Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ψυχιατρικές διαταραχές: Πόσο Επιταχύνουν τη Βιολογική Γήρανση

 Οι ψυχικές παθήσεις δεν κλέβουν μόνο τη χαρά και την ευημερία περίπου ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων στον πλανήτη, αλλά και τα χρόνια τους.

Σύμφωνα με νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στις 26 Μαρτίου στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Ψυχιατρικής στο Παρίσι, τα άτομα που πάσχουν από μια σειρά ψυχικών παθήσεων -ιδιαίτερα κατάθλιψη, διπολική διαταραχή και άγχος- έχουν στο αίμα τους δείκτες που υποδεικνύουν ότι η βιολογική ηλικία τους είναι μεγαλύτερη από τη χρονολογική.

Ο Δρ. Τζούλιαν Ματζ και η καθηγήτρια Κάθριν Λιούις από το King’s College του Λονδίνου μελέτησαν 168 διαφορετικούς μεταβολίτες στο αίμα αναλύοντας δείγματα για 110.780 συμμετέχοντες στη UK Biobank2, μια μεγάλη τράπεζα που περιλαμβάνει βιοϊατρικά δεδομένα μισού εκατομμυρίου ατόμων στη Βρετανία. Οι ερευνητές συνέδεσαν αυτά τα δεδομένα με πληροφορίες σχετικά με το αν οι συμμετέχοντες είχαν ιστορικό ψυχικής νόσου και ανακάλυψαν ότι τα άτομα με ψυχική νόσο είχαν προφίλ μεταβολιτών που παρέπεμπε σε μεγαλύτερη ηλικία σε σύγκριση με την πραγματική τους.

Ο Δρ. Ματζ σημείωσε ότι «είναι πλέον δυνατόν να προβλέψουμε την ηλικία ενός ατόμου από τους μεταβολίτες στο αίμα του. Είδαμε ότι κατά μέσο όρο τα άτομα με ιστορικό ψυχικής νόσου εμφάνιζαν προφίλ μεταβολιτών που έδειχνε ότι ήταν βιολογικά γηραιότερα σε σχέση με την πραγματική ηλικία τους. Για παράδειγμα ασθενείς με διπολική διαταραχή παρουσίαζαν δείκτες στο αίμα που μαρτυρούσαν ότι ήταν περίπου δύο χρόνια γηραιότεροι σε σύγκριση με τη χρονολογική ηλικία τους».

Τα άτομα με ψυχικές διαταραχές τείνουν να έχουν χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής αλλά και χειρότερη υγεία από τον γενικό πληθυσμό. Εμφανίζουν συχνά ασθένειες όπως οι καρδιοπάθειες και ο διαβήτης, οι οποίες επιδεινώνονται με την ηλικία.

Σύμφωνα με τον δρα Ματζ «τα νέα ευρήματα δεν εξηγούν όλες τις διαφορές σχετικά με την κατάσταση της υγείας και το προσδόκιμο ζωής μεταξύ των ασθενών με ψυχικές διαταραχές και του γενικού πληθυσμού αλλά δείχνουν ότι η επιτάχυνση της βιολογικής γήρανσης στα άτομα με ψυχικές νόσους αποτελεί πιθανότατα σημαντικό παράγοντα. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Απώλεια – Γενικές σημειώσεις

   Η απώλεια μπορεί να έρθει σε πολλές μορφές. Εμείς γνωρίζουμε την απώλεια του άντρα μας, που είναι το άλλο μας "μισό", η προέκταση του εαυτού μας. Έφυγε και καλούμαστε να συνεχίσουμε μόνες μας. Με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε. Πενθούμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Στην ουσία θα χάσουμε το νόημα της ζωής μας, έτσι όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Θα χρειαστεί να βρούμε άλλο νόημα για να συνεχίσουμε με νέα κανονικότητα. Αυτό οδηγεί συχνά σε διαταραχή και συγκεκριμένα σε ένα είδος άγχους.  Ο Cabor Mate στο βιβλίο του «Όταν το σώμα λέει όχι» ρωτάει: "Πώς γίνεται να δημιουργούνται τόσα προβλήματα όταν απουσιάζει κάποιος η κάτι; Πρέπει να υπάρχει μία βιολογία της απώλειας, και πρέπει να την ανακαλύψουμε". Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε: "Τα στρεσογόνα ερεθίσματα υποδηλώνουν ότι κάτι λείπει 'ή πρόκειται να εξαφανιστεί και αυτό το κάτι είναι σημαντικό και επιθυμητό από τον οργανισμό". Τέλος πάντων... η απώλεια γίνεται και ένα είδος ναρκωτικού. Δε θέλεις να εί...

Αγαπητές μου φίλες και φίλοι, σας εύχομαι ολόψυχα Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση, με την ελπίδα το φως να κερδίσει το σκοτάδι!

  Νένα Μεϊμάρη

Εθισμός στο πένθος!

Νένα Μεϊμάρη Με μεγάλο ενδιαφέρον αγόρασα το βιβλίο “Becoming Supernatural” του DR JOE DISPENZA, στα Ελληνικά. (Πώς συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν το ακατόρθωτο). Όπως λέει και ο Tony Robbins: «Ο Dr Joe Dispenza μας δείχνει πώς να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε μια εξαιρετική ζωή». Δεν έχω τελειώσει ακόμα όλο το πόνημα αλλά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου βρήκα την απάντηση που ψάχνω εδώ και 5 χρόνια στην ερώτηση: «Γιατί με το που ξυπνάω κάθε πρωί πηγαίνω στις ίδιες σκέψεις της απώλειας;». Γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω έστω και ένα πρωινό για τόσο καιρό και ας το έχω προσπαθήσει μερικές φορές. Ο Dr Dispenza μας εξηγεί ότι όταν έχουμε εθιστεί σε "κάτι", αυτό το κάτι μας δημιουργεί συναισθήματα τόσο έντονα που γινόμαστε ένα με αυτά και έτσι καθίσταται ως φυσική πραγματικότητα. Με άλλα λόγια έχουμε εθιστεί σοβαρά σε αυτήν την κατάσταση και έτσι βρισκόμαστε σε επίπεδο επιβίωσης. Τώρα βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να σπάσουμε συνήθειες και να πετάξουμε τον όπο...

Δεν μπορείς να ελέγξεις την καταιγίδα, αλλά μπορείς να μάθεις να στέκεσαι μέσα της

  Ενώ όλα αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, η τεχνολογία, το κλίμα, η εργασία, οι ανθρώπινες σχέσεις, υπάρχει μια εσωτερική επιθυμία που διαρκώς δυναμώνει – να νιώσουμε σταθερότητα. Όταν ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να παραπαίει, η ανάγκη για εσωτερική γείωση είναι ανάγκη επιβίωσης. Η γείωση, όπως την προσεγγίζει ο Dr. Jordan Grumet στο Psychology Today, δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι μια υπαρξιακή αγκύρωση που μας συνδέει με το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στο άγχος και την αστάθεια της καθημερινότητας. Αυτό δεν σημαίνει να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά να αντλούμε δύναμη από αυτό για να αντιμετωπίσουμε το παρόν με μεγαλύτερη ισορροπία και καθαρότητα. Η δύναμη της προσωπικής αφήγησης Ο Grumet κάνει μια σημαντική διάκριση: άλλο είναι το νόημα (το πώς ερμηνεύουμε τη ζωή μας) και άλλο ο σκοπός (οι πράξεις που αναλαμβάνουμε). Η γείωση, λέει, λειτουργεί ως η γέφυρα που ενώνει αυτά τα δύο. Δεν είναι απλώς μια εσωτερική αίσθηση· είναι μια ...