Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μία μόνο ζωή!!!


 Ένα άλλο πράγμα που αναφέρει στην αυτοβιογραφία της η Μέρκελ είναι το εξής: «Όλοι μας έχουμε μία ζωή και δεν πρέπει ν’ αφήνουμε στιγμή να πηγαίνει στράφι». Η φράση με βρήκε στην κατάλληλη στιγμή γιατί και εγώ αυτό σκέφτομαι τελευταία. Αναπολώ τον χρόνο που άφησα να φύγει με τα διάφορα θέματά μου που μετά από καιρό δεν έχουν σημασία πιά. Στο ΕΥΧΡΗΣΤΟ ΛΕΞΙΚΟ Συνωνύμων – Αντωνύμων της νέας ελληνικής γλώσσας του Ηλία και Κωνσταντίνου Τσαβέ, συνώνυμα της λέξης «ζωή» είναι επιβίωση, βίος, ύπαρξη, ζήση, διαβίωση, ζωηρότητα. Αντίθετα: θάνατος, ανυπαρξία, νέκρωση, νέκρα, αδράνεια. Διαλέγουμε λοιπόν τι θέλουμε. Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που έφυγαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά την απώλεια που έζησαν. Κατά την Μέρκελ δεν πρέπει να αφήνουμε ούτε στιγμή να πάει χαμένη. Η στιγμή, που γίνεται στιγμές και μετά χρόνος και μετά αρκετός καιρός, είναι πολύτιμη και την ζούμε μία φορά. Έτσι λοιπόν έχουμε την ευκαιρία να ξεφύγουμε από την επιβίωση που αναγκαστικά γευτήκαμε και να πάμε στην ύπαρξη, στη ζήση και στη ζωηρότητα. Τα αντίθετα δεν τα πιάνω καν. Δεν τα θέλουμε. Δεν μας χρειάζονται για τώρα. Βέβαια χρειάζεται πολλή δουλειά, ώστε να δείξεις γενναιότητα στη ζωή σου. Θέλει μεγάλο κουράγιο και είναι προκλητικό για την ψυχική μας κατάσταση. Αξίζει όμως να προσπαθήσουμε για εμάς τις ίδιες. Δεν θα μας δοθεί άλλη ευκαιρία. Όλοι μας έχουμε μία μόνο ζωή!!!

 Η Μαίρη Όλιβερ, Αμερικανίδα ποιήτρια λέει «Πες μου τι σκοπεύεις να κάνεις, με την μία και μοναδική, την τρελή και ανεκτίμητη ζωή σου». Αυτές οι σκέψεις με απασχολούν τελευταία, φίλες μου. Καθώς ''ανεβαίνουν'' τα χρόνια μου και καθώς δουλεύω το πένθος μου και την απώλεια καλύτερα και με μεγαλύτερη ευχέρεια, θέλω να επενδύσω στην προσωπική μου ζωή, στις στιγμές που κυλάνε τόσο γρήγορα, στο πραγματικό νόημα και την σημασία της «ζωής».


Νένα Μεϊμάρη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Νένα Μεϊμάρη: Γνωρίζουμε από κοντά τον Θανάση Μαργαρίτη (podcast)

https://odelalis.gr/nena-meimari-gnorizoume-apo-konta-ton-thanasi-margariti-podcast/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR51dUelCX-Fb-dV_8n1EfjHIhRiv59XkPlBaeOl0n2hvQMgRfn6qT1xZ5276w_aem_Tvxw1FlRfHdxjV-knihAUQ *Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο « Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή ». Έγραψε δύο βιβλία:  «Σου γράφω γιατί υπάρχεις »  (εκδόσεις «ΜΑΤΙ») και την αυτοβιογραφία της «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ – Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «οξύνοια». Πηγή: ο Ντελάλης  Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...