Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια ζωή με σκοπό! [της Νένας Μεϊμάρη]

Μια ζωή με σκοπό!


Υπάρχει ένα βιβλίο με τίτλο Μια ζωή με σκοπό. Μεταφρασμένο από την Αγγλική γλώσσα και γραμμένο από έναν αμερικανό ιεροκήρυκα, το βιβλίο εξετάζει το νόημα της ζωής μας, τον λόγο της ύπαρξής μας και βασίζεται στη θεωρία της δημιουργίας.

Με άλλα λόγια έχουμε δημιουργηθεί από τον Θεό για έναν σκοπό.




Το βιβλίο το διάβασα παλιά και το συζήτησα για πολλές εβδομάδες με μια ομάδα από άλλες γυναίκες. Μπορώ να πω ότι το απόλαυσα κιόλας, τότε που τα πράγματα στη ζωή μου πήγαιναν πολύ καλά.

Τι γίνεται, όμως, όταν έρθει η απόλυτη καταστροφή μέσα στο σπίτι σου; Όταν ένας κεραυνός κάψει όλη την ζωή σου και ξαφνικά και απότομα έχεις βρεθεί μέσα στα αποκαΐδια;

Από πού είναι καλό και έξυπνο να αρχίσεις;

Και ο σκοπός σου; Τι απέγινε ο σκοπός που σε συντηρούσε σε μία τροχιά που γνώριζες καλά;
Τι κάνεις όταν συνηδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει πλέον; Ποιος είναι ο καινούριος σου σκοπός μέσα στα νέα σου δεδομένα; Θέλεις να έχεις σκοπό ή τον θεωρείς «άχρηστο οδηγό» μετά από όσα πέρασες;

Ιδού η Ρόδος, λοιπόν!

Έχω διαβάσει επανειλημμένα ότι αυτοί που επέζησαν δραματικές καταστάσεις, όπως στρατόπεδα συγκέντρωσης, για παράδειγμα, επέζησαν γιατί πίεσαν τον εαυτό τους να βρει έναν σκοπό ο οποίος να συντηρεί το ελάχιστο έστω ενδιαφέρον τους να μείνουν ζωντανοί.

Το καταλαβαίνω. Την πέρασα και εγώ αυτήν την φάση που κράτησε για 'μένα περίπου τρία χρόνια. Όλον αυτόν τον καιρό  αναρωτιόμουν γιατί να υπάρχω, τι μπορώ να προσφέρω, ποιά είμαι, αν θέλω να συνεχίσω, πώς ορίζω την προσωπική μου ζωή και σε ποιο σύνολο θα προσκολληθώ;

Προσπαθούσα να βρω έναν σκοπό για να συνεχίσω.

Στην αρχή ήταν το μαγείρεμα που μου άρεσε να κάνω για την οικογένειά μου. Μετά ήταν το γράψιμο, το οποίο κατέληξε σε ένα βιβλίο, μετά στην αρθρογραφία και τέλος στο blog μου για τις χήρες γυναίκες.

Μετά σιγά σιγά έφερα πίσω στην ζωή μου το ενδιαφέρον για τον πολιτισμό, ο οποίος πάντα με ενδιέφερε και ακολουθούσα.Κάπως έτσι ανάγκασα τον εαυτό μου να σηκωθεί από το κρεβάτι τα πρωινά και να «πάρει εμπρός».

Δεν θα πω ότι τα έχω καταφέρει όπως θα ήθελα, αλλά αυτή είναι η αρχή και όπως γνωρίζουμε «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός».

Φίλες μου, δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά, όπως οι έξω από το πρόβλημά μας θέλουν να μας παρουσιάσουν. Όταν για χρόνια πορεύεσαι με έναν τρόπο ζωής τον οποίον αγαπάς και ξαφνικά τον χάνεις, χρειάζεται καιρός να κάνεις το πολύτιμο και πάρα πολύ δύσκολο "reset" και να δημιουργήσεις μία νέα ζωή με εντελώς καινούριο σκοπό.

Εμείς οι γυναίκες είμαστε συναισθηματικά όντα, εμβαθύνουμε περισσότερο, νιώθουμε την αγάπη πιο έντονα, καταλαβαίνουμε τις σχέσεις σε τρισδιάστατη πραγματικότητα και έτσι όλο αυτό γίνεται πιο πολύπλοκο για εμάς.

Δεν είναι, όμως, ακατόρθωτο. Αν το αποφασίσουμε, θα ψάξουμε να βρούμε έναν σκοπό ο οποίος μας ταιριάζει και μας κάνει για το τώρα μας. Αν τινάξουμε την μαύρη άβυσσο που μας έχει περιτυλίξει, βάλουμε σε εφαρμογή το «ασφαλές δίκτυο» το οποίο υπάρχει στη διάθεσή μας, ζητήσουμε την αγάπη των κοντινών μας ανθρώπων, τότε σιγά σιγά θα βρούμε κάποιο νόημα να συνεχίσουμε. 

Γιατί η ζωή μας έχει ανάγκη από ένα σκοπό!

- Νένα Μεϊμάρη 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιατί φωτογραφίζω;

“Η φωτογραφία είναι μια αδύναμη φωνή, αλλά μερικές φορές μπορεί να προσκαλέσει τις αισθήσεις μας  προς τη συνείδηση, να προκαλέσει συναισθήματα τόσο δυνατά ώστε να λειτουργούν ως καταλύτες της σκέψης”. W.E. Smith 1977 Θεωρούμε ότι η φωτογραφία εφευρέθηκε για να αποτυπώσει, να ερμηνεύσει, ή να αποδείξει κάτι σχετικά με την πραγματικότητα, κατά το “αυτό υπήρξε” του Roland Barthes. Οι έννοιες, όμως, που στηρίζουν τη φωτογραφία δε σχετίζονται μόνο με την πραγματικότητα. Αφορούν και το νόημα, το βλέμμα, την επιθυμία, το θάνατο, τον χρόνο, τη μνήμη, το λόγο. Η τέχνη της φωτογραφίας δεν περιορίζεται στο να αποτελεί απλή συλλογή πληροφοριών σε εικόνες, αλλά στην πραγματικότητα μας αποκαλύπτει την οπτική γωνία του παρατηρητή, άρα του ατόμου που φωτογραφίζει. Είναι μια γλώσσα, ένας κώδικας επικοινωνίας των συναισθημάτων, των διαθέσεων, των σκέψεων. Ένας τρόπος να γνωρίσεις τον κόσμο, τόσο τον εξωτερικό, όσο κυρίως τον εσωτερικό. Η φωτογραφία κρύβει λοιπόν ένα αμέτρητο δυναμικό όχι μόνο ως ερ...

Εθισμός στο πένθος!

Νένα Μεϊμάρη Με μεγάλο ενδιαφέρον αγόρασα το βιβλίο “Becoming Supernatural” του DR JOE DISPENZA, στα Ελληνικά. (Πώς συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν το ακατόρθωτο). Όπως λέει και ο Tony Robbins: «Ο Dr Joe Dispenza μας δείχνει πώς να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε μια εξαιρετική ζωή». Δεν έχω τελειώσει ακόμα όλο το πόνημα αλλά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου βρήκα την απάντηση που ψάχνω εδώ και 5 χρόνια στην ερώτηση: «Γιατί με το που ξυπνάω κάθε πρωί πηγαίνω στις ίδιες σκέψεις της απώλειας;». Γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω έστω και ένα πρωινό για τόσο καιρό και ας το έχω προσπαθήσει μερικές φορές. Ο Dr Dispenza μας εξηγεί ότι όταν έχουμε εθιστεί σε "κάτι", αυτό το κάτι μας δημιουργεί συναισθήματα τόσο έντονα που γινόμαστε ένα με αυτά και έτσι καθίσταται ως φυσική πραγματικότητα. Με άλλα λόγια έχουμε εθιστεί σοβαρά σε αυτήν την κατάσταση και έτσι βρισκόμαστε σε επίπεδο επιβίωσης. Τώρα βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να σπάσουμε συνήθειες και να πετάξουμε τον όπο...

Ποτέ δεν είναι αργά!!!

  «Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είσαι» του George Eliot «Ποτέ δεν είναι αργά – στα μυθιστορήματα η στη ζωή – να αναθεωρήσουμε» της Nancy Thayer «Είμαστε οι πρωταγωνίστριες της δικής μας ιστορίας» της Mary McCarthy «Μην ψάχνεις έξω από τον εαυτό σου. Οι ουρανοί βρίσκονται μέσα σου» της Mary Lou Cook «Λίγο από ότι σου κάνει κέφι, σου κάνει καλό» της Marie Lloyd Νένα Μεϊμάρη

Ο ρατσισμός καλά κρατεί!!!

Νένα Μεϊμάρη «Πήγαινε κάνε κανένα παιδί ή υιοθέτησε κανένα», ακούσαμε πρόσφατα από εκεί που δεν θα έπρεπε να το ακούγαμε αυτό. Ωστόσο είναι κάτι που το ακούμε συχνά εμείς οι γυναίκες και όταν έρχεται και σε εμάς τις χήρες τότε ακούγεται ακόμα πιο έντονα. Η νοοτροπία της κοινωνίας παίρνει για δεδομένο ότι είμαστε χωρίς παιδιά άρα καημένες, για λύπηση και με μοναχικά γεράματα. Ίσως φταίμε και εμείς οι ίδιες γιατί δεν κάναμε τις απαραίτητες θυσίες να μείνουμε στο κρεβάτι για μήνες, να χάσουμε την προσωπική μας ζωή για λίγο και να αφήσουμε τα χόμπι μας στην άκρη, συνεχίζει η νοοτροπία. Κάποια από αυτά τα δέχτηκα και εγώ προσωπικά αλλά φυσικά και δεν τα αγκάλιασα. Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι που μία γυναίκα και μία χήρα δεν έχει παιδιά. Γιατί όμως αυτό να γίνει στίγμα στη ζωή μας δεν το κατάλαβα ποτέ. Η κοινωνία γαλουχείται με τις δικές της ιδέες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι με αντιπροσωπεύουν στο συγκεκριμένο σημείο. Προσωπικά εγώ ποτέ δεν ένιωσα ότι μου λείπει ένα παιδί όσο ζούσε ο άντρας μο...