Ερμίνα, έχεις ένα πλούσιο background γνώσεων. Modelist-Patronist, Computer fashion Design και Αγιογραφία. Ποιο από όλα αυτά σε σαγηνεύει περισσότερο και πώς όλη αυτή η μάθηση (και με τον Γλύπτη-Ζωγράφο Vladimir Savic) επηρέασε τη δική σου προσωπική και ιδιαίτερη τέχνη;
Είμαι της άποψης ότι, πέρα από το έμφυτο ταλέντο, είναι απαραίτητες οι τεχνικές γνώσεις.
Ορισμένες από τις σπουδές μου με βοήθησαν να αποκτήσω αυτές τις τεχνικές γνώσεις.
Ως παράδειγμα θα αναφέρω τη χρωματολογία.
Ο συνδυασμός των χρωμάτων, η καθαρότητα των χρωμάτων, η τονικότητα, η αρμονία, η ισορροπία κτλ. είναι παράμετροι που αλληλεπιδρούν στο μάτι, αντικατοπτρίζουν την ψυχολογία μας και δημιουργούν ισορροπία στον εγκέφαλό μας.
Επίσης, η γνωριμία και η μαθητεία μου για μια πενταετία δίπλα στον Γλύπτη-Ζωγράφο Vladimir Savic ήταν καθοριστική για την εξέλιξη και την ανοδική μου πορεία. Μου πρόσφερε απλόχερα εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τα λόγια του: “Εγώ θα σου μάθω τους κανόνες της ζωγραφικής και μετά εσύ μπορείς να τους χαλάσεις. Όμως τους κανόνες οφείλεις να τους μάθεις.”
Περίγραψέ μας το πρώτο σου έργο. Πώς ένιωσες όταν το είδες ολοκληρωμένο και τι μήνυμα έστειλες στον κόσμο μέσα από αυτό;
Πηγαίνουμε πολλά χρόνια πίσω. Θυμάμαι να κοιτώ και να καμαρώνω ένα έργο που μόλις είχα δημιουργήσει. Ο ενθουσιασμός μου είναι σε υπερθετικό βαθμό, νιώθω μεγάλη ικανοποίηση, έχω καταφέρει να ‘’αντιγράψω’’ ένα έργο του Γύζη, σκέφτομαι.
Κοιτώντας το ίδιο έργο αρκετά χρόνια αργότερα ή και άλλα της περιόδου εκείνης, βλέπω τις ατέλειες στο σχέδιο, το πόσο ρηχό είναι χρωματικά, τις αδέξιες πινελιές μου και πολλές ακόμα αστοχίες που με τις σημερινές μου γνώσεις και δεξιότητες, αν το ξαναζωγράφιζα, το αποτέλεσμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό.
Όμως αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μέσα από αυτή την διαδρομή φαίνεται η εξέλιξη του καλλιτέχνη, η αλλαγή δηλαδή στον τρόπο που παρατηρεί τον κόσμο γύρω του, η αλλαγή του στις θεματικές προσεγγίσεις, σίγουρα οι συναισθηματικές αλλαγές αλλά και οι τεχνικές.
Από τότε έχεις αλλάξει το στυλ σου; Τα μηνύματά σου; Τα ενδιαφέροντά σου για τη ζωγραφική;
Σε όλη αυτή την διαδρομή μου μέσα στη τέχνη, έχω κάνει πολλές εικαστικές αναζητήσεις, πειραματίστηκα άπειρες φορές σε τεχνικές, στυλ, καλλιτεχνικά ρεύματα, πειραματίστηκα με φόρμες και υλικά. Ιδέες γεννούνται συνεχώς, οι προκλήσεις είναι πολλές που μπορούν κάλλιστα να γίνουν θεματικές ενότητες. Όσο ο χρόνος και οι συνθήκες μου το επιτρέπουν θα δημιουργώ.
Ποιες είναι μερικές από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις ως καλλιτέχνης; Τι είναι αυτό που σου δίνει την μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση;
Η προσέλευση του κοινού στις εκθέσεις είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση. Σε κάθε μου έκθεση η αγάπη και αποδοχή του κόσμου είναι μεγάλη. Η ανταλλαγή απόψεων και η καλοπροαίρετη κριτική με βοηθούν να εξελίσσομαι, μου δίνουν μια οπτική κατεύθυνση που ενδεχομένως δεν είχα σκεφτεί.
Από πού αντλείς τις ιδέες και τα θέματά σου;
Η ζωγραφική για μένα είναι τρόπος έκφρασης, είναι εσωτερική ανάγκη. Δεν είναι βιοποριστικό επάγγελμα και αυτό το γεγονός μου δίνει την ελευθερία να ζωγραφίζω ό,τι θέλω, ό,τι βλέπω και όπως εγώ το αισθάνομαι. Ένας ήχος, μια εικόνα, μια λέξη, μια κατάσταση, μια σκέψη, μπορεί να γίνει η πηγή της έμπνευσής μου.
Τι θα ήθελες να δούμε με τα δικά μας μάτια μέσα στα έργα σου; Για παράδειγμα εγώ παρατηρώ το μεγαλείο της γυναίκας μέσα από τους πίνακές σου.
Ζωγραφίζω την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας, στη φύση, στους ανθρώπους, στην ίδια την ζωή. Στόχος μου είναι οι θεατές να εισπράττουν τη θετική ενέργεια του πίνακα, να αισθάνονται τη δυναμική του και παράλληλα να τους επιφέρει ηρεμία.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ζωγράφος; Ίσως ένα συγκεκριμένο έργο που λατρεύεις και σε εμπνέει!!!
Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ είναι ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους. Είχε ένα δικό του τρόπο έκφρασης, ένα είδος εξπρεσιονισμού με τον οποίο ολοκάθαρα χρώματα τοποθετούνταν στον καμβά με κοφτές κυματιστές πινελιές. Τα έργα του, όπως οι πατατοφάγοι, έναστρη νύχτα, ανθισμένες αμυγδαλιές κ.α, μαρτυρούν την εκάστοτε ψυχική του διάθεση.
Το κίτρινο χρώμα που χρησιμοποιείς είναι φανταστικό και θέλω να σου πω ότι είναι μοναδικό. Είναι η ίδια ιδέα με το κόκκινο χρώμα που χρησιμοποιεί ο Γιώργος Τζιόκας και δεν το βλέπω πουθενά αλλού. Μας μιλάς λοιπόν μέσα από το κίτρινο χρώμα σου ή είναι η φαντασία μου;
Αυτό που οι περισσότεροι θεατές βλέπουν στα έργα μου, θα έλεγα ότι είναι γενικά το παιχνίδι μου στο φως των χρωμάτων. Αυτό που μένει στη μνήμη του θεατή είναι η αρμονία και η καθαρότητα των χρωμάτων. Τα θερμά χρώματα, όπως το κίτρινο που ανέφερες , προσδίδουν στα μάτια του θεατή μια δυναμική, μια ενέργεια, ένα πάθος και του προκαλούν ευχάριστα συναισθήματα. Αυτός είναι και ο βασικός μου στόχος ,να περνώ στον θεατή ευχάριστα συναισθήματα και όχι απαραίτητα κοινωνικούς προβληματισμούς.
Έχεις μια σημαντική επαγγελματική δραστηριότητα και συμμετέχεις σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, φεστιβάλ και Γκαλερί και έχεις δημοσιεύσει έργα σου. Πιστεύεις πως η τέχνη είναι ικανή να δημιουργήσει ένα κλίμα προόδου και να αλλάξει την κοινωνία μας προς το καλύτερο; Τελικά μπορεί να μας δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και να μας μετατρέψει σε πιο ευαίσθητους ανθρώπους;
Η τέχνη προσφέρει πολλά θετικά στον άνθρωπο και κατ’ επέκταση στην κοινωνία. Αποτελεί διαχρονική και πανανθρώπινη γλώσσα και διαμορφώνει οικουμενικό πνεύμα. Η τέχνη προάγει τον πολιτισμό μιας κοινωνίας και το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων. Προσφέρει ανώτερη αισθητική καλλιέργεια με τη διαρκή αναζήτηση του ωραίου γύρω μας. Βγάζει τον άνθρωπο από την πεζότητα της καθημερινότητας, πολύ σημαντικό στοιχείο για την εποχή που σήμερα ζούμε.
Ερμίνα, τι θα έλεγες στο άτομο που ονειρεύεται να ζωγραφίζει αλλά δεν μπορεί, που θέλει να χαθεί μέσα στην τέχνη αλλά δεν τη βρίσκει στο άμεσο περιβάλλον του, που οραματίζεται την πόλη του με πινακοθήκη, γκαλερί, μουσείο αλλά δεν βλέπει ενδιαφέρον από τους υπεύθυνους; Τι νομίζεις ότι μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος για να καλύψει τις συγκεκριμένες αυτές ανάγκες του;
Να ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι δεν ζούμε σε μια χώρα με εικαστική κουλτούρα. Απουσιάζει από τον νεοέλληνα το ενδιαφέρον για την ποιοτική τέχνη. Δεν διδάσκεται και δεν εκπαιδεύεται σ΄ αυτό, πέραν της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Να σας θυμίσω ότι πρόσφατα το μάθημα των καλλιτεχνικών καταργήθηκε από διδακτέα ύλη στα Λύκεια. Την απουσία αυτή καταδεικνύουν η άγνοια που υπάρχει για θέματα αισθητικής, η υποτιμητική αντίληψη για την τέχνη, αφού πολλοί είναι εκείνοι που την θεωρούν περιττή.
Η τεχνολογία και ο ψηφιακός κόσμος είναι αυτά που μονοπωλούν τις ώρες και το ενδιαφέρον πολλών. Προϋπόθεση για να ανθίσει η τέχνη είναι η ύπαρξη ενός ενήμερου και δεκτικού στα νέα και πρωτότυπα ερεθίσματα κοινού. Θεωρώ απαραίτητη την μύηση των πολιτών στον κόσμο της τέχνης, ώστε να είναι σε θέση να εκτιμήσουν την ομορφιά, τους πειραματισμούς, τις πιθανές ανυψώσεις σε επίπεδο σκέψης, αλλά και τον πρωτοποριακό χαρακτήρα των έργων τέχνης
Η μύηση αυτή θα πρέπει να επέλθει συνδυαστικά. Η πολιτεία, από την μία, να στηρίξει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία των νέων και από την άλλη πλευρά η οικογένεια από νωρίς να δώσει καλλιτεχνικά ερεθίσματα και εμπειρίες στα παιδιά.
Η Νένα Μεϊμάρη διετέλεσε επί σειρά ετών εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, και με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο, ασχολείται με την αρθρογραφία, το ραδιόφωνο και τον εθελοντισμό. Δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες γυναίκες στην Ελλάδα, «Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή». Έχει γράψει δύο βιβλία «Σου γράφω γιατί υπάρχεις» (Εκδόσεις Μάτι) και «Αναμνήσεις – Η ζωή μου όπως την είδα και την έζησα» (Εκδόσεις οξύνοια). Την ακούτε κάθε Τετάρτη στις 20.00 στην εκπομπή Katerini Jazz & Blues στο Ράδιο Ενημέρωση 92,2 στα FM. Τέλος, θα ακούσετε τις ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις στο Let’s Talk Podcast με την Νένα Μεϊμάρη
Πηγή: Ντελάλης
Νένα Μεϊμάρη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου