02/02/2023
Από το αρχείο του συλλόγου αρχιτεκτόνων για τον οικισμό «Χηράδικα»
Τα «Χηράδικα» καταλαμβάνουν την έκταση πίσω από το 5 ο Γυμνάσιο, δηλαδή το πρώην τουρκικό Υποδιοικητήριο. Πρόκειται για οικισμό που χτίστηκε από το Κράτος, το 1927, σε ανταλλάξιμες οικοπεδικές εκτάσεις. Οι κατοικίες ήταν επίσης μικρές και ομοιόμορφες, όπως και στις υπόλοιπες περιπτώσεις. Το όνομά του το οφείλει ο οικισμός στο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κατοικιών δόθηκε σε χήρες πρόσφυγες. Οι κατοικίες ήταν μικρές, ισόγειες και ομοιόμορφες. Έχουν σωθεί ορισμένες επί της 25ης Μαρτίου.
Βίκη Μανιάτη
Αρχιτέκτων
Πρόεδρος Συλ. Αρχιτεκτόνων ΣΑΔΑΣ Πιερίας.
25/01/2023
22/01/2023
14/01/2023
Το
πένθος και οι Ρομά
Οι
τσιγγάνοι αποτελούν μια πληθυσμιακή ομάδα που δεν έχει σαφή οριοθέτηση. Η
παρουσία τους μετράει παραπάνω από 8 αιώνες στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια κατά
τους οποίους επηρεάστηκαν και επηρέασαν τις περιοχές στις οποίες έζησαν.
Παράτις
όποιες αλλαγές συντελέστηκαν η δομή της κοινότητας παραμένει
οικογενειοκεντρική. Η βάση της είναι η πατριαρχία με τον πατέρα και τον παππού
να είναι οι αρχηγοί της οικογένειας και να ακολουθεί η γιαγιά και η μητέρα ως
μορφές που αξίζουν σεβασμού λόγο ηλικίας. Οι σχέσεις και οι ρόλοι δεν διαρρηγνύονται
και ούτε επηρεάζονται από τις αλλαγές και τις εξελίξεις όπως φαίνεται να
συμβαίνει σε άλλου τύπου κοινωνίες.
Καθώς
το προσδόκιμο ζωής των Ρομά είναι μικρότερο από του γενικού πληθυσμού, οι
τσιγγάνοι ακόμα και σήμερα – υπάρχουν φυσικά οι εξαιρέσεις –φροντίζουν να
παντρευτούν σε μικρή ηλικία, να κάνουν παιδιά και να φτάσουν να είναι παππούδες
ακόμα και στα 35 τους χρόνια. Οι κακουχίες, οι ακατάλληλες συνθήκες διαβίωσης,
η σκληρή εργασία (σκουπίδια, καύση πλαστικών και σιδήρου) δημιουργεί πολλά
αναπνευστικά προβλήματα και έχει αυξήσει τους καρκίνους. Συναντούμε συχνά
γυναίκες να έχουν χάσει τον άντρα τους σε νεαρή ηλικία και δεδομένου πως
κάποιες από αυτές γίνονται γιαγιάδες σε μικρή ηλικία παραιτούνται από την ζωή.
Ο τίτλος της γιαγιάς και το μεγάλωμαεγγονιών,φέρνει αυτές τις γυναίκες σε μια
θέση να θεωρούν τον εαυτό τους ακατάλληλες για οποιαδήποτε δραστηριότητα.
Χαρακτηριστικό
παράδειγμα ο πρόσφατος θάνατος του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη από σφαίρα
αστυνομικού στην Θεσσαλονίκηπου συντάραξε την ελληνική κοινωνία. Άφησε πίσω του
ένα μικρό παιδί και μια γυναίκα 15 ετών που φέρει το βάρος του μεγαλώματος του
και το ρόλο της χήρας. Όλη η Ελλάδα παρακολούθησε μέσα από τις οθόνες της
τηλεόρασης το τελετουργικό του πένθους.
Οι
γονείς συνόδευσαν την κοπέλα στο σημείο όπου είχε τοποθετηθεί ο νεκρός άντρας
της τον οποίο ξενύχτισαν για ένα βράδυ με θρήνους και τραγούδια. Ντυμένη στα
μαύρα και τυλιγμένη με μια μαντίλα συνόδεψε τη σορό ως τα νεκροταφεία. Για
σαράντα ημέρες σύμφωνα με το έθιμο η οικογένεια δεν θα απλώσει ρούχα στην αυλή,
και θα έχει σκεπασμένους τους καθρέφτες του σπιτιού. Οι άντρες δεν θα ξυριστούν,
οι γυναίκες δεν θα αφήσουν κάτω τα μαλλιά τους και δεν θα βγάλουν την μαντίλα.
Η γυναίκα έχει να επιτελέσει συγκεκριμένα καθήκοντα όπως άλλωστε και οι γυναίκες –ακόμα και σήμερα – σε μικρές επαρχιακές πόλεις και χωριά. Η συνύπαρξη με τους μπαλαμούςείχε ως αποτέλεσμα οι τσιγγάνοι να υιοθετήσουν πολλές από τις συνήθειες τα ήθη και τα έθιμα τους. Η τσιγγάνα μέχρι και τις ημέρες μας έχει κυρίως την ευθύνη του σπιτιού και των παιδιών. θα ακολουθήσει τον άντρα σε γυρολογικές εργασίες και πανηγύρια όπου θα πάνε οικογενειακός. Αν μείνει χήρα η θέση της είναι δύσκολη γιατί δεν έχει καμία ασφάλεια, κανένα εισόδημα αλλά και καμία δεξιότητα η ειδίκευση ώστε να μπορέσει να εργαστεί. Αν έχει μικρά παιδιά η εγγόνια τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Τις περισσότερες φορέςοι συγγενείς του αποθανόντα ανδρός θα φροντίσουν την ίδια και τα παιδιά καθιστώντας την όμως δέσμια της οικογενείας. Θα πενθεί, θα φροντίζει τα πεθερικά, δεν θα μπορεί να φτιάξει την ζωή της, δεν θα καταφέρει να γίνει ποτέ ανεξάρτητη.
Οι
τεράστιες κοινωνικές αλλαγές φαίνεται να άλλαξαν την αντίληψη τις συνήθειες των
τσιγγάνων αλλά σε μικρούς φτωχούς καταυλισμούς αποκομμένους από τον υπόλοιπο
αστικό ιστό η ανάπτυξη έρχεται με πολύ
αργά βήματα καθώς προτεραιότητα αποτελεί η επιβίωση η οποία προϋποθέτει την
αποδοχή των άλλων ομόφυλων του οικισμού. Όντας Χριστιανοί μιας και υιοθέτησαν
την ορθόδοξη πίστη, οι τσιγγάνοι θα ακολουθήσουν το τελετουργικό που ορίζει η
θρησκεία. Θα κάνουν τα καθιερωμένα μνημόσυνα, θα θρηνήσουν, θα πενθήσουν και θα
επισκέπτονται τακτικά τα νεκροταφεία. Οι γυναίκες θα μείνουν μαυροφορεμένες για
ένα έτος, άλλες για τρία άλλες για πάντα. Δεν θ συμμετέχουν σε γλέντια
τουλάχιστον για ένα χρόνο και από τα σπίτια τους δεν θα ακουστούν μουσικές.
Τηλεόραση και ραδιόφωνο επίσης απαγορεύονται ή ανοίγουν διακριτικά.
Γιώργος Τσιτιρίδης
8/01/2023
Erato Rodopoulou
8/01/2023
"Αλέκο σκέπασέ με γιατί κρυώνω", ήταν τα λόγια της γυναίκας αυτής , που έχασε τον άντρα της χρόνια πριν και τώρα, στα 89 της χρόνια, ετοιμάζεται να φύγει από τον κόσμο αυτό. Είναι τα λόγια της μητέρας μιας αγαπητής φίλης, που σκέπασε την μητέρα της με μία κουβέρτα, αλλά η μητέρα της ήθελε να την σκεπάσει ο αγαπημένος της.
6/01/2023
6/01/2023
6/01/2023
3/01/2023
Τα συναισθήματα δεν λειτουργούν κατά παραγγελία... μπορούμε να τα κατευθύνουμε και να τα κυριαρχήσουμε μέχρι ένα σημείο... δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε επιβάλλοντας την θέλησή μας...το πολύ να τα διαμορφώσουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας.
3/01/2023
Η μητέρα μου κάποτε μου είπε,
29/12/2022
Από το βιβλίο: "Απλή Αφθονία" της Sarah Ban Breathnach
21/12/2022
Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία διαφορετική από τις άλλες
Το κείμενο του κ. Θόδωρου Τσιώτσιου (πραγματικά γεγονότα), δεν είναι η κλασική ιστορία μιας χήρας. Ωστόσο, εμένα με συγκίνησε πολύ και αποφάσισα να τη μοιραστώ μαζί σας. Ίσως μας δώσει θάρρος για να περάσουμε καλά Χριστούγεννα, όσο μπορούμε και να μην πάρουμε ως δεδομένα τα δικά μας καλά.
23/12/1943 ότι είχε απομείνει από την Εκκλησία της
Παναγίας μετά την πυρπόληση του Καταφυγίου από τους Γερμανούς
Κατακτητές.................
Σας αναρτώ ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο,
" Η Βιογραφία μου" εις Ανάμνηση της ημέρας
του Ολοκαυτώματος του Χωριού μας.!!!!!!!!!!!
Παραμονές Χριστουγέννων, ο παππούς μου και η μάνα μου
ετοίμαζαν τα απαραίτητα για τη γιορτή των Χριστουγέννων ότι είχαν δηλαδή, γιατί
η ανέχεια και η πείνα θέριζε εκείνη την εποχή όλους τους Έλληνες.
Μπορεί να υπήρχε μόνο ένα κομμάτι χοιρινό με πράσα,
έτσι, μόνο για τη γεύση.
Ο πατέρας μου έλειπε στον κάμπο για δουλειά, ήταν
υλοτόμος στο επάγγελμα, και περιμέναμε από μέρα σε μέρα να έρθει να κάνουμε
μαζί Χριστούγεννα.
Στο σπίτι ήμασταν η μάνα μας Ευφροσύνη, ο παππούς μου
Θόδωρος, ο μικρός μου αδελφός ο Λάζαρος, που ήταν ενός έτους, η αδελφή μου
Μαρία, πέντε ετών και εγώ επτά χρονών τότε.
Από το βράδυ τίποτα δεν έδειχνε πως θα ζούσαμε αυτό το
δράμα και την καταστροφή που ερχόταν.
Αφού φάγαμε με την αδελφή μου από ένα κομματάκι ψωμί
και τρεις ελιές, η μάνα μάς έβαλε για ύπνο ο παππούς μου είχε ήδη ξαπλώσει.
Δεν είχε ξημερώσει, νύχτα ήταν ακόμα, όταν ακούσαμε
τις πρώτες τουφεκιές.
Σε λίγο έγινε ο χαμός.
Ευτυχώς που εκείνο το βράδυ υπήρχε ο σκοπός που τους
αντελήφθη και έτσι τους καθυστέρησε με μια ομάδα αντάρτες, οι οποίοι με τα
λιανοντούφεκα κράτησαν τους Γερμανούς για πολλή ώρα και προλάβαμε και φύγαμε
πολλοί από τα σπίτια πριν ξημερώσει.
Ήρθε η μάνα μας και μας ξύπνησε, μας έντυσε γρήγορα
γρήγορα και πήγε να ετοιμάσει και τον μικρό μας αδερφό στο άλλο δωμάτιο.
Ο παππούς μου φώναζε: «Φρόσω, τελείωνε, θα μας κάψουν
ζωντανούς μέσα στο σπίτι»,
η αδελφή μου ήταν μαζεμένη σε μια γωνία και εγώ
τρέμοντας να πηγαινοέρχομαι στο καθικάκι από τον φόβο και το κρύο με τον παππού
να μας μαλώνει «γρήγορα, γρήγορα», γιατί αυτός κουβαλούσε κάτι βελέντζες,
προκόβια και ρούχα έξω στον μπαχτσέ.
Ήταν σίγουρος, πλέον, πως θα καίγανε το χωριό.
20 Δεκέμβρη του ’43: ένα ξημέρωμα όπου αυτό που
άκουγες δεν ήταν ευχές Χριστουγέννων αλλά «οι Γερμανοί, οι Γερμανοί», πολυβόλα,
κλάματα και φωνές…
Εδώ και πολύ καιρό λέγανε πως οι Γερμανοί θα κάψουν το
Καταφύγι, και όλοι οι Καταφυγιώτες είχαν καταφέρει να παραχώσουν τα απαραίτητα.
Ήρθαν, όμως, μια ομάδα Γερμανών, μείνανε για λίγες
μέρες και γυρίσανε στον Βελβεντό.
Και έτσι, οι Καταφυγιώτες νόμισαν πως όλα είναι
εντάξει, γι’ αυτό ο παππούς ξέθαψε όλα αυτά που είχε θάψει πριν από μέρες.
Και τώρα τα κουβαλούσε μόνος ξανά στην πλαγιά σε κάτι
τζιρνικές (κορομηλιά ή τζάνερα), εκεί που ήταν το σεντούκι.
Ευτυχώς δεν το είχε ξεθάψει…
Αφού τελείωσε, έδωσε σ’ εμένα έναν τορβά, έβαλε ένα
καρβέλι ψωμί, η μάνα μου φόρεσε ένα παλτό που το έκανε σάκο βάζοντας μέσα τον
μικρό μας αδερφό, ο παππούς της κούμπωσε το παλτό και βγήκε πρώτη από το σπίτι.
Και αφού πήρε και αυτός μια βελέντζα, ένα προκόβι και
δύο ψωμιά, ξεκινήσαμε στο άγνωστο με μόνη μας ελπίδα
τον Θεό.
Το κρύο έτσουζε στα χέρια και το πρόσωπο. Ευτυχώς δεν
είχε χιονίσει, μια πάχνη μόνο είχε στον δρόμο από το πολύ κρύο. Ο Θεός έδειξε
για μια φορά ακόμα την αγάπη του, αλλιώς θα είχαμε πολλές απώλειες ζωών.
Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια λέει ο παππούς στη μάνα
μου: «Φρόσω, έσβησες τ’ λάμπα;
Να μην πάρει καμιά φωτιά το σπίτι». Πού να ήξερε…
Εγκαταλείποντας το σπίτι η μάνα μου και ο παππούς μου
γύρισαν το κεφάλι και ξέσπασαν σε λυγμούς.
Αλήθεια, πόση δουλειά, πόσα βάσανα και χαρές δεν έχουν
περάσει σ’ αυτό το σπίτι που τώρα το εγκαταλείπουν στο έλεος των βαρβάρων.
Ξεκινήσαμε. Στον δρόμο δεν υπήρχε ούτε ψυχή, ησυχία
παντού. Μια γυναίκα που βρήκαμε ήταν μόνη της νομίζω, Κρίτου τη λέγανε, μας
ακολουθούσε και αυτή.
Πρέπει να ήμασταν οι τελευταίοι, δεν ανταμώσαμε άλλους
στον δρόμο.
Περάσαμε από την πλατεία του χωριού και λίγο παραπάνω
ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου της Πολυξένης. Μου λέει η μάνα μου: «Πήγαινε δες
μήπως είναι κάποιος ακόμα μέσα».
Οι πόρτες ήταν όλες ορθάνοιχτες.
Αυτό που αντίκρισα δεν μπορώ να το περιγράψω: η σκάφη
που ζύμωναν είχε μέσα ακόμα δύο ή τρία πλαστά ψωμί,
καθώς και κάτι τεντζερέδες με φαγητό στο άλλο τραπέζι.
( Τώρα που τα γράφω τρέμουν τα χέρια μου∙ είναι σαν να
τα ξαναζώ ).
Βγήκα, είπα πως δεν είναι κανένας και συνεχίσαμε την
ανηφόρα για το σταυροδρόμι. Δε νομίζω να υπήρχαν άλλοι, γιατί επικρατούσε μόνο
το κακάρισμα των πολυβόλων.
Προχωρούσαμε προς το βουνό∙ ήταν ο μόνος δρόμος που θα
μας οδηγούσε στην ελευθερία.
Έπρεπε να μπούμε στο δάσος πριν ξημερώσει. Στον δρόμο
μας βρήκαμε ένα μεγάλο ρέμα.
Δεν ξέρω αν ήταν ο μέγας ο λάκκος, πάντως είχε πολύ
νερό. Ο παππούς, η μάνα μου και εγώ περάσαμε, η αδελφή μου όμως φοβόταν να
περάσει.
Κλαίγοντας λέει η μάνα μου έναν μπάρμπα που περνούσε
εκείνη την ώρα: «Μπάηου, πέρασε του κορίτσι, γιατί φοβάται».
Σε λίγο έρχεται ένας αντάρτης, παίρνει την αδελφή μου,
την περνά από το ρέμα και συνεχίζουμε την ανηφόρα σε κάτι απόκρημνες πλαγιές,
αλλά το δάσος ήταν πολύ πιο επάνω.
Εδώ το μέρος ήταν μια γυμνή πλαγιά και είχε αρχίσει να
ξημερώνει για τα καλά.
Οι Γερμανοί μάς βλέπανε και μας βάλανε με τα πολυβόλα,
οι σφαίρες σβήνανε μπροστά μας και στο πλάι μας.
Μικρός τότε έλεγα τη μάνα μου να σκύψει να μην τη
χτυπήσουν οι σφαίρες…
Αφού γείραμε πίσω από τη ράχη του βουνού, εκεί ο
παππούς μας είπε να ξεκουραστούμε για λίγο, γιατί είχαμε πολύ δρόμο ακόμα.
Θεόδωρος Τσιώτσιος
18/12/2022
"Όλοι λένε ότι η αγάπη πονάει, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Η απόρριψη πονάει. Η απώλεια κάποιου πονάει. Ο φθόνος πονάει. Όλοι τα μπερδεύουν αυτά με την αγάπη, αλλά στην πραγματικότητα η αγάπη είναι το μοναδικό πράγμα σ' αυτόν τον κόσμο που σκεπάζει όλο τον πόνο και κάνει κάποιον να νιώσει υπέροχα ξανά. Η αγάπη είναι το μοναδικό πράγμα στον κόσμο που δεν πονάει".
16/12/2022
Κατερίνα Ελενίδου, Moon River
15/12/2022
" Ή συμπόνια δεν είναι μία σχέση μεταξύ του θεραπευτή και του πληγωμένου. Είναι μία σχέση μεταξύ ιδίων. Μόνο όταν συνειδητοποιούμε βαθιά το δικό μας σκοτάδι μπορούμε να συμπάσχουμε στο σκοτάδι των άλλων. Η συμπόνια γίνεται ρεαλιστική μόνο όταν αναγνωρίζουμε την κοινή ανθρωπιά μας".
13/12/2022
13/12/2022
8/12/2022
4/12/2022
4/12/2022
28/11/2022
Το κλάμα μιας χήρας
28/11/2022
Μια φορά την ημέρα
23/11/2022
«Ο Κάφκα και η κούκλα» [Πηγή: www.doctv.gr]
«Ο Κάφκα και η κούκλα» [Πηγή: www.doctv.gr]
Ο Κάφκα κάποτε συνάντησε ένα μικρό κορίτσι στο πάρκο όπου έκανε τον καθημερινό του περίπατο. Το κορίτσι έκλαιγε. Είχε χάσει την κούκλα της και ήταν απαρηγόρητη. Ο Κάφκα προσφέρθηκε να τη βοηθήσει να τη βρει και συνεννοήθηκε μαζί της να τη συναντήσει την επόμενη μέρα στο ίδιο σημείο. Επειδή δεν μπόρεσε να βρει την κούκλα της, έγραψε ένα γράμμα που υποτίθεται πως είχε γράψει η κούκλα και της το διάβασε όταν συναντήθηκαν την επόμενη μέρα. «Σε παρακαλώ μη θρηνείς για μένα.Έχω πάει ένα μεγάλο ταξίδι για να δω τον κόσμο. Θα σου γράφω τις περιπέτειες μου.» Αυτό ήταν μόνο η αρχή και πολλά γράμματα ακολούθησαν. Κάθε φορά που ο Κάφκα συναντούσε το μικρό κορίτσι, της διάβαζε ένα καινούριο γράμμα με τις υπέροχες περιπέτειες της αγαπημένης της κούκλας. Το οποίο φυσικά έγραφε ο ίδιος με μεγάλη προσοχή. Όταν κάποτε αποφάσισαν να πάψουν να συναντιούνται, ο Κάφκα έφερε στο κορίτσι μια καινούρια κούκλα. Προφανώς και ήταν πολύ διαφορετική από την αρχική. Ένα γράμμα που τη συνόδευε έγραφε: «Τα ταξίδια μου με άλλαξαν». Πολλά χρόνια αργότερα, το μεγάλο πλέον κορίτσι ανακάλυψε σε ένα κρυφό σημείο της κούκλας ένα κρυμμένο σημείωμα. «Οτιδήποτε αγαπάς, τελικά κάποια μέρα θα το χάσεις. Αλλά στο τέλος η αγάπη θα επιστρέψει με μια διαφορετική μορφή.» «Ο Κάφκα και η Κούκλα» είναι μια ιστορία που περιλαμβάνεται σε όλες τις βιογραφίες του Κάφκα. To 2005, ο Paul Auster την συμπεριέλαβε στο μυθιστόρημα του The Brooklyn Follies. O Paul Auster είπε: «Η ιστορία του Κάφκα πιστεύω ότι είναι αληθινή. Ελπίζω ότι είναι αλήθεια, εξ αιτίας του πώς αισθάνομαι γι ‘αυτό το συγγραφέα. Είναι, πιστεύω, μια αληθινή ιστορία. Είναι μια θαυμάσια ιστορία, αν μη τι άλλο γιατί δείχνει τέτοια συμπόνια εκ μέρους του». Ο Φραντς Κάφκα (Franz Kafka, 3 Ιουλίου 1883 – 3 Ιουνίου 1924) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Γερμανόφωνος και εβραϊκής καταγωγής, έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του στη γερμανική γλώσσα. Τα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατό του, εδραιώθηκε η θέση του στην παγκόσμια λογοτεχνία, χαρακτηρίστηκε ως ο σπουδαιότερος μοντερνιστής γερμανόφωνος πεζογράφος[4] και το έργο του έχει αναλυθεί εκτενώς. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται η νουβέλα Η Μεταμόρφωση (1915) και τα μυθιστορήματα Η Δίκη (1925), Ο Πύργος (1926) και Αμερική (1927). [Πηγή: www.doctv.gr]
21/11/2022
Μικρά γνωμικά από γυναίκες επιχειρηματίες που μας εμπνέουν
Σύντομες φράσεις από γυναίκες που μας εμπνέουν. Γνωμικά μεστά που διευρύνουν την αντίληψη μας ως προς το επιχειρείν.
Λόγια απλά, που μας κάνουν να βρίσκουμε τον εαυτό μας μέσα στο μονοπάτι της εξέλιξης και της επιχειρηματικότητας, αλλά και να συνδεόμαστε με τις υπόλοιπες γυναίκες που έχουν επιλέξει τον ίδιο δρόμο.
“Έμαθα να αναλαμβάνω καθήκοντα που δεν είχα κάνει ποτέ πριν. Η εξέλιξη και η άνεση δεν συνυπάρχουν.”
Virginia Rometty, Διευθύνουσα Σύμβουλος της IBM
“Το μεγάλο μυστικό είναι ότι δεν υπάρχει μεγάλο μυστικό. Όποιος κι αν είναι ο στόχος σου, μπορείς να φτάσεις εκεί αν είσαι πρόθυμος να δουλέψεις."
Oprah Winfrey, τηλεοπτική παραγωγός
“Να δέχεσαι πάντα τις νέες προκλήσεις – ακόμη και αν πιστεύεις πως δεν είσαι εντελώς έτοιμη για αυτές”.
Sheryl Sandberg, COO, Facebook
“Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται καλά σε αυτούς που είναι σίγουροι για το τι θέλουν.”
Anna Wintour, αρχισυντάκτρια της αμερικανικής Vogue
“Μην αυτοπεριορίζεσαι. Πολλοί άνθρωποι περιορίζονται σε αυτό που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν. Μπορείτε να πάτε όσο μακριά σας επιτρέπει το μυαλό σας. Ό,τι πιστεύεις, θυμήσου… μπορείς να το πετύχεις!”.
Mary Kay Ash, Founder της Mary Kay Cosmetics
“Για να είναι κανείς αναντικατάστατος πρέπει να είναι πάντοτε διαφορετικός”
Coco Chanel, ιδρύτρια της Chanel
"Σήκωσε το χέρι σου, πάρε ρίσκα, και μην φοβάσαι την αποτυχία – είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την επιτυχία".
Cathy Engelbert, CEO, Deloitte
“Πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν θα παίρνουμε πάντα τις σωστές αποφάσεις, ότι μερικές φορές θα τα βάζουμε κάτω - κατανοώντας ότι η αποτυχία δεν είναι το αντίθετο της επιτυχίας, είναι μέρος της επιτυχίας”.
Arianna Huffington Στασινοπούλου -Συγγραφέας και αρθρογράφος κυρίως γνωστή για τον ιστότοπο Huffington Post
“Αν νομίζεις ότι είσαι πολύ μικρή για να έχεις αντίκτυπο, δοκίμασε να πας για ύπνο με ένα κουνούπι στο δωμάτιο".
Anita Roddick, Founder του The Body Shop
21/11/2022
Πώς αντιμετώπισε η Λωξάντρα τον θάνατο του Δημητρού; (του άντρα της)
18/11/2022
Maria Prodromou A
17/11/2022
Το ποίημα αυτό, το έγραψε ένας φίλος για την αγαπημένη του σύζυγο, που έφυγε από τη ζωή, εδώ και δυο χρόνια. Με συγκίνησε πολύ και πήρα την άδειά του, να το δημοσιεύσω στο μπλογκ. Τελικά, οι καρδιές μας δεν χωρίζονται σε αρσενικές και θηλυκές. Είναι το ίδιο όταν μας αγγίζει ο πόνος. Ευχαριστώ θερμά το φίλο, που θέλησε να το μοιραστεί μαζί μας!
Ανώνυμα
14/11/2022
Στην ζωή μας υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις που μπορούν να μας δώσουν ευφορία και δυστυχία...Κυριακή Γρηγοριάδου
14/11/2022
Απόσπασμα από το βιβλίο "Ικιγκάι"-τα μυστικά της Ιαπωνίας για μια μακρά και ευτυχισμένη ζωή.
14/11/2022
Η φύση στη ζωή μας
Καθημερινά μιλάμε για προβλήματα, ενώ τα πραγματικά προβλήματα είναι τα υγείας...Και τι είναι υγεία ? Τι κάνουμε για αυτό? Πολλά σοβαρά προβλήματα προκαλεί το έντονο καθημερινό άγχος .Το καταλαβαίνουμε όμως? 
Οι βόλτες στο δάσος βοηθούν σημαντικά τους ανθρώπους ψυχολογικά και διώχνουν κάθε ίχνος άγχους...επίσης οι βόλτες στο δάσος εκτός από σωματική ευεξία προσφέρουν και ψυχική ανάταση...Αγκαλιάζοντας ένα δέντρο όπως αγκαλιάζεις έναν άνθρωπο που αγαπάς πολύ, λαμβάνεις απίστευτη καλή ενέργεια .Πιάνοντας το χώμα και τα φύλλα στο δάσος βοηθάς σημαντικά την ψυχική σου γαλήνη...ακούγοντας τη μουσική του βουνού με προσοχή καθαρίζει η ενέργεια σου και ομορφαίνουν οι σκέψεις σου ..Μήπως ήρθε ο καιρός να ασχοληθείς με τις βόλτες στο δάσος? Μήπως χρειάζεσαι ένα διάλειμμα από τη ζωή σου ? Μήπως πάρα ασχολείσαι με όσα σε κουράζουν ? Μήπως αφιερώνεις πολλές ώρες στο ίντερνετ και σου κλέβει ώρες από ανθρώπους και στιγμές που θα μπορούσες να ζήσεις μέσα στην φύση? 
10/11/2022
7/11/2022
7/11/2022
5/11/2022
31/10/2022
26/10/2022
24/10/2022
Το ταξίδι και η σημασία του στη νέα μας πραγματικότητα
16/10/2022
4/10/2022
JO MALONE: Από την κουζίνα σε όλο τον κόσμο!
Το Neiman Marcus είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Αμερικανική πολυτέλεια σε πολυκατάστημα. Φινέτσα ξεχωριστή, ποιότητα, άψογο service και γενικά μια ατμόσφαιρα του luxury retailer που μένει αξέχαστη.
Αν δεν σ’ ενδιαφέρει να ψωνίσεις, μπορείς να καθίσεις σε μία από τις άνετες πολυθρόνες γύρω από το πιάνο και να απολαύσεις τη ζωντανή μουσική.
Βρίσκομαι στο Lenox Mall, στην Atlanta (μερικά χρόνια πριν) και κατευθύνομαι στο Neiman Marcus, μιας και το έχω επιθυμήσει πολύ, γιατί μένω, πλέον, στην Ελλάδα. Με συνοδεύει ο Ιγνάτιος, πάντα πρόθυμος να μη μου χαλάσει χατίρι. (Αναφέρομαι στον παλιό καλό καιρό).
Στην είσοδο του Neiman Marcus, στα αριστερά, υπάρχει ένα σταντ, όπου μερικά νεαρά και όμορφα κορίτσια διαφημίζουν αρώματα JO MALONE.
-Θέλεις να δοκιμάσεις; με ρωτάνε.
Κοιτάζω τα ονόματα, γιατί δε μου αρέσουν γενικά τα αρώματα, πέρα από το δικό μου, που το χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια.
Μου δίνουν να μυρίσω δείγματα. Τα βρίσκω διαφορετικά, φρέσκα και ζωντανά. Διαβάζω μερικά ονόματα. Pear and Freesia, Myrrh and Tonka, Earl Grey and Cucumber, Peony and Blush.
Ένας κήπος από φρούτα, βότανα και λουλούδια σε μορφή κολόνιας!
O Ιγνάτιος, μου αγοράζει ένα κομψό μπουκάλι, που φέρει το όνομα Lime Basil and Mandarin και από τότε γίνεται μέρος της ζωής μου.
Θα σου αρέσει τόσο πολύ, που θα το φοράς ακόμα και όταν μαγειρεύεις, μου λέει η κοπέλα. Έτσι το έχω συνδυάσει και το φοράω ακόμη και στο μαγείρεμα. Προσθέτει ένταση στις υπόλοιπες μυρωδιές.
Η JO MALONE έχει μια ιδιαίτερη ιστορία. Αισθητικός στην Αγγλία, βρέθηκε χωρίς δουλειά κάποια στιγμή και άρχισε να πειραματίζεται στην κουζίνα της με διάφορα βότανα και μία απλή κατσαρόλα. Έτσι, ίδρυσε μία τεράστια εταιρεία, παγκοσμίως αναγνωρισμένη.
Η πρώτη εταιρία περιλαμβάνει 32 αρώματα. Η δεύτερη και μικρότερη, η THE JO LOVES, διαθέτει 12 eau de toilettes.
Σήμερα και οι δύο εταιρίες έχουν αγοραστεί από την Estee Lauder.
Και οι δύο εταιρίες έχουν πολύ κομψά και λιτά μπουκάλια, που θεωρούνται unisex.
Στη βιογραφία της, η JO MALONE αναφέρει τα εξής: Η σχέση μου με τα αρώματα είναι η ίδια που έχετε με τις κολλητές σας. Όταν δεν έχεις δει την αγαπημένη σου φίλη για λίγο, την έχεις επιθυμήσει πραγματικά.
Τα πέντε χρόνια που δε δημιουργούσα αρώματα, ήταν τα χειρότερα για μένα. Δεν ήξερα ποια ήμουν. Η μόνη επιλογή που είχα, ήταν να επιστρέψω πίσω σ’ αυτά.
Η ίδια γνωρίζει πολύ καλά πως να ξεπερνά με ευκολία κάθε εμπόδιο και να βασίζει τις πρακτικές της στη φιλοσοφία του: “Το ξέρω, ότι μέχρι τώρα γινόταν έτσι, αλλά τι θα γίνει εάν…..Όλη η ζωή της βασίζεται στο “τι θα γίνει εάν…”.
Θεωρείται πρωτοπόρα στην επιχείρησή της. Ποτέ δεν ήθελε να είναι και να δείχνει όπως οι άλλες. Ήταν επίσης, αθώα, αλλά και ανοιχτόμυαλη και ευέλικτη. Μία αυθεντική καινοτόμα. Επέτρεπε στον εαυτό της να δουλεύει διαφορετικά και όχι σύμφωνα με τα υπάρχοντα καλούπια.
Ανθρώπινη και ταπεινή, μέσα στο πάθος της, για το προϊόν που δημιούργησε.
Φαντάζομαι, ότι όλα αυτά τα χαρίσματα είναι που την έχουν βοηθήσει να φτάσει στην κορυφή και να δημιουργήσει μία τεράστια επιχείρηση. Να γίνει λαμπρό αστέρι στον τομέα της!
Μπορείτε να βρείτε εύκολα στην Ελλάδα κολόνιες της JO MALONE.
Επίσης, μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία της, (”My Story”), στην αγγλική γλώσσα.
24/09/2022
Νένα Μεϊμάρη – Τα βότανα στη ζωή μας
Ολόκληρη η ιστορία του κόσμου θα μπορούσε να γραφτεί με γεύσεις και αρώματα βοτάνων, όπως διάβασα κάπου, αλλά δεν θυμάμαι που. Μου άρεσε πολύ!
Λατρεύω τα βότανα κυριολεκτικά! Ο κήπος μου «φιλοξενεί» λεβάντες, φασκόμηλο, δεντρολίβανο, βασιλικό, δυόσμο, θυμάρι, άγρια ρίγανη.
Και επειδή ενδιαφέρομαι να μάθω το ρόλο τους στη ζωή μας, ζήτησα από την Βασιλική Αγοράτσιου να μας μιλήσει γι’ αυτά.
Η Βασιλική είναι πτυχιούχος Γεωπόνος του Α.Π.Θ. και ειδικεύτηκε στη Βοτανοθεραπεία και Αρωματοθεραπεία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Έχει γνώσεις και σε εναλλακτικές θεραπείες, χρήσιμες για το σύγχρονο άνθρωπο.
Την ευχαριστώ για το χρόνο της και της εύχομαι να συνεχίσει να δημιουργεί χωρίς τέλος!
Βασιλική, τι σημαίνει σπουδάζω Γεωπονία με ειδίκευση στη Βοτανοθεραπεία; Περίγραψέ μας το σκεπτικό σου και πως ακριβώς ανακάλυψες αυτή σου την κλίση;
Από πολύ νεαρή ηλικία, είχα υιοθετήσει έναν τρόπο ζωής, που στηρίζονταν στην καθαρή τροφή και τα ελάχιστα φάρμακα. Όταν, λοιπόν, τέλειωσα την Γεωπονική στο Α.Π.Θ., ήμουν σίγουρη, ότι δεν μπορεί να με εκφράσει ο συμβατικός παρεμβατικός τρόπος καλλιέργειας της γης.
Πώς θα μπορούσα να συμβιβαστώ με την χρήση τόσων φαρμάκων στην τροφή που θα βοηθούσα να παραχθεί; Η βιομηχανία γύρω από αυτό το κομμάτι έχει πάρει, πλέον, ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Ανακάλυψα τότε, τον κόσμο της οργανικής καλλιέργειας και εργάστηκα τόσο στην πιστοποίηση, όσο και στην εμπορία των βιολογικών προϊόντων. Το θετικό με όλο αυτό ήταν, ότι ήρθα σε επαφή με έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, ο οποίος εκτός από την καθαρή τροφή, με έφερε σε επαφή με τη γνώση πολλών φυσικών μεθόδων πρόληψης, ευεξίας και θεραπείας.
Κάπου εκεί, έκλεισε ένας πρώτος κύκλος εκπαίδευσης και εργασίας και άνοιξε ο κύκλος της οικογένειας. Κατάγομαι από αγροτική οικογένεια, μεγάλωσα από μικρή στη φύση και γνώρισα από πολύ νωρίς τις αλληλο-συσχετίσεις που υπάρχουν σ αυτήν. Μου ήταν αδιανόητο, τα παιδιά μου να μεγαλώσουν στο διαμέρισμα της Θεσσαλονίκης. Πήραμε, λοιπόν, την απόφαση να γυρίσουμε στα πάτρια εδάφη, στην επαρχία της Πιερίας.
Φτιάξαμε ένα όμορφο κτήμα, στο οποίο και ζούμε οικογενειακώς. Οπότε και η ενασχόληση με τη γη, ήταν μονόδρομος. Άρχισα δειλά δειλά να φτιάχνω το βοτανόκηπό μου, ο οποίος τώρα έχει περισσότερα από 30 βότανα. Το να αναγνωρίζω τα φυτά, μου ήταν εύκολο από μικρή ηλικία.
Ήθελα, όμως, να εμβαθύνω περισσότερο στις ιδιότητες των ιαματικών βοτάνων. Έτσι, συνέχισα τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, παρακολούθησα σειρά σεμιναρίων στο Καποδιστριακό και πλέον, έχω αγαπημένους δασκάλους που συνεργαζόμαστε. Φυσικά, το ταξίδι έχει ξεκινήσει αλλά δεν τελειώνει…
Πότε ένιωσες την ανάγκη να “καταλάβεις” τα βότανα και τη σημασία τους στη ζωή μας;
Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι, όπου ο πατέρας μου έπινε κάθε πρωί τσάι του βουνού και τον θυμάμαι να το συνοδεύει με ελιές και ψημένο ψωμί. Μόλις έμπαινε ο Απρίλης, η μαμά μου με έστελνε να μαζέψω χαμομήλι και να έχω την ευθύνη της αποξήρανσής του. Το έκανα, λοιπόν, ματσάκια και το κρεμούσα στην αποθήκη που είχαμε δίπλα από το σπίτι μας. Το είχα δει που το έκανε έτσι και ο παππούς μου, ο οποίος παρεμπιπτόντως, ήξερε να βάζει και βεντούζες. Με τον πατέρα μου μαζεύαμε και άλλα βότανα «για να έχουμε τον Χειμώνα», όπως έλεγε. Όλα αυτά, κατά ένα μαγικό τρόπο, δούλευαν μέσα μου και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, άρχισαν να εκφράζονται σε πιο εστιασμένη μελέτη, γνώση και δημιουργία.
Πιστεύεις, ότι τα βότανα παίζουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά μας; Μπορούν να χρησιμεύσουν στη ζωή μας;
Πιστεύω, ότι η πιο βασική χρήση των βοτάνων είναι το να σε φέρνουν συνειδητά πιο κοντά στον Δημιουργό. Το έχω δει στην πλειοψηφία των ανθρώπων, αλλά το κάνω και εγώ. Όταν είμαστε μπροστά σε κάποιο βότανο, κυρίως όταν δεν το γνωρίζουμε, δεν μας πιάνει ένα δέος; Μπορεί να μην το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά την επόμενη φορά θυμηθείτε το, αυτό που σας λέω. Λίγο η περιέργεια για τις ιδιότητες, λίγο η ανυπομονησία για το αποτέλεσμα, λίγο η χαρά και ο θαυμασμός όταν λειτουργεί, φτιάχνουν ένα περίεργο κράμα συναισθημάτων, που οδηγούν στην ευγνωμοσύνη απέναντι στην φύση.
Θα ήθελα να τονίσω, ότι η χρήση των βοτάνων, βέβαια, δεν αποτελεί ανθρώπινο επίτευγμα. Δεν ανακαλύφθηκε από το ανθρώπινο είδος. Είναι συμπεριφορά επιβίωσης σε όλα τα έμβια όντα και ιδίως στα ζωικά. Αν κανείς συνειδητοποιήσει αυτή την αλήθεια, κατανοεί, ότι για να μπορέσει να προσεγγίσει την πραγματικότητα των βοτάνων δεν δικαιούται να χρησιμοποιήσει κανόνες θεσπισμένους αποκλειστικά και μόνο από την ανθρώπινη λογική.
Πρέπει να ανατρέξει σε άλλες, βαθύτερες μορφές ενέργειας, όπως της διαίσθησης και του ενστίκτου, που υπάρχουν μέσα μας και μας συνδέουν άρρηκτα με το φυσικό κόσμο.
Μόνο αν κανείς εμπιστευτεί τις φυσικές αυτές πηγές γνώσης, θα μπορέσει πραγματικά να κατανοήσει τη φύση των βοτάνων και το μεγαλείο της Βοτανοθεραπείας.
Το να κατανοήσουμε ,λοιπόν, τα βότανα και την χρησιμότητά τους, σημαίνει να τους αποδώσουμε την ιερότητα και τον σεβασμό που δικαιούνται ως έμβια όντα.
Αν δείξουμε τη διάθεση να κατανοήσουμε μέσα από σεβασμό και ταπεινότητα, τους λόγους για τους οποίους υπάρχουν, τότε απλόχερα θα μας προσφέρουν και τις πολύτιμες θεραπευτικές ιδιότητές τους.
Άρα, λοιπόν, εμπιστοσύνη στη διαίσθησή μας, σεβασμό στις οντότητες των βοτάνων, παρατήρηση και μελέτη των συμπεριφορών που αναπτύσσουν προκειμένου να επιβιώσουν. Αν κανείς διαθέτει τα τρία αυτά στοιχεία, τότε αργά ή γρήγορα τα ίδια τα βότανα θ’ αρχίσουν να του αποκαλύπτουν τις δικές τους μυστικές γνώσεις.
Υπάρχει μια κινέζική παροιμία, που λέει, ότι ο θεός έχει κάνει μια συμφωνία με τους σπόρους, να τρέφουν και να θεραπεύουν τους ανθρώπους. Εγώ το πιστεύω αυτό και για τα βότανα.
Οι παλιοί έλεγαν, ότι όποια ασθένεια και να έχεις, το βότανο που θα σε θεραπεύσει, βρίσκεται στον κήπο σου ή στο κοντινότερο δασάκι. Αν αρχίσετε να το παρατηρείτε, θα εκπλαγείτε για το πόσο ισχύει. Να πίνετε, λοιπόν, βότανα. Θα παίρνετε τόσα οφέλη… Φυσικά, όταν πρόκειται να κάνετε συστηματική χρήση κάποιων ιδιαίτερων βοτάνων, μέσω ενός προγράμματος φυτοθεραπείας, αυτό θα πρέπει να γίνει με τη συμβουλή ειδικού.
Δώσε μας μερικά παραδείγματα για βότανα στην κουζίνα μας.
Τα βότανα, όταν είναι φρέσκα είναι τροφή. Είναι καθιερωμένη και πολύ όμορφη συνήθεια να χρησιμοποιούμε βότανα στην κουζίνα μας, για να απογειώνουμε τα φαγητά μας. Το ήξερες, ότι στην παραδοσιακή φασολάδα ταιριάζει απόλυτα η δάφνη, το δεντρολίβανο, η μαντζουράνα και το σκόρδο; Μια ωραία ιδέα είναι τα αρωματισμένα λάδια (βάζοντας για παράδειγμα ένα κλαδάκι βοτάνου μέσα στο μπουκάλι), ή αντίστοιχα τα τυριά και τα βούτυρα. Λίγη φαντασία και όρεξη για πειραματισμό και τα αποτελέσματα θα είναι φανταστικά.
Θα ήθελα να προτείνω δύο βιβλία: «Τα Χόρτα», της Μυρσίνης Λαμπράκη, το οποίο έχει αναφορές σε πολλά άγρια χόρτα και συνταγές και «Τα Βότανα στην Κουζίνα», της Μαρίας & Νίκου Ψυλλάκη. Έχουν υπέροχες συνταγές, χρησιμοποιώντας πληθώρα βοτάνων πέραν των πολύ γνωστών. Μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό κηπάκι με βότανα, που θα είναι, όμως, κοντά στην κουζίνα μας. Εκτός, λοιπόν, του άνηθου, δυόσμου, μαϊντανού κλπ, μπορούμε να φυτέψουμε θρούμπι για τις σούπες, θυμάρι για τα πάντα, λεβάντα για το κρασί, μαντζουράνα για τις ομελέτες και τα ζυμαρικά (αυτή, τη βάζω σχεδόν παντού), μάραθο για το κρέας στη σχάρα, μελισσόχορτο για τις φρουτοσαλάτες, φασκόμηλο για το αλάτι βοτάνων, καλέντουλα για το πιλάφι και τις σούπες … ο κατάλογος είναι τεράστιος.
Πες μας και κάποια βότανα, που θα ήταν καλά για την υγεία μας.
Όσον αφορά τα βότανα για πρόληψη και καλή υγεία, θα ήταν πολύ ωραίο ο καθένας να έκανε ένα ετήσιο πρόγραμμα, στο οποίο θα έβαζε κάποια βότανα που θα ήθελε να δει πως δουλεύουν πάνω του, πιάνοντας ένα-ένα τα οργανικά συστήματα του σώματος, με την καθοδήγηση πάντα ενός Ειδικού.
Θα αναφέρω παραδείγματα, τα οποία σε καμία περίπτωση δε συνιστούν προτροπή. Αν ήθελα για παράδειγμα να ενισχύσω το ανοσοποιητικό μου σύστημα, τώρα που μπαίνουμε στο Χειμώνα, θα έπαιρνα πρόπολη, κυνόροδα , εχινάκεια, κίστο κλπ.
Την Άνοιξη θα έβαζα στο πρόγραμμα μία αποτοξίνωση με γαϊδουράγκαθο, ταραξάκο, τσουκνίδα. Αν ήθελα να προστατεύσω την καρδιά, θα έπαιρνα κράταιγο. Φυσικά, κατανάλωση βοτάνων γίνεται με βάση το ιστορικό του κάθε ανθρώπου και τις ιδιαίτερες ανάγκες που έχει.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Όταν χρησιμοποιούμε ποιοτικά προϊόντα, αγνά, βιολογικά και φρέσκα, νιώθουμε καλύτερα. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Το θέμα αυτό είναι τεράστιο και αναφέρθηκα και στην αρχή. Ο σημερινός τρόπος καλλιέργειας για μένα είναι ύβρις. Αυτό που ξέρω είναι, ότι από τη δεκαετία του 1950, που ξεκίνησε η τότε «πράσινη επανάσταση» με τα φυτοφάρμακα, τις ορμόνες, τα λιπάσματα, φτάσαμε στα μεταλλαγμένα.
Προφανώς, έπρεπε να αυξηθεί η παραγωγή για να χορτάσει μια ανθρωπότητα, που πολλαπλασιάζονταν εκθετικά. Ναι, αλλά έπρεπε να γίνει με αυτό τον τρόπο και τις αμέτρητες επιπτώσεις;
Είμαι ρομαντική και δεν τα βλέπω σωστά; Να το δούμε, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι, ότι δε συμφωνώ με αυτό το μακελειό που γίνεται και έχουμε χάσει την ποιότητα ζωής. Προσωπικά, επιμένω στον καθαρό τρόπο καλλιέργειας και αρκούμαι σε ό,τι μου δίνει η γη. Καταλαβαίνω το οικονομικό κόστος, αλλά θα πρέπει να πάρουμε θέση και πρακτικά, όσο μπορεί ο καθένας.
Μίλησέ μας για την εταιρεία σου, ALL EARTH.
Στην ALL EARTH εξειδικευόμαστε στα βότανα, αξιοποιούμε όλες τις μορφές τους και παράγουμε πραγματικά αγνά, φυτικά και αποτελεσματικά προϊόντα περιποίησης, ομορφιάς και υγείας.
Οι πρώτες ύλες προέρχονται από δικές μας καλλιέργειες με φυσικές μεθόδους, από βότανα που συλλέγουμε στις σωστές εποχές και από μικρές επιχειρήσεις που διαθέτουν τις απαιτούμενες προδιαγραφές καλλιέργειας.
Βασιζόμαστε στην παραδοσιακή βοτανοθεραπεία, την οποία εμπλουτίζουμε με την καινούργια γνώση, και στην αρωματοθεραπεία, χρησιμοποιώντας τα αιθέρια έλαια, τα οποία αντιμετωπίζουμε σαν την Πεμπτουσία των βοτάνων.
Τι σου αρέσει περισσότερο στη δουλειά σου; Τι ικανοποιεί τον ψυχικό σου κόσμο; Η δουλειά μας μπορεί να είναι και απόλαυση, συμφωνείς;
Είναι ενδιαφέρον, ότι στη σύγχρονη Ελλάδα χρησιμοποιούμε την λέξη «δουλειά» που προέρχεται από το «δούλος», αντί της αρχαιοελληνικής λέξης «εργασία»… Προσωπικά, είμαι πολύ τυχερή και ευγνώμων που κάνω αυτή την εργασία. Αισθάνομαι, ότι βρίσκομαι σ’ ένα μονοπάτι που έχει όλα όσα χρειάζομαι.
Έχει καταρχάς την αυτογνωσία, την ένωση με το Όλον, την προσφορά, την ομορφιά, τις μυρωδιές, τις γεύσεις. Όταν ανοίγω την πόρτα του εργαστηρίου, νιώθω ένα σύννεφο με αρώματα να με κατακλύζει.
Τα χαίρομαι πάρα πολύ τα αιθέρια έλαια. Τα αγαπώ. Γαληνεύουν την ψυχή! Είναι το αίμα των βοτάνων, η πεμπτουσία τους. Έχουν τόση δύναμη, που με συναρπάζει.
Τη βλέπω και στα καλλυντικά που φτιάχνω και στα θεραπευτικά σκευάσματα. Κάθε φορά που χρησιμοποιώ ένα αιθέριο έλαιο, εστιάζω στην κάθε σταγόνα που πέφτει και σκέφτομαι το συγκεκριμένο θέμα, στο οποίο θέλω να βοηθήσει. Για πολλά χρόνια, προσπαθούσα να καταλάβω την έννοια της προσευχής. Η δουλειά μου με βοήθησε πάρα πολύ σ αυτό.
Στην εποχή μας, η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει απομακρυνθεί από τους φυσικούς τρόπους ζωής και η αρρώστια οφείλεται, ακριβώς σ’ αυτήν την αλλαγή. Το πολύ όμορφο με την δουλειά μου είναι ότι δείχνει ένα μοντέλο του πως να αντιστρέψει κανείς αυτήν την κατάσταση και να βρει διέξοδο από την απελπισία της καταπίεσης, της στρέβλωσης, της ανεξέλεγκτης επέκτασης και της ασθένειας.
Αυτό ακριβώς είναι που χαίρομαι πάρα πολύ: να δείχνω, ότι μέσω τους σθένους και της ελεύθερης βούλησης του ίδιου του ατόμου και με τη βοήθεια των θεραπευτικών βοτάνων, μπορεί να εξυψώνεται η υπόσταση του ανθρώπου.
Η επανάκτηση της ψυχικής και σωματικής υγείας και η ανάληψη της ευθύνης μας για αυτή την υγεία, εξυψώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ώστε ο ασθενής να έχει ήδη διανύσει το μισό δρόμο προς την ανάρρωση.
Ασχολείσαι και με εναλλακτικές θεραπείες για την καταπολέμηση του stress. Διαβάζω για βελονισμό, μασάζ, αρωματοθεραπεία. Εξήγησέ μας το ρόλο τους στην υγεία μας.
Καταρχάς, η ταμπέλα «εναλλακτική» επιβλήθηκε στη σύγχρονη Δύση, ως αντιπαράθεση με τη συμβατική δυτική ιατρική. Όμως, ο βελονισμός, η αρωματοθεραπεία και η βοτανοθεραπεία, έχουν ιστορία πάνω από 3-4 χιλιάδες έτη και σε πολλές χώρες της Ασίας είναι μέρος της συμβατικής ιατρικής τους, μαζί με τις δυτικές μεθόδους. Προτιμώ, λοιπόν, τον όρο «Φυσικές» αντί του «Εναλλακτικές».
Κάποια στιγμή, λοιπόν, ένιωσα πόσο πολύτιμο είναι το θεραπευτικό άγγιγμα και ξεκίνησα την εκπαίδευσή μου σε διάφορες πρακτικές μάλαξης και βελονισμού.
Έτσι, είμαι σε θέση να συνδυάζω τα βότανα με αυτές τις πρακτικές, να προτείνω το καλύτερο δυνατό πρόγραμμα με στόχο την ανακούφιση, την ευεξία, την απομάκρυνση του στρες και τη φυσική ολιστική φροντίδα και ομορφιά προσώπου και σώματος. Πιστεύω στην ολιστική προσέγγιση του ανθρώπου, τόσο για την υγεία του, όσο και για την ομορφιά του.
Όσον αφορά ειδικά το guasha, τον αισθητικό βελονισμό, το shiatsu κεφαλής, είναι τεχνικές ολιστικής φροντίδας, απόλυτα φυσικές και καθόλου παρεμβατικές και γι’ αυτό συνδυάζονται άριστα με τη βοτανοθεραπεία. Οι τεχνικές αυτές ανανεώνουν και ομορφαίνουν το δέρμα, τονώνουν τον οργανισμό, και προσφέρουν παράλληλα χαλάρωση και ηρεμία.
Βασιλική, τι θα έλεγες σε μια γυναίκα, που δε διαθέτει πολλά χρήματα, αλλά θέλει να μπει στον κόσμο των βοτάνων; Από που μπορεί να αρχίσει;
Αυτό που θα μπορούσε να κάνει είναι καταρχάς, να ψάξει για αξιόπιστα βιβλία και να διαβάσει όσο μπορεί (ποτέ δεν είναι αρκετό…). Κατόπιν, να φτιάξει το δικό της βοτανικό κηπάκι, ακόμα και στο μπαλκόνι.
Να αρχίσει να φτιάνει ροφήματα, να δοκιμάζει βότανα και να μαθαίνει και κάποιες από τις ιδιότητες τους.
Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο, να χρησιμοποιεί καλλυντικά και είδη φροντίδας, που είναι φτιαγμένα από φυσικές πρώτες ύλες, με αρωματικά βοτανόλαδα, αιθέρια έλαια, εκχυλίσματα και βάμματα. Έτσι, θα έχει βότανα σε διάφορες μορφές μέσα στο βαζάκι της και θα απολαμβάνει τις θεραπευτικές και καλλυντικές τους ιδιότητες.
Αν μπορεί να συνδυάσει και κάποιο μασάζ αρωματοθεραπείας για παράδειγμα, φανταστείτε τι όμορφα θα είναι και τι προοπτικές μπορεί να έχει!
Μπορείτε να προμηθευτείτε τα προϊόντα της από την ιστοσελίδα https://allearth.gr/
Υ.Γ. Η χρήση βοτάνων απαιτεί καθοδήγηση από ειδικούς.
23/08/2022
Νένα Μεϊμάρη: Μάγδα Κιοκπάσογλου – ” Η Άνδρος της αγάπης μου”.
Η Μάγδα Κιοκπάσογλου είναι ορθοδοντικός στα Γιαννιτσά. Είναι μητέρα τριών παιδιών και τα τελευταία τρία χρόνια είναι χήρα. Με την απώλεια του λατρεμένου συζύγου της, μπήκε ξαφνικά στο δρόμο του πένθους, όπως πολλές από εμάς, αλλά διάλεξε να μη μείνει εκεί.
Μπορεί ο πόνος να εισέβαλε στην καρδιά της, ωστόσο η ίδια κατάφερε να τον μετατρέψει σε όμορφες ζωγραφιές προς τιμήν του συζύγου της!
Η Μάγδα ζωγραφίζει γι’ αυτόν!
Πρόσφατα, μάλιστα, του αφιέρωσε μία έκθεση στη γενέτειρά του, την Άνδρο.
“Η έκθεση αυτή αφιερώνετε στην αγάπη, στον έρωτα, στο φίλο, στο συνοδοιπόρο, στο σύζυγο, στον άντρα της ζωής μου”, ομολογεί η ίδια.
Ελαιογραφίες – made by Magdalini Kiokpasoglou
Συγκινημένη, της ζήτησα να μας μιλήσει για το πόνημα αυτό. Για να καταλάβουμε τη σημασία του.
Για μένα, η Μάγδα στέλνει ένα τρανταχτό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες που ένιωσαν την ίδια θλιβερή απώλεια: Δεν αφήνουμε τον πόνο, το δράμα και το χάος που το ακολουθεί ως συνέπεια, να μας καταβάλει και να μας ”μεταφέρει’’ στο σημείο μηδέν.
Μάλλον, τον αφήνουμε να ζωντανεύει μέσα στην καρδιά και την ψυχή μας, ό,τι καλό μας έχει μείνει και να το εξωτερικεύει μέσω ζωγραφικής, εικόνων και φαντασίας!
Προσωπικά, τη συγχαίρω και της εύχομαι να ζωγραφίζει για πάντα!
Μάγδα, αρχικά πες μας από πότε ζωγραφίζεις και πότε διέκρινες το ταλέντο σου, αλλά και το ενδιαφέρον σου για τις καλές τέχνες;
Ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η πρώτη μου δασκάλα ήταν η μαμά μου, Λυδία Ποτοσάκη. Ζωγράφιζε πολύ ωραία! Οι ζωγραφιές της μου θυμίζουν αυτές του Θεόφιλου.
Στο λύκειο ήθελα να πάω στη σχολή καλών τεχνών και έπαιρνα μέρος σε διαγωνισμούς ζωγραφικής, με αγάπη προς αυτό που έκανα.
Τελικά, με κέρδισε η οδοντιατρική και αργότερα η ορθοδοντική. Πάντα, όμως, στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν η ζωγραφική. Ένα καλοκαίρι, στο μουσείο Γουλανδρή στην Άνδρο, παρακολούθησα μια έκθεση ζωγραφικής και Αγιογραφίας του Φώτη Κόντογλου. Κι αυτό, ήταν το έναυσμα για να ασχοληθώ και με την Αγιογραφία.
Είπα: Βασίλη ξεκινάω και αγιογραφία!
Έτσι, παρακολούθησα μαθήματα για τρία χρόνια στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Γιαννιτσών και μετά το χαμό του συζύγου μου, εδώ και δυο χρόνια, κάνω μεταπτυχιακό στη βυζαντινή ζωγραφική στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΚΠΑ.
Διπλή εικόνα-‘Άγγελος/Σταυρός made by Magdalini Kiokpasogloυ
Ποια είναι η σχέση σου με την Άνδρο; Θα ήθελες να μοιραστείς μερικά από τα συναισθήματά σου για το όμορφο αυτό νησί;
Από πάντα το ήξερα, αλλά, ειδικά την τελευταία στιγμή στο ασθενοφόρο μου είπε:” αν γίνει κάτι, θα με πας στην Άνδρο’’!
Πώς να μην αγαπήσω τον τόπο απ’ όπου κατάγεται και αγάπησε τόσο πολύ ο άνθρωπος της ζωής μου;
Έτσι, λοιπόν, έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα έκανα την έκθεση.
Ο τίτλος της έκθεσής σου, είναι: ” Η Άνδρος της αγάπης μου”. Τι θα μας έλεγες γι’ αυτό;
Ο τίτλος της έκθεσής μου είναι: “Η Άνδρος της αγάπης μου-Βασίλειος Μπαφαλούκος”.
Οπότε, φαίνεται ξεκάθαρα. Η Άνδρος είναι το νησί από όπου προέρχεται η αγάπη της ζωής μου, ο Βασίλης μου.
Αγάπησα την Άνδρο, γιατί αγάπησα τον άντρα της ζωής μου!
Σε τι ακριβώς έδωσες έμφαση στην έκθεση και ποιο ήταν το θέμα σου; Δώσε μας μερικά παραδείγματα.
Φωτογράφιζα τοπία, λουλούδια, βράχια, βάρκες και οτιδήποτε μου άρεσε πολύ από το νησί και καθόμουν μπροστά στο καβαλέτο και ζωγράφιζα. Συγχρόνως, αγιογραφούσα.
Έτσι, ετοιμάστηκε αυτή η έκθεση, με πολλή αγάπη, γιατί σκεφτόμουν πόσο πολύ θα χαιρόταν ο Βασίλης μου. Περίπου εκατό έργα, ελαιογραφίες και αγιογραφίες, μαζί με τα έργα της κόρης μου, Ειρήνης-Λυδίας.
Τι σου άρεσε περισσότερο από όλη αυτή την εμπειρία;
Η εμπειρία μου, πρωτόγνωρη και ανανεωτική θα έλεγα, γνωρίζοντας πολλούς αγνώστους ανθρώπους. Ακούγοντας τις εντυπώσεις και τα σχόλια τους.
Μάγδα, υπάρχουν πολλές γυναίκες που έχουν χάσει τον σύντροφό τους και νιώθουν μόνες και αβοήθητες. Πώς θα τις ενθάρρυνες και τι θα τις συμβούλευες, προκειμένου να νιώσουν καλύτερα και να βρουν το δικό τους ταλέντο και τη δική τους φωνή;
Ο πόνος και η θλίψη για τον άνθρωπο που χάνεις δεν περιγράφεται και ούτε κάποιος μπορεί να τον κατανοήσει αν δεν τον ζήσει.
Απορώ και με τον εαυτό μου, πως μπόρεσα και επέζησα μετά από αυτό! Εγώ, που δε μπορούσα χωρίς τον άντρα μου ούτε μια μέρα. Εμείς, που ήμασταν όλη μέρα μαζί στη δουλειά, καθότι οδοντίατροι και οι δυο και σπίτι με την οικογένειά μας.
Είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο μαζί! Όσο κι αν λένε ότι δεν είναι ωραίο το ζευγάρι να κάνει την ίδια δουλειά μαζί, εμείς το ευχαριστιόμασταν. Ο ένας βοηθούσε τον άλλον.
Όμως, άλλος αποφασίζει, ο Θεός! Και εμείς αρκούμαστε στις αποφάσεις του, έως ότου αφήσουμε ετούτο τον κόσμο. Πιστεύω στο θεό και προχωρώ, ώσπου να ξανασυναντήσω την αγάπη μου!
Όλα τα σπουδαία είναι στα χέρια Του.
Από τη στιγμή που είναι αδύνατο να ανατρέψω αυτό που έγινε, προχωρώ, εκμεταλλευόμενη το χρόνο και ψάχνοντας τρόπους δημιουργίας στη ζωή μου.
Διαβάζω, ζωγραφίζω, μαγειρεύω, πλέκω, κεντώ εκτός του ιατρείου μου. Έτσι, ξεχνιέμαι και συγχρόνως δημιουργώ.
Κι αυτό μου δίνει ζωή!
Ψάξτε και κάνετε, ό,τι σας ευχαριστεί περισσότερο, διότι και ο δικός μας χρόνος είναι περιορισμένος!
Πόσο ακόμα θα ζήσουμε, μόνο ο Κύριος γνωρίζει. Ψάξτε να βρείτε αυτό που σας ευχαριστεί και το είχατε παραμελήσει.
Εκεί θα βρείτε τον εαυτό σας, καθώς και τον άνθρωπο που αγαπήσατε!!
8/8/2022
''Λαμβάνοντας συνεχή υποστήριξη''
8/8/2022
''Αναζητώντας νόημα''
8/8/2022
Η μαμά πέθανε πέρυσι. Δειπνούσε με τον πατέρα μου στο εστιατόριο - ο σερβιτόρος μόλις της είχε φέρει έναν μπαμπά με ρούμι, το αγαπημένο της επιδόρπιο - , όταν κατέρρευσε μέσα στη σαντιγί. Οι πρώτες βοήθειες δεν κατάφεραν να την επαναφέρουν.
3/08/2022
''Δημιουργώντας μια νέα ταυτότητα''
Μέρος της ταυτότητάς σου πηγάζει από τις σχέσεις σου με τους άλλους. Όταν κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο φεύγει από τη ζωή, η ταυτότητά σου η ο τρόπος που καταλαβαίνεις τον εαυτό σου, λογικά αλλάζει.
3/08/2022
Δε φεύγει ποτέ ο πόνος της απώλειας. Απλά μαλακώνει.
Δε φεύγει ποτέ ο πόνος της απώλειας. Απλά μαλακώνει.
Τελείωσε, σου είπαν, και ένιωσες να βουβαίνει γύρω ο κόσμος σου.
Κατάλαβες αμέσως τι ήταν αυτό που θα επακολουθήσει.
Σου τον είχε μάθει τον θάνατο από νωρίς η ζωή.
Ήξερες τι θα πει απώλεια και είχες γνωριστεί καλά με τη θλίψη που αφήνει πίσω της.
Δε βγαίνουν από το στόμα σου λέξεις παρηγοριάς. Στα μάτια που σε κοιτάζουν γεμάτα πόνο, δεν έχεις κουβέντα να πεις.
Είναι που από χρόνια έχει γεμίσει το μυαλό σου με τούτες τις άσκοπες τις λέξεις.
Δε βοηθούν κι ας είναι η μόνη επιλογή.
Να πεις τι; Κουράγιο; Και που να το βρουν;
Να τους φωνάξεις να κάνουν υπομονή μέχρι να περάσει; Μα περνάει ο χαμός; Πες μου πως και θα είμαι η πρώτη που θα το κάνω.
Ένας άνθρωπος έμεινε δίχως το ταίρι του.
Μια γυναίκα που φωνάζει γιατί έμεινε πια μονάχη να παλεύει τη ζωή της.
Δυο παιδιά, έχασαν τον πατέρα τους.
Έχασαν το στήριγμα και εκείνο το αποκούμπι στο οποίο έτρεχαν όταν τα πράγματα γίνονταν ζόρικα. Τους κοιτούσες και με ζόρι κρατιόσουν να μην πεις πως ξέρεις. Ίσως εδώ γραφόταν μια άλλη ιστορία, διαφορετική από τη δική σου, μα εσύ εκείνο το κενό το καταλάβαινες. Το είχες νιώσει και με τα χρόνια δεν περνούσε. Δε φεύγει, απλά μαλακώνει ο πόνος.
Στον πόνο τους συμμέτοχος, γιατί σαν πατέρας σου τον είχες κι εσύ. Πονούσες δυο φορές. Έκλαιγες για εκείνον που σου πήρε η ζωή αλλά και για αυτόν που έχανες τώρα. Λες και στη χρωστούσε άλλη μια απώλεια ο Θεός.
Η καρδιά να σκίζεται κομμάτια και τα χείλη σου να ψελλίζουν το γιατί. Γιατί κι αυτός; Γιατί έτσι; Εκεί που θα ‘πρεπε να δώσεις τη δύναμη, εσύ ζητούσες χέρια να σε κρατήσουν. Νόμιζες πως είχες καλύψει όλα τα κενά σου, μα ήρθε ο θάνατος να σου τα διαλύσει όλα. Όχι, δεν πίστευες πως δε θα ερχόσουν αντιμέτωπη ξανά μαζί του. Ήταν η απότομη, ξαφνική και απροειδοποίητη εμφάνιση που έκανε και σου μάτωσε τη ψυχή.
Είναι άδικη αυτή η ανώτερη δύναμη που μας κυβερνά, το έμαθες πια καλά. Δεν ξεπερνιέται ο χαμός, μα μόνο να μάθεις να ζεις με αυτό μπορείς. Την ακούω συνέχεια να λέει, “κανείς δε χάνεται όσο υπάρχουν κάποιοι που τους θυμούνται”.
Για τον αγαπημένο μου θείο που, 4 χρόνια πριν, ένα πρωί έφυγε από κοντά μας.
https://www.newsitamea.gr/2022/07/29/de-feygei-pote-o-ponos-tis-apoleias-apla-malakonei/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook
25/07/2022
Auguste Corteau
8/07/2022
Erato Rodopoulou
15/06/2022
Την βροχερή μου καλημέρα από Θεσσαλονίκη!! Μετά από κάποιο καιρό μαθαίνει κανείς πως αν είναι υπερβολική, ακόμα και η ζέστη του ήλιου μπορεί να τον κάψει. Έτσι φυτεύει τον δικό του κήπο και διακοσμεί την δική του ψυχή αντί να περιμένει κάποιον άλλο να του φέρει λουλούδια. Μαθαίνει κανείς ότι μπορεί πραγματικά ν’ αντέξει, πως είναι πραγματικά δυνατός, πως πραγματικά αξίζει και μαθαίνει και μαθαίνει…με κάθε του μέρα μαθαίνει. Χόρχε Λουίς Μπόρχες
02/5/2022
Γιόρτασα το δεύτερο Πάσχα χωρίς τον άνδρα μου φέτος. Παρ' όλο που αυτή η χρονιά ήταν διαφορετική από την προηγούμενη, αποφάσισα να προσθέσω ένα ακόμη σκέλος σ'αυτόν τον κύκλο του πένθους - αυτό του ζογκλέρ.
18/04/2022
Μ. Δευτέρα σήμερα, αρχή της Μ. βδομάδας, της βδομάδας των παθών, και για μας τις χήρες, τι απαίσια λέξη αλήθεια, συμφωνώ με την προλαλήσασα, εμένα μου φέρνει αλλεργία, για μας όλες που μείναμε μόνες λοιπόν, χωρίς τους συντρόφους μας, είναι πράγματι πολύ δύσκολες μέρες. Αναμνήσεις, σκέψεις, αμφιβολίες για το αύριο, για το μέλλον, μας κατακλύζουν και μας αδρανοποιούν. Όσες από μας δουλεύουν, έχουν την πολυτέλεια να απασχολούν το μυαλό τους στη δουλειά. Οι υπόλοιπες, προσπαθούμε πολλές φορές μάταια, να βγούμε από το σκοτεινό λούκι προς το φως, τη ζωή. Πρέπει όμως να το παλέψουμε, να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τον πόνο και την θλίψη, όπως μάθαμε να διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μας.
Εγώ χθες, πέρασα μια υπέροχη Κυριακή των Βαΐων. Η αγορά ήταν ανοιχτή από 11πμ έως 6μμ. Η γειτονοπούλα μου, με δύο παιδάκια και η συνάδελφός της με άλλα δύο, πωλήτριες και οι δύο, είχαν σκοπό να πάνε τα παιδάκια για φύλαξη κάπου εδώ κοντά. Τις παρακάλεσα να μου τα εμπιστευτούν, και τα πήρα μαζί μου μέχρι το βράδυ. Κάναμε βόλτα στην Παραλία, ανεβήκαμε στο Λ. Πύργο, ευτυχώς ο καιρός ήταν υπέροχος, κάναμε βόλτα με το καράβι, φάγαμε χάμπουργκερ, παίξαμε μονόπωλη το μεσημέρι, πήγαμε στο λιμάνι και για παγωτό το απόγευμα. Τα γέλια τους, ο ενθουσιασμός και η λάμψη στα ματάκια τους, μου θύμιζαν ότι η ζωή συνεχίζεται, και δεν έχουμε το δικαίωμα να την αγνοούμε.
Καλό Πάσχα, και Καλή Ανάσταση σε όλες σας. Και μη ξεχνάτε το σλόγκαν μου «Εμείς που πήραμε Αγάπη, εμείς έχουμε να δώσουμε, αυτοί που δεν πήραν πώς…»
Τούλα Γεωργιάδου
16/04/2022
Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τα καλά και τα κακά και όλα τα ενδιάμεσα. Είμαι ευγνώμων για τα μαθήματα που πήρα για να γίνω το άτομο που είμαι σήμερα. Αφιερώνω χρόνο ψάχνοντας βαθιά μέσα μου για την ελπίδα, την αποφασιστικότητα και τη δημιουργικότητα που δεν πίστευα ως τώρα πως έχω.
12/04/2022
Εμείς που ζήσαμε μαζί με υπέροχους ανθρώπους, συζύγους ή συντρόφους. Εμείς που εισπράξαμε και δώσαμε απεριόριστη Αγάπη χωρίς υστεροβουλία. Σε μας, που τώρα είμαστε μόνες, δεν αξίζει η θλίψη και η μιζέρια. Είμαστε οι τυχεροί σ’ αυτόν τον πλανήτη. Πρέπει να ανασυνταχθούμε σκεπτόμενες, ότι χιλιάδες άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, ζουν μια ζωή μόνοι τους, χωρίς να εισπράξουν και να δώσουν Αγάπη. Χιλιάδες άνθρωποι, δεν έχουν μοιρασθεί τις επιθυμίες και τις βαθύτερες σκέψεις τους με κανέναν. Έχοντας στη φαρέτρα μας τις εμπειρίες, τις χαρές και τις λύπες μας, ας ξεκινήσουμε, εμείς, που εισπράξαμε Αγάπη να διοχετεύσουμε την ενέργειά μας σε όποια δραστηριότητα μας εκφράζει. Ας κάνουμε πραγματικότητα τα σχέδια και όνειρα που δεν προλάβαμε να πραγματοποιήσουμε. Ψάχνοντας βαθειά μέσα μας, θα βρούμε την αποφασιστικότητα και την δημιουργικότητα που χρειαζόμαστε. Εάν οι υποχρεώσεις μας σε γονείς, παιδιά και εγγόνια έχουν τελειώσει, ας εκμεταλλευτούμε την ελευθερία που παρά τη θέλησή μας, προέκυψε. Η ζωή δε σταματάει, και έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να τη ζήσουμε. Αυτό νομίζω πως θα ήθελαν και τα λατρεμένα πρόσωπα που έφυγαν από κοντά μας. Το σλόγκαν μου??? «Εμείς που πήραμε Αγάπη έχουμε για να δώσουμε, αυτοί που δεν πήραν πώς να δώσουν?»
Τούλα Γεωργιάδου
Όταν είναι να γράψεις για κάτι που ήδη ζεις εδώ και δέκα χρόνια πρέπει να το περιγράψεις έτσι ώστε το άτομο που θα το διαβάσει να διαβάσει λίγα, αλλά να καταλάβει πολλά. απευθύνομαι στο ζήτημα της χηρείας.
Έχω την εμπειρία. Το γνωρίζω καλά αυτό το θέμα.
Τον πρώτο καιρό κινιόμουν σε αχαρτογράφητα νερά. Η απώλεια, η στενοχώρια, τα επακόλουθα. Πώς να αντέξει κανείς αυτή την καινούργια εικόνα! Θυμόμουν τα λόγια μιας γειτόνισσας, που στην ερώτηση της κόρης της πώς θα κάνουν τώρα όταν έχασαν την κόρη και αδερφή τους, απάντησε: όπως κάνουν όλοι.
Από κάποια στιγμή και ύστερα αποφάσισα να μην πέσω σε απόγνωση γιατί αυτό δεν θα το άντεχα καθόλου. Να προσπαθήσω τουλάχιστον να αντιμετωπίσω τον πόνο με τη συνέχιση της δουλειάς που ήδη είχα! Και να μην κάνω σημαντικές αποφάσεις την εποχή εκείνη. Ήταν πολύ δύσκολο στην αρχή. Όσο και να είμαι χήρα, δεν αισθάνομαι τον τίτλο. Τον απωθώ. Άλλο η απώλεια, αλλά με τη λέξη χήρα δεν τα πηγαίνω καλά.
Είμαι ένα πρόσωπο που βρήκα χαρά σε αυτή την αλλαγή γιατί είδα πως θα μπορούσα να συνεχίσω τον ρόλο μου σαν επιχειρηματίας και ζαχαροπλάστης, τιμώντας το όνομα του άντρα μου και παίρνοντας ενθάρρυνση από αυτό. Δεν το έκανα με το ζόρι. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας αυτής έμαθα πολλά μέσα στο επάγγελμα, στις συνεχόμενες σχέσεις μου με τους πελάτες και μιας καινούργιας εποχής για μένα. Πολύ βοηθήθηκα από την άμεση οικογένεια μου, τους φίλους μου και τους πελάτες. Και αυτό το εκτίμησα βαθιά. Στην πορεία οι προκλήσεις δεν έπαψαν να υπάρχουν. Αλλά και οι ενθαρρύνσεις από τους πελάτες. Αισθανόμουν πως τον ανήφορο τον ανεβαίναμε μαζί. Τις προκλήσεις τις αντιμετωπίζεις μια μια. Μόνη ναι, αλλά μια μια.
Κοιτάς όσο μπροστά μπορείς. βάζεις στόχους. Θυμάσαι και νοσταλγείς. Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Όταν ξέραμε ότι η κατάσταση του Ευθύμη ήταν μη αναστρέψιμη μου είπε να πουλήσω και να γυρίσω στην Ελλάδα. Σε γνωστούς μας είπε να έρχονται να με βλέπουν και να με βοηθούν με τα βάρη. Ίσως πίστευε πως θα συνέχιζα. Μακάρι. Θες η ρουτίνα της δουλειάς, θες οι πελάτες, θες οι φίλοι και γνωστοί, όλοι συντέλεσαν μέχρι και τώρα. Δεν φοβάμαι να παίρνω αποφάσεις. Αυτό το είχα ανέκαθεν. Αυτή είναι η πείρα μου. Με λένε Ρούλα Κάππας και σας ευχαριστώ.
Μετά από δεκάξι τραγικούς μήνες από τη φρικτή εκείνη μέρα, μπορώ πλέον να είμαι σίγουρη ότι τίποτε δεν απαλύνει τον πόνο. Ο χρόνος δεν βοηθάει. Αντίθετα οι στιγμές που θα μπορούσαν να είναι ευτυχισμένες έχουν τη φρικτή αίσθηση της απουσίας και οι δύσκολες καταστάσεις της καθημερινότητας αφήνουν την ανάγκη μιας κραυγής, που λόγω των παιδιών που υποφέρουν από την απώλεια, πρέπει να θάψεις μέσα σου. Δεν μπορείς ούτε να φιλοσοφήσεις για τον κύκλο της ζωής που αναπόφευκτα κλείνει. Ήταν πολύ νωρίς! Μόνο πόνος και αδικία.
- Τα λόγια μιας χήρας
Είναι αρκετά χρόνια τώρα που έχασα τον άνδρα μου. Ο πόνος ήταν μεγάλος αλλά αποφάσισα αμέσως να αποφύγω καθετί που θα με κρατούσε μόνο μέσα στον πόνο και την απόγνωση. Ήθελα να συνεχίσω αυτό που αρχίσαμε εργασιακά μαζί για να μην παρατήσω τους πελάτες μας και να μην πάρω αποφάσεις σε δύσκολες στιγμές. Με τον τρόπο αυτό επέζησα καταστάσεις γιατί με βοήθησε και ψυχολογικά. Δεν αισθάνθηκα ποτέ πώς μόνη πια, δεν θα μπορούσα να εκδηλώσω τις απόψεις μου σε διάφορα θέματα. Συναισθηματικά μου λείπει η ζωή μου με τον άνδρα μου αλλά ρεαλιστικά ξέρω αυτή είναι η κατάσταση και προχωρώ.
- Τα λόγια μιας χήρας
Marriott Marquis, New York. Ένα σημείο συνάντησης με τον Αγαπημένο της ζωής Άνδρα μου, εκείνος σε επαγγελματικό ραντεβού και εγώ να ακούω ζωντανά το πιάνο να λικνίζεται στις νότες της Αγάπης, εγώ να απολαμβάνω τον πρώτο καφέ με τις εφημερίδες και τα περιοδικά και να περιμένω το φιλί της επιστροφής με το λουλούδι και το δεύτερο καφέ με κουβεντούλα. Το ραντεβού!! Η συνάντηση να πούμε τις κουβέντες μας έτσι σε αυτό το επίπεδο, σε όλα τα κράτη. Αυτό μας κρατούσε ζεστούς, ενήμερους, ζωντανούς, ήταν τροφή στη σχέση μας!! Ραντεβού - Καφές - Κουβέντες - Βλέμματα - Ομορφιές - Μυρωδιές - Γεύση - Αισθήματα - Πλάνα με Ονειρα!! Αυτά ήταν!! Με την Αγάπη μου!!
- Τα λόγια μιας χήρας
Για κάθε άνθρωπο μια απώλεια είναι κάτι πολύ δύσκολο... στην αρχή μη διαχειρίσιμο... Μια πολύ δυνατή σφαλιάρα που σου αλλάζει την πορεία της ζωής σου... Φυσικά εξαρτάται κι από την σχέση που έχεις μ' αυτόν που έφυγε... Εγώ έχασα τον άνθρωπό μου, τον φίλο μου, τον εραστή μου, την αγάπη μου και ταυτόχρονα έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου... Ίσως επειδή η σχέση ήταν ιδιαίτερα όμορφη, ισορροπημένη, με πολύ αγάπη φτιαγμένη... δεν ήταν απλά μια συμβατική συζυγική σχέση, φθαρμένη από την καθημερινότητα και τα χρόνια... Αντίθετα ήταν μια σχέση με αλληλεπίδραση... μια σχέση χτισμένη πολλά χρόνια με κύρια συστατικά την αγάπη, τον σεβασμό, τη φιλία, το χιούμορ, την ελευθερία, τον έρωτα... μεγαλώσαμε μαζί... Οπότε όταν αυτός έφυγε... όλα αυτά χάθηκαν... ο κόσμος μου όλος χάθηκε... Και καλούμαι να ξαναχτίσω μια άλλη ζωή με άλλα συστατικά... λείποντας το πιο βασικό... Αυτός... Πώς θα το κάνω λοιπόν; Μετά από 4 χρόνια ακόμη ψάχνω... Προσπαθώ πάρα πολύ!!! Κάποιες φορές το καταφέρνω!!! Κάποιες φορές πάλι όχι!!! Δεν τα παρατάω όμως!!! Γιατί πρέπει να συνεχίσει η ζωή μου... για μένα... για τα παιδιά μου... Ένα είναι σίγουρο... ο χρόνος ΔΕΝ γιατρεύει... Απλά μαθαίνεις να ζείς με μια απουσία... Αυτό!!! Γιατί δεν έχεις κι άλλη επιλογή εξάλλου!!! Περνώντας ο καιρός ο πόνος δεν φεύγει... γίνεται πιο βαθύς... Δεν τελειώνει ποτέ!!! Καλή δύναμη σε όλες!!
- Τα λόγια μιας χήρας
Πώς μπορεί να δεχτεί κανείς και να συνεχίσει να ζει με τέτοια απώλεια; Αυτός που με κράτησε και συνεχίζει να το κάνει είναι ο Θεός!! Θα ήμουν άδικη αν δεν αναφερόμουν στην συμπαράσταση των παιδιών μας και της αδελφής μου οι οποίοι είναι δίπλα μου!!! Όπου και να πάω νιώθω την απουσία του!!!
- Τα λόγια μιας χήρας
Έφυγες και άφησες πίσω σου κενό, μοναξιά, ερημιά. Πώς να ζήσω χωρίς εσένα; Ήσουν ο φίλος μου, ο αδελφός μου, ο άντρας μου! Ήσουν η άλλη μισή ζωή μου. Ήσουν η δύναμη μου, ο άλλος μου εαυτός, ο ήλιος μου. Είχες αυτά που δεν είχα και είχα αυτά που δεν είχες. Μαζί παντού. Μαζί στις σπουδές. Μαζί στη δουλειά. Μαζί στα παιδιά. Μαζί στη ζωή. Μαζί και στα όνειρα μας. Μια μέρα δεν άντεχα χωρίς την παρουσία σου, χωρίς την αγκαλιά σου, χωρίς το χαμόγελο σου. Σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ ως την τελευταία μου πνοή, ως την ώρα που θα συναντηθούμε μαζί. Έφυγες πολύ νωρίς και άφησες τα πάντα μισά. Ζω για τα παιδάκια μας που είναι κι αυτά υπέροχα σαν και εσένα αφού εσύ τα γαλούχησες. Το ξέρω πως τους λείπεις απέραντα αλλά προσπαθούν τα πουλάκια μας να στηρίξουν εμένα. Ζω και αναπνέω μαζί σου κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Βασίλη μου σ΄ΑΓΑΠΩΩΩΩ με ακούς;;;
- Τα λόγια μιας χήρας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου