Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δημιουργώντας έναν ουρανό κάτω στη γη!!


Νένα Μεϊμάρη


 Λένε, λοιπόν, ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε έναν ουρανό κάτω στη γη, στην οποία ζούμε και κινούμαστε. Θα συμφωνήσω μιας και το έζησα στο παρελθόν. Η ερώτηση που θέτω είναι, πώς το κάνεις αυτό όταν βρίσκεσαι σε καθεστώς χηρείας. Το σκέφτομαι εδώ και καιρό, φίλες μου, και καταλήγω στο γεγονός ότι είμαστε ικανοί για όλα εμείς οι άνθρωποι. Και έτσι βάζω σε εφαρμογή το σχέδιό μου. Πώς θα το καταφέρω στην προσωπική μου ζωή; Αρχικά με το να δείξω αληθινή αγάπη και ενδιαφέρον για μένα. Να με «νταντέψω» με έναν ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο, έτσι ώστε να νιώσω καλά για μένα. Δεν το έκανα παλιά; Ναι, το έκανα, αλλά παλιά ήταν διαφορετικά. Το συμμεριζόμουν με κάποιον πού ήταν πολύ κοντά μου και το ενδιαφέρον μου για μένα μοιραζόταν με το ενδιαφέρον μου γι’ αυτόν. Σήμερα ζω με τον εαυτό μου, δεν υπάρχουν παιδιά γύρω μου και έτσι έχω όλο τον χρόνο να ξοδέψω για μένα. «Κάνω καλή παρέα με τον εαυτό μου», μου είχε πει η θεία μου όταν έμεινε μόνη και αυτή. Μου είχε κάνει εντύπωση τότε και να που σήμερα έχω και εγώ την ίδια εμπειρία. Κάπου εκεί, ομολογώ ότι είναι και ευχάριστη γιατί μου επιτρέπει να στοχάζομαι, να αναλύω, να μαθαίνω καινούρια πράγματα, να απολαμβάνω, να δοκιμάζω, να περιφέρομαι με σκοπό ή χωρίς σκοπό, να δημιουργώ μια νέα κανονικότητα και να νιώθω ελεύθερη μέσα σε αυτόν τον συρφετό. Ξαναγράφω τη ζωή μου σε ένα λευκό τετράδιο. Ξαναζωγραφίζω τις σκηνές της όπως τις φαντάζομαι με τα καινούρια δεδομένα. Παίζω το θέατρο όπως το εννοώ εγώ. Και ενώ, αγαπητές μου φίλες, ακούγονται όλα αυτά εγωιστικά, δεν είναι. Μάλλον είναι ένας τρόπος να βγούμε από το ψυχολογικό κώμα που βρεθήκαμε ξαφνικά. Τι είναι κώμα; «Η απώλεια συνείδησης, κινητικότητας και αισθητικότητας, εν μέσω της διατήρησης της φυτικής ζωής» μας εξηγεί το λεξικό. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ εκεί βρισκόμουν για μερικά χρόνια. Είχα χάσει κάθε έννοια του εαυτού μου, αφού δεν γνώριζα πώς να υπάρχω χωρίς αυτόν. Και έτσι άρχισα από το 0, από το Ground 0, όπως λέμε. Σήμερα τα βήματα που έχω κάνει μιλούν για ελπίδα, για ζωή και για ικανότητα προς εξέλιξη. Φυσικά εάν υπάρχουν παιδιά, το μέλημα είναι να δημιουργήσουμε έναν ουρανό για αυτά τα παιδιά που ζουν έντονα την απώλεια, όπως και εμείς. Αυτό θα καθοριστεί σε προσωπικό επίπεδο. Τα παιδιά σας είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχετε σε αυτόν τον κόσμο και αξίζουν κάθε σας προσπάθεια. Η δοτικότητα είναι ένας άλλος τρόπος να δημιουργήσουμε έναν ουρανό στον περίγυρό μας. Αυτό είναι κάτι που το έχουμε εμείς οι Έλληνες. Προχθές μου τηλεφώνησε η γειτόνισσά μου και μου είπε ότι έφτιαξε παστίτσιο και θέλει να μου δώσει ένα κομμάτι. Χήρα είναι και αυτή, όπως και εγώ. Με συγκίνησε το τηλεφώνημά της και ένιωσα την έμπρακτη αγάπη για ακόμα μια φορά.

 Παρακολουθώντας το πολιτιστικό κομμάτι της πόλης που ζούμε και παίρνοντας μέρος σε αυτό είναι ένας άλλος τρόπος να νιώσουμε τον ουρανό εδώ κάτω στην προβληματική γη μας. Είναι κάτι που απολαμβάνω έντονα και παίρνω μέρος όσες φορές μπορώ. Με ανεβάζει από μόνο του, χωρίς μεγάλη δική μου προσπάθεια. Μία έκθεση ζωγραφικής, μια παρουσίαση βιβλίου, ένα ρεσιτάλ κλασσικής μουσικής, ένα έντεχνο βραδινό, μια ομιλία συντελούν σε εξέλιξη του εαυτού μας, κάτι που το επιδιώκουμε σε μόνιμη βάση. Τις περισσότερες φορές αυτά τα δρώμενα είναι δωρεάν και μπορούμε να τα παρακολουθήσουμε χωρίς καμία επιβάρυνση. Με κάθε θυσία δεν πρέπει να μεταβληθούμε σε στάσιμα νερά, ιδίως εμείς οι χήρες.

 Τέλος, πολύ σημαντικό είναι και το θέμα της πίστης μας και της πνευματικότητας που έχουμε ανάγκη να προσδιορίσουμε στην προσωπική μας ζωή. Παίζει μεγάλο ρόλο στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την απώλεια και έχει διαφορετική επιρροή στην καθεμία από εμάς. Αυτά είναι λίγα από τα πολλά που μπορείτε να φανταστείτε!! Το μόνο που μένει τώρα είναι το ενδιαφέρον και η προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε έναν ουρανό γύρω μας. Φίλες μου, αφήστε την καρδιά σας να σας οδηγήσει σε αυτόν τον θεραπευτικό δρόμο!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Απώλεια

  Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μία από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που βιώσαμε ή θα βιώσουμε. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί θα είναι πάντα μέσα μας, θα τους κουβαλάμε παντού μαζί μας όπου και να είμαστε, όποια και να είναι η φάση της ζωής μας. Όταν τους θυμόμαστε και τους έχουμε στο μυαλό και την καρδιά μας είναι πάντα εκεί. Τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι αδύνατο να χαθούν αφού ζουν παντοτινά στη μνήμη μας. Πηγή: Follow Greece Live News - facebook  Νένα  Μεϊμάρη

Εσύ, έχεις αγαπήσει ποτέ;

  Παρακαλούνται όσοι δεν αγάπησαν ποτέ και κανέναν να υποκριθούν έστω ένα αίσθημα παρεμφερές. Μπορεί μια μέρα να παράξουν και ένα αυθεντικό που θα τους σώσει από την ξηρασία που τους απειλεί. Από την έκδοση Η βία του βίου - Τζανάτος Τσιμάρας.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ

Άκου! Η παράσταση αρχίζει! «Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» Λέων Τολστόι Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023, στις 22:00 Πρεμιέρα τη Νέα Χρονιά! Πρεμιέρα στο ραδιόφωνο και στην εκπομπή "Το Θέατρο της Κυριακής στο Τρίτο" με την παράσταση "Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" του Λέοντος Τολστόι. Η φιλοσοφική νουβέλα του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα που ανέβηκε σε Πανελλήνια Πρώτη το 2018, κάνοντας γνωστό το έργο στο ευρύ κοινό, μεταφέρεται στο ραδιόφωνο από την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, η οποία υπογράφει επίσης τη θεατρική διασκευή και τη σκηνοθεσία. "Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" βασίζεται σε αληθινό γεγονός, στην αρρώστια και στον θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως τα διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά έργα, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι. Ο κλασικός συγγραφέας, μέσω του έργου του επιχειρεί ένα προσκύνημα στον Θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημ...