Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η καλή ζωή (The Good Life) [της Νένας Μεϊμάρη]

 Η Καλή Ζωή (The Good Life)

Σε ένα πρόσφατο webinar του Harvard University, παρακολούθησα τον

καθηγητή Dr. Waldinger να κάνει αναφορά στη μεγαλύτερη μελέτη που έχει

γίνει μέχρι σήμερα στο θέμα της ικανοποίησης στη ζωή μας.


Η μελέτη κράτησε 85 χρόνια και περιλαμβάνει δείγματα από όλον τον κόσμο.

Ανατρέπει όλα τα δεδομένα στον χώρο της κοινωνικής μας συμπεριφοράς και

τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας ως μια χαρούμενη και ευτυχισμένη

οντότητα.

Ενδεικτικά οι άνθρωποι σε παγκόσμια κλίμακα, ξεκαθάρισαν τον ρόλο των

χρημάτων στην ζωή μας και είπαν ότι δεν τα θεωρούν απαραίτητα για την

ευτυχία μας.

Δήλωσαν ότι τους επαρκούν τα προς το ζην και τους ενδιαφέρει ο κοινωνικός

τους κύκλος, η υγεία τους, η ελευθερία να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις,

ευκαιρίες να μπορούν να συμβάλουν θετικά στην κοινότητά τους και τέλος να

αισθάνονται εμπιστοσύνη.

Προτιμούν η καλή ζωή να καθορίζεται από τους ίδιους και όχι από εξωτερικές

πηγές, όπως τα social media ή η πολιτική, για παράδειγμα.

Οι νέοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς και καθορίζουν την ζωή τους από

διάφορες εικόνες που επιτρέπουν να τους πληροφορούν οι διάφορες

πλατφόρμες.

Το ερώτημα είναι, τι ακριβώς ψάχνουν οι άνθρωποι παντού; Τι τους γεμίζει; Τι

τους δίνει χαρά; Τι τους κάνει να θέλουν να συνεχίσουν με θάρρος; Τι τους

ενδυναμώνει;

Η μελέτη έδειξε καθαρά ότι οι άνθρωποι ψάχνουν καινούριες εμπειρίες που

να μπορούν να τις μοιράζονται με τους δικούς τους ανθρώπους. Ένα ταξίδι,

ένα θέατρο, μια βόλτα στη φύση μας ικανοποιεί και μας γεμίζει, ενώ

συγχρόνως συμβάλλει στην καλή μας υγεία.

Το παράδειγμα που έδωσε ο καθηγητής είναι ότι η μοναξιά είναι τοξική για

τον άνθρωπο, του δημιουργεί stress, επιδρά αρνητικά στη ζωή του και

ισοδυναμεί με το κάπνισμα από μισό πακέτο τσιγάρα.

Αυτό που μας κρατάει ζωντανούς είναι η στενή σχέση με έναν δικό μας

άνθρωπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι σχέσεις είναι πάντα στρωμένες και

χωρίς θέματα. Εάν, όμως, φροντίσουμε να έχουμε σεβασμό και στοργή, με

άλλα λόγια αγάπη, τότε μπορούμε να ξεπεράσουμε τα θέματά μας και να

συνεχίσουμε τις σχέσεις μας βελτιώνοντας συνέχεια την ποιότητα της ζωής

μας.


Καθώς μεγαλώνουμε και με όλη την πείρα ζωής που έχουμε συσσωρεύσει,

αξιολογούμε τα πράγματα και τις καταστάσεις διαφορετικά, δίνοντας

σημασία στις ωραίες στιγμές, στις εικόνες που έχουν ζεστάνει την καρδιά μας,

γεγονότα που μας άγγιξαν ιδιαίτερα.


Έτσι η μελέτη έδειξε ότι τα αντικείμενα, όσο ακριβά και αξιόλογα είναι, τόσο

δεν παίζουν ρόλο στην ευτυχία μας. Οι εμπειρίες όμως, μας καθιστούν

χαρούμενους, και προσθέτουν χρόνια και νόημα στη ζωή μας.

Πως μαθαίνουμε τις σχέσεις;


Οι άνθρωποι που πήραν μέρος στην μελέτη έστειλαν το εξής μήνυμα: να

είμαστε φιλικοί και κοινωνικοί, να μιλάμε στους γύρω μας, να τους βοηθάμε

αν χρειαστεί. Ο Dalai Lama είπε ότι οι «σοφοί – εγωιστές», φροντίζουν τους

άλλους και με αυτό εννοεί ότι όταν βοηθάμε τους άλλους, βοηθάμε και τον

ίδιο τον εαυτό μας.


Όσο για τον ρόλο της θρησκείας, παραμένει ουδέτερος όσων αφορά την

ευτυχία μας, είναι όμως χρήσιμη όταν έρθουν δύσκολες καταστάσεις και

έχουμε την ανάγκη της.


Εν κατακλείδι, η ανθρώπινη επαφή είναι η μεγαλύτερη πηγή ευτυχίας. Η

τεχνολογία έχει την δύναμη να μας απομονώσει.


Όλα αυτά βρίσκονται στο βιβλίο «The Good Life» γραμμένο από τους Robert

Waldinger, MD και Marc Schulz, PhD.


Για τους αγγλομαθείς, παραθέτω το βίντεο όπου μιλάει ο καθηγητής για την

μελέτη και τα ενδιαφέροντα αποτελέσματα της.





Το βιβλίο στην αγγλική γλώσσα βρίσκεται εδώ


- της Νένας Μεϊμάρη 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Χηρεία: Όταν η οικογένεια και οι φίλοι ξεχνούν!

  Η χηρεία είναι μία κατάσταση που ορίζεται ως εξής:  “ χήρος/χήρα ονομάζεται αυτός που έχει χάσει τον/την σύζυγό του και δεν έχει ξαναπαντρευτεί”.  Ωστόσο, για όλους αυτούς που χηρεύουν, η χηρεία ορίζεται ως “μια ‘λέσχη’ στην οποία δεν θα ήθελε να γίνει μέλος κανένας απολύτως! Μία κατάσταση ύπαρξης, όπου έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή, η οποία δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως πριν καθώς το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο και τρομαχτικό. Κάποια από τα πιο συχνά παράπονα που λαμβάνουμε από εκείνους που ανήκουν σε αυτήν την “λέσχη” είναι τα εξής: -Από τότε που πέθανε ο σύζυγός μου, όλοι οι φίλοι μας, τον ξέχασαν και εξαφανίστηκαν. -Δεν έχω αλλάξει, όμως όλοι γύρω μου, μου φέρονται διαφορετικά. Και δεν αναφέρομαι σε εκείνους που έφυγαν από τη ζωή μου χωρίς καμία κουβέντα. -Αισθάνομαι πως δεν επιτρέπεται να μιλάω για την γυναίκα μου πια, σίγουρα κανένας άλλος δεν θέλει να μιλάει για εκείνη. Αλλά είναι ακόμα στην καρδιά μου και κανείς δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει. Παρόλο που οι άνθρωπ...