Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μιλάμε με τον Λευτέρη Χριστοφή για τη μουσική Jazz (Jazzet Café / Jazzet Music Hall)

 Ο μήνας Απρίλιος είναι αφιερωμένος στη μουσική Jazz με την τελευταία ημέρα του μήνα να γιορτάζεται ως Διεθνής Ημέρα της Jazz (International Jazz Day). Με την ευκαιρία αυτή έχω τη χαρά και την τιμή να μιλήσω για την αγαπημένη αυτή μουσική με τον καταξιωμένο συνθέτη και κιθαρίστα Λευτέρη Χριστοφή. Ευχαριστώ τον ίδιο για τον χρόνο που μου αφιέρωσε καθώς και την ομάδα του στην Αθήνα για την άμεση ανταπόκριση στην αναζήτησή μου σχετικά με την πολύτιμη δουλειά τους στον χώρο της Jazz.

• Ας αρχίσουμε από το Music Center Athens (MCA). Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσης; Υπήρχε πραγματική ανάγκη για ένα τέτοιο κέντρο;
Το MCA υπήρξε η συνέχεια ενός προγράμματος που ξεκίνησε το 1999, έπειτα από δική μου πρόταση και σε συνεργασία με τον Δήμο Χαϊδαρίου, τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και αργότερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την επωνυμία «Αίθουσα Μουσικής – Κέντρο Μουσικών Συνόλων & Αυτοσχεδιασμού». Σκοπός του ήταν η εισαγωγή των παιδιών της γειτονιάς στη μουσική παιδεία – γλώσσα και γραφή, η συμμετοχή σε μουσικά σύνολα, η επικοινωνία και η παρουσίαση συνθέσεων των ίδιων των μελών.
Το πρόγραμμα προσέλκυσε πάνω από 2.500 νέους, που ήρθαν σε επαφή μεταξύ τους, αντάλλαξαν απόψεις και απέκτησαν εμπειρίες μέσα σε έναν σύγχρονα εξοπλισμένο χώρο. Ήταν ένα μικρό ανοιχτό πανεπιστήμιο, του οποίου οι δράσεις κατατάχθηκαν στα 50 πληρέστερα πολιτιστικά προγράμματα της Ευρώπης, σύμφωνα με ενημέρωση από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Η ανάγκη δημιουργίας ενός τέτοιου Κέντρου επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα, 25 χρόνια μετά, από τον μεγάλο αριθμό πρώην σπουδαστών που πλέον είναι ενεργοί και επιτυχημένοι καλλιτέχνες στο ευρύτερο μουσικό πεδίο.
• Πώς διαμορφώθηκε το όραμα μέχρι σήμερα;
Η μουσική και η κιθάρα ήταν για μένα τρόπος ζωής. Δεν χάραξα ποτέ σαφείς στόχους, ούτε υπήρχαν ιδιοτελείς σκοποί ή προσδοκίες επαγγελματικής αποκατάστασης. Απλώς ήταν η συντροφιά μου, ο εσωτερικός μου κόσμος. Το όραμα παραμένει ίδιο – θολό αλλά ελκυστικό, από τότε που ήμουν παιδί.
Αναπόφευκτα, αυτό σε οδηγεί να μοιράζεσαι και να εξωτερικεύεις όσα νιώθεις. Κάπως έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνεις, γεννιέται ένας τρόπος διδασκαλίας που άλλους αγγίζει και άλλους όχι. Σιγά σιγά μεταφέρεται σε ανώτερα επίπεδα, σε ωδεία, πανεπιστήμια, και η ανάγκη κοινωνικής συμμετοχής και επικοινωνίας με το κοινό σε ωθεί να αναζητάς τρόπους και χώρους παρουσίασης της μουσικής δημιουργίας.
• Το ενδιαφέρον σας εστιάζει στη μουσική jazz. Έχει αγαπηθεί από το κοινό της Αθήνας;
Η τζαζ δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός για μένα. Ήταν όμως αναπόφευκτο το ταξίδι μου να περάσει από τα μονοπάτια της, καθώς έζησα το αυθεντικό της περιβάλλον.
Η τζαζ κινεί το ενδιαφέρον ενός μέρους του ελληνικού κοινού. Οι προσπάθειες μουσικών, δασκάλων, επιχειρηματιών και άλλων ανθρώπων του χώρου έχουν φέρει θετικά αποτελέσματα. Όμως, όπως όλα τα θετικά, έχουν και την αντίθετή τους πλευρά. Υπάρχουν και εκείνοι που χρησιμοποιούν την τζαζ ως μέσο προσωπικής προβολής, χειριζόμενοι την κατάσταση με τρόπους που αποπροσανατολίζουν το κοινό και δημιουργούν διαχωρισμούς. Έτσι, χάνεται η ουσία της συνεργασίας και της πραγματικής δημιουργίας.
• Το ελληνικό ταπεραμέντο και η τζαζ. Πώς θα περιγράφατε αυτή τη σχέση;
Το ελληνικό ταπεραμέντο έχει πολλές διαστάσεις. Είμαστε λαός βαθιά μουσικός, που αγωνίζεται καθημερινά για να σταθεί στα πόδια του. Αν κοιτάξει κανείς τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, θα εντοπίσει ίχνη της τζαζ.
Μετά τον πόλεμο, πολλοί Έλληνες μουσικοί που μετανάστευσαν ήρθαν σε επαφή με την παγκόσμια μουσική κοινότητα. Οι επιρροές ήταν αναπόφευκτες.
Η Ελλάδα βρίσκεται κοντά αλλά και μακριά από τις παγκόσμιες μουσικές εξελίξεις. Δύσκολα αποχωρίζεται τις μουσικές της ρίζες – αυτές που την κράτησαν ζωντανή. Ωστόσο, ως ευφυής λαός, αφήνει πάντα χώρο για νέα ακούσματα.
• Ο στόχος σας είναι να προάγετε την τζαζ. Με ποιoν τρόπο το κάνετε πέρα από τον φυσικό χώρο του club;
Το Jazzét Music Hall αποτέλεσε μια νέα αρχή για την ελληνική τζαζ σκηνή σε μια εποχή που οι διαθέσιμοι χώροι ήταν ελάχιστοι. Ξεκινήσαμε με ειλικρινή πρόθεση να ενημερώσουμε το φιλόμουσο κοινό, προάγοντας την ελληνική δημιουργία ρεαλιστικά και χωρίς υπερβολές.
Πιστεύω ότι δημιουργήσαμε έναν υγιή ανταγωνισμό, που ενθάρρυνε και άλλους χώρους να παρουσιάζουν καλλιτέχνες και σχήματα της εγχώριας τζαζ σκηνής.
• Στα 20 χρόνια λειτουργίας του, το κέντρο αριθμεί 4.000 μέλη. Πώς μπορεί να γίνει κάποιος μέλος;
Πλέον είναι πολύ απλό. Μπορεί να μας στείλει ένα email και να ενημερώνεται για τα εκπαιδευτικά προγράμματα, συναυλίες και καλλιτεχνικές δράσεις του Music Center Athens και του Jazzét Music Hall. Μπορεί να συμμετέχει ως ακροατής, ως ενεργό μέλος, εθελοντής συνεργάτης ή ακόμη και ως χορηγός (donor) σε δράσεις, όπως το Jazzet Hellenic International Jazz Festival, που θα πραγματοποιηθεί για δεύτερη συνεχή χρονιά στις 18-20 Ιουλίου 2025 στο Θέατρο Πέτρας, στον Δήμο Πετρούπολης.
• Μιλήστε μας για το jazz festival.
Το Hellenic International Jazz Festival ήρθε για να καλύψει ένα κενό, συνδέοντας την ελληνική σκηνή με την παγκόσμια τζαζ κοινότητα.
Παρουσιάζουμε Έλληνες μουσικούς που ζουν στο εξωτερικό και συνεργάζονται με διεθνή σχήματα, αλλά και Έλληνες που μένουν εδώ και συνεργάζονται με καλλιτέχνες του εξωτερικού. Προσκαλούμε γνωστούς διεθνείς μουσικούς, όπως ο Paul Wertico και ο Arild Andersen, με τους οποίους παρουσιάσαμε μαζί το νέο μας πρότζεκτ Galassio στις 14 Σεπτεμβρίου 2024.
Είναι επίσης σημαντικό για εμάς να δίνουμε βήμα σε μουσικούς από την ελληνική περιφέρεια, ώστε να δημιουργείται ένα πραγματικό σημείο συνάντησης όλων των δημιουργών. Με το Hellenic International Jazz Festival, η τζαζ της Ελλάδας συναντά τον κόσμο.
• Με τόσα είδη μουσικής που υπάρχουν στην Ελλάδα σήμερα, γιατί να διαλέξει κάποιος την τζαζ;
Η τζαζ είναι ίσως το μοναδικό μουσικό είδος που επιτρέπει στον μουσικό να εκφράσει σύνθεση και μελωδία μέσα από ένα πρίσμα ελευθερίας, αυτοσχεδιασμού, αρμονίας και ρυθμού.
Αντλεί στοιχεία από όλο τον κόσμο, τα αφομοιώνει και τα μεταπλάθει σε νέα μουσικά ιδιώματα.
Οι φράσεις και οι ιδέες εναλλάσσονται μεταξύ των μουσικών, δημιουργώντας διαρκώς το αναπάντεχο. Η ενέργεια αυτής της αλληλεπίδρασης είναι που γοητεύει το κοινό – και κάνει τη σχέση μουσικών και ακροατών ουσιαστικά διαδραστική.
• Προγραμματίζετε κάποια περιοδεία στην υπόλοιπη χώρα;
Μαζί με δύο εξαιρετικούς καλλιτέχνες, τον Λάκη Τζίμκα στο μπάσο και τον Κώστα Αναστασιάδη στα ντραμς, θα εμφανιστούμε στις 11 Απριλίου στη Μικρή Σκηνή στη Θεσσαλονίκη και στις 12 Απριλίου στο Crossroads, στην Κοζάνη.
• Θεωρώ ότι η τζαζ είναι εθιστική. Συμφωνείτε;
Συμφωνώ απόλυτα. Η επαφή με την τζαζ είναι εθιστική για εκείνους που θα την κατανοήσουν και θα την αισθανθούν. Όταν αρχίσεις να ακολουθείς τα ίχνη της και τα μονοπάτια που ανοίγει, σου γεννά την ανάγκη να συνεχίσεις να την ανακαλύπτεις, να την εξερευνάς και να βυθίζεσαι στη μαγεία της.

Νένα Μεϊμάρη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Στηρίζουμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας για το καλό όλων μας!!!

Πώς Επωφελούνται τα Παιδιά Όταν Επισκέπτονται την Τοπική Δημοτική Βιβλιοθήκη ; Η τοπική δημοτική βιβλιοθήκη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς που συμβάλλει στην ανάπτυξη της μάθησης και της προσωπικότητας των παιδιών. Ειδικά στις μέρες μας, όπου η τεχνολογία και οι ψηφιακές πλατφόρμες κυριαρχούν, οι βιβλιοθήκες προσφέρουν έναν αδιαμφισβήτητο χώρο για δημιουργική μάθηση, ψυχαγωγία και ανάπτυξη της φαντασίας. Η επίσκεψη στην τοπική βιβλιοθήκη έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, τόσο για την ακαδημαϊκή τους πρόοδο όσο και για την προσωπική τους εξέλιξη. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη με βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από λογοτεχνία και ιστορία μέχρι επιστήμες και τέχνες. Όταν τα παιδιά επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη, έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν νέες ιδέες και να ενισχύσουν τις αναγνωστικές τους δεξιότητες. Διαβάζοντας διαφορετικά είδη βιβλίων, αναπτύσσουν το λεξιλόγιό τους, βελτιώνουν την κατανόηση κειμένων και ενισχύουν τη σκέψη τους. Αυτό βοηθά στην καλύτερη προετ...

Αναμνήσεις

Νένα Μεϊμάρη Ετοιμάζομαι να βγω για δουλειές. Βάζω τη μαύρη μπλούζα μου και ξαφνικά βρίσκομαι στο Newbury street στη Βοστόνη. Δοκιμάζω μία μαύρη μπλούζα από το μαγαζί που πουλάει ποιοτικά second hand ενδύματα. Υπάρχουν πολλά με τις ετικέτες τους ακόμα επάνω, γιατί οι κυρίες που τα αγόρασαν δεν πρόλαβαν να τα φορέσουν. Τα βαρέθηκαν και τα δωρίζουν στο συγκεκριμένο μαγαζί, το οποίο δίνει μέρος των εσόδων σε διάφορες ανάγκες της πόλης. "Πάρ' την", μου λέει ο άντρας μου, "σου ταιριάζει". Και έτσι αγόρασα την μπλούζα. Η ανάμνηση είναι τόσο έντονη που με τραντάζει για λίγο. Δεν είμαι για τέτοια, λέω στον εαυτό μου και σφίγγω την καρδιά μου για να σταματήσω το επεισοδιο. Γιατί πρόκειται για επεισόδιο. Φοράω γρήγορα την μπλούζα και βγαίνω από το δωμάτιο. Δεν θα υποκύψω σ’ αυτήν την τρέλα, λέω στον εαυτό μου και βγαίνω βιαστικά έξω για τις δουλειές μου. Είμαι όμως εντυπωσιασμένη γιατί μου συνέβη κάτι το οποίο νόμιζα ότι τελείωσε στη φάση που βρίσκομαι τώρα.  «Μερικές φορ...

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας [ποίημα σε μετάφραση της Ν.Μ.]

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας της Mary Elizabeth Frye Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν βρίσκομαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσάνε Είμαι οι ανταύγειες από τα διαμάντια Που γυαλίζουν πάνω στο χιόνι. Είμαι οι ηλιαχτίδες πάνω στο ώριμο σιτάρι Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς στο σιωπηλό πρωινό Είμαι η βιαστική και ακλόνητη ορμή Από τα σιωπηλά πουλιά που πετούν ομαδικά. Είμαι τα απαλά αστέρια που λάμπουν την νύχτα. Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Νένα Μεϊμάρη  Το ποίημα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά και αποφάσισα να το συμμεριστώ μαζί σας. Είναι σαν να το έγραψε η ποιήτρια για 'μένα. Άρχισα να το αποστηθίζω, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω γενικά. Αλλά αυτές τις γραμμές δεν θέλω να τις χάσω. Θέλω να τις φωνάξω την άλλη φορά που θα βρίσκομαι μπροστά στον τάφο του αγαπημένου μου και να του τις πω από έξω. Όταν τα λόγια κάνουν επίθεση στην ψυχή σου, τότε εσύ...