Σαράντα επτά χρόνια μαζί σου, σαν σήμερα, τα τελευταία πέντε χωρίς εσένα, με την επική μάχη να τα βγάλω πέρα χωρίς την παρουσία σου να συνεχίζεται κανονικά. Κάποια πράγματα δεν θα έπρεπε να μας ζητηθούν, είναι τόσο αφύσικα όσο τα πουλιά του ουρανού να κολυμπάνε στον βυθό του ωκεανού και τα ψάρια της θάλασσας να πετάνε στον αέρα. Και εσύ να έχεις φύγει για πάντα!!!Τόσο μα τόσο αφύσικα!!! Εγώ πάντως θυμάμαι που μου είπες ότι είμαι πολύ όμορφη νύφη και ας φορούσα νυφικό άλλης γυναίκας. Θυμάμαι και την εβδομάδα στο Κεϊπ και τα ατέλειωτα γκουρμάντ πρωινά και τις άδειες παραλίες να φιλοξενούν μόνο εμάς. Αναμνήσεις που τσιμπάνε την καρδιά αντί να την κάνουν να χαμογελάσει. Με τόσες επιτεύξεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε κάποιος να το διορθώσει αυτό;; Συνεχίζω να μετράω και να αναρωτιέμαι πού είσαι και αν έχεις επίγνωση του κόσμου που βρίσκομαι εγώ!!! Ευτυχώς έχουμε ποίηση, όπως το Still I Rise της Maya Angelou, στην προσπάθεια να δούμε καλύτερες μέρες!!!
Νένα Μεϊμάρη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου