Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γράφει η Εύη Καρκίτη

 

ΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΕ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΝΟΙΑΞΕΙ ΑΝ ΦΤΑΙΣ (ΠΟΥ ΦΤΑΙΣ), ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΚΑΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΕΙ. ΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΟΥ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΚΑΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΤΟΥ, ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΣΟΥ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ.


Καθώς μεγαλώνουμε,

είναι ολοένα και δυσκολότερο να κάνουμε φίλους, σύμφωνα με μια διαδεδομένη αντίληψη. Και είναι ολόσωστη. Καθώς ο χρόνος κυλά, κλεινόμαστε ολοένα και βαθύτερα στον κόσμο που κατασκευάσαμε για να αντέξουμε τις σαρωτικές απογοητεύσεις της ζωής. Μαθαίνουμε να είμαστε μόνοι (ίσως και να το προτιμάμε), να αποφεύγουμε να εισχωρήσουμε βαθύτερα σε άλλους, να κάνουμε μαζί τους κάτι περισσότερο από τα προφανή: να μοιραστούμε κάποιες εμπειρίες, να περάσουμε ωραία, να απολαύσουμε στιγμές. Και μόνον αυτά εξάλλου είναι πάρα πολλά.

Είναι όμως όλα αυτά η φιλία; Καθώς οι διαθεσιμότητες και οι αντοχές μας σταδιακά εξαντλούνται, η καχυποψία μας για το πώς θα μας φερθούν μεγαλώνει, ίσως και επειδή δεν περάσαμε και λίγα – το ιδανικό της φιλίας με το οποίο μεγαλώσαμε δίνει, ίσως, σταδιακά τη θέση του σε μια ευγενική και εκλεπτυσμένη κοινωνικότητα. Και πάλι αυτό μόνο του είναι πάρα πολύ.

Άραγε, είναι κάτι σαν ύβρις να ζητήσουμε –που σημαίνει ότι είμαστε διατεθειμένοι και να δώσουμε– κάτι περισσότερο από αυτό; Πιστεύουμε στ’ αλήθεια ότι το αξίζουμε και, φυσικά, ακούγοντας τη φωνή που ήδη διαμαρτύρεται μέσα μας, ότι υπάρχουν κάποιοι που πράγματι το αξίζουν; Και αυτοί οι κάποιοι είναι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω μας ή πρέπει να τους ανακαλύψουμε;

Έχουμε την αντοχή για όλα αυτά; Έχουμε μια τέτοια επιθυμία;

Είναι μια άσκοπη πράξη,

κάτι που στερείται πλήρως νοήματος να επιστρέψουμε στην πηγή και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι χάσαμε στον δρόμο στο πλέον περίπλοκο εγχείρημα της ζωής, που είναι η σύνδεσή μας με τον άλλον; Είναι ανόητο να προσπαθήσει κάποιος να δώσει εκ νέου έναν ορισμό της φιλίας; Τι σήμαινε κάποτε και, πλέον, τι ακριβώς σημαίνει σήμερα για εμάς;

Η μεταμορφωτική εμπειρία τού να εισχωρήσεις βαθιά σε έναν άλλον και να του επιτρέψεις να κάνει το ίδιο σ’ εσένα ανήκει αποκλειστικά και μόνο στη νεότητα; Εκτός από τη διαθεσιμότητα της σύνδεσής μας με κάποιον άλλο, χάνουμε τελικά και την ικανότητα να μεταμορφωνόμαστε; Μήπως τελικά το ένα επηρεάζει το άλλο και είναι ένα πεδίο πέρα από τη σφαίρα του ελέγχου μας;

Φυσικά και πολλοί έχουν απαντήσεις σε όλα αυτά. Όμως, στην πραγματικότητα τα ερωτήματα μοιάζει να μη σταματούν – ποτέ. Το ένα πέφτει πάνω σε άλλο, με καθέναν από εμάς να φέρνει σ’ αυτό την εμπειρία του, την αδυναμία του, τη ματαίωση και τις προσδοκίες του, αν υπάρχουν ακόμη τέτοιες.

Πάνε μερικά χρόνια

που έκανα μια τέτοια συζήτηση με μια φίλη που γνώρισα μεγάλη πλέον, κατασταλαγμένη υποτίθεται, με τις διαθεσιμότητες για τους άλλους ήδη εντυπωσιακά ψαλιδισμένες. Τα ίδια ίσχυαν και από την άλλη πλευρά. Η συζήτηση ήταν ωραία, αλλά και δύσκολη. Καταλήξαμε πως τελικά μας ήταν αρκετό αυτό που λέμε «αποδοχή» – και το είπαμε με τόση ευκολία, σαν να πρόκειται για το ευκολότερο και όχι για το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο. Φίλος είναι εκείνος που δεν θα θέλει να σε διορθώσει, που δεν θα τον νοιάξει αν φταις (που φταις), που δεν θα μπει καν στη διαδικασία να το ψάξει. Φίλος είναι εκείνος που θα πάρει το μέρος σου ακόμη κι αν κάτι βρίσκεται πέρα από τη σφαίρα της νόησής του και της κατανόησής του, δείχνοντάς σου ένα είδος ηθικής καλοσύνης. Ακόμη κι αν χρησιμοποιήσαμε με λάθος τρόπο έναν όρο της φιλοσοφίας, με τον δικό μας τρόπο συνεννοηθήκαμε.

Το τήρησε στο ακέραιο.

Ελπίζω να στάθηκα στο ίδιο ύψος, αν και αμφιβάλλω. Ήταν μια φιλία που μου στέρησε το φετινό καλοκαίρι. Τελευταία συναντιόμασταν σπάνια, καθώς μετακόμισε σε μια μακρινή χώρα. Υπήρχε όμως η παρηγορητική σκέψη ότι βρίσκεται κάπου στον κόσμο, ότι σύντομα θα συναντιόμασταν ξανά. Ότι υπήρχε χρόνος. Όμως, δεν υπήρχε. Το κείμενο αυτό δεν μπορεί παρά να είναι αφιερωμένο στη λατρευτή μνήμη της.

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο έντυπο Citymag της 07.09.2024.

ΠΗΓΗ: https://citymagthess.gr/life/urban-culture/article/moral-goodness/?fbclid=IwY2xjawFQuwlleHRuA2FlbQIxMQABHS70sdM0jg5CcelKl33y81BOFqYOv-TbZVhvXJCJNbjEdMEZ_5vu_sxeEA_aem_5RNN5aTt5aEt7YBcNpkDdQ

Nena Meimaris


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Απώλεια

  Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μία από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που βιώσαμε ή θα βιώσουμε. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί θα είναι πάντα μέσα μας, θα τους κουβαλάμε παντού μαζί μας όπου και να είμαστε, όποια και να είναι η φάση της ζωής μας. Όταν τους θυμόμαστε και τους έχουμε στο μυαλό και την καρδιά μας είναι πάντα εκεί. Τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι αδύνατο να χαθούν αφού ζουν παντοτινά στη μνήμη μας. Πηγή: Follow Greece Live News - facebook  Νένα  Μεϊμάρη

Εσύ, έχεις αγαπήσει ποτέ;

  Παρακαλούνται όσοι δεν αγάπησαν ποτέ και κανέναν να υποκριθούν έστω ένα αίσθημα παρεμφερές. Μπορεί μια μέρα να παράξουν και ένα αυθεντικό που θα τους σώσει από την ξηρασία που τους απειλεί. Από την έκδοση Η βία του βίου - Τζανάτος Τσιμάρας.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ

Άκου! Η παράσταση αρχίζει! «Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» Λέων Τολστόι Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023, στις 22:00 Πρεμιέρα τη Νέα Χρονιά! Πρεμιέρα στο ραδιόφωνο και στην εκπομπή "Το Θέατρο της Κυριακής στο Τρίτο" με την παράσταση "Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" του Λέοντος Τολστόι. Η φιλοσοφική νουβέλα του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα που ανέβηκε σε Πανελλήνια Πρώτη το 2018, κάνοντας γνωστό το έργο στο ευρύ κοινό, μεταφέρεται στο ραδιόφωνο από την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, η οποία υπογράφει επίσης τη θεατρική διασκευή και τη σκηνοθεσία. "Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" βασίζεται σε αληθινό γεγονός, στην αρρώστια και στον θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως τα διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά έργα, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι. Ο κλασικός συγγραφέας, μέσω του έργου του επιχειρεί ένα προσκύνημα στον Θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημ...