Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Από το Aleppo στην πόλη Gaziantep μέσω μουσικής!


Ο πόλεμος στη Συρία τους ανάγκασε να φύγουν με βίαιο τρόπο και να

εγκατασταθούν στη νότια και κεντρική Τουρκία, στην πόλη Gaziantep, την

έκτη μεγαλύτερη πόλη με Τούρκους, Κούρδους και Σύριους πολίτες. 

Εκεί βρέθηκαν γονείς, παππούδες, βρέφη, παιδιά, χήρες, νεαροί και νεαρές.

Εκεί χρειάστηκε να αρχίσουν τη ζωή τους από το μηδέν. Αυτό γίνεται όταν

αναγκαστείς να μεταναστεύσεις για διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα

ο πόλεμος.

«Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι οι περισσότεροι από εμάς θα μέναμε

μόνιμα εδώ και θα έπρεπε να αφομοιωθούμε. Και η μουσική είναι το

κατάλληλο μέσο».

Ο Arm, νεαρός Σύριος, άρχισε να γράφει μουσική βασισμένη σε παραδοσιακή

αραβική αλλά με σύγχρονους τόνους, δημιουργώντας κάτι φρέσκο και νέο, το

οποίο και ονόμασε electronic music. Η συγκεκριμένη μουσική του θύμιζε τη

νυχτερινή ζωή στη Συρία, πράγμα που προσπάθησε να το φέρει και στην

καινούρια του πατρίδα.

Η electronic μουσική αγαπήθηκε και ένωσε την κοινότητα με δεσμούς

γνώριμους, βοηθώντας τους να νιώσουν κάποια κανονικότητα και να

αρχίσουν να θεραπεύονται, να παύσουν να είναι εγκλωβισμένοι στο

παρελθόν, με κοινό στόχο να ζήσουν μία ειρηνική ζωή.

«Οι άνθρωποι γίνονται μελαγχολικοί όταν δεν μπορούν να συνεννοηθούν

μέσω της γλώσσας και δε θέλουν να μιλάνε για τη Συρία, αλλά η νυχτερινή

ζωή στην Gaziantep μας θυμίζει όλους τις παλιές καλές στιγμές. Με τον τρόπο

αυτό αντιστεκόμαστε στον πόλεμο και στην καταστροφή και απολαμβάνουμε την ομορφιά της

μουσικής και την αγνή και ξέφρενη διασκέδαση».

Υ.Γ. Ακόμα μία φορά η μουσική έρχεται να απαλύνει τον πόνο, να φέρει

ειρήνη, να ενώσει κόσμους, να γιατρέψει ψυχές, να απεγκλωβίσει το πνεύμα,

να δώσει κανονικότητα, να δωρίσει στιγμές χαράς!!!

Σας αφιερώνω ενδεικτικά ένα electronic μουσικό κομμάτι.



The Aleppo electronic artists using music to heal in Gaziantep

Al Jazeera


Stefania D’ Ignoti

26 May 2023

Μετάφραση Νένα Μειμάρη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Στηρίζουμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας για το καλό όλων μας!!!

Πώς Επωφελούνται τα Παιδιά Όταν Επισκέπτονται την Τοπική Δημοτική Βιβλιοθήκη ; Η τοπική δημοτική βιβλιοθήκη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς που συμβάλλει στην ανάπτυξη της μάθησης και της προσωπικότητας των παιδιών. Ειδικά στις μέρες μας, όπου η τεχνολογία και οι ψηφιακές πλατφόρμες κυριαρχούν, οι βιβλιοθήκες προσφέρουν έναν αδιαμφισβήτητο χώρο για δημιουργική μάθηση, ψυχαγωγία και ανάπτυξη της φαντασίας. Η επίσκεψη στην τοπική βιβλιοθήκη έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, τόσο για την ακαδημαϊκή τους πρόοδο όσο και για την προσωπική τους εξέλιξη. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη με βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από λογοτεχνία και ιστορία μέχρι επιστήμες και τέχνες. Όταν τα παιδιά επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη, έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν νέες ιδέες και να ενισχύσουν τις αναγνωστικές τους δεξιότητες. Διαβάζοντας διαφορετικά είδη βιβλίων, αναπτύσσουν το λεξιλόγιό τους, βελτιώνουν την κατανόηση κειμένων και ενισχύουν τη σκέψη τους. Αυτό βοηθά στην καλύτερη προετ...

Αναμνήσεις

Νένα Μεϊμάρη Ετοιμάζομαι να βγω για δουλειές. Βάζω τη μαύρη μπλούζα μου και ξαφνικά βρίσκομαι στο Newbury street στη Βοστόνη. Δοκιμάζω μία μαύρη μπλούζα από το μαγαζί που πουλάει ποιοτικά second hand ενδύματα. Υπάρχουν πολλά με τις ετικέτες τους ακόμα επάνω, γιατί οι κυρίες που τα αγόρασαν δεν πρόλαβαν να τα φορέσουν. Τα βαρέθηκαν και τα δωρίζουν στο συγκεκριμένο μαγαζί, το οποίο δίνει μέρος των εσόδων σε διάφορες ανάγκες της πόλης. "Πάρ' την", μου λέει ο άντρας μου, "σου ταιριάζει". Και έτσι αγόρασα την μπλούζα. Η ανάμνηση είναι τόσο έντονη που με τραντάζει για λίγο. Δεν είμαι για τέτοια, λέω στον εαυτό μου και σφίγγω την καρδιά μου για να σταματήσω το επεισοδιο. Γιατί πρόκειται για επεισόδιο. Φοράω γρήγορα την μπλούζα και βγαίνω από το δωμάτιο. Δεν θα υποκύψω σ’ αυτήν την τρέλα, λέω στον εαυτό μου και βγαίνω βιαστικά έξω για τις δουλειές μου. Είμαι όμως εντυπωσιασμένη γιατί μου συνέβη κάτι το οποίο νόμιζα ότι τελείωσε στη φάση που βρίσκομαι τώρα.  «Μερικές φορ...

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας [ποίημα σε μετάφραση της Ν.Μ.]

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας της Mary Elizabeth Frye Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν βρίσκομαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσάνε Είμαι οι ανταύγειες από τα διαμάντια Που γυαλίζουν πάνω στο χιόνι. Είμαι οι ηλιαχτίδες πάνω στο ώριμο σιτάρι Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς στο σιωπηλό πρωινό Είμαι η βιαστική και ακλόνητη ορμή Από τα σιωπηλά πουλιά που πετούν ομαδικά. Είμαι τα απαλά αστέρια που λάμπουν την νύχτα. Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Νένα Μεϊμάρη  Το ποίημα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά και αποφάσισα να το συμμεριστώ μαζί σας. Είναι σαν να το έγραψε η ποιήτρια για 'μένα. Άρχισα να το αποστηθίζω, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω γενικά. Αλλά αυτές τις γραμμές δεν θέλω να τις χάσω. Θέλω να τις φωνάξω την άλλη φορά που θα βρίσκομαι μπροστά στον τάφο του αγαπημένου μου και να του τις πω από έξω. Όταν τα λόγια κάνουν επίθεση στην ψυχή σου, τότε εσύ...