Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2025

Για τη Νένα της καρδιάς μας ...

 Κυρία Νένα, σας αφιερώνω αυτό το τραγούδι γιατί μιλάει για τη δύναμη που κουβαλάει κάθε άνθρωπος. Εσείς είστε η απόδειξη αυτής της δύναμης.  Με εκτίμηση,  Νικόλας

Για τη Νένα της καρδιάς μας (2)...

 Θέλω να σου αφιερώσω αυτό το τραγούδι, γιατί μιλάει για εκείνο το ταξίδι που κάνει κανείς για να βρει κάτι αληθινό. Εσύ, που στάθηκες δυνατή μέσα στη μοναξιά και τον πόνο, αξίζεις όλη τη ζεστασιά για το φως που κρύβει από το κομμάτι. Να θυμάσαι πως η δύναμή σου δεν περνά απαρατήρητη και πως η παρουσία σου φωτίζει κάθε διαδρομή. Σοφία
  Πηγή: Facebook group - Όχι ποιήματα  Nena Meimaris
Για το μεγάλο ταξίδι σου που άρχισε σαν σήμερα, έτσι να σε συνοδεύει να μην νιώθεις μόνος σου. Nena Meimaris

Thanksgiving

 27 Νοεμβρίου σήμερα και στην άλλη μου πατρίδα γιορτάζουμε την ημέρα των Ευχαριστιών που είναι και η μαγαλύτερη γιορτή της χώρας. Η κερασιά στον κήπο μου έχει αλλάξει τα φύλλα της σε έντονο κίτρινο χρώμα και είναι ευκαιρία για μένα να ταξιδέψω στα μέρη που θα ήμουν σήμερα, αν όλα ήταν κανονικά και η ζωή μου κυλούσε με τον ρυθμό που εγώ αγαπούσα και απολάμβανα!!! Σήμερα λοιπόν θα ήμουν στο Vermont, ένα γραφικό κομμάτι της Νέας Αγγλίας, τρυφερό, ανθρώπινο με τη δική του ζωή, τη δική του αύρα, τα δικά του μοναδικά χρώματα, βαθιά και έντονα!! Αν την παρατηρήσεις από λίγο μακριά και καθώς πλησιάζεις θα νομίσεις ότι πήρε φωτιά, θα περιεργαστείς το σύνολο και θα απορήσεις πόσο όμορφος είναι αυτός ο κόσμος. Εγώ θα ήμουν με την καλύτερη παρέα της ζωής μου και θα είχαμε πάρει το πρωϊνό μας, απαλά, fluffy pancakes με μπόλικο αυθεντικό σιρόπι, maple syrup της περιοχής και μετά θα βγαίναμε να περπατήσουμε στη θαυμάσια φύση. Το μονοπάτι είναι στενό και τα δέντρα σε κάθε μορφή και χρώμα μας καλύπ...

Η ταυτότητά μας δεν είναι ποτέ τελική… είναι αφήγηση σε εξέλιξη

Υπάρχουν στιγμές μέσα στην ροή της καθημερινότητας, που γεννιέται η σκέψη ότι όσα ζούμε, με τις αποτυχίες, τις αλλαγές, τις μικρές νίκες και τις αβεβαιότητες, δεν είναι απλώς γεγονότα που περνούν. Μοιάζουν περισσότερο με σκηνές μιας ιστορίας που συνεχίζει να γράφεται. Δε μιλάμε για μυθιστόρημα με δραματικές ανατροπές, αλλά για μια αφήγηση που εξελίσσεται αργά, γεμάτη επανάληψη και κόπο. Όταν απομακρυνόμαστε λίγο από την αμεσότητα της εμπειρίας και κοιτάζουμε τη ζωή μας σαν να την εξιστορούσε κάποιος άλλος, δημιουργείται ένας άλλος τρόπος κατανόησης. Πρόκειται για μια άλλη ερμηνεία,  μια προσπάθεια να εντοπιστεί το νήμα που ενώνει τα γεγονότα και να αποδοθεί νόημα στην πορεία. Μέσα σε αυτή την προοπτική, κάθε αλλαγή, κάθε σύγκρουση, κάθε αβεβαιότητα, μετατρέπεται από απλό συμβάν σε μέρος μιας μεγαλύτερης διαδρομής. Και καθώς η αφήγηση συνεχίζεται, αναγνωρίζουμε ότι δεν είμαστε απλώς παρατηρητές της. Συμμετέχουμε — ως χαρακτήρες, ως αφηγητές και ως συντάκτες. Αυτή η αλλαγή οπτικής μπ...

Sara Rian

Find me there Μετάφραση Νένα Μεϊμάρη Θα με βρεις εκεί Δεν θεραπεύτηκα Ούτε καν τελείωσα την επιβίωση Ακόμη δεν τα καταφέρνω στο πένθος Και δεν συγχώρησα τον θάνατο Δεν είμαι μια επιτυχημένη ιστορία Απλά διαλέγω να μιλάω γι’ αυτά τα πράγματα Ο τρόπος με τον οποίο η απώλεια μας βασανίζει Ο τρόπος που μας τρομάζει Μας εξοργίζει, μας μπερδεύει Και μας κάνει να νιώθουμε τύψεις Τόσες τύψεις Και πόσο μας κάνει να αγαπάμε Πώς ξεπερνάμε τον θάνατο και τον χρόνο Και πως συνεχίζουμε να τους θαυμάζουμε Πώς πολεμάμε την ντροπή και τα ταμπού Όσο και να έχουν πληγωθεί τα γόνατά μας Γιατί το πένθος έχει παραμείνει σιωπηλό Για πολύ καιρό Θα συνεχίσεις να με βρίσκεις στα χαρακώματα Είμαι αυτή που εκτείνω το χέρι μου για βοήθεια

Surviving Grief

Gary Sturgis Μετάφραση Νένα Μεϊμάρη Η συνηθισμένη ιστορία είναι να διαβάζουμε κείμενα γραμμένα από γυναίκες που εκφράζονται για το πένθος που βιώνουν. Δεν διαβάζουμε συχνά από άντρες. Ο Gary Sturgis γράφει για την εμπειρία του και τι νιώθει με τον χαμό της αγαπημένης του. «Αυτό που συνειδητοποιείς μετά από λίγο είναι ότι είσαι ικανός ακόμη να νιώσεις στιγμές χαράς και όταν συμβεί αυτό τότε η καρδιά σου αρχίζει και θεραπεύεται σιγά σιγά. Μαθαίνεις ότι η ζωή σου δεν τελειώνει όταν κάποιος που αγαπάς πεθαίνει. Απλά παίρνει μια περίεργη στροφή». Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον τον τρόπο που σκέπτεται ο αρθρογράφος. Τον βρίσκω και ρεαλιστικό. Βέβαια όλη αυτή η διαδικασία παίρνει πολύ χρόνο, τουλάχιστον σε μερικούς από εμάς. Δεν το βλέπεις έτσι στην αρχή του πένθους. Έχεις την αίσθηση ότι η ζωή σου έχει τελειώσει. Έρχεσαι αντιμέτωπη με καινούρια συναισθήματα τα οποία δεν ξέρεις πώς να δουλέψεις, γιατί δεν τα καταλαβαίνεις. Σιγά σιγά τα γνωρίζεις όλο και περισσότερο, ώσπου μια μέρα γίνονται ολοκληρωτι...

Νένα Μεϊμάρη: Μιλάμε με την Φεβρωνία Δημούση για το Ευ ζην (podcast)

 Η Νένα Μεϊμάρη διετέλεσε επί σειρά ετών εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, και με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο, ασχολείται με την αρθρογραφία, το ραδιόφωνο και τον εθελοντισμό. Δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες γυναίκες στην Ελλάδα, « Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή ». Έχει γράψει δύο βιβλία « Σου γράφω γιατί υπάρχεις » (Εκδόσεις Μάτι) και « Αναμνήσεις – Η ζωή μου όπως την είδα και την έζησα » (Εκδόσεις οξύνοια).  Την ακούτε κάθε Τετάρτη στις 20.00 στην εκπομπή  Katerini Jazz & Blues  στο Ράδιο Ενημέρωση 92,2 στα FM. Τέλος, θα ακούσετε τις ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις στο   Let’s Talk Podcast με την Νένα Μεϊμάρη . Ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο για να μπορέσετε να ακούσετε το podcast  https://odelalis.gr/nena-meimari-milame-me-tin-fevronia-dimousi-gia-to-ef-zin-podcast/ Πηγή: Ο Ντελάλης   Nena Meimaris

Ντυχτωδία 922

Η εκπομπή του Βασίλη Ιωαννίδη "Νυχτωδία 922" αφιέρωσε δύο ώρες στο θέμα "Μοναξιά" και έχουμε την τιμή να την ακούσουμε μέσα από το blog!! Καλή ακρόαση!!  https://www.mixcloud.com/nyxtodia922/εκπομπή-18-10-2025-μοναξιά/ Nena Meimaris

''Τα ξωτικά"

''Τα ξωτικά" του Σωκράτη Μάλαμα είναι ένα όμορφο, ήρεμο τραγούδι που δημιουργεί μια ζεστή, μαγική ατμόσφαιρα. Με απλή μουσική και στίχους που θυμίζουν παραμύθι, σου αφήνει μια γλυκιά νοσταλγική αίσθηση κάθε φορά που το ακούς. Απολαύστε το!   Nena Meimaris

Ο «Ορφέας και Ευρυδίκη» ως δράμα εξάρτησης, πένθους και άρνησης της απώλει

Αν το δείτε πίσω από τα σκηνικά, το έργο δεν είναι απλώς ένας έρωτας που κατεβαίνει στον Άδη. Είναι η πιο καθαρή θεατρική απεικόνιση της ανθρώπινης εμμονής να “ξαναζωντανέψει” κάτι τελειωμένο. Εδώ η μουσική λειτουργεί σαν ψυχολογικός καθρέφτης. Κάθε άρια, κάθε μουσικό μοτίβο, είναι μια εναλλαγή ανάμεσα στην αποδοχή και την παράνοια της ελπίδας. Ο Ορφέας παρουσιάζει την κλασική μορφή του παγιδευμένου στο πένθος. Δεν διαπραγματεύεται απλά την απώλεια, την αρνείται. Το κατέβασμα στον Άδη είναι η φαντασιακή “κατάδυση στο ασυνείδητο” που περιέγραφε ο Φρόιντ, μια εσωτερική αναζήτηση στο χώρο του τραύματος. Η προσπάθεια να επαναφέρει την Ευρυδίκη είναι η ακραία εκδοχή της επαναληπτικής εμμονής, το μυαλό που αρνείται να δεχτεί το τέλος και το ξανακάνει επανάληψη μέχρι να σπάσει ο δίσκος. Η στιγμή που ο Ορφέας κοιτάζει πίσω είναι ο πυρήνας του δράματος. Η ψυχή δεν αντέχει το βάρος της αβεβαιότητας. Ο φόβος της απώλειας είναι πιο δυνατός από την επιθυμία της λύτρωσης. Αυτό το...

Εδώ που έφθασες...

Nena Meimaris  

Σαντούρι: Στέλλα Βαλάση | Σχολή Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

 Φίλες μου, απολαύστε! Nena Meimaris

Βιβλίο “ΔΕ FEM ΜΠΟΥΚ” ΕΝΑΣ ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΥΕΞΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ MADAME GINGER ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

  ΔΕ Fem ΜΠΟΥΚ ένας διαδραστικός οδηγός ευεξίας που κάνει τη θεωρία πράξη   Η Madame Ginger μας προσκαλεί σε ένα life-changing ταξίδι αυτοφροντίδας με tips, συνταγές, journals και planners!   Σε όλα τα βιβλιοπωλεία στις 30 Οκτωβρίου 2025 από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Η  Madame Ginger , η επιδραστική food & wellness content creator, μοιράζεται μαζί μας το τρίτο της βιβλίο, με τίτλο  ΔΕ fem ΜΠΟΥΚ: 12 μήνες αυτοφροντίδας , έναν διαδραστικό οδηγό που θα βοηθήσει κάθε αναγνώστρια να αποκτήσει καλές συνήθειες και σωστή σχέση με το σώμα της, αλλά και να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή της.   Στην εποχή μας ακούμε πολύ συχνά να γίνεται λόγος για την αυτοφροντίδα. Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η γνωριμία και η αποδοχή του εαυτού μας. Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν μαθαίναμε να τον ακούμε με προσοχή και να του φερόμαστε με τρυφερότητα ακολουθώντας εύκολα εφαρμόσιμες πρακτικές φροντίδας;   Το  ΔΕ Fem ΜΠΟΥΚ  είναι η απάντηση:...

Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία της Νίνας Σιμόν «ΜΑΥΡΗ ΨΥΧΗ»

 Σήμερα πλησιάζω στην ευτυχία, όσο αυτό είναι εφικτό χωρίς σύζυγο ν’ αγαπώ. Άρχισα να δουλεύω πάνω σ΄αυτό το βιβλίο, ανατρέχοντας σε μια ζωή από την οποία, μετά από σκέψη πολλών μηνών, δεν μετανιώνω για τίποτα. Μια ζωή γεμάτη λάθη, μερικές κακές μέρες και, το πιο σημαντικό, χρόνια χαρούμενα – δύσκολα αλλά και ευτυχισμένα – ….Χρόνια χαράς ανάμεικτης με πόνο. Ήξερα τότε, όπως ξέρω και τώρα, πως η ευτυχία που ένιωσα, και νιώθω ακόμα, όσο προχωράμε προς τα εμπρός είναι από εκείνο το είδος που λίγοι άνθρωποι έχουν ποτέ βιώσει. Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία της Νίνας Σιμόν «ΜΑΥΡΗ ΨΥΧΗ» Εκδόσεις σέλας.  Εδώ η καλλιτέχνης κάνει μία αυτοεκτίμηση για τη ζωή που έζησε, κάτι που θα κληθούμε να κάνουμε όλες μας κάποια στιγμή. Όπως ανέφερα στο podcast το οποίο θα ανεβάσω στο blog όταν θα είναι έτοιμο, είναι καλό να γράψουμε όλοι μας τη βιογραφία μας ακόμα και αν δεν επιθυμούμε να εκδοθεί. Θα μας ανοίξει τα μάτια στην ίδια μας τη ζωή, θα δούμε όλα αυτά που έχουμε πετύχει και θα πάρουμε συγ...

Τα μεγαλύτερα μαθήματα στη ζωή τα έφερε η απώλεια…

Τα μεγαλύτερα μαθήματα στη ζωή αυτή, μπορώ να πω με σιγουριά πως τα έφερε η απώλεια. Αυτή που σου χτύπησε την πόρτα ένα πρωί Τα μεγαλύτερα μαθήματα στη ζωή αυτή, μπορώ να πω με σιγουριά πως τα έφερε η απώλεια. Αυτή που σου χτύπησε την πόρτα ένα πρωί και σου άλλαξε τη ζωή που έζησες μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σου άφησε αγαπημένα σου πρόσωπα πίσω στη μέρα που πέρασε κι έντυσε την ψυχή και το κορμί σου με εκείνο το μαύρο χρώμα που τόσο μίσησες στη συνέχεια. Κι αλήθεια αναρωτήθηκα πολλές φορές στην πορεία, αν το αναπάντεχο και το ξαφνικό πονά περισσότερο από το αναμενόμενο. Αν ο θάνατος που έρχεται με μια ανίατη ασθένεια κι ο χρόνος μετρά αντίστροφα πονά λιγότερο. Γιατί λες έχω ακόμα ένα περιθώριο χρόνου. Η απάντηση θα είναι πάντα αρνητική. Αναμενόμενο ή αναπάντεχο, το μαχαίρι θα πονά πάντα το ίδιο μέσα μας. Η απουσία που ο χρόνος θα φέρει θα ματώνει το ίδιο την καρδιά μας. Με κάθε άνθρωπο που αφήνει μια άδεια καρέκλα γύρω μας, αποχαιρετάμε κι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Ένα κομμάτι που...

Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία της Νίνας Σιμόν

 Σιγά σιγά έσβησε και η εικόνα του μπαμπά. Το πνεύμα του ήταν κοντά μου όταν τον είχα ανάγκη, όμως καθώς η καριέρα μου έπαιρνε ανοδική πορεία,… καθώς είχα πια την δυνατότητα να κάνω διακοπές έτσι όπως είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, το πνεύμα του πατέρα μου πέρασε στο περιθώριο, αφήνοντάς με να χαρώ τους καινούριους φίλους μου. Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία της Νίνας Σιμόν, «ΜΑΥΡΗ ΨΥΧΗ» Εκδόσεις σέλας. ( Προφανώς εδώ η Νίνα Σιμόν μας λέει με άλλα λόγια ότι η ζωή συνεχίζεται) Nena Meimaris

Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία της Νίνας Σιμόν

 «Αυτόν τον κόσμο έφτιαξες για τον εαυτό σου, Νίνα, σ’αυτόν θα πρέπει να ζήσεις τώρα» Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία της Νίνας Σιμόν, «Μαύρη Ψυχή» Εκδόσεις σέλας. Nena Meimaris

Η χήρα του νεομάρτυρος

Η χήρα του νεομάρτυρος Το διήγημα δημοσιεύτηκε το 1905 Τη μετατροπή του κειμένου στην καθομιλουμένη δημοτική έκανε ο Ιωάννης Δ. Γιαννούκος Είχε αρχίσει να νυχτώνει, όταν ο Γιάννης ο Μουτζούρης γύρναγε από τα χωράφια του. Ξαφνικά στο δρόμο της επιστροφής, περνώντας από το νεκροταφείο του χωριού, διέκρινε μέσα στο σκοτάδι τη σκιά ενός ανθρώπου, σκυμμένου πάνω από ένα μνήμα. Γεμάτος περιέργεια, πέρασε την πόρτα του νεκροταφείου, όπου είδε έναν άνδρα που έμοιαζε με καλόγερο, να προσεύχεται πάνω από το μνήμα της κυρά Χρυσής, που μόλις εκείνη τη μέρα είχε θαφτεί εκεί. Ο Γιάννης ο Μουτζούρης του φώναξε από μακριά τι κάνει εκεί, αλλά τα λόγια του δε βρήκαν ανταπόκριση, μόνο που ο ξένος σταμάτησε να προσεύχεται. Αφού πλησίασε πιο κοντά, τον ρώτησε αν γνώριζε τη γυναίκα και αυτός απάντησε πως ναι... Ο Γιάννης κατάλαβε ότι ο ξένος δεν ήθελε να μιλήσει, έτσι τον προσκάλεσε αν ήθελε να του μιλήσει, να πήγαινε να τον βρει σε ένα καπηλειό λίγα μέτρα μακριά. Μετά από ένα τέταρτο, ο ξένος εμφανίστηκε σ...

Εμείς που μείναμε • Ο Σταύρος Ξαρχάκος παρουσιάζει «Νυν και αεί», Ηρώ Σαΐα | Ζαχαρίας Καρούνης

 Και λίγη μουσική για όλες εσάς! Nena Meimaris

: Μιλάμε με την Πόπη Παναγιωτίδου (Τσαχουρίνα) για την Ποντιακή καταγωγή μας (podcast)

https://odelalis.gr/nena-meimari-milame-me-tin-popi-panagiotidou-tsachourina-gia-tin-pontiaki-katagogi-mas-podcast/?fbclid=IwZnRzaAN7xadleHRuA2FlbQIxMQBzcnRjBmFwcF9pZAo2NjI4NTY4Mzc5AAEeRzLdc04074sJdS34dqL75zD3OJUChBKtsHKTfk16uhw-vMwfqvXWdWL8PrE_aem_Euy877xeWRVS2oj6srhJ8Q Nena Meimaris

Η Πόλη Δίπλα στο Ποτάμι

   Η σειρά αυτή στο Netflix με ελληνικούς υπότιτλους έχει να κάνει με τη  ζωή μιας νεαρής χήρας η οποία προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή της σε μια καινούρια πόλη. Χαριτωμένη και χαλαρή σειρά, που δίνει έναν τόνο ελπίδας στη γυναίκα που είναι ανοιχτή και έτοιμη για μια δεύτερη ευκαιρία. Nena Meimaris

Η ΧΗΡΑ ΠΡΟΣΚΛΗΘΗΚΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΑΜΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ — ΕΚΕΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΦΥΛΑΓΜΕΝΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ

  Nena Meimaris

Η γοητεία των «μικρών αποδράσεων» κι ο ρόλος τους στην ψυχική ισορροπία

Δεν έχει σημασία τι κάνεις. Έχει σημασία γιατί το κάνεις. Η πρόθεση δίνει κατεύθυνση στην πράξη.» – Tara Brach Δεν χρειάζεται μεγάλη απόσταση για να αποδράσουμε. Μερικές φορές είναι ένα τετράγωνο πιο πέρα, μια πλατεία, ένα παγκάκι, ένα τραπέζι σε καφέ. Δεν υπάρχει σκοπός, πρόγραμμα, ούτε παραγωγικότητα. Υπάρχει μόνο μία μικρή πράξη ελευθερίας. Το να φύγεις — έστω και λίγο — από την πίεση, τον ρόλο, τον ρυθμό. Αυτές οι μικρές αποδράσεις, οι “ανούσιες” βόλτες και οι καφέδες δίχως λόγο, είναι ψυχολογικές βαλβίδες αποσυμπίεσης. Είναι παύσεις που όσο κι αν μοιάζουν μικρές, μπορεί να κρύβουν κάτι βαθύ και σωτήριο. Οι βόλτες και οι καφέδες ως μορφή αυτορρύθμισης Σύμφωνα με τη θεωρία της αυτορρύθμισης (Baumeister & Vohs, 2016), ο εγκέφαλος και η ψυχή χρειάζονται παύσεις για να επαναφέρουν την ικανότητά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Όταν στερούμαστε αυτές τις «αναπνοές», εξαντλούνται οι εσωτερικοί μας πόροι, μειώνεται η αντοχή, η συγκέντρωση, η συναισθηματικ...

Αλυσίδες

Νένα Μεϊμάρη 11/1/2025  Δεν ξέρω αν η φωτογραφία είναι αληθινή ή δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Πρέπει όμως να τη σχολιάσω γιατί είμαι και εγώ εμπλεκόμενη. Με τις αλυσίδες. Θα σας αναφέρω με ποιον τρόπο. Ο Αφγανός κύριος βγάζει τις 3 γυναίκες του κάθε μέρα έξω για βόλτα. Καλοσύνη του. Αυτές είναι δικές του και του ανήκουν, οπότε στην συγκεκριμένη κουλτούρα αυτό είναι στα όρια του φυσιολογικού. Ας πούμε!!!  Η αλυσίδα είναι το ζητούμενο για μένα. Δεν συμφωνώ με την πολυγαμία, εννοείται, αλλά η αλυσίδα είναι αυτό που με τράνταξε. Όταν πέθανε ο άντρας μου και άρχισα να ζω μέσα στο σοκ του τραύματος, αποφάσισα να κάνω τατουάζ στο χέρι μου με το όνομά του. Ήθελα στο χέρι μου να γράψω «Ιγνάτιε αγάπη μου» για να τον κουβαλάω μαζί μου παντού για πάντα. Έτσι το καταλάβαινα τότε. Όμως δεν μου το επέτρεψαν για λόγους υγείας. Εγώ βέβαια είχα έντονη την επιθυμία να κάνω κάτι που να με εκφράζει με τέτοιον τρόπο. Έβαλα λοιπόν μία αλυσίδα στο δεξί μου πόδι και είπα στον εαυτό μου ότι θα είμα...