Η Πασχαλινή σου λαμπάδα!!!
Άναψα την λαμπάδα
για την Ανάσταση
αλλά όχι, λάθος
Aγάπη Mου
και μετά για εμένα.
Ίσως έρθει η Ανάσταση
όχι μόνο για εμένα,
για όλες τις χήρες
τις μόνες γυναίκες,
για όλες τις μανάδες
που έχασαν τα παιδιά τους
στο άδικο τραίνο.
Γι' αυτές που τα περιτύλιξαν
με το δακρυσμένο χώμα,
γι' αυτές που δεν πρόλαβαν να δούν
τα λατρεμένα τους,
για όλους τους αγαπητικούς
που βρέθηκαν ξάφνου μόνοι τους.
Την άναψα για τον επιούσιο πόνο
αυτόν που δεν έχει
ούτε αρχή, ούτε τέλος
μια ατέλειωτη συνέχεια οδύνης
παρέα με έναν Θεό
της ΜΗ παρηγοριάς.
Η λαμπάδα «μας» καίει
η φλόγα της, μικρός λαμπερός κώνος
στολίζει το δωμάτιο.
Η μνήμη αιώνια
μέρα, νύχτα
κάθε λεπτό.
Τα λατρεμένα πρόσωπα γύρω μας,
τα χέρια μια προσπάθεια για αγκαλιά
αλλά δεν προφταίνουν, φθίνουν.
Είσαι γύρω μου, λένε
αλλά εγώ δεν σε βλέπω
Αγάπη Μου
πάγωσαν τα μάτια μου,
σε περιμένω στα όνειρά μου.
Έλα!! Έλα!!
Έλα να δεις την λαμπάδα σου
την λαμπάδα μας,
για σένα την άναψα πρώτα
και μετά,
μετά με πήρε ο κατήφορος
είναι και άλλοι, πολλοί!
Καλή Ανάσταση
Αγάπη Μου!
Καλό Πάσχα
αν το γιορτάζουν
εκεί που είσαι τώρα!
Αν είσαι!!
- της Νένας Μεϊμάρη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου