Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κάνε το άλμα και φρόντισε να είναι πιο γρήγορο από τη φθορά

Προς τα που, λοιπόν, μας οδηγεί ο Χρόνος;

Στην αναπόφευκτη φθορά που αυτός προκαλεί; Ή μήπως στην εξιλέωση;

Δεν μπορούμε να τον σταματήσουμε, αλλά όμως αν “συγχρονιζόμασταν” μαζί του δε θα βιώναμε τη φθορά, αλλά την εξέλιξη.

Ο μηχανισμός της φθοράς ενεργοποιείται μέσω της προσκόλλησης σε δεδομένα και καταστάσεις που ανήκουν στο παρελθόν.

Αρνούμενοι να προχωρήσουμε παρακάτω, εγκλωβιζόμαστε σε προηγούμενες εκδοχές γεγονότων που πλέον έχουν εξελιχθεί και έχουν αλλάξει μορφή και σημασία. Έτσι, μπαίνουμε σε λειτουργία συντήρησης, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς τίποτα το παλιό δεν μπορεί να συντηρηθεί για μεγάλο διάστημα.

Έρχεται έτσι η φθορά μαζί με την λύπη που μας προκαλεί για τους χαμένους παραδείσους κάποιας προηγούμενης εποχής, τους ανθρώπους κάποιας άλλης περιόδου και τον εαυτό μας σε μία πιο ευχάριστη εκδοχή.

Στην πραγματικότητα όμως τίποτα δεν είναι σταθερό παρά μόνο οι ίδιες οι προσκολλήσεις σε ιδέες, συναισθήματα και σε παρελθοντικές εικόνες του εαυτού μας, οι οποίες βρίσκονται για χρόνια στην κατάψυξη της ψυχής μας και έχουν πλέον χάσει κάθε θρεπτική αξία.

Είναι ενάντια στη Φύση η αντίσταση στην αλλαγή και για αυτό όποιος δεν υπακούει αυτόν τον απαράβατο νόμο, είναι φυσικό επόμενο να υποστεί την φθορά.

Εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι, κάτοικοι οι περισσότεροι των μεγαλουπόλεων έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε καταψύκτες όχι μόνο για την φυσική τροφή μας, αλλά και για την πνευματική.

Με αυτό τον τρόπο, αντί να εξελισσόμαστε προσπαθούμε να συντηρηθούμε αντιστεκόμενοι στην φυσική αλλαγή.

Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια!

Η Φύση είναι αθάνατη και η Φύση μας προστάζει να ακολουθήσουμε τους ρυθμούς της και να εμπιστευτούμε τη Σοφία της κατά τα στάδια της εξέλιξής μας έτσι ώστε να ολοκληρώσουμε αυτόν τον υπαρξιακό κύκλο ομαλά.

Υπάρχει μία νεότητα που κανείς δεν μπορεί να μας τη στερήσει, κι αυτή είναι η ίδια η στιγμή που ζούμε που αλλάζει πρόσωπα και χρώματα με τρόπους που θα παραμείνουν για μας ένα ιερό μυστήριο.

Κι όπως ένας καρπός πάνω στο δέντρο, όταν παρατηρηθεί μεμονωμένα προκαλεί θλίψη γιατί φαίνεται να πεθαίνει, έτσι κι ένας άνθρωπος που βλέπει τον εαυτό του αποκομμένο από τη Φύση θλίβεται για τη θνητή μοίρα του.

Αν δούμε όμως την μεγάλη εικόνα, ο ίδιος νεκρός καρπός γίνεται τροφή για το ίδιο δέντρο έτσι ώστε αυτό να μένει για πάντα ζωντανό. Πρόκειται για ένα τέλειο σύστημα αθανασίας που ποτέ δε θα καταφέρουμε από την τωρινή μας θέση να αποκωδικοποιήσουμε.

Ας κάνουμε λοιπόν ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά κι ας πηδήξουμε στη βάρκα της εξέλιξης με προορισμό νέα λιμάνια που ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει.


Πηγή: ιστοσελίδα Εναλλακτική Δράση 

Νένα Μεϊμάρη 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Απώλεια

  Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μία από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που βιώσαμε ή θα βιώσουμε. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί θα είναι πάντα μέσα μας, θα τους κουβαλάμε παντού μαζί μας όπου και να είμαστε, όποια και να είναι η φάση της ζωής μας. Όταν τους θυμόμαστε και τους έχουμε στο μυαλό και την καρδιά μας είναι πάντα εκεί. Τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι αδύνατο να χαθούν αφού ζουν παντοτινά στη μνήμη μας. Πηγή: Follow Greece Live News - facebook  Νένα  Μεϊμάρη

Εσύ, έχεις αγαπήσει ποτέ;

  Παρακαλούνται όσοι δεν αγάπησαν ποτέ και κανέναν να υποκριθούν έστω ένα αίσθημα παρεμφερές. Μπορεί μια μέρα να παράξουν και ένα αυθεντικό που θα τους σώσει από την ξηρασία που τους απειλεί. Από την έκδοση Η βία του βίου - Τζανάτος Τσιμάρας.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ

Άκου! Η παράσταση αρχίζει! «Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» Λέων Τολστόι Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023, στις 22:00 Πρεμιέρα τη Νέα Χρονιά! Πρεμιέρα στο ραδιόφωνο και στην εκπομπή "Το Θέατρο της Κυριακής στο Τρίτο" με την παράσταση "Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" του Λέοντος Τολστόι. Η φιλοσοφική νουβέλα του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα που ανέβηκε σε Πανελλήνια Πρώτη το 2018, κάνοντας γνωστό το έργο στο ευρύ κοινό, μεταφέρεται στο ραδιόφωνο από την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, η οποία υπογράφει επίσης τη θεατρική διασκευή και τη σκηνοθεσία. "Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" βασίζεται σε αληθινό γεγονός, στην αρρώστια και στον θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως τα διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά έργα, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι. Ο κλασικός συγγραφέας, μέσω του έργου του επιχειρεί ένα προσκύνημα στον Θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημ...