Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ορχιδέες του Ολύμπου και άλλα αγριολούλουδα! Η "Λογοτεχνική παρέα Κατερίνης -Σελιδοδείκτες" κοντά και ανάμεσα στους θησαυρούς της γης μας

 


Στους πρόποδες του Ολύμπου πραγματοποίησαν τη συνάντηση του Μαίου οι ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ, η «Λογοτεχνική Παρέα Κατερίνης». Στην συνάντηση του Μαϊου, αναγνώστηκαν ποιήματα για τα αγριολούλουδα και τις άγριες ορχιδέες του Ολύμπου.

"Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα" (Δ. Σολωμός, Ελεύθεροι πολιορκημένοι, Ο Πειρασμός, Γ Σχεδίασμα). Το συναίσθημα βρίσκει ελεύθερο πεδίο στο ανοιξιάτικο βουνό και όλη αυτή η ομορφιά της φύσης δίνει τις απαντήσεις γιατί οι αρχαίοι μας πρόγονοι διάλεξαν αυτή τη γη, αυτό το μυθικό βουνό, τον Όλυμπο και την Πιερία για κατοικία τους.
Η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλά (“την μεν ζωγραφίαν ποίησην σιωπώσαν, τη δε ποίηση ζωγραφίαν λαλούσαν”), μας λέει σ’ ένα απ’ τα επιγράμματά του ο Σιμωνίδης ο Κείος. Και με αυτό στον νου μου, αναρωτιέμαι αν τα ποιήματα και οι ζωγραφιές, μπορούν να αποδώσουν αυτό που βλέπουμε.
Το σίγουρο είναι ότι είτε με την ποίηση είτε με τη ζωγραφική, τα λουλούδια δε θα πεθάνουν ποτέ… Θα ζουν στους καμβάδες των,
Gustav Klimt, Ηλίανθος, 1906
Henri Matisse, Λουλούδια, 1907
Georgia O’Keeffee, Παπαρούνες, 1928
Joan Miro, O κήπος, 1925
Van Gogh,Ηλιοτρόπια, 1888
Claude Monet, H λίμνη με τα νούφαρα, 1899
Pierre-Auguste Renoir, Μπουκέτο με τριαντάφυλλα, 1890
Pablo Picasso, Μπουκέτο της Ειρήνης, 1958
Pierre-Auguste Renoir “Spring Bouquet” (1866)
...αλλά και των Ελλήνων με τις υπέροχες ανθογραφίες είτε ρεαλιστικές, είτε αφαιρετικές,
και θα αναφερθώ στον Γύζη τον Ιακωβίδη.
Λουλούδια του Τσαρούχη, του Μόραλη, του Γκίκα, του Τέτση, του Φασιανού, του Γιώργου Σταθόπουλου, του Γεώργιου Ιακωβίδη και πολλών σύγχρονων.

Οι ορχιδέες πάντα μας γοήτευαν.
Είναι φυτά ιδιαίτερα, εξωτικά, κομψά και «πανέξυπνα». Δύο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τις ορχιδέες από τα άλλα φυτά και συνιστούν ένα θαύμα της φύσης στην πορεία της εξέλιξης των ειδών.
Το ένα είναι η συμβίωσή τους με μύκητες.
Και το δεύτερο είναι οι τεχνικές εξαπάτησης των εντόμων προκειμένου να επικονιαστούν με την μικρότερη δυνατή κατανάλωση πόρων.

Είχαμε την ευκαιρία με τον Λευτέρη Κηπόπουλο να γνωρίσουμε αυτά τα πανέμορφα λουλούδια, να θαυμάσουμε την ομορφιά τους στο πεδίο, στο τοπίο και να ζήσουμε τις όμορφες στιγμές στη γη μας, στη φύση... Είναι γνωστό πως άλλες χώρες και άλλες περιοχές της Ελλάδας, έχουν οργανώσει Φεστιβάλ και αναδεικνύουν τα μοναδικά αυτά αγριολούλουδα που έρχονται από κάθε γωνιά της γης φυσιολάτρες και τα φωτογραφίζουν, συγκεντρώνουν πληροφορίες και άλλα στοιχεία. Εμείς σαν ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ χωρίς κόπο, αλλά με αυτόν τον απλό τρόπο, αναδεικνύουμε την ομορφιά του τόπου μας στηρίζοντας παράλληλα το σπουδαίο έργο του Λευτέρη Κηπόπουλου".

Ζωγραφίζω λουλούδια για να μην πεθάνουν.
Φρίντα Κάλο Μεξικάνα ζωγράφος (1907-1954)



Ελληνική χλωρίδα-χλωρίδα του Ολύμπου!

Παρά τη μικρή της έκταση η Ελλάδα φιλοξενεί περίπου 6700 είδη φυτών, ο δε Όλυμπος σχεδόν το 1/4 της ελληνικής χλωρίδας σχεδόν 1670 είδη φυτών που μαζί με τα υποείδη πλησιάζουν στα 2300 φυτά.

Ορχιδέες-τι εννοούμε;
Η οικογένεια Orchidaceae (ορχεοειδή) είναι η δεύτερη πολυπληθέστερη οικογένεια φυτών με 20.000 φυτά μετά τα Asteraceae( μαργαρίτες). Στον Όλυμπο μέχρι τώρα έχουν καταγραφεί περίπου 60 είδη ορχιδέας. Τα ορχεοειδή είναι δημοφιλή φυτά παγκοσμίως.

Η ομάδα μας συνάντησε στο πεδίο κάποιες ορχιδέες, θα έχουμε την ευκαιρία να τα μυρίσουμε, να τα φωτογραφίσουμε, να απολαύσουμε την αισθητική τους ομορφιά και την τεράστια σημασία τους στην πλούσια βιοποικιλότητα της περιοχής μας. Για ευνόητους λόγους που αφορούν την προστασία σπάνιων και προστατευόμενων φυτών δεν αναφερόμαστε στις περιοχές επίσκεψης αλλά κατά την επίσκεψη μας την Κυριακή 4 Μαΐου στο πεδίο είδαμε κάποιες από τις πιο δημοφιλής και ανθισμένες αυτή την εποχή:
Anacamptis laxiflora , ψιλόλιγνο φυτό 30-60 εκ. με πλούσια ταξιανθία και βιολετί άνθη.
Anacamptis coriophora subsp. fragrans, με έντονο άρωμα.
Serapias vomeraceae, το όνομα του γένους Σεράπια, αναφέρεται στον Αιγυπτιακό θεό της γονιμότητας, τον Σέραπι.
Ophrys, το γένος αυτό έχει ονομασία την αρχαιοελληνική λέξη Οφρύς( φρύδι), έχει εξάπλωση σε όλη την Ευρώπη. Το γένος αυτό έχει αμέτρητα είδη, που η ταξινόμησή τους προκαλεί πονοκέφαλο, αφού τα περισσότερα είδη υβριδίζονται μεταξύ τους. Θα δούμε: Ophrys sphaegodes subsp. mammosa, Ophrys spruneri, Ophrys helenae etc.
Τα γένη Anacamptis, Serapias, Ophrys ανήκουν στην οικογένεια Orchidaceae.

Αυτήν την περίοδο ανθοφορούν κι άλλες ορχιδέες αλλά σε διαφορετικούς βιοτόπους και υψόμετρα που δεν μπορούμε αυθημερόν να επισκεφτούμε.
Θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε κι άλλα ενδιαφέροντα είδη φυτών, όπως :
Σιληνές (Silene graeca),
Ίριδες (Iris pseudacorus, Iris reichenbachii), Ασφόδελους (Asphodelus ramosus).

Λευτέρης Κηπόπουλος
Ερευνητής χλωρίδας του Ολύμπου.



















  

·       Τρία πράγματα μάς έμειναν από τον Παράδεισο: Τα άστρα, τα λουλούδια και τα μάτια των παιδιών.

Δάντης

Ιταλός ποιητής  (1265-1321)


·       Το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία και ένα μικρό λουλούδι.

 Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Δανός συγγραφέας παραμυθιών  


·       Φυτέψτε τους δικούς σας κήπους και στολίστε μόνοι σας την ψυχή σας αντί να περιμένετε κάποιον άλλο να σας φέρει λουλούδια.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Αργεντινός συγγραφέας  

·       Καθώς απλώνει το χέρι του για να φτάσει τ’ αστέρια, πολύ συχνά ο άνθρωπος ξεχνάει τα λουλούδια που βρίσκονται στα πόδια του.

Jeremy Bentham
Άγγλος φιλόσοφος  (1748-1832)









Πηγή: Ιστοσελίδα Olympos Voice
Νένα Μεϊμάρη 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δεν μπορείς να ελέγξεις την καταιγίδα, αλλά μπορείς να μάθεις να στέκεσαι μέσα της

  Ενώ όλα αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, η τεχνολογία, το κλίμα, η εργασία, οι ανθρώπινες σχέσεις, υπάρχει μια εσωτερική επιθυμία που διαρκώς δυναμώνει – να νιώσουμε σταθερότητα. Όταν ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να παραπαίει, η ανάγκη για εσωτερική γείωση είναι ανάγκη επιβίωσης. Η γείωση, όπως την προσεγγίζει ο Dr. Jordan Grumet στο Psychology Today, δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι μια υπαρξιακή αγκύρωση που μας συνδέει με το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στο άγχος και την αστάθεια της καθημερινότητας. Αυτό δεν σημαίνει να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά να αντλούμε δύναμη από αυτό για να αντιμετωπίσουμε το παρόν με μεγαλύτερη ισορροπία και καθαρότητα. Η δύναμη της προσωπικής αφήγησης Ο Grumet κάνει μια σημαντική διάκριση: άλλο είναι το νόημα (το πώς ερμηνεύουμε τη ζωή μας) και άλλο ο σκοπός (οι πράξεις που αναλαμβάνουμε). Η γείωση, λέει, λειτουργεί ως η γέφυρα που ενώνει αυτά τα δύο. Δεν είναι απλώς μια εσωτερική αίσθηση· είναι μια ...

Χηρεία: Όταν η οικογένεια και οι φίλοι ξεχνούν!

  Η χηρεία είναι μία κατάσταση που ορίζεται ως εξής:  “ χήρος/χήρα ονομάζεται αυτός που έχει χάσει τον/την σύζυγό του και δεν έχει ξαναπαντρευτεί”.  Ωστόσο, για όλους αυτούς που χηρεύουν, η χηρεία ορίζεται ως “μια ‘λέσχη’ στην οποία δεν θα ήθελε να γίνει μέλος κανένας απολύτως! Μία κατάσταση ύπαρξης, όπου έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή, η οποία δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως πριν καθώς το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο και τρομαχτικό. Κάποια από τα πιο συχνά παράπονα που λαμβάνουμε από εκείνους που ανήκουν σε αυτήν την “λέσχη” είναι τα εξής: -Από τότε που πέθανε ο σύζυγός μου, όλοι οι φίλοι μας, τον ξέχασαν και εξαφανίστηκαν. -Δεν έχω αλλάξει, όμως όλοι γύρω μου, μου φέρονται διαφορετικά. Και δεν αναφέρομαι σε εκείνους που έφυγαν από τη ζωή μου χωρίς καμία κουβέντα. -Αισθάνομαι πως δεν επιτρέπεται να μιλάω για την γυναίκα μου πια, σίγουρα κανένας άλλος δεν θέλει να μιλάει για εκείνη. Αλλά είναι ακόμα στην καρδιά μου και κανείς δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει. Παρόλο που οι άνθρωπ...

Κλείνει ένα κεφάλαιο της ζωής μου!!!

 «Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε για μένα», είπε μία φίλη αναφερόμενη στο θάνατο του συζύγου της. Εγώ την θαύμασα. "Μπράβο της", είπα. Πώς τα κατάφερε τόσο σύντομα;  Το να κλείσεις το συγκεκριμένο κεφάλαιο είναι μία πικρή και ταυτόχρονα γλυκιά εμπειρία. Γλυκά και πικρά συναισθήματα, αναμνήσεις και εικόνες. Κάπως έτσι όμως δεν εκφράζεται η ίδια η ζωή;  Η Candy Arrington στο blog της “Forward Motion - moving beyond what holds you back” αναφέρει ότι καθώς κλείνουμε ένα κεφάλαιο της ζωής μας μαθαίνουμε να βλέπουμε διαφορετικά και με καινούριο μάτι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Κλείνεις κάτι λέγοντας αντίο. Κρατάς όμως τις αναμνήσεις στην καρδιά σου. Δεν μπορεί να σου τις αφαιρέσει κανείς και τίποτα.  Είμαστε ευγνώμονες για όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε, τις γεύσεις που δοκιμάσαμε, τις εμπειρίες που απολαύσαμε, τις εικόνες που θαυμάσαμε, τα όμορφα μαθήματα που πήραμε. Αφήνουμε το κεφάλαιο που θέλουμε να κλείσουμε σιγά σιγά, βήμα βήμα και όχι απότομα. Το τελευτα...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...