Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Isabel Allende

 

CBS NEWS SUNDAY MORNING

Rita Braver, May 28, 2023

Μετάφραση Νένα Μειμάρη


Η Isabel Allende, συγγραφέας, 80 χρονών, έχει γράψει πάνω από 24 βιβλία και

πούλησε 74 εκατομμύρια αντίτυπα, μεταφρασμένα σε 40 γλώσσες.

«Έχω το βιβλίο στο μυαλό μου, τους χαρακτήρες στην ψυχή μου, κάθε

στιγμή», μας ενημερώνει. «Χρειαζόμαστε ανθρώπους με τρέλα, χρειαζόμαστε

ανθρώπους ικανούς, οι οποίοι μπορούν να κάνουν ασυνήθιστα και

εντυπωσιακά πράγματα, ορμώμενοι από θάρρος, πάθος και παρόρμηση»,

συνεχίζει.

Όταν της είπαν ότι οι ηρωίδες της είναι δυναμικές γυναίκες, αυτή απάντησε

με την ερώτηση, «Γνωρίζεις καμία αδύναμη γυναίκα?»

Όταν πρωτοάρχισε να γράφει δεν υπήρχαν γυναίκες συγγραφείς στη

Λατινική Αμερική και όλα τα πρότυπα ήταν γένους αρσενικού, δηλώνει η ίδια.

Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Χιλή και να μετακομίσει στη Βενεζουέλα

για πολιτικούς λόγους. Εκεί άρχισε να γράφει ένα γράμμα στον παππού της

για να τον αποχαιρετήσει. Το γράμμα εξελίχθηκε σε βιβλίο, με τον τίτλο «Το

σπίτι των πνευμάτων». Το βιβλίο, το οποίο περιγράφει την ζωή της

οικογενείας της, το καταπιεστικό σύστημα της Χιλής και την φρίκη του

πραξικοπήματος, (coup d’ etat), έκανε διεθνή πάταγο και διακρίθηκε ως το

πιο σπουδαίο βιβλίο του 20ου αιώνα.

«Το βιβλίο αυτό μου έδωσε φωνή όταν δεν είχα φωνή. Συνειδητοποίησα ότι

αυτό θέλω να κάνω».

Αργότερα μετακόμισε στην Καλιφόρνια, όπου και έκανε τον τρίτο της γάμο με

τον δικηγόρο Roger Cukras.

Το 1992 έχασε την κόρη της Paula, 29 χρονών, από μία σπάνια αρρώστια. Η

Isabel γεύτηκε την απώλεια, την οποία θρηνεί μέχρι σήμερα. Ωστόσο έγραψε

ένα βιβλίο για την κόρη της και αφιέρωσε όλα τα χρήματα στο ίδρυμα το

οποίο ίδρυσε η ίδια για να βοηθήσει κορίτσια που βρίκονται σε κίνδυνο ανά τον κόσμο.

Η δουλειά της επικεντρώνεται στο θέμα της αδικίας και της ταλαιπωρίας.


«Τα βιβλία μου δεν μπορούν να αλλάξουν τον άνθρωπο αλλά μπορούν να του

δείξουν ποιος είναι».

Το σχόλιό μου:

Υπάρχουν πολλά βιβλία της Isabel Allende στην Ελληνική γλώσσα. Εγώ

συνεχίζω να θαυμάζω τη γυναίκα, η οποία δεν επέτρεψε να την

καταβάλλουν τα ποικίλα χτυπήματα που της έδωσε η ζωή αλλά τα μετέτρεψε

σε ευκαιρίες για να γνωρίσει τον εαυτό της, να τον αγκαλιάσει και να αφήσει τα

φτερά της να την ταξιδέψουν εκεί που την οδήγησε ξανά και ξανά η ψυχή της.

Εμείς οι γυναίκες έχουμε τεράστια αποθέματα δύναμης. Το έχουμε πει πολλές

φορές εξάλλου. Το είδαμε ακόμα μία φορά στη ζωή της Isabel Allende.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Γίνε τολμηρή!! Αγάπα την περιπέτεια!!

Νένα Μεϊμάρη Αυτό ένιωσα και έζησα την περασμένη Κυριακή. Έγινα λιγάκι τολμηρή και αγκάλιασα τη μικρή περιπέτεια. Βέβαια δεν συνέβη όπως παλιά που ήμουν με τον αγαπημένο μου δίπλα μου και ένιώθα όλο τον κόσμο δικό μου. Εδώ και χρόνια είμαι κλισμένη στον εαυτό μου και μέσα στο σπίτι μου. Αυτό μου άρεσε να κάνω. Αλλά όλα έχουν μία αρχή και ένα τέλος και εγώ με τη σειρά μου ένιωσα ότι ήθελα να γίνω λιγάκι τολμηρή και να κάνω κάτι έξω από το σπίτι μου. Έτσι λοιπόν βγήκα έξω στην εξοχή με την λογοτεχνική μου παρέα για να δούμε τα λουλούδια της φύσης που βγαίνουν άφθονα στην περιοχή μας. «Εξέτασε την ρουτίνα σου, ρώτα τον εαυτό σου αν είναι αυτή που θέλεις τώρα», διάβασα κάπου και αυτό έκανα. Οι κύκλοι έρχονται και φεύγουν και εμείς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την αρχή και το τέλος τους. Να είμαστε ευαίσθητες στις αλλαγές που νιώθουμε ότι έρχονται στις διάφορες φάσεις της ζωής μας. Εγώ έχω επιθυμήσει τη φύση πάρα πολύ και ένιωθα την ανάγκη να τη δω και να την αγγίξω αλλά δεν το τολμούσα, α...