Η Τεχνητή Νοημοσύνη στη ζωή μας

Νένα Μεϊμάρη

Έχουμε περίπου 10 χρόνια να ετοιμαστούμε αρχικά ψυχολογικά και έπειτα σε πρακτικό επίπεδο για τον ερχομό της Τεχνητής Νοημοσύνης στη ζωή μας. Να ετοιμαστούμε ψυχολογικά και μετά σε πρακτικό επίπεδο. Οφείλουμε να δεχτούμε και να αγκαλιάσουμε τις αλλαγές που θα έρθουν στην προσωπική μας ζωή και μετά να σκεφτούμε τι θα κάνουμε εμείς με αυτές. Για παράδειγμα η δουλειά του δασκάλου θα είναι από τις πρώτες που θα απειληθεί με τα ρομποτάκια να έχουν πάρει τη θέση της. Ξέρω, ξέρω, είναι πολύ ψυχρό το συναίσθημα που μας δημιουργεί η σκέψη και μόνο.

Έρχονται λοιπόν δραματικές αλλαγές. Ωστόσο το να αλλάζω σημαίνει και εξελίσσομαι, μπαίνω σε άλλα μήκη και πλάτη, αυξάνω τις δυνατότητές μου και μαθαίνω καινούρια πράγματα. Μαζί με αυτό θα χρειαστεί να αποκτήσουμε και νέες συνήθειες, όπως για παράδειγμα ο τρόπος που ξοδεύουμε τα χρήματά μας, η προετοιμασία μας για τα διάφορα, ο τρόπος που βρίσκουμε λύσεις, οι σχέσεις μας με τους άλλους, τα τεχνικά θέματα που θα αντιμετωπίσουμε στην αρχή και πολλά άλλα. Έρχονται τεράστιες αλλαγές στο κοντινό μέλλον και θα χρειαστεί να οπλιστούμε με θάρρος και γνώσεις, με πνεύμα έτοιμο να τις διαχειριστεί και με μια νέα στάση ζωής. Εμείς ιδιαίτερα έχουμε περάσει τόσα πολλά και τόσες αλλαγές που φαντάζομαι θα μπούμε στα βαθιά νερά χωρίς πολλές δυσκολίες. Τι λέτε;;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν. Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι. Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς το πρωί Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση. Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη

Περισσότερα »

Νένα Μεϊμάρη: Γνωρίζουμε από κοντά τον Θανάση Μαργαρίτη (podcast)

https://odelalis.gr/nena-meimari-gnorizoume-apo-konta-ton-thanasi-margariti-podcast/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR51dUelCX-Fb-dV_8n1EfjHIhRiv59XkPlBaeOl0n2hvQMgRfn6qT1xZ5276w_aem_Tvxw1FlRfHdxjV-knihAUQ *Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο « Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή ». Έγραψε δύο βιβλία: «Σου γράφω γιατί υπάρχεις » (εκδόσεις «ΜΑΤΙ») και την αυτοβιογραφία της «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ – Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «οξύνοια». Πηγή: ο Ντελάλης Νένα Μεϊμάρη

Περισσότερα »

Ποιήματα για την....απώλεια

Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου, χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας, «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα» ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Περισσότερα »

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της. Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Περισσότερα »

Είμαι Χήρα - Έχω φωνή

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου