Νένα Μεϊμάρη
Ατέλειωτη η γιορτή του Πάσχα στην Ελλάδα. Ένα παραπάνω για φέτος που προστέθηκε μία ακόμα ημέρα. Καλώς, αν σου αρέσουν οι γιορτές. Αν τις γιορτάζεις, αν τις εννοείς, αν σου δίνουν χαρά. Τι κάνεις όμως, αν δε θέλεις να δεις την άδεια καρέκλα δίπλα σου; Προφανώς επινοείς μία στρατηγική που θα σε βγάλει ασπροπρόσωπη. Μπορεί να φύγεις από το σπίτι σου και να περάσεις την ημέρα κάπου αλλού. Ίσως μείνεις στο σπίτι σου μόνη και την περνάς σαν μία κανονική ημέρα σου. Ίσως βρεθείς με μία καινούρια παρέα και έτσι δημιουργείς νέες παραστάσεις. Ίσως πάλι ενσωματωθείς με την ίδια τη γιορτή και αποφασίσεις να τη ζήσεις κανονικά, όπως παλιά. Το θέμα είναι να νιώσεις άνετα στο πετσί σου με ό,τι έχεις αποφασίσει και να μην επιτρέψεις άλλους να αποφασίσουν για σένα. Εγωιστικό ακούγεται αλλά δεν είναι, κατά την γνώμη μου. Είναι ένας τρόπος να διαχειριστείς τον τεράστιο πόνο σου. Εγώ το μεταφράζω σε γενναιότητα, θάρρος και προθυμία να θέλεις να συνεχίσεις τη ζωή σου σε νέα βάση. Δεν το βάζεις κάτω και ψάχνεις να βρεις έναν τρόπο να περάσεις και εσύ καλά. Πολύ πιθανόν οι γύρω σου να μην καταλάβουν την απόφασή σου αλλά αν πραγματικά σε νοιάζονται θα τη δεχτούν και θα δείξουν την κατανόηση που εσύ έχεις ανάγκη. Στο τέλος της υπόθεσης, ψάχνεις να βρεις νόημα στη γιορτή που γιορτάζει ο υπόλοιπος κόσμος και έτσι να μπεις και πάλι στον δικό σου κοινωνικό ιστό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου