Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πώς σταμάτησα να κυνηγώ την ευτυχία και άρχισα να απολαμβάνω τη ζωή μου με όλες της τις ατέλειες

 


Ο καθορισμός στόχων είναι σίγουρα μια δύσκολη υπόθεση. Οι στόχοι δίνουν στους ανθρώπους την προσμονή και το κίνητρο για κάτι που θα συμβεί στο μέλλον και έχει αποδειχτεί ότι αυτό δημιουργεί καλύτερες συνθήκες για την επιτυχία σε σχέση με τον μη καθορισμό στόχων. Αλλά αυτή η διαδικασία μπορεί επίσης να οδηγήσει και στην εμμονή, όπως και στην έλλειψη εστίασης στο παρόν. Και είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι μόλις ο στόχος επιτευχθεί, η χαρά που νιώθουμε δεν αξίζει τελικά τόσο το άσχημο και γεμάτο άγχος ταξίδι προς αυτό -εκτός κι αν το ταξίδι από μόνο του ήταν ήδη απολαυστικό.

Αν το επίπονο ταξίδι σας κάνει να απομακρυνθείτε από τους φίλους, την οικογένεια και τους αγαπημένους σας, τότε είναι πιθανώς απαραίτητο να αλλάξετε την πορεία της ζωής σας, ώστε να αποφύγετε να γίνετε κάτι που θα μετανιώσετε και για το οποίο θα λυπάστε στο μέλλον. Είναι ανούσιο να αντιλαμβάνεστε τη ζωή ως έναν συνεχή αγώνα, αλλά αν προτιμάτε αυτή την οπτική, τότε είναι σημαντικό να θυμάστε ότι στο τέλος του αγώνα θα έχετε μάλλον μείνει μόνοι σας. Αυτό είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε στο σύγχρονο κόσμο με τόσα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και με τόσο «αισιόδοξο» καταναλωτισμό, αλλά χρειάζεται να βρείτε τους δικούς σας μοναδικούς στόχους και επιθυμίες, που θα είναι ειδικά προσαρμοσμένα τόσο στην βραχυπρόθεσμη, όσο και στη μακροπρόθεσμη ευτυχία, ηρεμία και επιτυχία σας.

Η απόλαυση δεν αποτελεί μέσο μέτρησης της προσπάθειας ή του επιτεύγματος· είναι περισσότερο ένας τρόπος ζωής και μια κατεύθυνση στη ζωή σας. Επιπλέον, η απόλαυση μπορεί κατά κάποιο τρόπο να μετρηθεί μέσω του γέλιου, της αγάπης και της αγάπης προς τον εαυτό μας. Ο διαλογισμός μπορεί να διευκολύνει την αναγνώριση και αποδοχή τέτοιων ιδεών και αληθειών, αλλά να έχετε υπόψη σας ότι ο διαλογισμός περιέχει κι άλλα κομμάτια γνώσης, όπως το ποιοι πραγματικά είμαστε, πώς αντιλαμβανόμαστε τη ζωή και πώς θέλουμε να αλλάξουμε εμάς και τον κόσμο.

Ένας άλλος τρόπος είναι το ημερολόγιο. Αποδοτικός και αποτελεσματικός τρόπος για να καθορίσετε ποιες πράξεις πρέπει να γίνουν, ώστε να επιτεύξετε μια ουσιαστική και μακροχρόνια ευτυχία. Οι καλύτερες ώρες για να γράψετε στο ημερολόγιό σας είναι συνήθως το πρωί μόλις ξυπνάτε ή το βράδυ πριν αποκοιμηθείτε, αλλά όποτε μπορείτε, χρειάζεστε πέντε με δέκα λεπτά καθημερινά. Μπορείτε εκεί να μοιραστείτε τα πάντα, αλλά θα σας βοηθούσε ακόμα περισσότερο να σκεφτείτε από πριν τα θέματα που θέλετε να καταγράψετε και να το κάνετε με απόλυτη ειλικρίνεια χωρίς καμία λογοκρισία και φόβο!

Χρειάζεται όμως επιτέλους να εστιάσουμε στο σήμερα· μπορεί να μην είναι τέλειο, αλλά σίγουρα αποτελεί μια τέλεια ευκαιρία για να νιώσουμε λίγη ευτυχία. Αντίθετα από τις κοινές υποθέσεις και πεποιθήσεις, η βραχυχρόνια στεναχώρια δεν οδηγεί απαραίτητα σε μακροχρόνια ευτυχία. Όμως, η βραχυπρόθεσμη ευτυχία τροφοδοτεί την μακροπρόθεσμη· οπότε ένας από τους τρόπους να διασφαλίσετε ότι θα είστε ευτυχισμένοι στο μέλλον είναι να επιχειρήσετε να νιώσετε ικανοποιημένοι στο παρόν. Για άλλη μια φορά θα τονίσουμε ότι είναι σημαντικό να ανακαλύψετε τι είναι αυτό που αυθεντικά αξίζει για εσάς ως άνθρωπο και να αφήσετε την καρδιά και την ψυχή σας να μιλήσουν, δίνοντάς τους τον απαραίτητο χώρο και χρόνο να εκφραστούν.

Η ζωή μας φαίνεται ότι είναι ένα άλλοτε μακρύ και άλλοτε σύντομο ταξίδι. Και αποτελεί επίσης μια βεβαιότητα το γεγονός ότι η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της, αλλά παρά τις αναπόφευκτες αυτές εναλλαγές που κοστίζουν συναισθηματικά, σωματικά και πνευματικά, αν εσείς εστιάσετε σε ό,τι είναι σημαντικό για εσάς -και αν θέσετε την ευτυχία σας ως προτεραιότητα στο τώρα- είναι πιο πιθανό η διαδρομή να είναι πιο απολαυστική και ευχάριστη.

Πηγή: Ιστοσελίδα Εναλλακτική Δράση

Νένα Μεϊμάρη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Γίνε τολμηρή!! Αγάπα την περιπέτεια!!

Νένα Μεϊμάρη Αυτό ένιωσα και έζησα την περασμένη Κυριακή. Έγινα λιγάκι τολμηρή και αγκάλιασα τη μικρή περιπέτεια. Βέβαια δεν συνέβη όπως παλιά που ήμουν με τον αγαπημένο μου δίπλα μου και ένιώθα όλο τον κόσμο δικό μου. Εδώ και χρόνια είμαι κλισμένη στον εαυτό μου και μέσα στο σπίτι μου. Αυτό μου άρεσε να κάνω. Αλλά όλα έχουν μία αρχή και ένα τέλος και εγώ με τη σειρά μου ένιωσα ότι ήθελα να γίνω λιγάκι τολμηρή και να κάνω κάτι έξω από το σπίτι μου. Έτσι λοιπόν βγήκα έξω στην εξοχή με την λογοτεχνική μου παρέα για να δούμε τα λουλούδια της φύσης που βγαίνουν άφθονα στην περιοχή μας. «Εξέτασε την ρουτίνα σου, ρώτα τον εαυτό σου αν είναι αυτή που θέλεις τώρα», διάβασα κάπου και αυτό έκανα. Οι κύκλοι έρχονται και φεύγουν και εμείς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την αρχή και το τέλος τους. Να είμαστε ευαίσθητες στις αλλαγές που νιώθουμε ότι έρχονται στις διάφορες φάσεις της ζωής μας. Εγώ έχω επιθυμήσει τη φύση πάρα πολύ και ένιωθα την ανάγκη να τη δω και να την αγγίξω αλλά δεν το τολμούσα, α...