Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πολυτέλειες που ομορφαίνουν τη ζωή μας!!!


Jade Bonacolta

Μετάφραση Νένα Μεϊμάρη


Η Jade Bonacolta ασχολείται με θέματα που ενδυναμώνουν τον άνθρωπο και μας βοηθάει να επιτύχουμε μία ποιοτική ζωή. Πρόσφατα μας έδωσε «6 πολυτέλειες» που συνδράμουν σε μία πλούσια ζωή, όχι απαραίτητα με χρήματα μόνο. Αυτές είναι:

Χρόνος

Υγεία

Ήρεμος νους

Χαλαρά πρωϊνά

Ικανότητα για ταξίδια

Ένα σπίτι γεμάτο αγάπη

Ωραία μου ακούγονται εμένα αλλά ελάτε να δούμε πόσο προσιτά είναι σε εμάς σήμερα.

Ο χρόνος για τον εαυτό μας μπορεί να διαπραγματευτεί από εμάς τις ίδιες. Μέσα στις 24 ώρες της ημέρας, καλό είναι να βρούμε λίγο χρόνο και για εμάς. Η υγεία δεν θα έλεγα ότι παραμένει η ίδια για πάντα. Μπορούμε όμως να κάνουμε πρόληψη, να την φροντίσουμε ιδιαίτερα, με λίγη γυμναστική και καλή διατροφή, ενυδάτωση και πνευματικό διαλογισμό με όποιον τρόπο νιώθουμε άνετα. Να δουλέψουμε το άγχος, το στρες και τα ψυχολογικά μας και να μην τα επιτρέψουμε να μας παρασύρουν σε δύσκολα μονοπάτια. Σε σχέση με την ηρεμία του μυαλού δεν ξέρω αν υπάρχει άνθρωπος που το έχει καταφέρει ολοκληρωτικά αλλά μπορούμε να το κάνουμε στόχο και προσπάθεια. Υπάρχουν πολλοί τρόποι σήμερα και το διαδίκτυο θα μας φανεί χρήσιμο στις συγκεκριμένες πληροφορίες. Χαλαρά πρωινά, και εδώ χρειάζεται οργάνωση, συγκέντρωση και στόχευση για να τα καταφέρουμε. Αν δεν μπορούμε κάθε μέρα γιατί υπάρχουν παιδιά, ας προσπαθήσουμε έστω μερικές ημέρες.


Ικανότητα για ταξίδια δεν έχουμε πάντα, αλλά και εδώ μπορούμε να κάνουμε ένα ομαδικό με λίγα χρήματα, ένα κοντινό, ένα ημερήσιο, να πάμε σε κάποια διπλανή πόλη για να επισκεφτούμε ένα μουσείο, ένα πάρκο ή κάτι που μας ενδιαφέρει. Επίσης να γνωρίσουμε αξιοσημείωτα μέρη γύρω από την πόλη μας, ένα χωριό ή να περπατήσουμε σε βουνό ή θάλασσα. Πιστεύω ότι το ταξίδι είναι νοοτροπία και στάση ζωής. Αν σου αρέσει αλλά δεν μπορείς να πας για διάφορους λόγους, υπάρχουν τα ντοκιμαντέρ, τα ταξιδιωτικά περιοδικά και το διαδίκτυο που βοηθούν να δραπετεύσουμε για λίγο, κάτι που το συνηθίζω εγώ και με βοηθάει σε γενικές γραμμές. Το γεμάτο σπίτι με αγάπη είναι κάτι που εξαρτάται εντελώς από εμάς τις ίδιες. Σίγουρα περνώντας στη χηρεία δεν είναι εύκολο πράγμα να δείχνεις την αγάπη σου στους γύρω σου, αλλά θα πρέπει να γίνει κανονικότητα, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν παιδιά μέσα στο σπίτι. Εάν δεν υπάρχουν παιδιά, όπως στη δική μου περίπτωση, τότε διαλέγεις πού θα δώσεις την αγάπη σου και πώς θα την εκφράσεις μέσα στο σπίτι σου. Πολύ προσωπικό το θέμα αλλά και πολύ σημαντικό. Επειδή έμεινες μόνη δεν σημαίνει ότι παύεις να έχεις την ανάγκη της αγάπης.

Ας κάνουμε μία προσπάθεια, φίλες μου, να εντάξουμε κάποιες από αυτές τις πολυτέλειες στη δική μας ζωή. Με τόσα που έχουμε περάσει, θα μας φανούν χρήσιμες!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Γίνε τολμηρή!! Αγάπα την περιπέτεια!!

Νένα Μεϊμάρη Αυτό ένιωσα και έζησα την περασμένη Κυριακή. Έγινα λιγάκι τολμηρή και αγκάλιασα τη μικρή περιπέτεια. Βέβαια δεν συνέβη όπως παλιά που ήμουν με τον αγαπημένο μου δίπλα μου και ένιώθα όλο τον κόσμο δικό μου. Εδώ και χρόνια είμαι κλισμένη στον εαυτό μου και μέσα στο σπίτι μου. Αυτό μου άρεσε να κάνω. Αλλά όλα έχουν μία αρχή και ένα τέλος και εγώ με τη σειρά μου ένιωσα ότι ήθελα να γίνω λιγάκι τολμηρή και να κάνω κάτι έξω από το σπίτι μου. Έτσι λοιπόν βγήκα έξω στην εξοχή με την λογοτεχνική μου παρέα για να δούμε τα λουλούδια της φύσης που βγαίνουν άφθονα στην περιοχή μας. «Εξέτασε την ρουτίνα σου, ρώτα τον εαυτό σου αν είναι αυτή που θέλεις τώρα», διάβασα κάπου και αυτό έκανα. Οι κύκλοι έρχονται και φεύγουν και εμείς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την αρχή και το τέλος τους. Να είμαστε ευαίσθητες στις αλλαγές που νιώθουμε ότι έρχονται στις διάφορες φάσεις της ζωής μας. Εγώ έχω επιθυμήσει τη φύση πάρα πολύ και ένιωθα την ανάγκη να τη δω και να την αγγίξω αλλά δεν το τολμούσα, α...