Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βιβλιοπαρουσίαση του Κωνσταντίνου Χαραντινιώτη στην Κατερίνη

 

Νένα Μεϊμάρη

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα μου αρέσει να παρακολουθώ παρουσιάσεις

βιβλίων και να γνωρίζω καινούριους συγγραφείς, όπως επίσης και συγγραφείς

που δεν ήξερα πριν. Απόψε γνώρισα τον Κωνσταντίνο Χαραντινιώτη,

έναν ευχάριστο, φιλικό και πολύ ενδιαφέρον άνθρωπο. Είναι σημαντικό για

εμένα να νιώσω ανθρωπιά όταν κάνω τις γνωριμίες μου. Και αυτό το λέω γιατί

με απωθεί το γεγονός ότι κάποιος ή κάποια είναι σημαντική προσωπικότητα,

γνωστή και περσόνα αλλά απλησίαστη και στεγνή. Στην περίπτωση αυτή

σταματάω με το συγκεκριμένο άτομο και δε θέλω καμία επαφή. Πρόσφατα

γνώρισα τέτοιους και δεν μου άφησαν καλή εντύπωση. Θεωρώ ότι πρώτα

είμαστε άνθρωποι και ξέρουμε να συμπεριφερόμαστε σωστά και μετά

επιστήμονες ή ο,τιδήποτε άλλο.

Πλησίασα λοιπόν τον συγγραφέα και επικοινώνησα μαζί του φιλικά και ζεστά.

Ανταποκρίθηκε και αυτός φιλικά σαν να με γνώριζε από καιρό.  Αφού

τελείωσα, του ζήτησα να μας γράψει ένα ενθαρρυντικό κείμενο στο blog. Μου

υποσχέθηκε ότι θα το κάνει με χαρά και μου έδωσε οδηγίες σχετικά με το πού να

απευθυνθώ.

Βέβαια εγώ δε θα περίμενα κάτι λιγότερο από έναν ειδικό στην προσωπική

ανάπτυξη του οποίου «το πάθος και ο σκοπός είναι να βοηθάει τον κόσμο».

Ως σύμβουλος σε βοηθάει να βάλεις μία τάξη στη ζωή σου, να κάνεις μικρά

και σταθερά βήματα προς το καλύτερο, να βγεις από ένα τέλμα που ίσως

βρίσκεις τον εαυτό σου και μέσα από στρατηγικές και πρακτικές ασκήσεις να

φτάσεις τους σκοπούς σου. Υπέροχο πράγμα!!!

Στην Αμερική όπου και ζούσα για χρόνια, αυτό ήταν πολύ κοινό και γνωστό

στην καθημερινότητά μας. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, όλοι οι πετυχημένοι και

οι αριστεύοντες, έχουν βοήθεια από συμβούλους, είτε είναι επιχειρηματίες,

είτε πολιτικοί, είτε επαγγελματίες είτε περνάνε μία δύσκολη κατάσταση. Μία

καλή γνώμη είναι πάντα ευπρόσδεκτη, ιδιαίτερα όταν έρχεται από κάποιον

που γνωρίζει και έχει πείρα.

Αυτό έκανα κι εγώ όταν μπήκα σε καθεστώς χηρείας. Κατάλαβα ότι έχω

σοβαρό πρόβλημα, το οποίο και δεν μπορώ να διαχειριστώ μόνη μου και

ζήτησα ψυχολογική στήριξη. Δεν είναι κακό αυτό. Δε σημαίνει ότι έσβησες

από τον χάρτη του κανονικού ανθρώπου. Ζητάμε βοήθεια για τις δουλειές του

σπιτιού πολύ συχνά, γιατί όχι της ψυχής; Και αυτήν την βοήθεια μπορούμε να

την πάρουμε με διάφορους τρόπους, όπως με ψυχολόγους, με καρδιακούς

φίλους και οικογενειακά μέλη, με ένα άρθρο ή ένα βιβλίο που θα

διαβάσουμε.

Αγόρασα το βιβλίο του συγγραφέα με τίτλο «Νοο|τροπία, ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ

ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ». Καθώς θα το διαβάσω θα σας μεταφέρω κάτι σημαντικό και

χρήσιμο που θα σας βοηθήσει. Θα περιμένω με χαρά και το άρθρο που θα

μας αφιερώσει.

Στο μεταξύ συνεχίζουμε όσο πιο κανονικά μπορούμε, βάζοντας μία έστω και

απλή τάξη στη ζωή μας!!!


Σας παραθέτω ένα βίντεο για να γνωρίσετε τον συγγραφέα και να δείτε τη δουλειά του.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Στηρίζουμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας για το καλό όλων μας!!!

Πώς Επωφελούνται τα Παιδιά Όταν Επισκέπτονται την Τοπική Δημοτική Βιβλιοθήκη ; Η τοπική δημοτική βιβλιοθήκη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς που συμβάλλει στην ανάπτυξη της μάθησης και της προσωπικότητας των παιδιών. Ειδικά στις μέρες μας, όπου η τεχνολογία και οι ψηφιακές πλατφόρμες κυριαρχούν, οι βιβλιοθήκες προσφέρουν έναν αδιαμφισβήτητο χώρο για δημιουργική μάθηση, ψυχαγωγία και ανάπτυξη της φαντασίας. Η επίσκεψη στην τοπική βιβλιοθήκη έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, τόσο για την ακαδημαϊκή τους πρόοδο όσο και για την προσωπική τους εξέλιξη. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη με βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από λογοτεχνία και ιστορία μέχρι επιστήμες και τέχνες. Όταν τα παιδιά επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη, έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν νέες ιδέες και να ενισχύσουν τις αναγνωστικές τους δεξιότητες. Διαβάζοντας διαφορετικά είδη βιβλίων, αναπτύσσουν το λεξιλόγιό τους, βελτιώνουν την κατανόηση κειμένων και ενισχύουν τη σκέψη τους. Αυτό βοηθά στην καλύτερη προετ...

Αναμνήσεις

Νένα Μεϊμάρη Ετοιμάζομαι να βγω για δουλειές. Βάζω τη μαύρη μπλούζα μου και ξαφνικά βρίσκομαι στο Newbury street στη Βοστόνη. Δοκιμάζω μία μαύρη μπλούζα από το μαγαζί που πουλάει ποιοτικά second hand ενδύματα. Υπάρχουν πολλά με τις ετικέτες τους ακόμα επάνω, γιατί οι κυρίες που τα αγόρασαν δεν πρόλαβαν να τα φορέσουν. Τα βαρέθηκαν και τα δωρίζουν στο συγκεκριμένο μαγαζί, το οποίο δίνει μέρος των εσόδων σε διάφορες ανάγκες της πόλης. "Πάρ' την", μου λέει ο άντρας μου, "σου ταιριάζει". Και έτσι αγόρασα την μπλούζα. Η ανάμνηση είναι τόσο έντονη που με τραντάζει για λίγο. Δεν είμαι για τέτοια, λέω στον εαυτό μου και σφίγγω την καρδιά μου για να σταματήσω το επεισοδιο. Γιατί πρόκειται για επεισόδιο. Φοράω γρήγορα την μπλούζα και βγαίνω από το δωμάτιο. Δεν θα υποκύψω σ’ αυτήν την τρέλα, λέω στον εαυτό μου και βγαίνω βιαστικά έξω για τις δουλειές μου. Είμαι όμως εντυπωσιασμένη γιατί μου συνέβη κάτι το οποίο νόμιζα ότι τελείωσε στη φάση που βρίσκομαι τώρα.  «Μερικές φορ...

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας [ποίημα σε μετάφραση της Ν.Μ.]

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας της Mary Elizabeth Frye Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν βρίσκομαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσάνε Είμαι οι ανταύγειες από τα διαμάντια Που γυαλίζουν πάνω στο χιόνι. Είμαι οι ηλιαχτίδες πάνω στο ώριμο σιτάρι Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς στο σιωπηλό πρωινό Είμαι η βιαστική και ακλόνητη ορμή Από τα σιωπηλά πουλιά που πετούν ομαδικά. Είμαι τα απαλά αστέρια που λάμπουν την νύχτα. Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Νένα Μεϊμάρη  Το ποίημα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά και αποφάσισα να το συμμεριστώ μαζί σας. Είναι σαν να το έγραψε η ποιήτρια για 'μένα. Άρχισα να το αποστηθίζω, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω γενικά. Αλλά αυτές τις γραμμές δεν θέλω να τις χάσω. Θέλω να τις φωνάξω την άλλη φορά που θα βρίσκομαι μπροστά στον τάφο του αγαπημένου μου και να του τις πω από έξω. Όταν τα λόγια κάνουν επίθεση στην ψυχή σου, τότε εσύ...