Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στις Χήρες

Νένα Μεϊμάρη

 Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στις Χήρες σήμερα, 23 Ιουνίου, μία ημέρα για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για το τι συμβαίνει με τις χήρες ανά τον κόσμο. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θέλοντας να εντοπίσει τις παραβάσεις και όλα τα ιδιαίτερα θέματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αυτές, θεώρησε καλό να τις γιορτάσει τη συγκεκριμένη ημέρα. Κάτι σαν την γιορτή του αστακού, ας πούμε!!! Ήθελε να φέρει στην επιφάνεια τα ιδιαίτερα κοινωνικά, οικονομικά και νομικά προβλήματά τους. Μάλιστα έχει και ένα ρητό για κάθε χρόνο, όπως το φετινό πού λέει: "Είναι καλύτερα να είσαι η χήρα ενός ήρωα παρά η γυναίκα ενός δειλού άντρα". Τώρα αν βοηθάει αυτό μία χήρα πολύ το αμφιβάλλω!!! Θα προτιμούσα ο ΟΗΕ να είχε επιβάλλει νόμους που να έλυναν τα πολλά και ποικίλα θέματα που αντιμετωπίζουν, όπως για παράδειγμα μοναξιά, λύπη, πένθος, ακατάλληλα καταλύματα, φτωχή διατροφή, ακάλυπτη φροντίδα υγείας, βία, στρες και χρόνια κατάθλιψη, βιασμός, οικονομική ανασφάλεια, διάκριση, στιγματισμός, κακή υγεία, άπειρα προβλήματα με παιδιά.

 Στατιστικά, υπάρχουν περισσότερες γυναίκες σε κατάσταση χηρείας από ό,τι άντρες. Στατιστικά οι κοινωνίες απαιτούν πολύ περισσότερα από τις γυναίκες αυτές και είναι πιό σκληρές απέναντί τους από ότι στους άντρες. Σύμφωνα με στατιστικές θεωρείται πολύ φυσικό να παντρεύονται σε μικρό χρονικό διάστημα οι άντρες αλλά όχι οι γυναίκες. Στην Κίνα απαιτούν να ακολουθούν ένα life style "αγνότητας", στη Λατινική Αμερική να υπομένουν τη βία και τη φτώχεια καρτερικά, στο Ιράν να παραλάβουν ένα πολύ μικρό ποσοστό της όποιας περιουσίας του άντρα τους, η Ισλαμική κουλτούρα τις περιορίζει μέσα για ένα αρκετό διάστημα και στη Γερμανία παίρνουν μόνο το 55% της σύνταξής του. Εδώ στην Ελλάδα η Βουλή των Ελλήνων έχει ψηφίσει ένα νομικό πλαίσιο που αν μπει σε εφαρμογή θα υπάρξει στα σίγουρα κοινωνική οργή. Πολύ απλά το σύστημα είναι άδικο σε παγκόσμια κλίμακα. Θεωρεί ότι μία γυναίκα μόνη ή όχι, είναι ικανή να τα καταφέρει και να αντιμετωπίσει τα πάντα.
 Περπατώντας αυτόν τον στενό δρόμο τα τελευταία τεσσερά-μιση χρόνια και σε καλές συνθήκες, τονίζω ότι είναι μία ακραία, άδικη, σκληρή, σκοτεινή, πολύπλοκη και απάνθρωπη κατάσταση, η οποία απαιτεί σεβασμό, κατανόηση και αγάπη όσο το δυνατόν περισσότερο. Προσωπικά θαυμάζω τις γυναίκες αυτές γι' αυτό και θα τις γιορτάσω αύριο!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Γίνε τολμηρή!! Αγάπα την περιπέτεια!!

Νένα Μεϊμάρη Αυτό ένιωσα και έζησα την περασμένη Κυριακή. Έγινα λιγάκι τολμηρή και αγκάλιασα τη μικρή περιπέτεια. Βέβαια δεν συνέβη όπως παλιά που ήμουν με τον αγαπημένο μου δίπλα μου και ένιώθα όλο τον κόσμο δικό μου. Εδώ και χρόνια είμαι κλισμένη στον εαυτό μου και μέσα στο σπίτι μου. Αυτό μου άρεσε να κάνω. Αλλά όλα έχουν μία αρχή και ένα τέλος και εγώ με τη σειρά μου ένιωσα ότι ήθελα να γίνω λιγάκι τολμηρή και να κάνω κάτι έξω από το σπίτι μου. Έτσι λοιπόν βγήκα έξω στην εξοχή με την λογοτεχνική μου παρέα για να δούμε τα λουλούδια της φύσης που βγαίνουν άφθονα στην περιοχή μας. «Εξέτασε την ρουτίνα σου, ρώτα τον εαυτό σου αν είναι αυτή που θέλεις τώρα», διάβασα κάπου και αυτό έκανα. Οι κύκλοι έρχονται και φεύγουν και εμείς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την αρχή και το τέλος τους. Να είμαστε ευαίσθητες στις αλλαγές που νιώθουμε ότι έρχονται στις διάφορες φάσεις της ζωής μας. Εγώ έχω επιθυμήσει τη φύση πάρα πολύ και ένιωθα την ανάγκη να τη δω και να την αγγίξω αλλά δεν το τολμούσα, α...