Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αφήνω πίσω…

Νένα Μεϊμάρη

26/09/2024

 Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα για μένα είναι να αφήσω πίσω αναμνήσεις, γεγονότα και κομμάτια της ζωής μου που αγάπησα και να κοιτάξω μπροστά ζώντας χωρίς αυτά. Δεν ξέρω γιατί μου είναι τόσο δύσκολο. Προσπάθησα να καταλάβω τι με εμποδίζει να το κάνω και διαπίστωσα ότι είναι ο φόβος. Ο φόβος μήπως τα ξεχάσω για πάντα, μήπως σβήσουν από την ανάμνησή μου, ίσως ενοχές που θα με ταλαιπωρήσουν για καιρό, ίσως είναι προσβολή στο πρόσωπο του άντρα μου. Ωστόσο το ξέρω καλά και το νιώθω έντονα ότι πρέπει να αφήσω κάποια πράγματα πίσω και να κοιτάξω με φρέσκες εικόνες μπροστά. Μερικοί θεωρούν αυτήν την πρακτική και κάτι σαν τέχνη. Όσο πιο πολύ την εφαρμόζεις, τόσο καλύτερη γίνεσαι σε αυτήν. Μπορεί. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αν θέλουμε να ζούμε στο τώρα, να ελευθερώσουμε την συναισθηματική νοημοσύνη μας και να κάνουμε σημαντικά βήματα μπροστά, τότε πρέπει να επιτρέψουμε την παλιά μας ζωή, την οποία αγαπήσαμε με πάθος, να πάρει δεύτερη θέση και να ανοίξει ο τόπος για το σήμερα. Η Oprah Winfrey, η οποία χρειάστηκε να δουλέψει πολύ στις δύσκολες καταστάσεις της ζωής της, λέει: «Ανάπνευσε. Άφησέ το πίσω. Και θύμισε τον εαυτό σου ότι αυτή εδώ η στιγμή είναι το μόνο που έχεις στα σίγουρα». Ο δε Deepak Chopra λέει: «Καθώς αφήνεις διάφορα γεγονότα πίσω, θα χάσεις μερικά πράγματα από το παρελθόν, αλλά θα βρεις τον εαυτό σου». Βέβαια όλα αυτά ακούγονται εύκολα να τα υιοθετήσεις αλλά είναι από τα δυσκολότερα πράγματα που καλούμαστε να κάνουμε. Το να πετάξεις από επάνω σου το πετσί σου, όπως το φίδι, και να φορέσεις ένα καινούριο που δεν γνωρίζεις, δεν είναι μια απλή υπόθεση. Ωστόσο το βάζουμε και αυτό στην μακριά λίστα μας με τον τίτλο «10 πράγματα που πρέπει να κάνω άμεσα».
 Και έτσι, φίλες μου, στην προσπάθεια να ξαναχτίσουμε τη ζωή μας, ας λάβουμε υπ’ όψιν  ότι αφήνοντας κάποια πράγματα από το παρελθόν θα μας βοηθήσει να δούμε το μέλλον μας γρηγορότερα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Νένα Μεϊμάρη: Γνωρίζουμε από κοντά τον Θανάση Μαργαρίτη (podcast)

https://odelalis.gr/nena-meimari-gnorizoume-apo-konta-ton-thanasi-margariti-podcast/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR51dUelCX-Fb-dV_8n1EfjHIhRiv59XkPlBaeOl0n2hvQMgRfn6qT1xZ5276w_aem_Tvxw1FlRfHdxjV-knihAUQ *Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο « Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή ». Έγραψε δύο βιβλία:  «Σου γράφω γιατί υπάρχεις »  (εκδόσεις «ΜΑΤΙ») και την αυτοβιογραφία της «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ – Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «οξύνοια». Πηγή: ο Ντελάλης  Νένα Μεϊμάρη 

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...