Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια ζωή με σκοπό! [της Νένας Μεϊμάρη]

Μια ζωή με σκοπό!


Υπάρχει ένα βιβλίο με τίτλο Μια ζωή με σκοπό. Μεταφρασμένο από την Αγγλική γλώσσα και γραμμένο από έναν αμερικανό ιεροκήρυκα, το βιβλίο εξετάζει το νόημα της ζωής μας, τον λόγο της ύπαρξής μας και βασίζεται στη θεωρία της δημιουργίας.

Με άλλα λόγια έχουμε δημιουργηθεί από τον Θεό για έναν σκοπό.




Το βιβλίο το διάβασα παλιά και το συζήτησα για πολλές εβδομάδες με μια ομάδα από άλλες γυναίκες. Μπορώ να πω ότι το απόλαυσα κιόλας, τότε που τα πράγματα στη ζωή μου πήγαιναν πολύ καλά.

Τι γίνεται, όμως, όταν έρθει η απόλυτη καταστροφή μέσα στο σπίτι σου; Όταν ένας κεραυνός κάψει όλη την ζωή σου και ξαφνικά και απότομα έχεις βρεθεί μέσα στα αποκαΐδια;

Από πού είναι καλό και έξυπνο να αρχίσεις;

Και ο σκοπός σου; Τι απέγινε ο σκοπός που σε συντηρούσε σε μία τροχιά που γνώριζες καλά;
Τι κάνεις όταν συνηδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει πλέον; Ποιος είναι ο καινούριος σου σκοπός μέσα στα νέα σου δεδομένα; Θέλεις να έχεις σκοπό ή τον θεωρείς «άχρηστο οδηγό» μετά από όσα πέρασες;

Ιδού η Ρόδος, λοιπόν!

Έχω διαβάσει επανειλημμένα ότι αυτοί που επέζησαν δραματικές καταστάσεις, όπως στρατόπεδα συγκέντρωσης, για παράδειγμα, επέζησαν γιατί πίεσαν τον εαυτό τους να βρει έναν σκοπό ο οποίος να συντηρεί το ελάχιστο έστω ενδιαφέρον τους να μείνουν ζωντανοί.

Το καταλαβαίνω. Την πέρασα και εγώ αυτήν την φάση που κράτησε για 'μένα περίπου τρία χρόνια. Όλον αυτόν τον καιρό  αναρωτιόμουν γιατί να υπάρχω, τι μπορώ να προσφέρω, ποιά είμαι, αν θέλω να συνεχίσω, πώς ορίζω την προσωπική μου ζωή και σε ποιο σύνολο θα προσκολληθώ;

Προσπαθούσα να βρω έναν σκοπό για να συνεχίσω.

Στην αρχή ήταν το μαγείρεμα που μου άρεσε να κάνω για την οικογένειά μου. Μετά ήταν το γράψιμο, το οποίο κατέληξε σε ένα βιβλίο, μετά στην αρθρογραφία και τέλος στο blog μου για τις χήρες γυναίκες.

Μετά σιγά σιγά έφερα πίσω στην ζωή μου το ενδιαφέρον για τον πολιτισμό, ο οποίος πάντα με ενδιέφερε και ακολουθούσα.Κάπως έτσι ανάγκασα τον εαυτό μου να σηκωθεί από το κρεβάτι τα πρωινά και να «πάρει εμπρός».

Δεν θα πω ότι τα έχω καταφέρει όπως θα ήθελα, αλλά αυτή είναι η αρχή και όπως γνωρίζουμε «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός».

Φίλες μου, δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά, όπως οι έξω από το πρόβλημά μας θέλουν να μας παρουσιάσουν. Όταν για χρόνια πορεύεσαι με έναν τρόπο ζωής τον οποίον αγαπάς και ξαφνικά τον χάνεις, χρειάζεται καιρός να κάνεις το πολύτιμο και πάρα πολύ δύσκολο "reset" και να δημιουργήσεις μία νέα ζωή με εντελώς καινούριο σκοπό.

Εμείς οι γυναίκες είμαστε συναισθηματικά όντα, εμβαθύνουμε περισσότερο, νιώθουμε την αγάπη πιο έντονα, καταλαβαίνουμε τις σχέσεις σε τρισδιάστατη πραγματικότητα και έτσι όλο αυτό γίνεται πιο πολύπλοκο για εμάς.

Δεν είναι, όμως, ακατόρθωτο. Αν το αποφασίσουμε, θα ψάξουμε να βρούμε έναν σκοπό ο οποίος μας ταιριάζει και μας κάνει για το τώρα μας. Αν τινάξουμε την μαύρη άβυσσο που μας έχει περιτυλίξει, βάλουμε σε εφαρμογή το «ασφαλές δίκτυο» το οποίο υπάρχει στη διάθεσή μας, ζητήσουμε την αγάπη των κοντινών μας ανθρώπων, τότε σιγά σιγά θα βρούμε κάποιο νόημα να συνεχίσουμε. 

Γιατί η ζωή μας έχει ανάγκη από ένα σκοπό!

- Νένα Μεϊμάρη 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Κουβαλάμε για πάντα ένα κομμάτι τους!!!

Νένα Μεϊμάρη Η σειρά ονομάζεται ''1883'' και προβάλεται στο Netflix. Σπάνια  παρακολουθώ σειρές αλλά η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την Αμερικανική Δύση, κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη στα οποία αναφέρεται η σειρά και αποφάσισα να την παρακολουθήσω. Η ιστορία έχει να κάνει με την οικογένεια Dutton, η οποία προσπαθεί να ξεγύγει από τη φτώχεια, να διασχίσει την τεράστια πεδιάδα της χώρας και να φτάσει στην Μοντάνα όπου θα της δοθεί μεγάλη έκταση γης και καλύτερες ευκαιρίες διαβίωσης. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν όλοι στην οικογένεια. Την ιστορία διηγείται η κόρη της οικογένειας, η Elsa, ένα κορίτσι ατίθασο που δεν μπαίνει στα καλούπια της εποχής. Φανταστείτε την θέση της γυναίκας στην Αμερική του 1883 όπου - στην καλύτερη περίπτωση - ήταν υποχείριο του άντρα της.  Η Elsa, όμως, έχει τη δική της έντονη και δυναμική προσωπικότητα και παίρνει μόνη της τις περισσότερες αποφάσεις για τον εαυτό της. Γι’ αυτό και ερωτεύεται ένα νεαρό γελ...

Ποιήματα για την....απώλεια

  Λούλα Αναγνωστάκη, «Χάθηκα μες τη ζωή μου,  χάθηκες μες τη βροχή…» «Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στη παραλία… Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία… πήγε χαμένη η εκδρομή… Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…» Σωτήρης Παστάκας,  «Προτού χάσω το κορμί μου» «Προτού χάσω το κορμί μου έχασα το μυαλό μου- Πάμε πάλι: Πριν χάσω το μυαλό μου Έχασα το κορμί μου- Απ’ την αρχή: Έχασα το μυαλό μου. Έχασα το κορμί μου. Πάμε πάλι από την αρχή: Έχασα το κορμί μου. Έχασα το μυαλό μου Σε χέρια που μια νύχτα Μου πρότειναν τρεμάμενη σάρκα»    ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Λένα Παππά, «Τα Ποιήματα» Β’ Κάτι, για να το χάσεις πρέπει κάποτε να το είχες. Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κ...

Γίνε τολμηρή!! Αγάπα την περιπέτεια!!

Νένα Μεϊμάρη Αυτό ένιωσα και έζησα την περασμένη Κυριακή. Έγινα λιγάκι τολμηρή και αγκάλιασα τη μικρή περιπέτεια. Βέβαια δεν συνέβη όπως παλιά που ήμουν με τον αγαπημένο μου δίπλα μου και ένιώθα όλο τον κόσμο δικό μου. Εδώ και χρόνια είμαι κλισμένη στον εαυτό μου και μέσα στο σπίτι μου. Αυτό μου άρεσε να κάνω. Αλλά όλα έχουν μία αρχή και ένα τέλος και εγώ με τη σειρά μου ένιωσα ότι ήθελα να γίνω λιγάκι τολμηρή και να κάνω κάτι έξω από το σπίτι μου. Έτσι λοιπόν βγήκα έξω στην εξοχή με την λογοτεχνική μου παρέα για να δούμε τα λουλούδια της φύσης που βγαίνουν άφθονα στην περιοχή μας. «Εξέτασε την ρουτίνα σου, ρώτα τον εαυτό σου αν είναι αυτή που θέλεις τώρα», διάβασα κάπου και αυτό έκανα. Οι κύκλοι έρχονται και φεύγουν και εμείς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την αρχή και το τέλος τους. Να είμαστε ευαίσθητες στις αλλαγές που νιώθουμε ότι έρχονται στις διάφορες φάσεις της ζωής μας. Εγώ έχω επιθυμήσει τη φύση πάρα πολύ και ένιωθα την ανάγκη να τη δω και να την αγγίξω αλλά δεν το τολμούσα, α...