Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί αξίζει να καλωσορίζουμε τις δύσκολες εποχές στη ζωή μας;

Η ζωή είναι ρόδα και γυρίζει. Άλλοτε ζούμε τις πιο λαμπερές στιγμές και άλλοτε τις πιο σκοτεινές. Και ενώ είναι σαφές ότι όλοι προτιμούμε να ζούμε μόνο τις ευτυχισμένες μέρες της ζωής, η πικρή αλήθεια είναι ότι όχι μόνο αυτό δεν είναι δυνατό να συμβεί αλλά και ότι η πραγματική εξέλιξή μας ως ανθρώπινα και πνευματικά όντα κάνει άλματα στις πιο σκοτεινές και δύσκολες περιόδους. Τότε είναι που καθαρίζει η ήρα από το στάχυ, τότε είναι που βιώνουμε το σχολείο της ζωής. Μακάρι να το συνειδητοποιούσαμε μέσα στην καρδιά μας όλοι και όταν έρχονται οι δύσκολες εποχές να τις καλωσορίζουμε για τα δώρα που θα μας προσφέρουν.

Γιατί αξίζει να καλωσορίζουμε τις δύσκολες εποχές στη ζωή μας;

1. Συνειδητοποιούμε ότι είμαστε πιο δυνατοί από ότι πιστεύαμε

Όλοι μας έχουμε κάποια αυτοεικόνα ως προς το όριο των ικανοτήτων μας. Και συνήθως όλοι μας υποτιμούμε τον εαυτό μας. Στις δύσκολες εποχές συναντούμε έναν πιο δυνατό εαυτό, διαχειριζόμαστε πράγματα που δεν θα πιστεύαμε ποτέ ότι μπορούσαμε.

Στα δύσκολα είναι που δείχνεις τις πραγματικές σου δυνάμεις!

2. Αλλάζουμε την κοσμοθεωρία μας

Όταν διανύουμε δύσκολες εποχές, τότε η κοσμοθεωρία μας αλλάζει. Σε άλλους προς το καλύτερο, σε άλλους προς το χειρότερο. Δεν έχει σημασία όμως. Μπορούμε να πούμε ότι κάθε φορά η κοσμοθεωρία μας προσεγγίζει περισσότερο την πραγματικότητα. Εξάλλου, καμία θεωρία δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη εάν δεν ζήσουμε όλες τις πλευρές της ζωής.

3. Σπάμε τα όριά μας

Οι δύσκολες εποχές μας βοηθούν να κάνουμε υπερβάσεις. Οι αποτυχίες, οι απώλειες, οι χωρισμοί, μπορούν να μας βοηθήσουν να σπάσουμε τους περιορισμούς μας και να ανοίξουμε έναν εντελώς νέο δρόμο στη ζωή μας.

4. Αναδεικνύονται οι αληθινοί φίλοι

Σε αυτές τις περιόδους είναι που μπορούμε να μετρήσουμε τους πραγματικούς φίλους. Διότι, στην τελική, ο πραγματικός φίλος θα φανεί στις πιο δύσκολες στιγμές. Και συνήθως είναι τότε που τους μετράμε με τα δάχτυλα του ενός χεριού.

https://enallaktikidrasi.com/2017/03/giati-axizei-kalosorizoume-dyskoles-epoxes-zwh/

5. Συνειδητοποιούμε τι έχει πραγματική σημασία

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από ένα σοκαριστικό συμβάν, οι άνθρωποι αλλάζουν 180 μοίρες και αρχίζουν να απολαμβάνουν περισσότερο τη ζωή.

6. Αποκτάμε περισσότερη αυτογνωσία

Είπαμε πριν ότι στις δύσκολες εποχές αναδεικνύονται οι αληθινοί φίλοι. Ταυτόχρονα όμως αναδεικνύεται και ένα μέρος του εαυτού μας το οποίο είτε θα είναι πολύ σκοτεινό, είτε πολύ φωτεινό. Μέση οδό δεν έχει… Και όχι, δεν φταίνε οι συνθήκες. Αυτό το φωτεινό ή σκοτεινό κομμάτι ήταν πάντα εκεί και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να βγει.

7. Γινόμαστε πιο ανεξάρτητοι

Είναι εκείνες οι στιγμές που όσο κι αν καλείς σε βοήθεια, συγγενείς, φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, συνειδητοποιείς ότι μόνο εσύ μπορείς να βγάλεις τα κάστανα από τη φωτιά. Και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιούμε, τόσο το καλύτερο.

Αυτά και άλλα πολλά είναι τα δώρα που φέρνουν οι δύσκολες εποχές στη ζωή μας. Εάν αρχίσουμε να τις βλέπουμε ως μια εποχή δώρων, τότε, και θα τελειώνουν πιο γρήγορα και θα γινόμαστε σοφότεροι. Εξάλλου, τις κρίσεις δεν μπορούμε να τις επιλέξουμε, μπορούμε να επιλέξουμε όμως τον τρόπο που θα τις αντιμετωπίσουμε.


Πηγή: ιστοσελίδα Εναλλακτική Δράση

Νένα Μεϊμάρη 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Στηρίζουμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας για το καλό όλων μας!!!

Πώς Επωφελούνται τα Παιδιά Όταν Επισκέπτονται την Τοπική Δημοτική Βιβλιοθήκη ; Η τοπική δημοτική βιβλιοθήκη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς που συμβάλλει στην ανάπτυξη της μάθησης και της προσωπικότητας των παιδιών. Ειδικά στις μέρες μας, όπου η τεχνολογία και οι ψηφιακές πλατφόρμες κυριαρχούν, οι βιβλιοθήκες προσφέρουν έναν αδιαμφισβήτητο χώρο για δημιουργική μάθηση, ψυχαγωγία και ανάπτυξη της φαντασίας. Η επίσκεψη στην τοπική βιβλιοθήκη έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, τόσο για την ακαδημαϊκή τους πρόοδο όσο και για την προσωπική τους εξέλιξη. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη με βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από λογοτεχνία και ιστορία μέχρι επιστήμες και τέχνες. Όταν τα παιδιά επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη, έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν νέες ιδέες και να ενισχύσουν τις αναγνωστικές τους δεξιότητες. Διαβάζοντας διαφορετικά είδη βιβλίων, αναπτύσσουν το λεξιλόγιό τους, βελτιώνουν την κατανόηση κειμένων και ενισχύουν τη σκέψη τους. Αυτό βοηθά στην καλύτερη προετ...

Αναμνήσεις

Νένα Μεϊμάρη Ετοιμάζομαι να βγω για δουλειές. Βάζω τη μαύρη μπλούζα μου και ξαφνικά βρίσκομαι στο Newbury street στη Βοστόνη. Δοκιμάζω μία μαύρη μπλούζα από το μαγαζί που πουλάει ποιοτικά second hand ενδύματα. Υπάρχουν πολλά με τις ετικέτες τους ακόμα επάνω, γιατί οι κυρίες που τα αγόρασαν δεν πρόλαβαν να τα φορέσουν. Τα βαρέθηκαν και τα δωρίζουν στο συγκεκριμένο μαγαζί, το οποίο δίνει μέρος των εσόδων σε διάφορες ανάγκες της πόλης. "Πάρ' την", μου λέει ο άντρας μου, "σου ταιριάζει". Και έτσι αγόρασα την μπλούζα. Η ανάμνηση είναι τόσο έντονη που με τραντάζει για λίγο. Δεν είμαι για τέτοια, λέω στον εαυτό μου και σφίγγω την καρδιά μου για να σταματήσω το επεισοδιο. Γιατί πρόκειται για επεισόδιο. Φοράω γρήγορα την μπλούζα και βγαίνω από το δωμάτιο. Δεν θα υποκύψω σ’ αυτήν την τρέλα, λέω στον εαυτό μου και βγαίνω βιαστικά έξω για τις δουλειές μου. Είμαι όμως εντυπωσιασμένη γιατί μου συνέβη κάτι το οποίο νόμιζα ότι τελείωσε στη φάση που βρίσκομαι τώρα.  «Μερικές φορ...

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας [ποίημα σε μετάφραση της Ν.Μ.]

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας της Mary Elizabeth Frye Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν βρίσκομαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσάνε Είμαι οι ανταύγειες από τα διαμάντια Που γυαλίζουν πάνω στο χιόνι. Είμαι οι ηλιαχτίδες πάνω στο ώριμο σιτάρι Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς στο σιωπηλό πρωινό Είμαι η βιαστική και ακλόνητη ορμή Από τα σιωπηλά πουλιά που πετούν ομαδικά. Είμαι τα απαλά αστέρια που λάμπουν την νύχτα. Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Νένα Μεϊμάρη  Το ποίημα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά και αποφάσισα να το συμμεριστώ μαζί σας. Είναι σαν να το έγραψε η ποιήτρια για 'μένα. Άρχισα να το αποστηθίζω, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω γενικά. Αλλά αυτές τις γραμμές δεν θέλω να τις χάσω. Θέλω να τις φωνάξω την άλλη φορά που θα βρίσκομαι μπροστά στον τάφο του αγαπημένου μου και να του τις πω από έξω. Όταν τα λόγια κάνουν επίθεση στην ψυχή σου, τότε εσύ...