Σήμερα θα αναφερθώ στην ινδική παράδοση, η δεύτερη μουσική μου αγάπη, η μουσική δεν είναι απλώς μέσο έκφρασης.
Είναι ενεργός μηχανισμός θεραπείας, επιστήμη συντονισμού του ανθρώπινου σώματος με τις κοσμικές δονήσεις.
Το ίδιο το σύστημα των Raga και Tala γεννήθηκε όχι για να ψυχαγωγήσει, αλλά για να επαναφέρει την αρμονία ανάμεσα στο σώμα, τον νου και το πνεύμα.
Από τα αρχαία σανσκριτικά κείμενα, κυρίως το “Sama Veda” και το “Nātya Shastra”, προκύπτει πως ο ήχος θεωρείται πνοή ζωής, δύναμη που επηρεάζει τον ρυθμό της αναπνοής, τον καρδιακό παλμό, ακόμη και τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων.
Οι αρχαίοι Ινδοί δεν ξεχώριζαν τη μουσική από τη βιολογία· την αντιλαμβάνονταν ως δονητική ιατρική.
Η κάθε ράγκα δεν είναι απλώς μουσική κλίμακα, αλλά ενεργειακή συνταγή.
Raga Bhairavi-> ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικό σύστημα, προκαλώντας βαθιά χαλάρωση.
Raga Todi-> αυξάνει τη διανοητική εγρήγορση και ενισχύει τη συγκέντρωση.
Raga Yaman-> ρυθμίζει το συναίσθημα, λειτουργώντας αγχολυτικά.
Αυτό που στη Δύση θα ονομάζαμε “μουσικοθεραπεία”, στην Ινδία υπάρχει χιλιετίες πριν γίνει επιστημονικό πεδίο.
Η ιατρική διάσταση της ινδικής μουσικής έχει όνομα, Raga Chikitsa.
Αποτελεί σήμερα αναγνωρισμένο κλάδο έρευνας σε πανεπιστήμια όπως το Banaras Hindu University και το All India Institute of Medical Sciences.
Σύγχρονες μελέτες δείχνουν πως η συστηματική ακρόαση ή εκτέλεση συγκεκριμένων ράγκων..
Μειώνει την αρτηριακή πίεση, εξισορροπεί τα επίπεδα κορτιζόλης, αυξάνει τη σεροτονίνη και τις ενδορφίνες, βελτιώνει την ανοσολογική απόκριση και συμβάλλει στη νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου.
Η μουσική, με απλά λόγια, ρυθμίζει το νευρικό σύστημα όπως ένα καλό κουρδιστήρι φέρνει τη χορδή στην τέλεια τάση.
Στην Αγιουρβέδα, το πανάρχαιο ινδικό σύστημα ιατρικής, ο ήχος αντιμετωπίζεται ως ενεργό φάρμακο.
Κάθε άνθρωπος διαθέτει ένα ιδιαίτερο μείγμα ενεργειών, doshas (vata, pitta, kapha).
Ο θεραπευτής μπορεί να «συνταγογραφήσει» ράγκες όπως, Yaman ή Ahir Bhairav για άγχος και υπερένταση, Bilahari για κατάθλιψη, Malkauns για αϋπνία, Bhupali για ενεργοποίηση και καθαρή διάνοια.
Εδώ η μουσική δεν είναι ψυχολογική υποστήριξη, είναι ενεργειακή ρύθμιση.
Αν αναλογιστούμε τον Πυθαγόρα και την ιδέα της “αρμονίας των σφαιρών”, βλέπουμε πως η ινδική θεωρία συναντά τη δυτική φιλοσοφία του ήχου σε ένα σημείο και οι δύο θεωρούν τη μουσική φυσικό νόμο, όχι πολιτισμικό δημιούργημα.
Η διαφορά είναι πως η Ινδία δεν εγκατέλειψε ποτέ την πρακτική εφαρμογή αυτής της γνώσης.
Εκεί όπου η Δύση χώρισε τέχνη και επιστήμη, η Ανατολή συνέχισε να τις βλέπει ως δύο όψεις της ίδιας μελωδίας.
Η ινδική μουσική δεν προσπαθεί να “εκφράσει” κάτι, προσπαθεί να αλλάξει κάτι.
Όχι στο αυτί, αλλά στον ρυθμό της αναπνοής, στον παλμό, στο υποσυνείδητο.
Εκεί όπου η ιατρική και η ποίηση δεν διαφέρουν πλέον.
«Όταν η μουσική τελειώνει, αρχίζει η θεραπεία της σιωπής.»
Αρχαίο ρητό από τη σχολή του Βαράνασι
Ενδεικτικές αναφορές και μελέτες
T.V. Sairam, “Raga Therapy: The Healing Power of Indian Classical Music”, New Delhi, 2006.
Guy L. Beck, “Music and Healing in India”, Oxford University Press, 1999.
Banaras Hindu University Journal of Musicology, Vol. 32 (2018): “Neurophysiological Responses to Indian Classical Ragas.”
All India Institute of Medical Sciences, Report on Music Therapy Applications, 2020.
Πηγή: Facebook group.- Φίλοι Τρίτου Προγράμματος Maestro
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου