Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Frida Kahlo: 12 αποφθέγματα που θα σας εμπνεύσουν να μετατρέψετε τον πόνο σε ομορφιά

Η Frida Kahlo (6 Ιουλίου 1907 – 13 Ιουλίου 1954) ήταν Μεξικάνα ζωγράφος, γνωστή κυρίως για τις συγκλονιστικές της αυτοπροσωπογραφίες. Στα 18 της χρόνια, η Φρίντα τραυματίζεται βαριά σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, όταν το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε, συγκρούεται με ένα τραμ. Ήταν κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας ανάρρωσής της που ξεκίνησε να ζωγραφίζει, αν και αυτή δεν ήταν η πρώτη μορφή τέχνης που είχε δημιουργήσει. 

Οι πίνακές της αναμιγνύουν τον πόνο και τα βάσανά της με τα ζωντανά, έντονα χρώματα και τα μοτίβα της Μεξικάνικης ποπ κουλτούρας εκείνης της εποχής. Η ζωή δεν ήταν καθόλου εύκολη για τη Φρίντα. Στην ηλικία των 6 ετών αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, μία πάθηση που είχε ως αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο, λεπτότερο και ημιπαράλυτο.

Γι’ αυτό το λόγο, υπήρξε θύμα bullying για πολλά χρόνια, κάτι που την απομόνωσε. Μετά το ατύχημα, υπέφερε από αφόρητους πόνους στη σπονδυλική στήλη και στη λεκάνη. Ο τραυματισμός της ήταν πολύ σοβαρός και χρειάστηκε πάνω από 30 εγχειρήσεις. Επιπλέον, το κλίμα στο πατρικό της σπίτι ήταν ψυχρό, σκληρό και θλιβερό, όπως εκείνη είχε περιγράψει. Η σχέση της με τον Ριβέρα, αναγνωρισμένο τότε ζωγράφο, ήταν θυελλώδης και περιελάμβανε και μια αποβολή που ταλαιπώρησε ακόμα περισσότερο την υγεία της.

Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να μετουσιώσει τον απίστευτο πόνο που βίωσε σε ομορφιά και αστείρευτο ταλέντο. Το πάθος της ξεχωρίζει σε κάθε έναν από τους διάσημους πίνακές της, καθιστώντας τη μια από τις σημαντικότερες και πιο αναγνωρισμένες καλλιτέχνιδες σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι μόνο οι πίνακές της που μας εμπνέουν, αλλά και τα πολύτιμα λόγια της, που δείχνουν πώς κατάφερε να μετατρέψει τον πόνο σε τέχνη και πάθος για ζωή.

12 αποφθέγματα της Frida Kahlo

1. “Πόδια, τι τα χρειάζομαι, εφόσον έχω φτερά για να πετάξω;”

2. “Στο τέλος της ημέρας, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερα απ’ ο,τι νομίζουμε ότι μπορούμε”

3. “Είμαι η μούσα του εαυτού μου. Εγώ είμαι το θέμα που γνωρίζω καλύτερα. Το θέμα που θέλω να γνωρίζω καλύτερα. Γι’ αυτό ζωγραφίζω αυτοπροσωπογραφίες”

4. “Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Όλα αλλάζουν, κινούνται, τα πάντα περιστρέφονται, τα πάντα πετούν και φεύγουν μακριά”

5. “Αγάπα κάποιον που να σε κοιτά σαν να είσαι κάτι το μαγικό”

6. “Αυτό που δεν με σκοτώνει, με θρέφει”

7. “Ζωγραφίζω λουλούδια που δεν θα πεθάνουν ποτέ”

8. “Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το γέλιο. Είναι δύναμη το να μπορείς να γελάς, να αφήνεις τον εαυτό σου να νιώθει ελαφρύς. Η τραγωδία είναι το πιο γελοίο πράγμα»

9. “Αξίζεις τα καλύτερα, γιατί είσαι ένας από τους λίγους ανθρώπους που σε αυτό τον μίζερο κόσμο συνεχίζουν να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και αυτό είναι το μόνο που μετράει στ’ αλήθεια”

10. “Ο πόνος, η χαρά και ο θάνατος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διαδικασία για την ύπαρξη. Η επαναστατική πάλη σε αυτή τη διαδικασία είναι μια πόρτα ανοιχτή για την ευφυΐα”

11. “Μόνο ένα βουνό μπορεί να γνωρίζει τον πυρήνα ενός άλλου βουνού”

12. “Συνήθιζα να πιστεύω ότι ήμουν ο πιο παράξενος άνθρωπος στον κόσμο, αλλά ύστερα σκέφτηκα ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι στον κόσμο, πρέπει να υπάρχει κάποιος σαν κι εμένα που να νιώθει περίεργος και ατελής με τους ίδιους τρόπους που το νιώθω κι εγώ. Φανταζόμουν εκείνη τη γυναίκα και φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι εκεί έξω, σκεπτόμενη εμένα επίσης. Ελπίζω αν είσαι εκεί έξω και διαβάζεις αυτό, να ξέρεις ότι ναι, είναι αλήθεια πως είμαι εδώ και είμαι το ίδιο περίεργη με εσένα”


Πηγή: https://enallaktikidrasi.com/2018/07/frida-kahlo-apofthegamata-empneusoun-metatrepsete-pono-omorfia/?fbclid=IwAR06rfx8yG9yKXm2zjYqfg8KClmZ6NVFyi5M0swSbWeajxbl8kPHRqW_KTY 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Απώλεια – Γενικές σημειώσεις

   Η απώλεια μπορεί να έρθει σε πολλές μορφές. Εμείς γνωρίζουμε την απώλεια του άντρα μας, που είναι το άλλο μας "μισό", η προέκταση του εαυτού μας. Έφυγε και καλούμαστε να συνεχίσουμε μόνες μας. Με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε. Πενθούμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Στην ουσία θα χάσουμε το νόημα της ζωής μας, έτσι όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Θα χρειαστεί να βρούμε άλλο νόημα για να συνεχίσουμε με νέα κανονικότητα. Αυτό οδηγεί συχνά σε διαταραχή και συγκεκριμένα σε ένα είδος άγχους.  Ο Cabor Mate στο βιβλίο του «Όταν το σώμα λέει όχι» ρωτάει: "Πώς γίνεται να δημιουργούνται τόσα προβλήματα όταν απουσιάζει κάποιος η κάτι; Πρέπει να υπάρχει μία βιολογία της απώλειας, και πρέπει να την ανακαλύψουμε". Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε: "Τα στρεσογόνα ερεθίσματα υποδηλώνουν ότι κάτι λείπει 'ή πρόκειται να εξαφανιστεί και αυτό το κάτι είναι σημαντικό και επιθυμητό από τον οργανισμό". Τέλος πάντων... η απώλεια γίνεται και ένα είδος ναρκωτικού. Δε θέλεις να εί...

Αγαπητές μου φίλες και φίλοι, σας εύχομαι ολόψυχα Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση, με την ελπίδα το φως να κερδίσει το σκοτάδι!

  Νένα Μεϊμάρη

Εθισμός στο πένθος!

Νένα Μεϊμάρη Με μεγάλο ενδιαφέρον αγόρασα το βιβλίο “Becoming Supernatural” του DR JOE DISPENZA, στα Ελληνικά. (Πώς συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν το ακατόρθωτο). Όπως λέει και ο Tony Robbins: «Ο Dr Joe Dispenza μας δείχνει πώς να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε μια εξαιρετική ζωή». Δεν έχω τελειώσει ακόμα όλο το πόνημα αλλά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου βρήκα την απάντηση που ψάχνω εδώ και 5 χρόνια στην ερώτηση: «Γιατί με το που ξυπνάω κάθε πρωί πηγαίνω στις ίδιες σκέψεις της απώλειας;». Γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω έστω και ένα πρωινό για τόσο καιρό και ας το έχω προσπαθήσει μερικές φορές. Ο Dr Dispenza μας εξηγεί ότι όταν έχουμε εθιστεί σε "κάτι", αυτό το κάτι μας δημιουργεί συναισθήματα τόσο έντονα που γινόμαστε ένα με αυτά και έτσι καθίσταται ως φυσική πραγματικότητα. Με άλλα λόγια έχουμε εθιστεί σοβαρά σε αυτήν την κατάσταση και έτσι βρισκόμαστε σε επίπεδο επιβίωσης. Τώρα βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να σπάσουμε συνήθειες και να πετάξουμε τον όπο...

Δεν μπορείς να ελέγξεις την καταιγίδα, αλλά μπορείς να μάθεις να στέκεσαι μέσα της

  Ενώ όλα αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, η τεχνολογία, το κλίμα, η εργασία, οι ανθρώπινες σχέσεις, υπάρχει μια εσωτερική επιθυμία που διαρκώς δυναμώνει – να νιώσουμε σταθερότητα. Όταν ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να παραπαίει, η ανάγκη για εσωτερική γείωση είναι ανάγκη επιβίωσης. Η γείωση, όπως την προσεγγίζει ο Dr. Jordan Grumet στο Psychology Today, δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι μια υπαρξιακή αγκύρωση που μας συνδέει με το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στο άγχος και την αστάθεια της καθημερινότητας. Αυτό δεν σημαίνει να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά να αντλούμε δύναμη από αυτό για να αντιμετωπίσουμε το παρόν με μεγαλύτερη ισορροπία και καθαρότητα. Η δύναμη της προσωπικής αφήγησης Ο Grumet κάνει μια σημαντική διάκριση: άλλο είναι το νόημα (το πώς ερμηνεύουμε τη ζωή μας) και άλλο ο σκοπός (οι πράξεις που αναλαμβάνουμε). Η γείωση, λέει, λειτουργεί ως η γέφυρα που ενώνει αυτά τα δύο. Δεν είναι απλώς μια εσωτερική αίσθηση· είναι μια ...