Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί ο θυμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πένθους

3 πράγματα που χρειάζεται να θυμόμαστε καθώς βιώνουμε τον θυμό της απώλειας

Η δυτική κοινωνία και ο πολιτισμός μας υποδεικνύουν ακόμα και το πώς να πενθούμε. Υπάρχει μια συμπαγής διαδικασία πένθους και φυσικά προσδοκίες από όλους τους γύρω μας. Πρέπει να περιμένουμε ότι οι άνθρωποι θα μας λυπούνται και θα ανακουφίζονται μέσα από την παρηγοριά.

Οι άνθρωποι συνήθως νοιάζονται μέχρι την ημέρα της κηδείας ή στα μνημόσυνα και ύστερα συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους. Χρειάζεται να συνηθίσουμε τα κλισέ λόγια παρηγοριάς, τις κενές φράσεις και τις κάρτες σε πολλές περιπτώσεις.

Δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο εκτός από τη θλίψη. Ειδικά όχι θυμός. Όμως όσοι θρηνούν, διακατέχονται και από θυμό. Απλά ο κόσμος δεν αναμένει συνήθως αυτή την αντίδραση• εσφαλμένα.

Οι ειδικοί όμως συμφωνούν ότι ο θυμός παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία του πένθους και της απώλειας. «Χρωματίζει» τη διαδικασία πένθους, απομακρύνοντάς μας για λίγο από τους άλλους, βρίσκοντας δικαιολογίες για συμπεριφορές και αποφεύγοντας τη βίωση του πόνου.

Ο θυμός επίσης είναι η φυσική αντίδραση του σώματός μας στην απειλή. Η απειλή μπορεί να είναι πραγματική ή αντιλαμβανόμενη από το άτομο. Όταν κάποιος δικός μας άνθρωπος πεθαίνει, δεν υπάρχει κάτι πιο απειλητικό εκείνες τις στιγμές για εμάς.

3 πράγματα που χρειάζεται να θυμόμαστε καθώς βιώνουμε τον θυμό της απώλειας

Ο θυμός είναι αποδεκτός

Χρειάζεται να αποδεχτούμε τη νέα «κανονικότητα». Να θυμάστε: Όταν οι φυσιολογικοί άνθρωποι βιώνουν μη κανονικά γεγονότα, τείνουν να φέρονται και αναλόγως. Οι κρίσεις θυμού λοιπόν είναι απολύτως αποδεκτές σε αυτές τις καταστάσεις. Μην ντρέπεστε γι’ αυτό.

Εκφράστε τον

Ο θυμός, λοιπόν, είναι φυσιολογικός, αλλά έχει σημασία το τι κάνουμε με αυτόν. Μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμος για να προχωρήσουμε, αλλά μπορεί και να γίνει καταστροφικός. Δώστε στον εαυτό σας λίγο χρόνο πριν εκφραστείτε και κάνετε κακό σε εσάς ή στους γύρω σας.

Αναγνωρίστε την πολύτιμη αξία της ζωής σας

Αυτό είναι και το δυσκολότερο κομμάτι της διαδικασίας και ίσως αυτό που μπορεί να μας κάνει να θυμώσουμε ακόμα περισσότερο. Όταν ο νους μας καθαρίσει από τον θυμό, μπορούμε να στρέψουμε έστω και για λίγο τα μάτια μας έξω από το παράθυρο και να αντικρίσουμε τον πολύτιμο ήλιο. Τότε ξέρουμε ότι θα έρθει η μέρα που θα το ξεπεράσουμε.


Πηγή: https://enallaktikidrasi.com/2022/12/giati-thimos-einai-anapospasto-kommati-penthous/?fbclid=IwAR3tKU4S4LypJ_diqDHUbzEdLp-_Hltp-SzxsLdeN_ESaPpFhIu6U7V1ES0

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Απώλεια – Γενικές σημειώσεις

   Η απώλεια μπορεί να έρθει σε πολλές μορφές. Εμείς γνωρίζουμε την απώλεια του άντρα μας, που είναι το άλλο μας "μισό", η προέκταση του εαυτού μας. Έφυγε και καλούμαστε να συνεχίσουμε μόνες μας. Με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε. Πενθούμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Στην ουσία θα χάσουμε το νόημα της ζωής μας, έτσι όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Θα χρειαστεί να βρούμε άλλο νόημα για να συνεχίσουμε με νέα κανονικότητα. Αυτό οδηγεί συχνά σε διαταραχή και συγκεκριμένα σε ένα είδος άγχους.  Ο Cabor Mate στο βιβλίο του «Όταν το σώμα λέει όχι» ρωτάει: "Πώς γίνεται να δημιουργούνται τόσα προβλήματα όταν απουσιάζει κάποιος η κάτι; Πρέπει να υπάρχει μία βιολογία της απώλειας, και πρέπει να την ανακαλύψουμε". Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε: "Τα στρεσογόνα ερεθίσματα υποδηλώνουν ότι κάτι λείπει 'ή πρόκειται να εξαφανιστεί και αυτό το κάτι είναι σημαντικό και επιθυμητό από τον οργανισμό". Τέλος πάντων... η απώλεια γίνεται και ένα είδος ναρκωτικού. Δε θέλεις να εί...

Αγαπητές μου φίλες και φίλοι, σας εύχομαι ολόψυχα Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση, με την ελπίδα το φως να κερδίσει το σκοτάδι!

  Νένα Μεϊμάρη

Εθισμός στο πένθος!

Νένα Μεϊμάρη Με μεγάλο ενδιαφέρον αγόρασα το βιβλίο “Becoming Supernatural” του DR JOE DISPENZA, στα Ελληνικά. (Πώς συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν το ακατόρθωτο). Όπως λέει και ο Tony Robbins: «Ο Dr Joe Dispenza μας δείχνει πώς να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε μια εξαιρετική ζωή». Δεν έχω τελειώσει ακόμα όλο το πόνημα αλλά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου βρήκα την απάντηση που ψάχνω εδώ και 5 χρόνια στην ερώτηση: «Γιατί με το που ξυπνάω κάθε πρωί πηγαίνω στις ίδιες σκέψεις της απώλειας;». Γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω έστω και ένα πρωινό για τόσο καιρό και ας το έχω προσπαθήσει μερικές φορές. Ο Dr Dispenza μας εξηγεί ότι όταν έχουμε εθιστεί σε "κάτι", αυτό το κάτι μας δημιουργεί συναισθήματα τόσο έντονα που γινόμαστε ένα με αυτά και έτσι καθίσταται ως φυσική πραγματικότητα. Με άλλα λόγια έχουμε εθιστεί σοβαρά σε αυτήν την κατάσταση και έτσι βρισκόμαστε σε επίπεδο επιβίωσης. Τώρα βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να σπάσουμε συνήθειες και να πετάξουμε τον όπο...

Πώς το τραύμα μπορεί να γίνει ο δάσκαλός μας και να μας κάνει σοφότερους. Ακούστε τον Gabor Mate με ελληνικούς υπότιτλους.

  Νένα Μεϊμάρη