Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ξαδέρφη μου!


Νένα Μεϊμάρη

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2023


 Η εξαδέλφη μου είναι χήρα εδώ και αρκετά χρόνια. Δούλευε επίσης με τον άντρα

της στη δική τους οικογενειακή επιχείρηση για αρκετά χρόνια. Μία

ημέρα βρέθηκε μόνη, γιατί ο σύζυγός της έφυγε από τη ζωή σε

σύντομο χρονικό διάστημα. Η εξαδέλφη μου αποφάσισε να συνεχίζει να

εργάζεται στο ζαχαροπλαστείο τους, το οποίο τώρα θα διαχειριζόταν μόνη

της. «Δεν θέλω να με αποκαλούν χήρα, δεν μου αρέσει αυτή η λέξη», είπε και

έτσι έγινε. Εγώ τουλάχιστον δεν την αποκάλεσα έτσι. Είναι πολλές γυναίκες

που έχουν την ίδια γνώμη. Εγώ δεν ανήκω σε αυτήν την ομάδα. Από τη

στιγμή που είμαι χήρα μπορείς να με αποκαλείς χήρα. Σκοπός είναι να μην

γινόμουν ποτέ.

 Η εξαδέλφη μου λοιπόν μπήκε στον καινούριο της δρόμο χωρίς πολύ ντόρο

και φασαρία, όπως εγώ. Κράτησε την επιχείρηση με μία σχετική βοήθεια και

συνέχισε κανονικά με τα ενδιαφέροντά της. Έπαιζε το πιάνο της και μάλιστα

είχε και μερικούς μαθητές. Παίζει πιάνο και ασχολείται με την κλασσική

μουσική πολλά χρόνια. Συνέχισε να διαβάζει και μάλιστα χωρίς τέλος. Τα βιβλία

είναι γύρω της σε στοίβες, δεν μπορεί χωρίς αυτά. Ούτε και μπορεί να τα

αποχωριστεί. Και σε αυτό διαφέρουμε πολύ. Γιατί εγώ με το που το διαβάσω

το δωρίζω σε βιβλιοθήκες. Δεν μου αρέσει να ξεσκονίζω και είμαι σε

minimalistic μοτίβο. Παρά την σκληρή δουλειά που έκανε σε καθημερινή

βάση, η εξαδέλφη μου συνέχισε με το πανεπιστήμιο και πήρε το

μεταπτυχιακό στο Business Administration, αφού βέβαια είχε πάρει το

μεταπτυχιακό της στο Παρίσι, στη Γαλλική λογοτεχνία. Ιδέα δεν έχω πώς τα

κατάφερε αλλά τα κατάφερε. «Δεν θα απελπιστώ», είπε και αυτό έκανε.

Θρήνησε τον άντρα της με ένα διαφορετικό τρόπο. Με τον τρόπο που αυτή

έκρινε ότι ήταν ο σωστός. Γιατί καμία μας δεν είναι ίδια και κάθε

μία από εμάς τις μόνες γυναίκες έχει το δικαίωμα να εκφραστεί όπως θέλει.

 Η εξαδέλφη μου με μαλώνει συχνά γιατί συνεχίζω σε έναν ατελείωτο θρήνο

για τον αγαπημένο μου αλλά εγώ της υπενθυμίζω ότι είμαστε διαφορετικές και δεν

καταλαβαίνω τον πόνο με τον ίδιο τρόπο όπως αυτή.

 Τελικά, είτε αποκαλείσαι χήρα είτε όχι, είσαι ελεύθερη να είσαι ο εαυτός σου.

Θρηνείς με τον τρόπο που σε εκφράζει καλύτερα. Ανακτάς τις δυνάμεις σου

στον δικό σου χρόνο και τόπο. Ενδιαφέρεσαι για τη ζωή μέσα στις δικές σου

αισθήσεις. Δεν υπάρχει φόρμουλα εδώ. Ούτε όρια, ούτε φράχτες, ούτε

φακελώματα, ούτε νόμοι, ούτε κανόνες τους οποίους πρέπει να ακολουθήσεις

για να βγεις από το αδιέξοδο. Η καρδιά σου θα σου πει τι θα κάνεις και πώς

θα το πραγματοποιήσεις αυτό το οποιοδήποτε. Και εσύ απλά θα

ακολουθήσεις. Το έχουμε αναφέρει και άλλες φορές, δεν είναι εύκολο να

είσαι χήρα τη σημερινή εποχή. Θα χρειαστεί να γίνεις γενναία και να

δουλέψεις σκληρά με τα συναισθήματά σου, για να δεις μία καλύτερη μέρα

στο μέλλον. Δύσκολο μεν αλλά έχεις αποθέματα να το διεκδικήσεις και στην

τελική να τα καταφέρεις και να βγεις νικήτρια.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Στηρίζουμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας για το καλό όλων μας!!!

Πώς Επωφελούνται τα Παιδιά Όταν Επισκέπτονται την Τοπική Δημοτική Βιβλιοθήκη ; Η τοπική δημοτική βιβλιοθήκη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς που συμβάλλει στην ανάπτυξη της μάθησης και της προσωπικότητας των παιδιών. Ειδικά στις μέρες μας, όπου η τεχνολογία και οι ψηφιακές πλατφόρμες κυριαρχούν, οι βιβλιοθήκες προσφέρουν έναν αδιαμφισβήτητο χώρο για δημιουργική μάθηση, ψυχαγωγία και ανάπτυξη της φαντασίας. Η επίσκεψη στην τοπική βιβλιοθήκη έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, τόσο για την ακαδημαϊκή τους πρόοδο όσο και για την προσωπική τους εξέλιξη. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη με βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από λογοτεχνία και ιστορία μέχρι επιστήμες και τέχνες. Όταν τα παιδιά επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη, έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν νέες ιδέες και να ενισχύσουν τις αναγνωστικές τους δεξιότητες. Διαβάζοντας διαφορετικά είδη βιβλίων, αναπτύσσουν το λεξιλόγιό τους, βελτιώνουν την κατανόηση κειμένων και ενισχύουν τη σκέψη τους. Αυτό βοηθά στην καλύτερη προετ...

Αναμνήσεις

Νένα Μεϊμάρη Ετοιμάζομαι να βγω για δουλειές. Βάζω τη μαύρη μπλούζα μου και ξαφνικά βρίσκομαι στο Newbury street στη Βοστόνη. Δοκιμάζω μία μαύρη μπλούζα από το μαγαζί που πουλάει ποιοτικά second hand ενδύματα. Υπάρχουν πολλά με τις ετικέτες τους ακόμα επάνω, γιατί οι κυρίες που τα αγόρασαν δεν πρόλαβαν να τα φορέσουν. Τα βαρέθηκαν και τα δωρίζουν στο συγκεκριμένο μαγαζί, το οποίο δίνει μέρος των εσόδων σε διάφορες ανάγκες της πόλης. "Πάρ' την", μου λέει ο άντρας μου, "σου ταιριάζει". Και έτσι αγόρασα την μπλούζα. Η ανάμνηση είναι τόσο έντονη που με τραντάζει για λίγο. Δεν είμαι για τέτοια, λέω στον εαυτό μου και σφίγγω την καρδιά μου για να σταματήσω το επεισοδιο. Γιατί πρόκειται για επεισόδιο. Φοράω γρήγορα την μπλούζα και βγαίνω από το δωμάτιο. Δεν θα υποκύψω σ’ αυτήν την τρέλα, λέω στον εαυτό μου και βγαίνω βιαστικά έξω για τις δουλειές μου. Είμαι όμως εντυπωσιασμένη γιατί μου συνέβη κάτι το οποίο νόμιζα ότι τελείωσε στη φάση που βρίσκομαι τώρα.  «Μερικές φορ...

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας [ποίημα σε μετάφραση της Ν.Μ.]

Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας της Mary Elizabeth Frye Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν βρίσκομαι εκεί. Δεν κοιμάμαι. Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσάνε Είμαι οι ανταύγειες από τα διαμάντια Που γυαλίζουν πάνω στο χιόνι. Είμαι οι ηλιαχτίδες πάνω στο ώριμο σιτάρι Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή. Όταν ξυπνάς στο σιωπηλό πρωινό Είμαι η βιαστική και ακλόνητη ορμή Από τα σιωπηλά πουλιά που πετούν ομαδικά. Είμαι τα απαλά αστέρια που λάμπουν την νύχτα. Μη στέκεσαι μπροστά στον τάφο μου κλαίγοντας Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Νένα Μεϊμάρη  Το ποίημα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά και αποφάσισα να το συμμεριστώ μαζί σας. Είναι σαν να το έγραψε η ποιήτρια για 'μένα. Άρχισα να το αποστηθίζω, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω γενικά. Αλλά αυτές τις γραμμές δεν θέλω να τις χάσω. Θέλω να τις φωνάξω την άλλη φορά που θα βρίσκομαι μπροστά στον τάφο του αγαπημένου μου και να του τις πω από έξω. Όταν τα λόγια κάνουν επίθεση στην ψυχή σου, τότε εσύ...