μέρα με τη μέρα, λεπτό με λεπτό. Ο εγκέφαλός μας μοιράζει ευγενικά τον πόνο της θλίψης αργά, σε δόσεις που μπορούμε να διαχειριστούμε. Συχνά ξεκινά με μούδιασμα. Τους μήνες αμέσως μετά το θάνατο του Τομ, ένιωσα τον πόνο μέσα από ένα παχύ στρώμα προστατευτικού μαξιλαριού. Ήξερα ότι υπήρχε και τον φοβόμουν, αλλά κρυβόταν μέσα σε μια ομίχλη δυσπιστίας. Μερικές φορές το φανταζόμουν σαν ένα τέρας σαν τον Γκοτζίλα πίσω μου, από το οποίο ήμουν ασφαλής αρκεί να μην κοιτάζω πίσω. Ήξερα ότι ο πόνος ήταν εκεί και ότι δεν μπορούσα να τον αποφύγω για πάντα, αλλά έτρεχα μακριά του όσο καλύτερα μπορούσα – ακόμα και κυριολεκτικά, σε ένα πολύμηνο οδικό ταξίδι, φεύγοντας από το γεμάτο αναμνήσεις σπίτι που μοιραζόμασταν όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά φυσικά, το τέρας τελικά με έπιασε, και οι πολλοί μήνε

  N ένα Μεϊμάρη  Το δέντρο αυτό μου αρέσει πολύ, γιατί είναι εντελώς έξω από το κατεστημένο. Τολμάει να δείξει μια άλλη οπτική, δε φοβάται το καινούριο, δεν ακολουθεί τη ρουτίνα και θέλει να φανεί όμορφο ακόμα και σε αυτούς που δεν αρέσουν τα κανονικά Χριστουγεννιάτικα δέντρα. Μήπως αυτή η εικόνα έχει να μας διδάξει κάτι εμάς τις ιδιαίτερες γυναίκες; Μήπως μας δίνει και άλλες εικόνες του εαυτού μας που τις έχουμε ξεχάσει λόγω του τραύματος που έχουμε δεχτεί; Προσωπικά θα πιέσω τον εαυτό μου ώστε αυτή η νέα χρονιά να είναι διαφορετική από τις άλλες. Κάτι σαν αυτό το δεντράκι!!!

  Nένα Μεϊμάρη Καθώς μπαίνουμε κανονικά στην εορταστική εποχή των Χριστουγέννων, διαβάζουμε κείμενα, ποίηση και λογοτεχνία, βλέπουμε τα αγαπημένα μας έργα, μαγειρεύουμε Χριστουγεννιάτικες συνταγές και ακούμε την κατάλληλη μουσική. Το όλο σκηνικό έχει μία αίγλη επάνω μας και μας συγκινεί παράλληλα. Το κείμενο σήμερα, μεταφρασμένο από εμένα, είναι από το βιβλίο “A Treasury of Christmas Joy” και φέρνει τον τίτλο “The Joy of the World” (Η Χαρά στον Κόσμο). Στην Δυτική Σαμόα, στο ζεστό και γεμάτο από ευωδιές λουλουδιών πρωϊνό, τα ρολόγια χτυπούν έξι – η ημέρα των Χριστουγέννων έχει αρχίσει. Ακριβώς αυτήν τη στιγμή είναι επτά το πρωί στη χειμωνιάτικη Αλάσκα, όπου τα παιδάκια κυλιούνται από τα κρεβάτια τους και τρέχουν να δούνε τα δώρα τους κάτω από το δέντρο. Στην Ανατολική ακτή της Αμερικής είναι ήδη μεσημέρι. Οι οικογένειες μαζεύονται γύρω από τα φορτωμένα τραπέζια, όπου οι ροδισμένες γαλοπούλες περιμένουν να κοπούν σε μερίδες. Και στην Αγγλία άλλες οικογένειες κάθονται για το απογευματινό

  Νένα Μεϊμάρη Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα μου αρέσει να παρακολουθώ παρουσιάσεις βιβλίων και να γνωρίζω καινούριους συγγραφείς, όπως επίσης και συγγραφείς που δεν ήξερα πριν. Απόψε γνώρισα τον Κωνσταντίνο Χαραντινιώτη, έναν ευχάριστο, φιλικό και πολύ ενδιαφέρον άνθρωπο. Είναι σημαντικό για εμένα να νιώσω ανθρωπιά όταν κάνω τις γνωριμίες μου. Και αυτό το λέω γιατί με απωθεί το γεγονός ότι κάποιος ή κάποια είναι σημαντική προσωπικότητα, γνωστή και περσόνα αλλά απλησίαστη και στεγνή. Στην περίπτωση αυτή σταματάω με το συγκεκριμένο άτομο και δε θέλω καμία επαφή. Πρόσφατα γνώρισα τέτοιους και δεν μου άφησαν καλή εντύπωση. Θεωρώ ότι πρώτα είμαστε άνθρωποι και ξέρουμε να συμπεριφερόμαστε σωστά και μετά επιστήμονες ή ο,τιδήποτε άλλο. Πλησίασα λοιπόν τον συγγραφέα και επικοινώνησα μαζί του φιλικά και ζεστά. Ανταποκρίθηκε και αυτός φιλικά σαν να με γνώριζε από καιρό.  Αφού τελείωσα, του ζήτησα να μας γράψει ένα ενθαρρυντικό κείμενο στο blog. Μου υποσχέθηκε ότι θα το κάνει με χαρά και μου έδωσε