Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ταξίδι-θαλπωρή [της Νένας Μεϊμάρη]

Ταξίδι-θαλπωρή

Όταν η μητέρα μου έμεινε χήρα ήταν απαρηγόρητη με όλη την σημασία της
λέξης. Επαναλάμβανε συνέχεια ότι η γη έφυγε κάτω από τα πόδια της.
Πλησίαζε η μεγάλη γιορτή του Πάσχα και η μητέρα μου θα την υποδεχόταν
για πρώτη φορά ως χήρα. Είχε αποφασίσει να μείνει μόνη και να μην είναι με
την υπόλοιπη οικογένεια, τα αδέρφια της, όπως συνήθιζε για χρόνια. Εμείς ζούσαμε στην Βοστόνη τότε. Αποφασίσαμε να φέρουμε την μητέρα μου
στην Ολλανδία, για να ξεφύγει λίγο και να απολαύσει τα υπέροχα λουλούδια
αυτής της χώρας.


Συναντηθήκαμε λοιπόν στην Ολλανδία και περάσαμε μία εβδομάδα σε αυτήν

την όλο χρώμα χώρα, παρατηρώντας από κοντά την ποικιλία λουλουδιών που
δεν έχει τέλος. Επισκεφτήκαμε φάρμες και αγοράσαμε αυθεντικό τυρί
γκούντα, τοπικές σοκολατερί και δοκιμάσαμε τοπικές γεύσεις σοκολάτας,
είδαμε μουσεία και άλλα ενδιαφέροντα μνημεία. Επισκεφτήκαμε και μία
οικογένεια από την Κατερίνη, γνωστή της μητέρας μου, και είδαμε πώς είναι
τα σπίτια στην Ολλανδία, πράγμα που με ενδιαφέρει πολύ στα ταξίδια μου.
Η μητέρα μου άλλαξε διάθεση από την πρώτη στιγμή. Περάσαμε όμορφα,
μιλώντας και ξοδεύοντας χρόνο σε ένα καινούριο περιβάλλον. Τα λουλούδια
της έδωσαν μεγάλη χαρά γιατί ήταν σοβαρή κηπουρός και τα καταλάβαινε σε
βάθος.


Επέστρεψε στην Ελλάδα με άλλη διάθεση, και φυσικά έκανε Πάσχα με την
υπόλοιπη οικογένεια, όπως πάντα. Τώρα που και εγώ έμεινα μόνη, το σκέφτομαι συχνά αυτό το ταξίδι και χαίρομαι που το κάναμε με την μητέρα μου. Τώρα καταλαβαίνω την επιρροή του στη ζωή της, εκείνη την εποχή.

The moral of the story? Οτιδήποτε καλό κάνουμε σε ένα θλιμμένο άτομο,
όποια κίνηση, όσο ασήμαντη και να είναι, θα αγγίξει την καρδιά αυτού του
προσώπου, θα το ενθαρρύνει έστω και λίγο, θα του προσφέρει μια άλλη
οπτική, μπορεί και να το βοηθήσει ουσιαστικά στον αγώνα που κάνει να
επιβιώσει ψυχικά και σωματικά. Τουλάχιστον θα του χαρίσει λίγες στιγμές
ευχαρίστησης.

Στο τέλος θα εκφραστεί ως μια όμορφη εμπειρία και για τις δύο πλευρές.

- Νένα Μεϊμάρη

*Οι φωτογραφίες είναι από το ταξίδι μας στην Ολλανδία και αποτυπώνουν την όλο χρώματα χώρα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Στηρίζουμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας για το καλό όλων μας!!!

Πώς Επωφελούνται τα Παιδιά Όταν Επισκέπτονται την Τοπική Δημοτική Βιβλιοθήκη ; Η τοπική δημοτική βιβλιοθήκη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς που συμβάλλει στην ανάπτυξη της μάθησης και της προσωπικότητας των παιδιών. Ειδικά στις μέρες μας, όπου η τεχνολογία και οι ψηφιακές πλατφόρμες κυριαρχούν, οι βιβλιοθήκες προσφέρουν έναν αδιαμφισβήτητο χώρο για δημιουργική μάθηση, ψυχαγωγία και ανάπτυξη της φαντασίας. Η επίσκεψη στην τοπική βιβλιοθήκη έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, τόσο για την ακαδημαϊκή τους πρόοδο όσο και για την προσωπική τους εξέλιξη. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη με βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από λογοτεχνία και ιστορία μέχρι επιστήμες και τέχνες. Όταν τα παιδιά επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη, έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν νέες ιδέες και να ενισχύσουν τις αναγνωστικές τους δεξιότητες. Διαβάζοντας διαφορετικά είδη βιβλίων, αναπτύσσουν το λεξιλόγιό τους, βελτιώνουν την κατανόηση κειμένων και ενισχύουν τη σκέψη τους. Αυτό βοηθά στην καλύτερη προετ...

Αναμνήσεις

Νένα Μεϊμάρη Ετοιμάζομαι να βγω για δουλειές. Βάζω τη μαύρη μπλούζα μου και ξαφνικά βρίσκομαι στο Newbury street στη Βοστόνη. Δοκιμάζω μία μαύρη μπλούζα από το μαγαζί που πουλάει ποιοτικά second hand ενδύματα. Υπάρχουν πολλά με τις ετικέτες τους ακόμα επάνω, γιατί οι κυρίες που τα αγόρασαν δεν πρόλαβαν να τα φορέσουν. Τα βαρέθηκαν και τα δωρίζουν στο συγκεκριμένο μαγαζί, το οποίο δίνει μέρος των εσόδων σε διάφορες ανάγκες της πόλης. "Πάρ' την", μου λέει ο άντρας μου, "σου ταιριάζει". Και έτσι αγόρασα την μπλούζα. Η ανάμνηση είναι τόσο έντονη που με τραντάζει για λίγο. Δεν είμαι για τέτοια, λέω στον εαυτό μου και σφίγγω την καρδιά μου για να σταματήσω το επεισοδιο. Γιατί πρόκειται για επεισόδιο. Φοράω γρήγορα την μπλούζα και βγαίνω από το δωμάτιο. Δεν θα υποκύψω σ’ αυτήν την τρέλα, λέω στον εαυτό μου και βγαίνω βιαστικά έξω για τις δουλειές μου. Είμαι όμως εντυπωσιασμένη γιατί μου συνέβη κάτι το οποίο νόμιζα ότι τελείωσε στη φάση που βρίσκομαι τώρα.  «Μερικές φορ...

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας [ποίημα σε μετάφραση της Ν.Μ.]

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας της Mary Elizabeth Frye Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν βρίσκομαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσάνε Είμαι οι ανταύγειες από τα διαμάντια Που γυαλίζουν πάνω στο χιόνι. Είμαι οι ηλιαχτίδες πάνω στο ώριμο σιτάρι Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς στο σιωπηλό πρωινό Είμαι η βιαστική και ακλόνητη ορμή Από τα σιωπηλά πουλιά που πετούν ομαδικά. Είμαι τα απαλά αστέρια που λάμπουν την νύχτα. Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Νένα Μεϊμάρη  Το ποίημα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά και αποφάσισα να το συμμεριστώ μαζί σας. Είναι σαν να το έγραψε η ποιήτρια για 'μένα. Άρχισα να το αποστηθίζω, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω γενικά. Αλλά αυτές τις γραμμές δεν θέλω να τις χάσω. Θέλω να τις φωνάξω την άλλη φορά που θα βρίσκομαι μπροστά στον τάφο του αγαπημένου μου και να του τις πω από έξω. Όταν τα λόγια κάνουν επίθεση στην ψυχή σου, τότε εσύ...