Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εθελοντισμός


Μετάφραση από το Αγγλικό κείμενο

Νένα Μεϊμάρη

 

Δεν είναι για τα χρήματα, ούτε για τη φήμη

Δεν είναι για κανένα προσωπικό κέρδος

Είναι απλά για την αγάπη προς τον συνάνθρωπο

Απλά να δώσεις ένα χέρι βοηθείας

Είναι για να δώσεις λίγο από τον εαυτό σου

Κάτι που δεν αγοράζεται με πλούτο

Δεν είναι για μετάλλια που τα κουβαλάς υπερήφανα

Έχει να κάνει με το βαθύ συναίσθημα μέσα σου

Η ανταμοιβή βρίσκεται στο βάθος της καρδιάς σου

Είναι αυτό το αίσθημα ότι είσαι μέρος της βοήθειας

Κάπου κοντά ή μακριά

Αυτό είναι που σε κάνει εθελοντή

Ευχαριστώ από καρδιάς για όλη τη βοήθειά σου!!!!

 

Τα δικά μου σχόλια

Ασχολούμαι με τον εθελοντισμό από 20 χρονών. Είναι πλέον μέρος του εαυτού μου. Έχω ασχοληθεί με πολλά σε διάφορους οργανισμούς. Έχω γνωρίσει πολλά άτομα μέσα από την εθελοντική μου δουλειά και νιώθω ένα ξεχωριστό πλούτο. Νιώθω περισσότερο ευγνώμων για αυτά που έχω και τα εκτιμώ περισσότερο γιατί έχω προσέξει ότι δεν τα έχουν όλοι. Νομίζω ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος μέσα από τον εθελοντισμό. Εκτιμώ απέραντα όσους ασχολούνται με αυτό, είναι ξεχωριστοί άνθρωποι. Βλέπω ότι ο κόσμος μας είναι καλύτερος γιατί υπάρχουν εθελοντές. Το πιο ενδιαφέρον όμως το έμαθα μετά πού έμεινα χήρα και μόνη. Ο εθελοντισμός είναι- μαζί με όλα τα άλλα- και θεραπευτικός. Καθώς προσεγγίζεις άλλες καταστάσεις, βοηθάς ανθρώπους με κάθε είδους ανάγκες, σκέφτεσαι, επικοινωνείς, μιλάς και αποφασίζεις για αυτούς, ανοίγεις δρόμους για να βρεις λύσεις και έτσι νιώθεις ότι δεν είσαι μόνη στον κόσμο κουβαλώντας την απώλεια που σε βασανίζει. Υπάρχουν και άλλοι που θα βοηθηθούν με τη δική σου προσπάθεια, ιδέα, σκέψη, δουλειά και αγάπη. Τελικά είναι η αγάπη που μετράει και είναι αυτή η δύναμη που κινεί όλη αυτήν την προσπάθεια που ονομάζεται Εθελοντισμός.

Φίλες μου, μερικές ώρες εθελοντικής εργασίας μπορεί να κάνουν τη διαφορά στη ζωή σας, έστω και για λίγο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Νένα Μεϊμάρη: Γνωρίζουμε από κοντά τον Θανάση Μαργαρίτη (podcast)

https://odelalis.gr/nena-meimari-gnorizoume-apo-konta-ton-thanasi-margariti-podcast/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR51dUelCX-Fb-dV_8n1EfjHIhRiv59XkPlBaeOl0n2hvQMgRfn6qT1xZ5276w_aem_Tvxw1FlRfHdxjV-knihAUQ *Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο « Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή ». Έγραψε δύο βιβλία:  «Σου γράφω γιατί υπάρχεις »  (εκδόσεις «ΜΑΤΙ») και την αυτοβιογραφία της «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ – Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «οξύνοια». Πηγή: ο Ντελάλης  Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...