Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ανανεώνει τα κύτταρά του και μετά τα 80 χρόνια ζωής

 

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να μας εκπλήσσει και μετά τα 80 αφού τελικά αποδείχθηκε κάτι που δεν είχαμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αλλά και εκπρόσωποι των επιστημών, θεωρούσαμε μέχρι τώρα ότι ο ανθρώπινος οργανισμός φτάνει κάποια στιγμή στο σημείο της αποκορύφωσής του ενώ από κάποια ηλικία και έπειτα παύει να βρίσκεται σε τέλεια λειτουργία σταδιακά. Ωστόσο, και σύμφωνα με έρευνες, ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να μας εκπλήσσει και μετά τα 80 αφού τελικά αποδείχθηκε κάτι που δεν είχαμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα.

Ακόμη και κατά την ένατη δεκαετία της ζωής ενός ανθρώπου, αναπτύσσονται νέα εγκεφαλικά κύτταρα κάτι που προέκυψε ως πόρισμα κατόπιν έρευνας Ισπανών επιστημόνων. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η δημιουργία νέων νευρώνων μειώνεται σημαντικά στους ασθενείς με νόσο Αλτσχάιμερ. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Μαρία Λόρενς-Μάρτιν του Τμήματος Μοριακής Βιολογίας του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό “Nature Medicine”, ανέλυσαν δείγματα εγκεφαλικών ιστών από 58 ανθρώπους.

Από την έρευνα προέκυψε το πόρισμα ότι με το πέρασμα του χρόνου υπάρχει μεν μια μείωση στο ρυθμό της νευρογένεσης, όμως η δημιουργία νευρώνων μπορεί να παρατηρηθεί στον ιππόκαμπο, μια ζωτική περιοχή του εγκεφάλου, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν 40.000 νέοι νευρώνες ανά χιλιοστόλιτρο εγκεφαλικού ιστού στην ηλικία των 40 ετών ενώ το ποσό αυτό πέφτει όσο ανεβαίνει η ηλικίας μας και γίνεται δηλαδή 30.000 στα 70 έτη.

Όμως, στην περίπτωση που το άτομο εμφανίζει τη νόσο Αλτσχάιμερ ή οτιδήποτε σχετίζεται με άνοια ακόμη και αν βρίσκεται στο αρχικό στάδιο της νόσου, καταλήγει από 30.000 σε 20.000 νέους νευρώνες ανά χιλιοστόλιτρο εγκεφαλικού ιστού. Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε μείωση πάνω από 30%.

Μπορεί τα περισσότερα κύτταρα και οι νευρώνες του εγκεφάλου μας να έχουν δημιουργηθεί στον εγκέφαλο έως τη στιγμή της γέννησης, όμως ο σχηματισμός νέων κυττάρων συνεχίζεται στον εγκέφαλο των ενηλίκων κατά τη διάρκεια της ζωής του ατόμου σε συγκεκριμένες περιοχές του κυρίως, όπως για παράδειγμα ο ιππόκαμπος. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι αυτό συμβαίνει στα ζώα, αλλά τώρα επιβεβαιώνεται ότι κάτι ανάλογο ισχύει και για τους ανθρώπους, ακόμη και προχωρημένης ηλικίας.

ΠΗΓΗ:https://enallaktikidrasi.com/

Nena Meimaris

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Γίνε τολμηρή!! Αγάπα την περιπέτεια!!

Νένα Μεϊμάρη Αυτό ένιωσα και έζησα την περασμένη Κυριακή. Έγινα λιγάκι τολμηρή και αγκάλιασα τη μικρή περιπέτεια. Βέβαια δεν συνέβη όπως παλιά που ήμουν με τον αγαπημένο μου δίπλα μου και ένιώθα όλο τον κόσμο δικό μου. Εδώ και χρόνια είμαι κλισμένη στον εαυτό μου και μέσα στο σπίτι μου. Αυτό μου άρεσε να κάνω. Αλλά όλα έχουν μία αρχή και ένα τέλος και εγώ με τη σειρά μου ένιωσα ότι ήθελα να γίνω λιγάκι τολμηρή και να κάνω κάτι έξω από το σπίτι μου. Έτσι λοιπόν βγήκα έξω στην εξοχή με την λογοτεχνική μου παρέα για να δούμε τα λουλούδια της φύσης που βγαίνουν άφθονα στην περιοχή μας. «Εξέτασε την ρουτίνα σου, ρώτα τον εαυτό σου αν είναι αυτή που θέλεις τώρα», διάβασα κάπου και αυτό έκανα. Οι κύκλοι έρχονται και φεύγουν και εμείς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την αρχή και το τέλος τους. Να είμαστε ευαίσθητες στις αλλαγές που νιώθουμε ότι έρχονται στις διάφορες φάσεις της ζωής μας. Εγώ έχω επιθυμήσει τη φύση πάρα πολύ και ένιωθα την ανάγκη να τη δω και να την αγγίξω αλλά δεν το τολμούσα, α...