Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κατάθλιψη και άγχος: Η ευχάριστη συνήθεια που αποτρέπει τον κίνδυνο εμφάνισής τους

 Το ένα τρίτο των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης ή αγχώδους διαταραχής κατάφεραν να αποτρέψουν την απειλή εντάσσοντας την άσκηση στην καθημερινότητά τους

Το ένα τρίτο των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ψυχικών διαταραχών θα μπορούσε να αποτρέψει την απειλή απλώς και μόνο εντάσσοντας τη σωματική άσκηση στην καθημερινότητά του, υποστηρίζει νέα έρευνα, τα ευρήματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στο BMC Medicine.

Η ευεργετική σχέση μεταξύ της γυμναστικής και της κατάθλιψης έχει διαπιστωθεί και στο παρελθόν, αφού πλήθος μελετών έχει δείξει ότι η σωματική δραστηριότητα αποτελεί μια αποτελεσματική μέθοδο καταπολέμησης των συμπτωμάτων κατάθλιψης. Τα νέα ευρήματα, ωστόσο, τονίζουν ότι η τακτική άσκηση μπορεί όχι απλώς να καταπολεμήσει την κατάθλιψη, αλλά ακόμη και να την αποτρέψει, προστατεύοντας έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο ψυχικών διαταραχών.

Για να καταλήξει σε αυτά τα συμπεράσματα, η έρευνα παρακολούθησε 37.000 ανθρώπους ηλικίας 37 – 73 ετών που δεν υπέφεραν από άγχος για ένα διάστημα 7 ετών κατά μέσο όρο. Στους συμμετέχοντες δόθηκαν συσκευές καταγραφής δραστηριότητας. Από τα ευρήματα προέκυψε ότι, στο τέλος της περιόδου παρακολούθησης, περίπου το 3% εξ αυτών είχε αναπτύξει κατάθλιψη ή άγχος

Οι μελετητές υποστηρίζουν ότι το ένα τρίτο των περιπτώσεων κατάθλιψης και αγχώδους διαταραχής θα μπορούσαν να αποτραπούν χάρη στη γυμναστική. Ειδικότερα, οι μελετητές υπολόγισαν ότι οι άνθρωποι που κάνουν καθιστική ζωή και αύξησαν τη σωματική τους δραστηριότητα σε 75 – 150 λεπτά έντονης άσκησης την εβδομάδα είχαν 29% μειωμένες πιθανότητες να αναπτύξουν κατάθλιψη ή αγχώδη διαταραχή. Μια εβδομαδιαία, μέτριας έντασης άσκηση 150 – 300 λεπτών, από την άλλη, μείωσε τον κίνδυνο αγχώδους διαταραχής ή κατάθλιψης κατά 47%.

Ο δρ. Carlos Celis-Morales, κύριος συγγραφέας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης σχολίασε ότι «αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα δημόσιας υγείας. Η γυμναστική είναι μια δωρεάν δραστηριότητα, γι’ αυτό και όλοι μπορούν να αυξήσουν τη συχνότητα με την οποία γυμνάζονται σε εβδομαδιαία βάση».

Οι ερευνητές επισημαίνουν, ωστόσο, ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα, με σκοπό να διαπιστωθεί εάν τα αποτελέσματα αυτά οφείλονται σε αυτή καθαυτή τη σωματική άσκηση ή παράπλευρους παράγοντες, όπως οι ψυχικοί παράγοντες ικανοποίησης για την προσπάθεια ή κοινωνικοποίησης, όταν κάποιος γυμνάζεται με άλλους ανθρώπους.

Ποιος ο στόχος άσκησης που πρέπει να επιτύχετε

Για να θωρακίσουν την υγεία τους, οι ενήλικες ηλικίας 19-64 ετών θα πρέπει να είναι καθημερινά δραστήριοι και συγκεκριμένα να ολοκληρώνουν:

  • τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας αερόβιας άσκησης την εβδομάδα και
  • ασκήσεις ενδυνάμωσης 2 ή περισσότερες φορές εβδομαδιαίως, με σκοπό να ενεργοποιούν όλους τους βασικούς μύες (πόδια, γοφούς, πλάτη, κοιλιά, στήθος, ώμους και χέρια)

ή

  • 75 λεπτά έντονης άσκησης την εβδομάδα και
  • ασκήσεις ενδυνάμωσης 2 ή περισσότερες φορές εβδομαδιαίως

ή

  • έναν συνδυασμό μέτριας και έντονης αερόβιας άσκησης σε εβδομαδιαία βάση. Για παράδειγμα, η έντονη άσκηση διάρκειας 30 λεπτών, σε συνδυασμό με έντονο περπάτημα διάρκειας 30 λεπτών, 2 φορές την εβδομάδα, ισοδυναμεί με τα 150 λεπτά της μέτριας αερόβιας άσκησης.

Ένας χρήσιμος κανόνας για να υπολογίζετε εάν έχετε ολοκληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο σωματικής δραστηριότητας είναι να θυμάστε ότι 1 λεπτό έντονης άσκησης ισοδυναμεί με 2 λεπτά μέτριας έντασης άσκηση. Για να επιτύχετε εύκολα τα απαιτούμενα λεπτά σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα, υπολογίστε να αφιερώνετε 30 λεπτά άσκησης ημερησίως, 5 φορές την εβδομάδα. Επίσης, μην παραλείπετε να «σπάτε» διαρκείς περιόδους αδράνειας με ήπια κίνηση.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Απώλεια – Γενικές σημειώσεις

   Η απώλεια μπορεί να έρθει σε πολλές μορφές. Εμείς γνωρίζουμε την απώλεια του άντρα μας, που είναι το άλλο μας "μισό", η προέκταση του εαυτού μας. Έφυγε και καλούμαστε να συνεχίσουμε μόνες μας. Με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε. Πενθούμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Στην ουσία θα χάσουμε το νόημα της ζωής μας, έτσι όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Θα χρειαστεί να βρούμε άλλο νόημα για να συνεχίσουμε με νέα κανονικότητα. Αυτό οδηγεί συχνά σε διαταραχή και συγκεκριμένα σε ένα είδος άγχους.  Ο Cabor Mate στο βιβλίο του «Όταν το σώμα λέει όχι» ρωτάει: "Πώς γίνεται να δημιουργούνται τόσα προβλήματα όταν απουσιάζει κάποιος η κάτι; Πρέπει να υπάρχει μία βιολογία της απώλειας, και πρέπει να την ανακαλύψουμε". Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε: "Τα στρεσογόνα ερεθίσματα υποδηλώνουν ότι κάτι λείπει 'ή πρόκειται να εξαφανιστεί και αυτό το κάτι είναι σημαντικό και επιθυμητό από τον οργανισμό". Τέλος πάντων... η απώλεια γίνεται και ένα είδος ναρκωτικού. Δε θέλεις να εί...

Αγαπητές μου φίλες και φίλοι, σας εύχομαι ολόψυχα Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση, με την ελπίδα το φως να κερδίσει το σκοτάδι!

  Νένα Μεϊμάρη

Εθισμός στο πένθος!

Νένα Μεϊμάρη Με μεγάλο ενδιαφέρον αγόρασα το βιβλίο “Becoming Supernatural” του DR JOE DISPENZA, στα Ελληνικά. (Πώς συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν το ακατόρθωτο). Όπως λέει και ο Tony Robbins: «Ο Dr Joe Dispenza μας δείχνει πώς να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε μια εξαιρετική ζωή». Δεν έχω τελειώσει ακόμα όλο το πόνημα αλλά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου βρήκα την απάντηση που ψάχνω εδώ και 5 χρόνια στην ερώτηση: «Γιατί με το που ξυπνάω κάθε πρωί πηγαίνω στις ίδιες σκέψεις της απώλειας;». Γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω έστω και ένα πρωινό για τόσο καιρό και ας το έχω προσπαθήσει μερικές φορές. Ο Dr Dispenza μας εξηγεί ότι όταν έχουμε εθιστεί σε "κάτι", αυτό το κάτι μας δημιουργεί συναισθήματα τόσο έντονα που γινόμαστε ένα με αυτά και έτσι καθίσταται ως φυσική πραγματικότητα. Με άλλα λόγια έχουμε εθιστεί σοβαρά σε αυτήν την κατάσταση και έτσι βρισκόμαστε σε επίπεδο επιβίωσης. Τώρα βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να σπάσουμε συνήθειες και να πετάξουμε τον όπο...

Δεν μπορείς να ελέγξεις την καταιγίδα, αλλά μπορείς να μάθεις να στέκεσαι μέσα της

  Ενώ όλα αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, η τεχνολογία, το κλίμα, η εργασία, οι ανθρώπινες σχέσεις, υπάρχει μια εσωτερική επιθυμία που διαρκώς δυναμώνει – να νιώσουμε σταθερότητα. Όταν ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να παραπαίει, η ανάγκη για εσωτερική γείωση είναι ανάγκη επιβίωσης. Η γείωση, όπως την προσεγγίζει ο Dr. Jordan Grumet στο Psychology Today, δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι μια υπαρξιακή αγκύρωση που μας συνδέει με το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στο άγχος και την αστάθεια της καθημερινότητας. Αυτό δεν σημαίνει να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά να αντλούμε δύναμη από αυτό για να αντιμετωπίσουμε το παρόν με μεγαλύτερη ισορροπία και καθαρότητα. Η δύναμη της προσωπικής αφήγησης Ο Grumet κάνει μια σημαντική διάκριση: άλλο είναι το νόημα (το πώς ερμηνεύουμε τη ζωή μας) και άλλο ο σκοπός (οι πράξεις που αναλαμβάνουμε). Η γείωση, λέει, λειτουργεί ως η γέφυρα που ενώνει αυτά τα δύο. Δεν είναι απλώς μια εσωτερική αίσθηση· είναι μια ...