Οι ημέρες της κυλούν ήρεμα και γαλήνια. Τουλάχιστον φαινομενικά. Στην πραγματικότητα, ο εσωτερικός της κόσμος είναι εύθραυστος σαν γυαλί. Με το παραμικρό σοκ γίνεται κομμάτια και χρειάζεται πολύ χρόνο για να συνέλθει. Όταν κάτι σπάει, δεν μπορεί να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση. Παρόλο που εκείνη το γνωρίζει αυτό, δεν παύει να ελπίζει ότι μπορεί να ανακτήσει την παλιά ψυχική της δύναμη. Μια ανέφικτη ελπίδα. Μια επιθυμία που είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Το ότι, ακόμα και έτσι, καταφέρνει να συνεχίζει την καθημερινότητά της ίσως οφείλεται στο πείσμα με το οποίο διατηρεί αυτή την πεποίθηση.
Νένα Μεϊμάρη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου