Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιορτή της Μητέρας! (της Νένας Μεϊμάρη)

Η Melinda Burns, (Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια), είπε το εξής: «Με την προσπάθεια να φροντίζω ως μάνα τον εαυτό μου, έχει γίνει πια ένας τρόπος ν’ αφουγκράζομαι και να ανταποκρίνομαι στις βαθύτερες ανάγκες μου, ενώ ταυτόχρονα ανακαλύπτω το παιδί που κρύβω μέσα μου». 
 Για να καταφέρει μια γυναίκα να βοηθήσει τους ανθρώπους γύρω της και κυρίως τα παιδιά της, θα πρέπει πρωτίστως να βοηθήσει τον εαυτό της. Αυτό μάλιστα έχει προστιθέμενη αξία και βάρος όταν πρόκειται για γυναίκα χήρα. 
 Οι προσωπικές ανάγκες της χήρας βρίσκονται μπροστά της, ενώ παράλληλα αναγκάζεται να διαχειριστεί την πληγή που αφήνει η απώλεια του συντρόφου και να αντιμετωπίσει τη ζωή διαφορετικά. Πώς θα τα καταφέρει; 
 Η Gloria Steinem, η γυναίκα που μεταξύ άλλων προώθησε το φεμινισμό, αναφέρεται στην αυτοεκτίμηση και στην ανάγκη να δούμε όλοι «το παιδί» που κρύβεται μέσα μας. (Από το βιβλίο Simple Abundance της Sarah Ban Breathnach). Μάλλον έχει δίκιο! 
 Φροντίζουμε λοιπόν τον εαυτό μας δίνοντας βαρύτητα σε ό,τι αγαπάμε, εκτιμάμε, καταλαβαίνουμε σε βάθος, αγγίζουμε και θεωρούμε καλό για την ψυχή μας. Το ίδιο ισχύει και για την επιλογή, αφού διαφορετικά ενδιαφέροντα έχει κάθε άνθρωπος και διαφορετικοί τομείς αγγίζουν τον καθένα. 
 Αυτό που παραμένει κοινό είναι η υποχρέωση που έχουμε στον εαυτό μας να του δώσουμε αγάπη, στοργή, εκτίμηση, ψυχική γαλήνη, ηρεμία, χαρά και γιατί όχι… ευτυχία! 
 Είναι αλήθεια λοιπόν ότι θαυμάζω όλες εσάς τις μόνες γυναίκες, τις χήρες μητέρες, που αναλάβατε τον διπλό ρόλο του γονιού, διατηρώντας συγχρόνως τη γυναικεία σας ιδιότητας. Στο πλαίσιο της γιορτή της μητέρας θα ήθελα να σας αφιερώσω αυτό το τραγούδι: 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Απώλεια – Γενικές σημειώσεις

   Η απώλεια μπορεί να έρθει σε πολλές μορφές. Εμείς γνωρίζουμε την απώλεια του άντρα μας, που είναι το άλλο μας "μισό", η προέκταση του εαυτού μας. Έφυγε και καλούμαστε να συνεχίσουμε μόνες μας. Με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε. Πενθούμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Στην ουσία θα χάσουμε το νόημα της ζωής μας, έτσι όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Θα χρειαστεί να βρούμε άλλο νόημα για να συνεχίσουμε με νέα κανονικότητα. Αυτό οδηγεί συχνά σε διαταραχή και συγκεκριμένα σε ένα είδος άγχους.  Ο Cabor Mate στο βιβλίο του «Όταν το σώμα λέει όχι» ρωτάει: "Πώς γίνεται να δημιουργούνται τόσα προβλήματα όταν απουσιάζει κάποιος η κάτι; Πρέπει να υπάρχει μία βιολογία της απώλειας, και πρέπει να την ανακαλύψουμε". Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε: "Τα στρεσογόνα ερεθίσματα υποδηλώνουν ότι κάτι λείπει 'ή πρόκειται να εξαφανιστεί και αυτό το κάτι είναι σημαντικό και επιθυμητό από τον οργανισμό". Τέλος πάντων... η απώλεια γίνεται και ένα είδος ναρκωτικού. Δε θέλεις να εί...

Αγαπητές μου φίλες και φίλοι, σας εύχομαι ολόψυχα Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση, με την ελπίδα το φως να κερδίσει το σκοτάδι!

  Νένα Μεϊμάρη

Εθισμός στο πένθος!

Νένα Μεϊμάρη Με μεγάλο ενδιαφέρον αγόρασα το βιβλίο “Becoming Supernatural” του DR JOE DISPENZA, στα Ελληνικά. (Πώς συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν το ακατόρθωτο). Όπως λέει και ο Tony Robbins: «Ο Dr Joe Dispenza μας δείχνει πώς να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε μια εξαιρετική ζωή». Δεν έχω τελειώσει ακόμα όλο το πόνημα αλλά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου βρήκα την απάντηση που ψάχνω εδώ και 5 χρόνια στην ερώτηση: «Γιατί με το που ξυπνάω κάθε πρωί πηγαίνω στις ίδιες σκέψεις της απώλειας;». Γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω έστω και ένα πρωινό για τόσο καιρό και ας το έχω προσπαθήσει μερικές φορές. Ο Dr Dispenza μας εξηγεί ότι όταν έχουμε εθιστεί σε "κάτι", αυτό το κάτι μας δημιουργεί συναισθήματα τόσο έντονα που γινόμαστε ένα με αυτά και έτσι καθίσταται ως φυσική πραγματικότητα. Με άλλα λόγια έχουμε εθιστεί σοβαρά σε αυτήν την κατάσταση και έτσι βρισκόμαστε σε επίπεδο επιβίωσης. Τώρα βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να σπάσουμε συνήθειες και να πετάξουμε τον όπο...

Δεν μπορείς να ελέγξεις την καταιγίδα, αλλά μπορείς να μάθεις να στέκεσαι μέσα της

  Ενώ όλα αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, η τεχνολογία, το κλίμα, η εργασία, οι ανθρώπινες σχέσεις, υπάρχει μια εσωτερική επιθυμία που διαρκώς δυναμώνει – να νιώσουμε σταθερότητα. Όταν ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να παραπαίει, η ανάγκη για εσωτερική γείωση είναι ανάγκη επιβίωσης. Η γείωση, όπως την προσεγγίζει ο Dr. Jordan Grumet στο Psychology Today, δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι μια υπαρξιακή αγκύρωση που μας συνδέει με το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στο άγχος και την αστάθεια της καθημερινότητας. Αυτό δεν σημαίνει να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά να αντλούμε δύναμη από αυτό για να αντιμετωπίσουμε το παρόν με μεγαλύτερη ισορροπία και καθαρότητα. Η δύναμη της προσωπικής αφήγησης Ο Grumet κάνει μια σημαντική διάκριση: άλλο είναι το νόημα (το πώς ερμηνεύουμε τη ζωή μας) και άλλο ο σκοπός (οι πράξεις που αναλαμβάνουμε). Η γείωση, λέει, λειτουργεί ως η γέφυρα που ενώνει αυτά τα δύο. Δεν είναι απλώς μια εσωτερική αίσθηση· είναι μια ...