Είμαι Χήρα - Έχω φωνή

  Ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις τα πάντα- Ποτέ δεν είναι αργά…. Για να αρχίσεις απ’ την αρχή! Για να απολαύσεις τη ζωή! Για να αλλάξεις τρόπο σκέψης! Για να γίνεις άλλος άνθρωπος! Για να αλλάξεις τρόπο ζωής! Για να αγαπήσεις! Για να συγχωρήσεις! Για να ξεχάσεις! Για να μάθεις! Για να αισθανθείς! Για να γίνεις αισιόδοξος! Για να γιορτάσεις τη ζωή! Για να δώσεις ένα φιλί! Για να κάνεις μια αγκαλιά! Για να σταματήσεις να γκρινιάζεις! Για να μάθεις πώς αγαπάνε! Για να κηδέψεις τη μιζέρια! Για να φλερτάρεις! Για να ερωτευτείς! Για να ζήσεις! Για να αγαπήσεις τον εαυτό σου! Για να αγνοήσεις όσα σε πλήγωσαν! Για να σταματήσεις να είσαι κολλημένος στο παρελθόν! Για να ζήσεις στο παρόν! Για να σε αγαπήσουν! Για να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους! Για να κόψεις κακές συνήθειες! Για να ζήσεις όπως θέλεις! Προλαβαίνεις! - Γράφει η Νάντια Πάλμου

  Τίποτα μελλοντικό δεν ανήκει στους ανθρώπους, εκτός ίσως από τη γνώση, ότι όταν το μέλλον έρθει, δεν θα είμαστε πια οι ίδιοι. - Από το βιβλίο "η μαγείρισσα του Κασταμάρ"  του Fernando J. Munez

  Η ζωή προχωράει, το είπαμε. Σαν ποτάμι ορμητικό και μαζί του παρασέρνει τα πάντα. Και να δεις που λίγο λίγο τη συνηθίζεις την απώλεια....Να δεις που υπάρχουν ώρες που τα λησμονείς όλα...- Σκουριά και χρυσάφι ΠΟΡΤΟ ΛΕΟΝΕ ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

  Αληθινό τριαντάφυλλο!

  Μια μέρα θέλω να ξημερώσει ...η άλλη μου Ζωή.. Να μηδενίσω και να αρχίσω με ό,τι μου θυμίζει τα όνειρά μου. Να ξυπνήσω κρατώντας σφιχτά στα χέρια μου...τα ιδανικά μου. Να μην θυμάμαι τίποτα που με πίκρανε, με πρόδωσε ή με πόνεσε. Να ανοίξω τα μάτια μου και να αντικρύσω ανθρώπους που αγαπώ... Να δω τον Ήλιο σαν να τον αντικρύζω για πρώτη φορά...κι αυτόν.. Να πάρω μια βαθιάν ανάσα και να γεμίσω το είναι μου... με Ουρανό... γη...και θάλασσα.... και να δακρύσω...για ότι έχασα...για τελευταία φορά... Να θυμηθώ τα λάθη μου....και να πω...Αξίζω! Αξίζω να υπάρχω...μα όπως θέλω Εγώ... - Στέλλα Μάναλη

 Με λίγη φαντασία όλα γίνονται!!!

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις!!!

  Θολή η φωτογραφία. Ο χρόνος φταίει. Έτσι θολώνουν και οι αναμνήσεις, τι κρίμα. Έτσι και η αγάπη. Ακόμα πιο κρίμα... Μήπως αυτή να είναι η άμυνα του ανθρώπου απέναντι στον θάνατο; Μήπως ξεχνάμε για να μην πονάμε πια; - Απόσπασμα Σκουριά και χρυσάφι   ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΕ ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

  "Ξέρεις τι λένε, πως τα δάκρυα του πόνου πάντα ποτίζουν τον κήπο της ευτυχίας". - Graham Masterton ΠΟΡΦΥΡΗ ΧΗΡΑ