Είμαι Χήρα - Έχω φωνή

  Τρίβω τα μάρμαρα, κλείνω τα παραθυρόφυλλα, πλένω τα παντζούρια. Δεν νομίζω ότι ήθελες να κάνω τέτοιες δουλειές αλλά μπερδεύομαι συχνά πια. Το σίγουρο είναι ότι ήθελες να φοράω γάντια για να μη χαλάσω τα χέρια μου, και φυσικά δεν το έκανα. Τρίβω τα μάρμαρα, κλείνω τα παραθυρόφυλλα, πλένω τα παντζούρια. Δεν νομίζω ότι ήθελες να κάνω τέτοιες δουλειές αλλά μπερδεύομαι συχνά πια. Το σίγουρο είναι ότι ήθελες να φοράω γάντια για να μη χαλάσω τα χέρια μου, και φυσικά δεν το έκανα. Προς το τέλος μόνο απέκτησε νόημα για μένα η χαρά σου και τότε άρχισα να φοράω αυτά που μου αγόραζες. Οταν σ’ έβλεπα. Τώρα τα φοράω όλα. Οχι αυτά που μου αγόραζες. Τα δικά σου ρούχα. Θα ‘χεις ξεχάσει μάλλον εκείνο το δερμάτινο μαντό, έφερνε κάτι από ’60s, μου το έλεγες όταν με πίεζες με την αγάπη σου να το φορέσω, δεν το ήθελα, τώρα έχει γίνει το αγαπημένο μου, ένα από τα αγαπημένα μου. Ολα αγαπημένα μου τώρα. Τόσα χρόνια έφευγα από σένα κι αρκούσε ένας τόσο δα θάνατος για να μη θέλω να φύγω από κοντά σου. Για να α

Το Πένθος, όπως κατάλαβα Είναι στην πραγματικότητα, μόνο αγάπη. Είναι όλη η αγάπη που θέλεις να δώσεις αλλά δεν μπορείς. Όλη αυτή η αγάπη που δεν έχει καταναλωθεί μαζεύεται στις άκρες των ματιών σου, στον κόμπο του λαιμού σου, και στην κοιλότητα του στήθους σου. Το Πένθος είναι απλά η αγάπη που δεν έχει βρει ένα μέρος να κουρνιάσει. Μετάφραση Νένα Μειμάρη

Αυτήν την εποχή παρακολουθώ ένα μάθημα στην jazz και blues μουσική. Είναι πολύ ενδιαφέρον και μαθαίνω λεπτομέρειες για μουσικούς, τους οποίους δεν γνώριζα πριν. Ένας από αυτούς είναι και ο Art Tatum. Μεγάλη προσωπικότητα, με φαντασία και εσωτερική δύναμη, έξυπνος και γνώστης του πιάνου, πασίγνωστος στο κοινό και λάτρης όλων των σχημάτων της jazz. Ο Art ήταν τυφλός. Μετά από έντονη αγωγή δεν κατάφερε να ανακτήσει την όρασή του. Αυτό, όμως, δεν σταμάτησε την λατρεία που είχε για την μουσική. Δεν σταμάτησε το ενδιαφέρον του στο να πειραματιστεί και να συνεχίζει να αυτοσχεδιάζει με έναν φανταστικό τρόπο. Δεν σταμάτησε την έντονη προσπάθειά του. Δεν σταμάτησε το χιούμορ του. Δεν επέτρεψε το σωματικό του πρόβλημα να εμπλακεί στην αφοσίωση που είχε τόσο για το πιάνο όσο και για τους ανθρώπους γύρω του. Συνέχισε να ζει μια κανονική ζωή με φόντο τις νότες που ήξερε να παίζει «στα δάχτυλα». Ένα ακόμα παράδειγμα της μεγαλοσύνης που κουβαλάμε εμείς οι άνθρωποι. Τι μπορεί να σταματήσει την δημιουργ

Διπλό υπολογισμό στις συντάξεις χηρείας μετά την πρώτη 3ετία, ώστε στην περίπτωση που υπάρχει και δεύτερη σύνταξη να επιλέγουν οι ίδιοι οι συνταξιούχοι ποια από τις δύο θα μειωθεί κατά 50%, προωθεί με σχετική νομοθετική ρύθμιση το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτό που εξετάζεται είναι να επιλέγεται το συμφερότερο ποσό που θα λαμβάνουν οι συνταξιούχοι μετά την πρώτη τριετία αντί της υποχρεωτικής περικοπής της σύνταξης χηρείας στο μισό, όπως ισχύει μετά το νόμο Κατρούγκαλου για δικαιούχους συντάξεων χηρείας από 13/5/2016 και μετά. Συντάξεις χηρείας: Έρχονται μικρότερες περικοπές – Ποιοι και πόσα κερδίζουν Επιλογή Πρακτικά, αν ένας συνταξιούχος έχει 400 ευρώ από τη δική του σύνταξη και 800 ευρώ από τη σύναξη χηρείας θα μπορεί να επιλέγει μετά την πρώτη τριετία από την καταβολή της σύνταξης χηρείας η μείωση κατά 50% να μη γίνει στα 800 ευρώ, αλλά στα 400 ευρώ. Με την επιλογή αυτή θα λαμβάνει 800 ευρώ από χηρεία και 200 ευρώ από τη δική του σύνταξη, δηλαδή συνολικά 1.000 ευρ

  Νένα Μειμάρη

  Νένα Μειμάρη  

 Νένα Μειμάρη

  Νένα Μειμάρη

  Η γκαλερί "Χρύσα" στην Κατερίνη υποδέχεται τον εικαστικό, καλλιτεχνικό φωτογράφο Παναγιώτη Φτάρα.  Συνδιοργανωτές είναι ο Οργανισμός Πολιτισμού Ο.Π.Π.Α.Π. και οι Εκδόσεις Οξύνοια. Εγκαινιάζει την έκθεση φωτογραφίας του, με θέμα: "Φωτογραφία και Ποίηση", την Τετάρτη, 20 Σεπτεμβρίου 2023 στις 19:30, στην Αστική Σχολή Κατερίνης. Την εκδήλωση συντονίζει η Ευτυχία Χρυσικού, ομιλήτρια θα είναι η Ζωή Κουτσουρά και ποιήματα λογοτεχνών θα απαγγελθούν από τη Μαρία Βούλγαρη. Διάρκεια έκθεσης: 20 Σεπτεμβρίου - 01 Οκτωβρίου 2023. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 18:00 - 21:30, Σαβ. / Κυρ. 11:00 -14:00, 18:00 – 21:30. Σχεδιασμός αφίσας: Φτάρας Παναγιώτης. Είσοδος ελεύθερη.  Ο Παναγιώτης Φτάρας επιλέγει να εκθέσει σαρανταεπτά φωτογραφίες που εμπνεύστηκε από κείμενα λογοτεχνών.  Λογοτέχνες: Ιωάννης Γαλάνης, Λίνα Γιαμούζη, Ειρήνη Γκόλτσιου, Τίνα Iωαννίδου, Γιώργος Κανείς, Αλέξης Καραβέργος, Θανάσης Καραμήτας, Βασίλης Καρκατσέλης, Θάνος Κόσυβας, Χρυσούλα Λουλοπούλου, Βασίλης Μόσχης, Θε

  Γιατί αυτή η εικόνα μου θυμίζει τον δρόμο μου τώρα; Δεν ξέρω αλλά είπα να σας τη δείξω. Μου άρεσε πολύ! Πηγή: Mosaics Lab Νένα Μειμάρη

Από την ημέρα που χάσαμε κι εμείς τους άντρες μας παλεύουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Επιφανείς ή απλές γυναίκες, η απώλεια και ο πόνος έχουν τις ίδιες διαστάσεις Της ευχόμαστε να δει καλύτερες μέρες. Το ίδιο ευχόμαστε και για εμάς. Τα τηλεφωνήματα στο σπίτι της πέφτουν βροχή, όμως η  Άννα-Μαρία Γλίξμπουργκ  δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Έξι μήνες μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου η Άννα-Μαρία πήρε μια απόφαση: να κάνει μια καινούργια αρχή και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.  «Η Ελλάδα είναι το πρώτο μου σπίτι» Από την ημέρα που έχασε τον άντρα της η Άννα-Μαρία παλεύει να σταθεί στα πόδια της γνωρίζοντας πως πρέπει άμεσα να πάρει κάποιες αποφάσεις ζωής. Όλοι γνώριζαν πως η απόφασή της, μάλιστα, για το πού θα μείνει εξαρτιόταν από τις κινήσεις του Παύλου. Ο Παύλος και η Μαρί Σαντάλ μένουν μόνιμα στο Λονδίνο Σύμφωνα, ωστόσο, με όσα έγιναν γνωστά, ο πρωτότοκος γιος της μαζί με τη σύζυγό του, Μαρί Σαντάλ, αποφάσισαν να μετεγκατασταθούν στη βρετανική πρωτεύουσα περνώντας αρκετό από τον χρόν

Όταν βιώνουμε το πένθος, ο εγκέφαλος ξανασχεδιάζει τον νευρικό του χάρτη! Τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας όταν θρηνούμε για ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχει πεθάνει ή έχει φύγει; Κύρια Σημεία Όταν ο σύντροφός σας πεθαίνει ή σας εγκαταλείπει, ο εγκέφαλός σας δυσκολεύεται να απορροφήσει ή να κατανοήσει την απουσία του, καθώς ο δεσμός σας είχε κωδικοποιηθεί ως αιώνιος. Ο εγκέφαλός σας απαιτεί βιωμένη εμπειρία και επανάληψη για να μάθει, να επανασυνδέσει, να επικαιροποιήσει τις προβλέψεις και να κατανοήσει την απουσία του συντρόφου σας. Αυτή η μακρά και εντατική διαδικασία επανασχεδιασμού εξηγεί πολλές από τις μπερδεμένες, απογοητευτικές και ανησυχητικές πτυχές της θλίψης και του πένθους. Τις τελευταίες δεκαετίες, η νευροεπιστήμη έχει αποκαλύψει συναρπαστικές πληροφορίες για τις σχέσεις μας και για το τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας όταν θρηνούμε για ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχει πεθάνει ή έχει φύγει. Ιδιαίτερα αν αυτή η απώλεια είναι καταστροφική και “αλλάζει τα πάντα”, όπως όταν πεθαίνει έν

Νένα Μειμάρη 17 Σεπτεμβρίου, 2023 Αποφάσισα να γράψω την ιστορία μου. Να ξαναζήσω τη ζωή μου από την αρχή, μήπως και μπορέσω να βγω επιτέλους από το αδιέξοδο που ονομάζεται "χηρεία". Η ζωή μου ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου, βήμα βήμα, σιγά σιγά, όπως μου παρουσιάστηκε από μόνη της. «Εγώ είμαι αυτή;» αναρωτιέμαι κάποιες φορές. «Δικές μου εμπειρίες είναι ;». Κάποιες φορές μου είναι γνωστή και άλλες άγνωστη. Προφανώς πέρασα γεγονότα στα γρήγορα και δεν τα έδωσα την πρέπουσα σημασία. Συμβαίνει και αυτό στη ζωή μας καθώς την ζούμε βιαστικά, σε καθημερινή βάση. Κάποιες φορές τα δάκρυα κυλάνε ανεξέλεγκτα και χωρίς σταματημό. Οι στιγμές πονάνε πολύ και οι αναμνήσεις με κόβουν σαν μαχαίρι. «Δεν αντέχω, Θεέ μου, βγάλε με από αυτήν την ταλαιπωρία» σκέφτομαι, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει γίνει. Άρχισα να αμφιβάλω και για αυτήν τη σιγουριά που είχα όταν ήμουν μαζί του. Τελικά υπάρχει Θεός; Αναρωτιέμαι... Τα ερωτήματα σαν βέλη εκτοξεύονται στο διάστημα. Ίσως μία μέρα νιώσω την παρηγοριά το

  Μετά μια δύσκολη μέρα, μια βόλτα μπορεί να κάνει τα πράγματα να μοιάζουν πιο φωτεινά. Όσοι διαθέτουν αμάξι, θα καταλάβουν. Η νύχτα πολλές φορές μπορεί να έχει φορέσει τα μαύρα της για τα καλά, όταν επιστρέφουμε σε ένα μέρος που μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια. Για τους περισσότερους το μέρος αυτό μπορεί να είναι το σπίτι μας, για άλλους μια αγκαλιά από κάποιον που αγαπάμε πολύ, ακόμα και από το κατοικίδιό μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που η χαλάρωση ξεκινά με το που κλείσουμε την πόρτα του αυτοκινήτου. Παίρνοντας τον χρόνο μας και μια βαθιά ανάσα, ξεφορτώνουμε τσάντες, κλειδιά και κινητό, για να καθίσουμε αναπαυτικά στη θέση του οδηγού. Μπορεί να είμαστε μόνοι στο αμάξι και αυτό να είναι αρκετό για να απολαύσουμε την ησυχία που αναζητούμε όλη την ημέρα -κάποιες φορές απεγνωσμένα. Βάζουμε μπρος, ανοίγουμε τα φώτα όταν είναι βράδυ για να φωτίσουμε τον δρόμο όσο το δυνατόν πιο μακριά. Επιλέγουμε τον αγαπημένο μας σταθμό ή την αγαπημένη μας λίστα, βάζοντας πρώτη και κατεβάζοντας χειρόφρεν

  Σκέφτεται πως αν λυθεί αυτή τη στιγμή σίγουρα θα σκοτωθεί. Θα είναι ένας   τρόπος   για να τελειώσει το μαρτύριο του. Μπαίνει στον πειρασμό να επιλέξει το θάνατο για να σταματήσει να υποφέρει. Σαν απάντηση όμως στη φωνή δένεται ακόμη πιο σφιχτά. Και η φωνή επιμένει «λύσου!… Μη βασανίζεσαι άλλο, δεν έχει νόημα τόσος πόνος… λύσου!» Εκείνος, όμως, δένεται ακόμη πιο σφιχτά, ενώ πολύ αποφασιστικά λέει μέσα του πως καμία φωνή δεν πρόκειται να τον πείσει να αφήσει αυτό που χωρίς αμφιβολία του έχει σώσει τη ζωή. Η σύγκρουση αυτή συνεχίζεται για ώρες, ο ορειβάτης όμως εξακολουθεί να είναι δεμένος μ αυτό που νομίζει πως είναι η μοναδική του δυνατότητα για να σωθεί. Ο μύθος λέει ότι την άλλη μέρα η ομάδα διάσωσης βρήκε τον ορειβάτη μισοπεθαμένο. Η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή. Ακόμα λίγα λεπτά, και ο ορειβάτης θα είχε πεθάνει από το κρύο, παγωμένος, και, παραδόξως, δεμένος με το σχοινί του… σε απόσταση λιγότερο από ένα μέτρο από το έδαφος. Λέω, λοιπόν, ότι, καμιά φορά, το να μην εγκαταλείπει

 

 

  Είναι Υπέροχο

 

 

 

 

  Η πιο συγκινητική ιστορία του κλασικού μπαλέτου https://www.more.com/dance/eth niko-mpaleto-oukranias-zizel/? https%3A%2F%2Fwww.more.com% 2Fdance%2Fethniko-mpaleto-oukr anias-zizel%2F Ο ρόλος της Ζιζέλ αποτελεί πρόκληση για κάθε μπαλαρίνα. Ο έρωτας της, η απόγνωση, ο θάνατος και ο άνευ ορίων έρωτάς της διέγραψαν μία ανεξίτηλη τροχιά στο χώρο του κλασικού μπαλέτου που ενθουσιάζει, συγκινεί και συναρπάζει με την έντονη εναλλαγή συναισθημάτων και την τελική επικράτηση της αληθινής αγάπης. Η διαδρομή της  Ζιζέλ  ξεκίνησε το 19ο αιώνα. Το σημαντικότερο ρομαντικό μπαλέτο ανέβηκε για πρώτη φορά στις 28 Ιουνίου του 1841 στο Παρίσι. Την αρχική χορογραφία υπέγραψε ο ιταλικής καταγωγής Γάλλος Ζαν Κοραλί και ο Γάλλος Ζαν Περό που διατηρούσε δεσμό με την πρωταγωνίστρια. Το κοινό ενθουσιάστηκε από την πρώτη σκηνή. Στις εμπνεύσεις τους βασίστηκε ο Ρώσος Μαριύς Πετιπά που παρουσίασε αργότερα, το 1884, τη δική του εκδοχή με το Αυτοκρατορικό Μπαλέτο της Αγίας Πετρούπολης. Τη μουσική της παράστασης συν

  Πούλησε το σπίτι της, αγόρασε το κατάστημα και, λίγες εβδομάδες μετά τα 65α γενέθλιά της, άνοιξε το The Book Rest. Σε όλη της τη ζωή, η Carole-Ann Warburton διατηρούσε μια μικρή ελπίδα που έλαμπε στο πίσω μέρος του μυαλού της. «Ζεις τη ζωή σου. Και κάθε τόσο σκέφτεσαι: “Έχω ένα όνειρο”». Το όνειρο της Warburton ήταν να εργαστεί σε ένα βιβλιοπωλείο. Χρειάστηκε μια εμπειρία τρομακτικής σύγχυσης για να βρει το δρόμο προς αυτό. Το 2010, κατέρρευσε ενώ βρισκόταν στο σπίτι της. Τα πόδια της δεν ήξεραν τι να κάνουν και έκανε συνεχώς εμετό. Το νοσοκομείο διέγνωσε τελικά μόλυνση στο εσωτερικό του αυτιού. Η Warburton έπρεπε να μάθει να περπατά ξανά. Ανάρρωσε για εβδομάδες στο αγρόκτημα της κόρης της στο Ilminster του Somerset. Είχε εργαστεί για 15 χρόνια σε διοικητική θέση στην Περιφερειακή Υπηρεσία Ανάπτυξης της Νοτιοδυτικής Ευρώπης. Η κόρη της θεώρησε ότι είχε έρθει η ώρα να παραιτηθεί. «Εδώ υπάρχουν μερικά μπανγκαλόου και σπίτια προς πώληση», της είπε. Ήταν καθαρή σύμπτωση το γεγονός ότι μο