Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ενδιαφέρουσα πρόταση για ψυχαγωγία (από τη Νένα Μειμάρη)

 

Η πιο συγκινητική ιστορία του κλασικού μπαλέτου

https://www.more.com/dance/ethniko-mpaleto-oukranias-zizel/?https%3A%2F%2Fwww.more.com%2Fdance%2Fethniko-mpaleto-oukranias-zizel%2F

Ο ρόλος της Ζιζέλ αποτελεί πρόκληση για κάθε μπαλαρίνα. Ο έρωτας της, η απόγνωση, ο θάνατος και ο άνευ ορίων έρωτάς της διέγραψαν μία ανεξίτηλη τροχιά στο χώρο του κλασικού μπαλέτου που ενθουσιάζει, συγκινεί και συναρπάζει με την έντονη εναλλαγή συναισθημάτων και την τελική επικράτηση της αληθινής αγάπης.
Η διαδρομή της Ζιζέλ ξεκίνησε το 19ο αιώνα. Το σημαντικότερο ρομαντικό μπαλέτο ανέβηκε για πρώτη φορά στις 28 Ιουνίου του 1841 στο Παρίσι. Την αρχική χορογραφία υπέγραψε ο ιταλικής καταγωγής Γάλλος Ζαν Κοραλί και ο Γάλλος Ζαν Περό που διατηρούσε δεσμό με την πρωταγωνίστρια. Το κοινό ενθουσιάστηκε από την πρώτη σκηνή. Στις εμπνεύσεις τους βασίστηκε ο Ρώσος Μαριύς Πετιπά που παρουσίασε αργότερα, το 1884, τη δική του εκδοχή με το Αυτοκρατορικό Μπαλέτο της Αγίας Πετρούπολης. Τη μουσική της παράστασης συνέθεσε ο Γάλλος συνθέτης Σαρλ Αντόλφ Αντάμ. Με αυτή κυρίως τη μορφή η Ζιζέλ ταξιδεύει από τότε στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου αναζητώντας σε κάθε παράσταση τον αληθινό έρωτα.
Η Ζιζέλ, μια νεαρή χωριατοπούλα, που ερωτεύτηκε τον Άλμπρεχτ, δεν γνωρίζει ότι είναι ευγενής και ήδη αρραβωνιασμένος. Την αλήθεια της την αποκαλύπτει ο Χανς, ένας δασονόμος, που όμως την έχει ερωτευτεί. Η Ζιζέλ χάνει τα λογικά της, τρελαίνεται και χάνει τη ζωή της. Ο Άλμπρεχτ και ο Χανς επισκέπτονται τον τάφο της μην μπορώντας να πιστέψουν την απώλειά της. Εκεί εμφανίζονται τα πνεύματα των γυναικών που πέθαναν προδομένες πριν το γάμο τους. Για να εκδικηθούν τους άντρες τους χορεύουν μαζί τους μέχρι εκείνοι να εξαντληθούν και να πεθάνουν.
Τα πνεύματα αναγνωρίζουν τον Άλμπερτ, τον αιχμαλωτίζουν και αρχίζουν τον τυραννικό χορό μαζί του. Η Ζιζέλ όμως, μόλις τον βλέπει συγκινείται, δεν θέλει να περάσει και εκείνος το κατώφλι του θανάτου και αμέσως παίρνει τη θέση του χορεύοντας αντί γι' αυτόν. Ο χορός της κρατάει μέχρι την αυγή, τα πνεύματα αφού ξημέρωσε επιστρέφουν στους τάφους τους. Ο Άλμπρεχτ σώθηκε, η Ζιζέλ κλαίει από χαρά. Η αγάπη της ξεπέρασε τα όρια του θανάτου.
Το Εθνικό Μπαλέτο Ουκρανίας με τεράστια παράδοση στα κλασικά έργα, σολίστες παγκοσμίου φήμης και αδιάκοπες περιοδείες, δικαίως θεωρούνται ως μία από τις πιο αναγνωρίσιμες δυνάμεις του κλασικού μπαλέτου. Δεν παύουν παρόλες τις δύσκολες συνθήκες να συνεχίζουν τη μεγάλη παράδοση της χώρας τους, αναβιώνοντας παραστάσεις που γνώρισαν δόξα και παγκόσμια αναγνώριση.

Πηγή: more.com by viva

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Χηρεία: Όταν η οικογένεια και οι φίλοι ξεχνούν!

  Η χηρεία είναι μία κατάσταση που ορίζεται ως εξής:  “ χήρος/χήρα ονομάζεται αυτός που έχει χάσει τον/την σύζυγό του και δεν έχει ξαναπαντρευτεί”.  Ωστόσο, για όλους αυτούς που χηρεύουν, η χηρεία ορίζεται ως “μια ‘λέσχη’ στην οποία δεν θα ήθελε να γίνει μέλος κανένας απολύτως! Μία κατάσταση ύπαρξης, όπου έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή, η οποία δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως πριν καθώς το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο και τρομαχτικό. Κάποια από τα πιο συχνά παράπονα που λαμβάνουμε από εκείνους που ανήκουν σε αυτήν την “λέσχη” είναι τα εξής: -Από τότε που πέθανε ο σύζυγός μου, όλοι οι φίλοι μας, τον ξέχασαν και εξαφανίστηκαν. -Δεν έχω αλλάξει, όμως όλοι γύρω μου, μου φέρονται διαφορετικά. Και δεν αναφέρομαι σε εκείνους που έφυγαν από τη ζωή μου χωρίς καμία κουβέντα. -Αισθάνομαι πως δεν επιτρέπεται να μιλάω για την γυναίκα μου πια, σίγουρα κανένας άλλος δεν θέλει να μιλάει για εκείνη. Αλλά είναι ακόμα στην καρδιά μου και κανείς δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει. Παρόλο που οι άνθρωπ...