Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η δική μου γιορτή

 Η αλήθεια είναι ότι δεν εννοούσα "Καλό μήνα" με τα τριαντάφυλλα στον fb τοίχο μου. Το συγκεκριμένο λουλούδι σημαίνει γιορτή για μένα. Συνήθως γιορτάζω κάτι όταν το παρουσιάζω. Και συνήθως δεν εύχομαι "καλό μήνα" γιατί περιμένω να είναι καλός, άσχετα αν πολλές φορές δεν είναι. Σας ευχαριστώ πολύ, όμως, για τις όμορφες ευχές σας, για έναν καλό μήνα και καλές γιορτές. God only knows πόσο ανάγκη έχουμε όλοι μας για καλά πράγματα στη ζωή μας. Τα σημερινά τριαντάφυλλα γιορτάζουν τα 5 χρόνια από την απώλεια του Ιγνάτιου αλλά και πάλι δεν γιορτάζω την ημερομηνία. Αυτό το έκανε ένας στενός, οικογενειακός  μας φίλος και έγραψε πολύ καλύτερα πράγματα από εμένα. Συγκινητικά και αληθινά, βγάζοντάς τα μέσα από την καρδιά του. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί δεν ξεχνάει ποτέ. Η φωτογραφία είναι για μένα συμβολική και έντονη, να μου θυμίσει τον αγώνα μου τόσα χρόνια, αν και άνισος, την προσωπική μου δουλειά μέρα νύχτα για να τα βγάλω πέρα, την προσπάθεια να φέρω εις πέρας το χαρτοβασίλειο που επικρατεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αμερική, μήνες ολόκληρους να ασχολούμαι με ακαταλαβίστικες λεπτομέρειες, με τα πάνω και τα κάτω, τις πιο πολλές φορές κάτω, με τα δύσκολα και τα εύκολα, τις περισσότερες φορές δύσκολα, με ό,τι συνεπάγεται σε πρακτικό επίπεδο αυτή η διαδικασία σημαίνει σε πρακτικό επίπεδο. Ο δρόμος είναι στενός και απίστευτα σκληρός για όλες εμάς που βρεθήκαμε στην κατάσταση αυτή. Αλλά, όπως συνηθίζω να υπενθυμίζω στις χήρες μέσα από το blog μου, τα καταφέρνουμε και θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας μέχρι το τέλος. Οι δυνάμεις μας, σωματικές και ψυχικές, εμφανίζονται την κατάλληλη στιγμή και καθώς τις έχουμε ανάγκη. Θεωρώ λοιπόν πολύ σημαντικό να γιορτάζουμε με διάφορους τρόπους την νίκη μας όσο μικρή και ασήμαντη μπορεί να είναι. Τα σημερινά τριαντάφυλλα, τα οποία έχω δεχτεί άπειρες φορές στη ζωή μου, είναι για μένα. Καλό μήνα να έχουμε, πρωτίστως με υγεία και μετά, αν είναι δυνατόν, με αγάπη και χαρά!!!

Νένα Μεϊμάρη 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Νένα Μεϊμάρη: Γνωρίζουμε από κοντά τον Θανάση Μαργαρίτη (podcast)

https://odelalis.gr/nena-meimari-gnorizoume-apo-konta-ton-thanasi-margariti-podcast/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR51dUelCX-Fb-dV_8n1EfjHIhRiv59XkPlBaeOl0n2hvQMgRfn6qT1xZ5276w_aem_Tvxw1FlRfHdxjV-knihAUQ *Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο « Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή ». Έγραψε δύο βιβλία:  «Σου γράφω γιατί υπάρχεις »  (εκδόσεις «ΜΑΤΙ») και την αυτοβιογραφία της «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ – Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «οξύνοια». Πηγή: ο Ντελάλης  Νένα Μεϊμάρη 

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...