Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αγάπα πρώτα τον εαυτό σου!!!


Νένα Μεϊμάρη


Να αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας, λέει, για να μπορούμε μετά να

αγαπήσουμε τους άλλους. Εσείς συμφωνείτε με αυτό; Αν είσαι μητέρα και

χήρα, οπότε έχεις γίνει και πατέρας εκ των πραγμάτων, να αγαπάς τον εαυτό

σου πρωτίστως και μετά τα παιδιά σου. Γίνεται αυτό; Δεν έχω την απάντηση,

φίλες μου, γιατί δεν έχω παιδιά, αλλά εγώ δυσκολεύομαι να αγαπήσω έστω και

μόνο τον εαυτό μου!!! Δεν έχω βρει ακόμα τα νερά μου, τείνω να

συνεχίσω να αγαπώ τον απόντα άντρα μου και να του δείχνω μεγαλύτερη

αδυναμία, γνωρίζοντας ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό. Πώς λοιπόν

μπορώ να βγω από τέτοιου είδους νοοτροπία; Αρχικά με τη βοήθεια

ψυχολόγου, όπου θα εντοπίσω το πραγματικό πρόβλημα αυτής της τάσης. Να

αρχίσω να ασχολούμαι με τα ενδιαφέροντά μου λίγο περισσότερο. Να

παρατηρώ γύρω μου τι ακριβώς συμβαίνει και να αρχίσω μια νέα αντίληψη

των πραγμάτων σχετικά με το τι κάνουν άτομα που έχουν υγιή αντίληψη του εαυτού

τους. Να προσπαθήσω να αποβάλω αυτό που με κρατάει στην κακή αυτή

συνήθεια. Οτιδήποτε είναι αυτό. Να μιλάω για το θέμα με άλλες γυναίκες. Να

απαιτώ αποτελέσματα από τον εαυτό μου και να γίνω αυστηρή μαζί μου.

Πολλές φορές το «καλόπιασμα» δεν ευνοεί την κατάστασή μας. Τέλος να ζω

στην πραγματικότητα, κάτι που μου είναι εύκολο, εκτός βέβαια από αυτό το

θέμα.

Η τάση, φίλες μου, είναι γνωστή, δεν μας αρέσουν οι αλλαγές και μάλιστα στο

ψυχολογικό κομμάτι. Έζησα τον έρωτα σε πολλά επίπεδα με τον άντρα μου

και δυσκολεύομαι υπερβολικά να αποχωριστώ αυτήν την βαθιά εμπειρία.

Δυσκολεύομαι να αγαπήσω ξανά, αρχίζοντας από τον ίδιο μου τον εαυτό. Για

το καλό μου όμως, θα χρειαστεί να βάλω στόχους και να νικήσω αυτή μου

την αδυναμία. Αν πραγματικά το θέλω, θα το πετύχω. Μόνο να το θέλω

πραγματικά!!! Ίσως να αρχίσω να σχεδιάζω πώς θα είμαι μέσα στα νέα

πλαίσια, πώς θα νιώθω και τι εμπειρίες θέλω να δω!!! Έπεται συνέχεια στο

θέμα αυτό!!! Για όλες μας!!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιατί φωτογραφίζω;

“Η φωτογραφία είναι μια αδύναμη φωνή, αλλά μερικές φορές μπορεί να προσκαλέσει τις αισθήσεις μας  προς τη συνείδηση, να προκαλέσει συναισθήματα τόσο δυνατά ώστε να λειτουργούν ως καταλύτες της σκέψης”. W.E. Smith 1977 Θεωρούμε ότι η φωτογραφία εφευρέθηκε για να αποτυπώσει, να ερμηνεύσει, ή να αποδείξει κάτι σχετικά με την πραγματικότητα, κατά το “αυτό υπήρξε” του Roland Barthes. Οι έννοιες, όμως, που στηρίζουν τη φωτογραφία δε σχετίζονται μόνο με την πραγματικότητα. Αφορούν και το νόημα, το βλέμμα, την επιθυμία, το θάνατο, τον χρόνο, τη μνήμη, το λόγο. Η τέχνη της φωτογραφίας δεν περιορίζεται στο να αποτελεί απλή συλλογή πληροφοριών σε εικόνες, αλλά στην πραγματικότητα μας αποκαλύπτει την οπτική γωνία του παρατηρητή, άρα του ατόμου που φωτογραφίζει. Είναι μια γλώσσα, ένας κώδικας επικοινωνίας των συναισθημάτων, των διαθέσεων, των σκέψεων. Ένας τρόπος να γνωρίσεις τον κόσμο, τόσο τον εξωτερικό, όσο κυρίως τον εσωτερικό. Η φωτογραφία κρύβει λοιπόν ένα αμέτρητο δυναμικό όχι μόνο ως ερ...

Εθισμός στο πένθος!

Νένα Μεϊμάρη Με μεγάλο ενδιαφέρον αγόρασα το βιβλίο “Becoming Supernatural” του DR JOE DISPENZA, στα Ελληνικά. (Πώς συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν το ακατόρθωτο). Όπως λέει και ο Tony Robbins: «Ο Dr Joe Dispenza μας δείχνει πώς να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε μια εξαιρετική ζωή». Δεν έχω τελειώσει ακόμα όλο το πόνημα αλλά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου βρήκα την απάντηση που ψάχνω εδώ και 5 χρόνια στην ερώτηση: «Γιατί με το που ξυπνάω κάθε πρωί πηγαίνω στις ίδιες σκέψεις της απώλειας;». Γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω έστω και ένα πρωινό για τόσο καιρό και ας το έχω προσπαθήσει μερικές φορές. Ο Dr Dispenza μας εξηγεί ότι όταν έχουμε εθιστεί σε "κάτι", αυτό το κάτι μας δημιουργεί συναισθήματα τόσο έντονα που γινόμαστε ένα με αυτά και έτσι καθίσταται ως φυσική πραγματικότητα. Με άλλα λόγια έχουμε εθιστεί σοβαρά σε αυτήν την κατάσταση και έτσι βρισκόμαστε σε επίπεδο επιβίωσης. Τώρα βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να σπάσουμε συνήθειες και να πετάξουμε τον όπο...

Ποτέ δεν είναι αργά!!!

  «Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είσαι» του George Eliot «Ποτέ δεν είναι αργά – στα μυθιστορήματα η στη ζωή – να αναθεωρήσουμε» της Nancy Thayer «Είμαστε οι πρωταγωνίστριες της δικής μας ιστορίας» της Mary McCarthy «Μην ψάχνεις έξω από τον εαυτό σου. Οι ουρανοί βρίσκονται μέσα σου» της Mary Lou Cook «Λίγο από ότι σου κάνει κέφι, σου κάνει καλό» της Marie Lloyd Νένα Μεϊμάρη

Ο ρατσισμός καλά κρατεί!!!

Νένα Μεϊμάρη «Πήγαινε κάνε κανένα παιδί ή υιοθέτησε κανένα», ακούσαμε πρόσφατα από εκεί που δεν θα έπρεπε να το ακούγαμε αυτό. Ωστόσο είναι κάτι που το ακούμε συχνά εμείς οι γυναίκες και όταν έρχεται και σε εμάς τις χήρες τότε ακούγεται ακόμα πιο έντονα. Η νοοτροπία της κοινωνίας παίρνει για δεδομένο ότι είμαστε χωρίς παιδιά άρα καημένες, για λύπηση και με μοναχικά γεράματα. Ίσως φταίμε και εμείς οι ίδιες γιατί δεν κάναμε τις απαραίτητες θυσίες να μείνουμε στο κρεβάτι για μήνες, να χάσουμε την προσωπική μας ζωή για λίγο και να αφήσουμε τα χόμπι μας στην άκρη, συνεχίζει η νοοτροπία. Κάποια από αυτά τα δέχτηκα και εγώ προσωπικά αλλά φυσικά και δεν τα αγκάλιασα. Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι που μία γυναίκα και μία χήρα δεν έχει παιδιά. Γιατί όμως αυτό να γίνει στίγμα στη ζωή μας δεν το κατάλαβα ποτέ. Η κοινωνία γαλουχείται με τις δικές της ιδέες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι με αντιπροσωπεύουν στο συγκεκριμένο σημείο. Προσωπικά εγώ ποτέ δεν ένιωσα ότι μου λείπει ένα παιδί όσο ζούσε ο άντρας μο...