Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μουσική, μουσικοί καλλιτέχνες…

 



Νένα Μεϊμάρη

Μουσική, μουσικοί καλλιτέχνες, μουσικόφιλοι, νέα τραγούδια!!!

Είναι μεγάλη μου τιμή να φιλοξενήσω σήμερα νέα παιδιά, καλλιτέχνες και lovers της μουσικής. Ένας από τους στόχους των δικών μου κειμένων, είναι να αγκαλιάζω και να προωθώ την δημιουργικότητα στους νέους. Γενικά με εμπνέουν και με βοηθούν να συντονιστώ στις δικές μου δημιουργίες. Να μορφωθώ στις νέες τάσεις και να κατανοήσω την εποχή μας. Σας καλώ να γνωρίσετε τους σημερινούς δημιουργούς και να απολαύσετε το νέο τους τραγούδι.

 «Το Τραπέζι της μοιρασιάς»

Για τον Κανάρη Κεραμάρη μιλήσαμε ξανά. Ως λάτρης της μουσικής έκανε σπουδές στη Θεσσαλονίκη και στο Λονδίνο, δίνοντας έμφαση στη μουσική και τη σύνθεση.Το καινούριο τραγούδι «Το τραπέζι της μοιρασιάς» σε μουσική Κανάρη Κεραμάρη και στίχους της Ευγενίας Καπουνιάρη αποτελεί τον προπομπό του δίσκου με νέα τραγούδια που αποφάσισε να δημιουργήσει ο συνθέτης, ύστερα από την επιτυχημένη παρουσίαση του cd «Νανουρίσματα και ξυπνήματα». Αυτό το πρώτο τραγούδι ερμηνεύει εξαιρετικά η Ευτυχία Μητρίτσα ενώ παίζουν και καταξιωμένοι σολίστες. Στίχοι: Ευγενία Καπουνιάρη. Πρώτη εκτέλεση, ερμηνεία Ευτυχία Μητρίτσα. Το τραγούδι κυκλοφορεί ανεξάρτητα σε όλες τις πλατφόρμες.

Καλή ακρόαση!



Η Ευτυχία Μητρίτσα, τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, διαγράφει ξεχωριστή πορεία στην ελληνική σκηνή. Ασχολείται με το έντεχνο λαϊκό τραγούδι, την Παράδοση και τη σύγχρονη δημιουργία. Γεννήθηκε στην Καρδίτσα και αναζήτησε το όνειρό της στην Αθήνα, μέσα από τις μουσικές σπουδές. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες δίνοντας συναυλίες σε μεγάλες και μικρές σκηνές της Αθήνας και της περιφέρειας. «Το τραπέζι της μοιρασιάς» αποτελεί την πιο πρόσφατη συνεργασία της με τον συνθέτη Άρη Κεραμάρη και τη στιχουργό Ευγενία Καπουνιάρη.

Συνδεθείτε με την Ευτυχία Μητρίτσα στις επίσημες σελίδες της

Spotify|EftychiaMitritsa

Youtube/eftychiamitritsa


Η Ευγενία Καπουνιάρη γεννήθηκε στην Κατερίνη και μεγάλωσε στο Κίτρος Πιερίας. Αγαπά τις λέξεις και της αρέσει να «παίζει» μαζί τους, να τις συνταιριάζει στο χαρτί και να αποδίδει με διάθεση μεταφορική ή σατυρική ή ίσως και αυτούσια σκληρή την όποια πραγματικότητα, μια πραγματικότητα από την οποία ΔΕΝ επιθυμεί να ξεφύγει. Η Ευγενία ζει και εργάζεται ως νηπιαγωγός στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης και είναι μητέρα δύο παιδιών. Το τραγούδι «Το τραπέζι της μοιρασιάς» αποτελεί μέρος των στίχων της, που επέλεξε ο συνθέτης Κανάρης Κεραμάρης και ανέδειξε με έναν τρυφερό και συνάμα δυναμικό τρόπο το κινηματογραφικό προφίλ του συγκεκριμένου κομματιού. Η καθάρια και δωρική φωνή της Ευτυχίας Μητρίτσα, πέτυχε να αναδείξει στο τραγούδι το συναίσθημα που του πρέπει και να προβάλλει την ποιότητά του. Η συνεργασία της Ευγενίας με τον Κανάρη Κεραμάρη θα χαρακτηριζόταν ως «ευλογία», για ένα ταξίδι που έγινε με τις καλύτερες συνθήκες. ‘Επεται συνέχεια…!!!








Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Στηρίζουμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας για το καλό όλων μας!!!

Πώς Επωφελούνται τα Παιδιά Όταν Επισκέπτονται την Τοπική Δημοτική Βιβλιοθήκη ; Η τοπική δημοτική βιβλιοθήκη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς που συμβάλλει στην ανάπτυξη της μάθησης και της προσωπικότητας των παιδιών. Ειδικά στις μέρες μας, όπου η τεχνολογία και οι ψηφιακές πλατφόρμες κυριαρχούν, οι βιβλιοθήκες προσφέρουν έναν αδιαμφισβήτητο χώρο για δημιουργική μάθηση, ψυχαγωγία και ανάπτυξη της φαντασίας. Η επίσκεψη στην τοπική βιβλιοθήκη έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, τόσο για την ακαδημαϊκή τους πρόοδο όσο και για την προσωπική τους εξέλιξη. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη με βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από λογοτεχνία και ιστορία μέχρι επιστήμες και τέχνες. Όταν τα παιδιά επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη, έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν νέες ιδέες και να ενισχύσουν τις αναγνωστικές τους δεξιότητες. Διαβάζοντας διαφορετικά είδη βιβλίων, αναπτύσσουν το λεξιλόγιό τους, βελτιώνουν την κατανόηση κειμένων και ενισχύουν τη σκέψη τους. Αυτό βοηθά στην καλύτερη προετ...

Αναμνήσεις

Νένα Μεϊμάρη Ετοιμάζομαι να βγω για δουλειές. Βάζω τη μαύρη μπλούζα μου και ξαφνικά βρίσκομαι στο Newbury street στη Βοστόνη. Δοκιμάζω μία μαύρη μπλούζα από το μαγαζί που πουλάει ποιοτικά second hand ενδύματα. Υπάρχουν πολλά με τις ετικέτες τους ακόμα επάνω, γιατί οι κυρίες που τα αγόρασαν δεν πρόλαβαν να τα φορέσουν. Τα βαρέθηκαν και τα δωρίζουν στο συγκεκριμένο μαγαζί, το οποίο δίνει μέρος των εσόδων σε διάφορες ανάγκες της πόλης. "Πάρ' την", μου λέει ο άντρας μου, "σου ταιριάζει". Και έτσι αγόρασα την μπλούζα. Η ανάμνηση είναι τόσο έντονη που με τραντάζει για λίγο. Δεν είμαι για τέτοια, λέω στον εαυτό μου και σφίγγω την καρδιά μου για να σταματήσω το επεισοδιο. Γιατί πρόκειται για επεισόδιο. Φοράω γρήγορα την μπλούζα και βγαίνω από το δωμάτιο. Δεν θα υποκύψω σ’ αυτήν την τρέλα, λέω στον εαυτό μου και βγαίνω βιαστικά έξω για τις δουλειές μου. Είμαι όμως εντυπωσιασμένη γιατί μου συνέβη κάτι το οποίο νόμιζα ότι τελείωσε στη φάση που βρίσκομαι τώρα.  «Μερικές φορ...

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας [ποίημα σε μετάφραση της Ν.Μ.]

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας της Mary Elizabeth Frye Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν βρίσκομαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσάνε Είμαι οι ανταύγειες από τα διαμάντια Που γυαλίζουν πάνω στο χιόνι. Είμαι οι ηλιαχτίδες πάνω στο ώριμο σιτάρι Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς στο σιωπηλό πρωινό Είμαι η βιαστική και ακλόνητη ορμή Από τα σιωπηλά πουλιά που πετούν ομαδικά. Είμαι τα απαλά αστέρια που λάμπουν την νύχτα. Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Νένα Μεϊμάρη  Το ποίημα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά και αποφάσισα να το συμμεριστώ μαζί σας. Είναι σαν να το έγραψε η ποιήτρια για 'μένα. Άρχισα να το αποστηθίζω, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω γενικά. Αλλά αυτές τις γραμμές δεν θέλω να τις χάσω. Θέλω να τις φωνάξω την άλλη φορά που θα βρίσκομαι μπροστά στον τάφο του αγαπημένου μου και να του τις πω από έξω. Όταν τα λόγια κάνουν επίθεση στην ψυχή σου, τότε εσύ...