«Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε για μένα», είπε μία φίλη αναφερόμενη στο θάνατο του συζύγου της. Εγώ την θαύμασα. "Μπράβο της", είπα. Πώς τα κατάφερε τόσο σύντομα;
Το να κλείσεις το συγκεκριμένο κεφάλαιο είναι μία πικρή και ταυτόχρονα γλυκιά εμπειρία. Γλυκά και πικρά συναισθήματα, αναμνήσεις και εικόνες. Κάπως έτσι όμως δεν εκφράζεται η ίδια η ζωή;
Η Candy Arrington στο blog της “Forward Motion - moving beyond what holds you back” αναφέρει ότι καθώς κλείνουμε ένα κεφάλαιο της ζωής μας μαθαίνουμε να βλέπουμε διαφορετικά και με καινούριο μάτι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Κλείνεις κάτι λέγοντας αντίο. Κρατάς όμως τις αναμνήσεις στην καρδιά σου. Δεν μπορεί να σου τις αφαιρέσει κανείς και τίποτα.
Είμαστε ευγνώμονες για όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε, τις γεύσεις που δοκιμάσαμε, τις εμπειρίες που απολαύσαμε, τις εικόνες που θαυμάσαμε, τα όμορφα μαθήματα που πήραμε. Αφήνουμε το κεφάλαιο που θέλουμε να κλείσουμε σιγά σιγά, βήμα βήμα και όχι απότομα. Το τελευταίο δεν μας εξυπηρετεί.
Καθώς μπαίνουμε στο επόμενο κεφάλαιο νιώθουμε πλούσιες με όλες αυτές τις εμπειρίες που ζήσαμε, πιο ολοκληρωμένες, πιο θετικές, πιο έτοιμες, πιο ενθαρρυμένες γιατί μάθαμε κάποια πράγματα, τα είδαμε, τα νιώσαμε, τα ζήσαμε και έτσι βρίσκουμε τον εαυτό μας έτοιμο για κάτι καινούριο. Μας καλεί η συνέχεια της ζωής!!!
Νένα Μεϊμάρη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου