Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χηρεία: Όταν η οικογένεια και οι φίλοι ξεχνούν!

 Η χηρεία είναι μία κατάσταση που ορίζεται ως εξής:  “χήρος/χήρα ονομάζεται αυτός που έχει χάσει τον/την σύζυγό του και δεν έχει ξαναπαντρευτεί”. Ωστόσο, για όλους αυτούς που χηρεύουν, η χηρεία ορίζεται ως “μια ‘λέσχη’ στην οποία δεν θα ήθελε να γίνει μέλος κανένας απολύτως! Μία κατάσταση ύπαρξης, όπου έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή, η οποία δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως πριν καθώς το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο και τρομαχτικό.

Κάποια από τα πιο συχνά παράπονα που λαμβάνουμε από εκείνους που ανήκουν σε αυτήν την “λέσχη” είναι τα εξής:

-Από τότε που πέθανε ο σύζυγός μου, όλοι οι φίλοι μας, τον ξέχασαν και εξαφανίστηκαν.

-Δεν έχω αλλάξει, όμως όλοι γύρω μου, μου φέρονται διαφορετικά. Και δεν αναφέρομαι σε εκείνους που έφυγαν από τη ζωή μου χωρίς καμία κουβέντα.

-Αισθάνομαι πως δεν επιτρέπεται να μιλάω για την γυναίκα μου πια, σίγουρα κανένας άλλος δεν θέλει να μιλάει για εκείνη. Αλλά είναι ακόμα στην καρδιά μου και κανείς δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει.

Παρόλο που οι άνθρωποι δεν έχουν ξεχάσει τον αγαπημένο σας, θα είναι πολύ ευκολότερο να προχωρήσουν στη ζωή τους, απ’ ότι θα είναι για εσάς. Η αλήθεια είναι πως κανένας άλλος δεν πρόκειται να επηρρεαστεί από την απώλεια του συντρόφου σας τόσο βαθιά όσο εσείς, για τον εξής προφανή λόγο: Δεν είναι αυτοί οι οποίοι χήρεψαν. Κανένας απολύτως δεν θα νιώσει την απώλεια όπως την νιώθετε εσείς. Επιπλέον, ως γνωστό, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αισθάνονται άνετα με το θέμα της απώλειας και ειλικρινά δεν ξέρουν τι να κάνουν με εσάς ή για εσάς.

Είναι επίσης μια θλιβερή πραγματικότητα πως κάποιοι άνθρωποι, τους οποίους κάποτε θεωρούσατε αγαπημένους φίλους (ή ακόμα και οικογένεια), μπορεί να επιλέξουν να βγουν από τη ζωή σας για χιλιάδες λόγους. Υπάρχουν άτομα που μπορεί να μην αισθάνονται άνετα να κάνουν παρέα μαζί σας, τώρα πια που δεν είστε το ένα μέρος του ζευγαριού. Κάποιοι άλλοι θα σας κριτικάρουν για τον τρόπο που χειρίζεστε  τα πράγματα ώστε να ξεπεράσετε το γεγονός και να επανενταχθείτε σιγά σιγά στην καθημερινότητα ή θα σας κάνουν συνέχεια υποδείξεις . Το πιο απογοητευτικό (και ταυτόχρονα αηδιαστικό) είναι όταν κάποιοι πιστεύουν πως από τη στιγμή που χηρέψατε, αυτόματα μεταμορφωθήκατε σε “αντροπαγίδα” ,”γκομενο-μαγνήτης” και είστε έτοιμοι να την πέσετε σε ανυποψίαστους και αθώους  άντρες, γυναίκες  και να τους ξελογιάσετε.

Ένα μέρος του μεταβατικού σταδίου της ζωής μετά την απώλεια, έχει να κάνει με σχέσεις άλλοτε ρευστές, άλλοτε σχέσεις που αναπτύσσονται ή ίσως και ακόμα σχέσεις με άτομα  που εξαφανίζονται ταυτόχρονα.

Ακολουθούν 6 σημαντικές προτάσεις για το πως να χειριστείτε αυτές τις αλλαγές έτσι ώστε να διευκολύνετε την επιτυχία της θεραπείας σας:

Μάθετε να αφήνετε κάποιους να φεύγουν: Είναι απίστευτα δύσκολο να ξεχνάμε σχέσεις και  φίλους στους οποίους ίσως παλιότερα να βασιζόμασταν- αλλά όταν αυτοί οι άνθρωποι επιλέγουν συνειδητά να μην σας συμπαρασταθούν στο να επανέλθετε από το πένθος σας, είναι απαραίτητο να τους αφήσετε να φύγουν. Έως τώρα έχετε εισπράξει αρκετή αρνητική ενέργεια στη ζωή σας, και αν κάποιοι δεν σκοπεύουν να συμβάλλουν θετικά στη θεραπεία σας, τότε δεν πρέπει να έχουν κανένα απολύτως προνόμιο με τη συμμετοχή τους στην διαδικασία ή με την ύπαρξή τους στη ζωή σας γενικότερα.

Σεβαστείτε τις διαφορετικές προοπτικές απώλειας: Οι πραγματικοί φίλοι και η οικογένεια δεν θα “εξαφανιστούν” ποτέ. Παρ’ όλα αυτά θα προχωρήσουν στη ζωή τους και θα μπορέσουν να κάνουν πολλά περισσότερα και σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα απ΄ ότι εσείς. Θα πρέπει να κατανοήσετε και να σεβαστείτε ότι η διαδικασία θεραπείας και αποκατάστασης για εκείνους είναι διαφορετική από την δική σας. Όπως και λογικά κανείς δεν περιμένει από εσάς να αναρρώσετε γρήγορα από τον χαμό του/της αγαπημένου/ης σας, έτσι κι εσείς δεν πρέπει να περιμένετε από τους άλλους να πενθούν με τον ίδιο τρόπο.

Ενεργοποιηθείτε: Καταλάβετε πως σε αυτή την δύσκολη φάση που περνάτε, οι άνθρωποι θα θέλουν να σας δώσουν χώρο και χρόνο μέχρι να αρχίσετε να νιώθετε καλύτερα. Ή απλά να σας αφήσουν να χαλαρώσετε και να ξεκουραστείτε. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να σας ενοχλούν με καθημερινά τηλεφωνήματα ή επισκέψεις, οπότε το αφήνουν πάνω σας αν θέλετε να επικοινωνήσετε. Επιλέξτε να πάρετε εσείς την πρωτοβουλία. Αν νιώθετε έτοιμοι για μια επικοινωνία πιο χαλαρή, σηκώστε το τηλέφωνο και ενημερώστε τους φίλους σας ότι δεν θα σας πείραζε λίγη παρεούλα .

Μην Φοβάστε: Πολλοί θα είναι εκείνοι που θα διστάσουν να αναφέρουν το θέμα της απώλειάς σας, καθώς θα θεωρήσουν πως με το να ανοίξουν μια τέτοια συζήτηση μπορεί να σας αναστατώσουν, όπου φυσικά ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ωστόσο με το να αποφεύγετε αυτό το θέμα είναι σαν να κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας και ίσως τελικά να είστε εσείς αυτή/αυτός που θα πρέπει να βγάλει τους υπόλοιπους από την δύσκολη θέση. Αν όντως θέλετε να μιλήσετε για τον/τη σύντροφό σας απλά κάντε το! Οι άνθρωποι θα καταλάβουν και αν δουν πως αισθάνεσθε άνετα να μιλάτε για τον/την αγαπημένο/η σας (ειδικά αν χαμογελάτε πού και πού καθώς το κάνετε) θα αισθανθούν και εκείνοι το ίδιο άνετα με το να μιλάνε για αυτό. Μοιραστείτε μια όμορφη ανάμνηση. Πείτε μια αστεία ιστορία. Πάνω απ’ όλα μην διστάσετε και μην φοβηθείτε να μιλήσετε για τον/την αγαπημένο/η σας ανησυχώντας ότι θα νιώσουν άβολα οι άλλοι.

Αποδεχτείτε την κατάστασή σας: Ακόμα και αν προφανώς νιώθετε “ο εαυτός” σας  μέσα σας, η αλήθεια είναι ότι έχετε αλλάξει. Είναι αδύνατο να παραμείνετε το ίδιο άτομο με αυτό που ήσασταν πριν χηρέψετε γιατί η εμπειρία από μόνη της, αλλάζει για πάντα. Ωστόσο, όταν οι συνθήκες είναι αναμφισβήτητα τραγικές, οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν να ανακαλύψουν  την δύναμη που έχουν βαθιά μέσα τους, και την επιμονή που χρειάζεται για να επανέλθουν από μια τέτοια τραγωδία. Δεν κατέχετε απλά μια γνώση από αυτή την εμπειρία, θα πρέπει να είστε υπερήφανοι που την έχετε, να την δεχτείτε και να αισθάνεστε άνετοι με αυτή.

Μην αναζητάτε απλά βοήθεια για να συνέλθετε: Εντοπίστε και φτάστε εσείς στη βοήθεια. Βρείτε τους ανθρώπους που έχουν περάσει μια παρόμοια κατάσταση και συμπάσχουν. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πάντα πρόθυμοι να ακούσουν τις ιστορίες σας, τις ανησυχίες σας και τους φόβους σας. Βρείτε εκείνους που θα επικροτούν τις όποιες προόδους κάνετε κατά την διάρκεια της θεραπείας σας, ανεξαρτήτως αν είναι μεγάλες ή λιγότερο σπουδαίες. Βρείτε εκείνους που θα σας δείχουν πόσο πολύ νοιάζονται για σας και που θα σας δίνουν ιδέες και προτάσεις για να συνεχίσετε τη ζωή σας όσο πιο ήρεμα γίνεται. Βρείτε εκείνους που μπορεί να γίνουν οι πιο σπουδαίοι φίλοι σας. Καθένας τους περιμένει να σας αγκαλιάσει και να σας υποδεχτεί.

Πηγή: Huffingtonpost.com

Νένα Μεϊμάρη 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δεν μπορείς να ελέγξεις την καταιγίδα, αλλά μπορείς να μάθεις να στέκεσαι μέσα της

  Ενώ όλα αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, η τεχνολογία, το κλίμα, η εργασία, οι ανθρώπινες σχέσεις, υπάρχει μια εσωτερική επιθυμία που διαρκώς δυναμώνει – να νιώσουμε σταθερότητα. Όταν ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να παραπαίει, η ανάγκη για εσωτερική γείωση είναι ανάγκη επιβίωσης. Η γείωση, όπως την προσεγγίζει ο Dr. Jordan Grumet στο Psychology Today, δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι μια υπαρξιακή αγκύρωση που μας συνδέει με το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στο άγχος και την αστάθεια της καθημερινότητας. Αυτό δεν σημαίνει να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά να αντλούμε δύναμη από αυτό για να αντιμετωπίσουμε το παρόν με μεγαλύτερη ισορροπία και καθαρότητα. Η δύναμη της προσωπικής αφήγησης Ο Grumet κάνει μια σημαντική διάκριση: άλλο είναι το νόημα (το πώς ερμηνεύουμε τη ζωή μας) και άλλο ο σκοπός (οι πράξεις που αναλαμβάνουμε). Η γείωση, λέει, λειτουργεί ως η γέφυρα που ενώνει αυτά τα δύο. Δεν είναι απλώς μια εσωτερική αίσθηση· είναι μια ...

Κλείνει ένα κεφάλαιο της ζωής μου!!!

 «Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε για μένα», είπε μία φίλη αναφερόμενη στο θάνατο του συζύγου της. Εγώ την θαύμασα. "Μπράβο της", είπα. Πώς τα κατάφερε τόσο σύντομα;  Το να κλείσεις το συγκεκριμένο κεφάλαιο είναι μία πικρή και ταυτόχρονα γλυκιά εμπειρία. Γλυκά και πικρά συναισθήματα, αναμνήσεις και εικόνες. Κάπως έτσι όμως δεν εκφράζεται η ίδια η ζωή;  Η Candy Arrington στο blog της “Forward Motion - moving beyond what holds you back” αναφέρει ότι καθώς κλείνουμε ένα κεφάλαιο της ζωής μας μαθαίνουμε να βλέπουμε διαφορετικά και με καινούριο μάτι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Κλείνεις κάτι λέγοντας αντίο. Κρατάς όμως τις αναμνήσεις στην καρδιά σου. Δεν μπορεί να σου τις αφαιρέσει κανείς και τίποτα.  Είμαστε ευγνώμονες για όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε, τις γεύσεις που δοκιμάσαμε, τις εμπειρίες που απολαύσαμε, τις εικόνες που θαυμάσαμε, τα όμορφα μαθήματα που πήραμε. Αφήνουμε το κεφάλαιο που θέλουμε να κλείσουμε σιγά σιγά, βήμα βήμα και όχι απότομα. Το τελευτα...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...