Πριν λίγο καιρό βρέθηκα στο 10 ο Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης, στην ενότητα «6 πιάνα 12 πιανίστες». Ήταν πολύ ενδιαφέρον. Έχουμε ακούσει κλασσική μουσική, παραδοσιακή, jazz, Έλληνες συνθέτες, παραδοσιακή και άλλα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον το άκουσμα των ήχων μόνο από τις χορδές του πιάνου, δηλαδή από την ουρά του. Ήχοι πρωτότυποι, διαφορετικοί, έντονοι, πρωτάκουστοι, λίγο σκανδαλώδεις, ιδιόρρυθμοι. Δεν τους είχα ακούσει ποτέ και ας βρέθηκα σε κονσέρτα πιάνου αρκετές φορές. Έμαθα λοιπόν ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τις χορδές από μόνες τους και να δημιουργήσεις μουσική. Χρειάζεται βέβαια φαντασία για να το κάνεις αυτό. Χρειάζεται επίσης να πειραματιστείς για να φτάσεις στο αποτέλεσμα που επιδιώκεις. Να βγεις από τα νερά σου φυσικά. Αυτό ακριβώς χρειάζεται να κάνουμε όλες. Να βγούμε από τα νερά μας για διαφορετικούς λόγους. Κι αφού ένα άψυχο πιάνο είναι ικανό να το κάνει, τι εμποδίζει εμάς, φίλες μου; Ρητορική είναι η ερώτησή μου γιατί την απάντηση την ξέρουμε όλες μας.
Σας αφιερώνω απόσπασμα από το ρεσιτάλ Piandaemonium (6 πιάνα 12 πιανίστες).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου