Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η δική μου ιστορία

Παντρεμένη με τον λατρεμένο μου σύζυγο για 42 χρόνια, ζούσα το όνειρό μου σε όλο του το μεγαλείο. Δεν έχουμε παιδιά, κάτι που δεν επηρέασε τη σχέση μας ποτέ. Στην ύπαρξη του άνδρα μου είχα και το παιδί που μου αναλογούσε. Η αγάπη του με κάλυπτε εντελώς. Ώσπου μια φρικτή ημέρα τον έχασα σε λιγότερο από 24 ώρες. Έφυγε ξαφνικά και βίαια χωρίς καμία προειδοποίηση.

Πώς μπορούσα να συνεχίσω; Με τι δύναμη, με τι εφόδια; Έπεσα σε ένα βάραθρο που δεν είχε πάτο. Χάθηκα σ' έναν κόσμο που θα αποκαλέσω κόλαση. Βαθύ μαύρο.

Έπρεπε να επιζήσω. Έπρεπε να βάλω λίγο θόρυβο στο βουβό σπιτικό μου. Άρχισα να ακούω μουσική και να βάζω σε τάξη τις διάφορες υποθέσεις μου. Με στήριγμα την άμεση οικογένειά μου προσπάθησα να κάνω μια αρχή έστω και χαοτική. Συγχρόνως άρχισα να γράφω γράμματα στο Facebook και να του τα στέλνω εκεί ψηλά που ένιωθα ότι υπάρχει το πνεύμα του. Τα γράμματα ασκούσαν ένα είδος aura επάνω μου, ήταν ένα ραντεβού μαζί του... Του έγραφα για έναν ολόκληρο χρόνο, δύο φορές την εβδομάδα. Σήμερα τα γράμματα έχουν γίνει ένα μικρό βιβλίο προς τιμήν του. «Σου γράφω γιατί υπάρχεις».

Άρχισα γυμναστήριο και χορό oriental για να δουλέψω την άγρια βία που ένιωθα στην καρδιά μου. Ξεκίνησα συνεδρίες με ψυχολόγο. Προσπαθούσα να επικοινωνήσω μέσα από τα κλάματα. Ένιωσα την έντονη ανάγκη να είμαι μόνη στο σπίτι μου, δεν δέχτηκα κόσμο από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα. Δεν μπορώ την κανονικότητα, με φέρνει πίσω στην παλιά μου ζωή. Δε με βοηθάει προς το παρόν.

Δύο χρόνια και τρεις μήνες αργότερα δίνω μια αδυσώπητη μάχη που μ' έχει κουράσει αφάνταστα. Δεν έχω όμως άλλη επιλογή παρά να συνεχίσω τον αγώνα μου. Μέσα στο χάος μου συνεχίζω να νιώθω δημιουργική, να γράφω και να εκφράζομαι μ' αυτόν τον τρόπο. Εύχομαι να επανέλθει και η αγάπη μου για το διάβασμα που έχει μείνει πίσω λόγω της θλίψης μου. Προς το παρόν μπορώ να διαβάσω λίγο κάθε ημέρα.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Δεν είμαι το ίδιο άτομο που ήμουν παλιά. Έχω αλλάξει ψυχολογικά, σωματικά και πνευματικά. Έχει κλονιστεί ολόκληρο το οικοδόμημά μου, που προσπάθησα σε όλη μου τη ζωή να χτίσω. Γκρεμίστηκε για τα καλά. Το μόνο που μου έμεινε είναι η πίστη μου στον Θεό και δημιουργό μου. Έχω την αίσθηση ότι αυτός αποφάσισε να μείνω πίσω και να μην φύγω με τον αγαπημένο μου.

Από εδώ και πέρα μέχρι το υπόλοιπο της ζωής μου καλούμαι να ξαναχτίσω την καινούρια μου ζωή, βήμα βήμα με όποιες δυνάμεις μου έχουν απομείνει. Δεν είναι πολλές. Ούτε τα βήματα μου είναι σταθερά όπως θα έπρεπε με την πείρα που μου έδωσε αυτή η ζωή. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ο μόνος τόπος που με «χωράει» είναι ο τάφος του άνδρα μου, όταν τον επισκέπτομαι. Εκεί νιώθω άνετα. Ναι, το ξέρω, δεν είναι ό,τι καλύτερο για μένα, αλλά είναι η δική μου πραγματικότητα.

Θα κλείσω με την ευχή καμία γυναίκα να μην έχει τέτοια θλιβερή εμπειρία. Καμία δεν το αξίζει.

Ο ρόλος της χήρας είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Ωστόσο έχουμε τη φωνή μας, και η φωνή μας βγαίνει από την καρδιά μας.

Νένα Μεϊμάρη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mary Elizabeth Frye “Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις. Δεν είμαι εκεί…” / Για τον Μάκη Λιόλιο, που έφυγε

 Το ποίημα είναι αρχικά γραμμένο για τα άτομα που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί, ωστόσο, να "αγγίξει" τον καθένα μας που βιώνει την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν κοιμάμαι.  Είμαι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.  Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι. Είμαι το φως του ήλιου σε ωριμασμένο σιτάρι.  Είμαι η ήπια φθινοπωρινή βροχή.  Όταν ξυπνάς το πρωί  Είμαι η γρήγορη βιασύνη Από ήσυχα πουλιά σε κυκλική πτήση.  Είμαι τα μαλακά αστέρια που λάμπουν τη νύχτα. Μην στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις  Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα Πηγή: faretra.info - ιστοσελίδα Νένα Μεϊμάρη 

Απώλεια

  Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μία από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που βιώσαμε ή θα βιώσουμε. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί θα είναι πάντα μέσα μας, θα τους κουβαλάμε παντού μαζί μας όπου και να είμαστε, όποια και να είναι η φάση της ζωής μας. Όταν τους θυμόμαστε και τους έχουμε στο μυαλό και την καρδιά μας είναι πάντα εκεί. Τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι αδύνατο να χαθούν αφού ζουν παντοτινά στη μνήμη μας. Πηγή: Follow Greece Live News - facebook  Νένα  Μεϊμάρη

Εσύ, έχεις αγαπήσει ποτέ;

  Παρακαλούνται όσοι δεν αγάπησαν ποτέ και κανέναν να υποκριθούν έστω ένα αίσθημα παρεμφερές. Μπορεί μια μέρα να παράξουν και ένα αυθεντικό που θα τους σώσει από την ξηρασία που τους απειλεί. Από την έκδοση Η βία του βίου - Τζανάτος Τσιμάρας.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ

Άκου! Η παράσταση αρχίζει! «Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» Λέων Τολστόι Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023, στις 22:00 Πρεμιέρα τη Νέα Χρονιά! Πρεμιέρα στο ραδιόφωνο και στην εκπομπή "Το Θέατρο της Κυριακής στο Τρίτο" με την παράσταση "Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" του Λέοντος Τολστόι. Η φιλοσοφική νουβέλα του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα που ανέβηκε σε Πανελλήνια Πρώτη το 2018, κάνοντας γνωστό το έργο στο ευρύ κοινό, μεταφέρεται στο ραδιόφωνο από την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, η οποία υπογράφει επίσης τη θεατρική διασκευή και τη σκηνοθεσία. "Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" βασίζεται σε αληθινό γεγονός, στην αρρώστια και στον θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως τα διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά έργα, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι. Ο κλασικός συγγραφέας, μέσω του έργου του επιχειρεί ένα προσκύνημα στον Θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημ...